Zware dag

Vandaag zware dag, overdag geen tijd voor maill, vanavond alles weggewerkt, maar nog niet een tevreden gevoel.  Even geen zin om een blogpost te schrijven. Nou ja, vooruit, we hebben in ieder geval wel een mooie nieuwe functionaliteit voor on line boekhouden verder uitgebouwd en dat is het eerste succes dat we onder mijn leiding van het nieuwe programma te vieren hebben gehad. We gaan de mensen daar op het "taartfestijn", dat men bij Internet Portaal al gewend is, trakteren!

Tommy Bahama

Tommy Bahama, echte kleding voor een zonnig klimaat

Vandaag was best een energie vretende dag, zeker met Daan die met de laatste loodjes van de kanjer training bezig is (en een terugslagje dat hij aan het eind van deavind heeft gehad). Ik ben er bijzonder moe van geworden, maar de mailbox bevatte nog 43 mails, en die moeste afgehandeld worden. Ben er zojuist mee klaar (voor zolang als he duurt). Ongemerkt dreef ik even weg naar de komende vakantie, over 4,5 week als ik met Rene en Simon naar Florida ga. Het programma begint daar nu echt redelijk vaste vormen voor te krijgen en op korte termijn hopen Rene en ik de hoofdlijnen vast te kunnen klinken. Daarin is ook een bezoek opgenomen aan de de Tommy Bahama winkel (in ieder geval in Miami/ Fort Lauderdale en in Orlando). Tommy Bahama is een kledingsmerk, dat "island wear" maakt, heerlijk voor in een zonnig klimaat, maar daarmee soms ook de meest foute shirts die je je maar voor kunt stellen producerend. De winkels hebben wat uitgebreid, want naast de afdeling kleding, hebben een aantal winkels er nu ook een restaurant tegenaan geplakt, waarin je een goede maaltijd kunt nuttige, voor, tijdens of na het bezichtigen van de collectie. Ik hoor opportunity knocking: kijken naar foute shirts en lekker pittig eten. Ik denk dat een bezoek aan Tommy Bahama voor mij nu al niet meer fout kan gaan :-).

De bakken voor de moestuin

Daan en Jeroen aan het schilderen

Vandaag was het schitterend weer. Het zonnetje scheen en nadat ik met Daan naar Aikodo was geweest, hadden de jongens er wel zin in om de bakken die we voor de moestuin hadden gekocht van een laagje verf te voorzien. Gisteren was de verf al gekocht, de favoriete kleuren van de mannen: oranje voor Daan en blauw voor Jeroen.

De planken werden van diverse motieven voorzien. Zo hadden we egale oranje en blauwe planken, planken die in de breedte gesplitst waren en half half waren gekleurd, planken waar een om en om streepjes patroon op zat en planken waarop blauwe of oranje wolken te zien waren. Nu hebben we zes bakken die gedaan moesten worden, dus biuj elkaar 24 planken. Dat s voor jongetjes van 9 en 6 (maar ook van 41) moeilijk om de concentratie erbij te houden, dus na ongeveer 16 planken, stond Ans er alleen voor. Er was een gebroken raam voor nodig (Daan gooide even een luik iets te hard dicht, waardoor een raam vanaf de eerste etage bij ons achter op de veranda kletterde) om weer attentie te krijgen. Ik ging het glas opruimen en Daan en Jeroen maakte samen met Ans de planken af. Door het goede weer, was de boel snel droog. Morgen worden de stukken in elkaar geschroefd en met aarde gevuld en dan is het tijd om te gaan zaaien!

iPad 2

Dit waren de iPads in Haarlem.....

Vrijdag 25 maart ging om 17.00 uur de verkoop van de iPad 2 in Nederland van start. Ik had dinsdag nog even geprobeerd om een reservering voor dit apparaat te maken bij het iCenter in Haarlem, maar dat bleek uiteraard onmogelijk (ik denk dat het iCenter inmiddels al enige duizenden Euro's misgelopen is aan verkopen die ze aan mij hadden kunnen doen...). Ik speelde met de gedachten om vrijdag toch in de rij te gaan staan, hoeveel mensen zouden er nou uiteindelijk komen hiervoor in Haarlem? Maar uiteindelijk vond ik het toch teveel gehannes, ik had al de indruk dat je toch een uur of drie, vier van tevoren voor de deur moest gaan hangen en dan had ik toch andere dingen te doen. Dus besloot ik dit wonder apparaat maar gewoon via internet te bestellen en dan twee weken te wachten tot hij afgeleverd zou worden (ik had ook nog even het idee om de iPad 2 in Florida te kopen over een maand, maar ik had geen zin om nog een keer het risico bij de douane te nemen). 's Avonds zag ik een kleine reportage en zag dat er een redelijke rij was, maar niet een gigantisch (hij liep niet to Anne & Max bijvoorbeeld :-)). Ik even balen, maar vervolgens zag ik de voorraad die het iCenter gehad had (zie foto) en toen voelde ik me alweer beter: dat was echt een stapeltje van niks! En toen ik ook nog hoorde dat de 64 GB 3G versie het populairst was geweest, was ik er al helemaal zeker van dat ik de juiste keus had gemaakt. Ik wilde zeker niet weer dezelfde fout maken als in New York vorig jaar en "in a spur of the moment" toch een wifi versie kopen.

Haarlem bleek overigens niet de enige plek te zijn waar dit het geval was. Vanochtend sprak ik Edward (de vader van een van de beste vriendinnen van Jeroen), die het er wel op had gewaagd en bij de Mediamarkt op Cruquius in de rij had gewacht. Hij had een man of 75 voor zich en om 16.00 uur werd er gezegd dat je nog een onbeperkt aantal iPads mocht kopen, om 16.30 werden dat er maximaal twee en om 17.00 uur mocht je er een kopen. Nu had hij er maar een nodig, dus dat scheelde, maar na een kwartier werd er al geroepen dat wie er voor een 64GB 3G variant in de rij stond, nu pech had en kon hij onverrichte zaken weer naar huis!

Overigens begint de gekte wel toe te slaan, op  Marktplaats wordt de 16 GB wifi aangeboden voor minimaal 625 Euro, terwijl deze normaal 479 Euro kost. En ze staan er zelfs voor veel meer. Nou, dan wacht ik toch gewoon liever even een paar weekjes ipv de uitbuiters de premie te betalen. Tot die tijd houdt de originele iPad het nog wel vol :-)!

Hoeveel social media kun je hebben?

Nog meer Social Media, GetGlue voor entertainment check ins!!

Social Media is niet meer weg te denken uit ons leven. Of je er nu zelf actief aan meedoet of niet, je komt er dagelijks mee in aanraking, al is het maar omdat anderen erover spreken of dat je op radio of tv erover hoort. Twee jaar geleden ben ikzelf met mijn blog begonnen (de eerste aanzet was om een reisverslag te maken voor de reis van Frank, Simon, Rene en mijn naar Philadelphia, Baltimore en Washington) en inmiddels is het een dagdagelijkse bezigheid geworden om dit bij te werken, wat ontzettend leuke reacties oplevert, zowel van mensen die als officieel volger te boek staan als ook familie, vrienden, collega's en kennissen die dit niet gedaan hebben, maar toch vaak met me spreken over zaken die ik op het blog geschreven heb (kleine hint: ik streef naar 100 officiele volgers, dus als je je nog niet geregistreerd hebt, dat waardeer ik zeer :-)). Maar na het blog meer communicatie kanalen gevolgd. Waar ik anderhalfjaar geleden met mijn collega's Jens en Geert Jan schamper praatte over het gebruik van Twitter en wat daar nou het nut cq zo leuk aan was, heb ik inmiddels bijna 3.000 tweets de wereld in geblazen. Tja, dat is toch niet gering en doe je zeker niet als je er niet een bepaalde voldoening uit haalt (of misschien wel een bepaalde wens voor virtueel exhibitionisme, wie weet...:-)).

En Ditto! doet het zo

Maar na Twitter volgde Facebook, wat ik wel aardig vind, maar uiteindelijk toch niet helemaal het medium voor mij lijkt te zijn (hou het wel bij, maar heel actief ben ik er zeker niet op). Ik heb ook nog even MySpace en Hyves verkend, maar daar werd ik helemaal niet opgewonden van. Ik merk dat social media voor mij beter werkt als het op mijn telefoon zit, dan als ik het op mijn laptop moet doen. Daarom ben ik af en aan heel actief met Foursquare, zeker als ik op nieuwe locaties kom die de moeite waard zijn (het verzamelen van badges en punten heb ik ondertussen wel een klein beetje opgegeven). Maar vervolgens blijken er ik weet niet hoeveel Social Media plaformen te bestaan! Zo is de directe concurrent van Foursquare de dienst Gowalla, terwijl je met Soundcloud dan weer gesproken teksten ipv geschreven korte boodschappen met de wereld kunt delen. En je muzikale voorkeuren kunnen via Spotify en ook het Ping systeem van iTunes doorgegeven worden.

Afgelopen weken heb ik toch weer twee apps op dit gebied gedownload. Via Apple watcher Gonny vd Zwaag kwam ik op Ditto!, een manier om oa via Twitter op een snellere en gestructureerde manier je vrienden te vertellen wat je aan het doen bent (slecht: je kan geen foto's toevoegen, terwijl je dat juist wel zou verwachten). En via Wouter Lahpor kwam ik op GetGlue, een soort Foursquare die niet aangeeft waar je bent, maar welke film je aan het kijken bent of welke muziek je aan het luisteren. Beide zijn wel leuk, maar of ze uiteindelijk voldoende aan twitter toevoegen (alszijnde een soort community) valt nog te bezien. Persoonlijk ben ik meer van de GetGlue aanpak gecharmeerd dan de Ditto aanpak, die lijkt toch wel erg op foursquare (waar je overigens eenvoudig naartoe kunt publiceren, gelukkig is er tegenwoordig veel integratie tussen de apps en services).

Ultramarines, the movie

Feest der herkenning, maar uiteindelijk gewoon slecht

Het is al even geleden, maar twee weken geleden was Ans een avondje weg. Hoewel ik dan natuurlijk 201 dingen kan bedenken om te doen als de kinders te bed zijn (waarvan er een flink aantal met werk te maken hebben), besloot ik eens een film te kijken die ik al een tijdje op de plank had liggen. Het betrof de Ultramarines film. Een animatiefilm die zich afspeelt in het Warhammer 40K universum. Dat sprak mij wel aan, want enerzijds heb ik vroeger veel wargames gespeeld hiermee, anderzijds heb ik nu nog steeds Dawn of War II op mijn PC staan dat zich in dezelfde omgeving afspeelt. En natuurlijk is neef Joost tegenwoordig een groot fan. De film duurt iets van 75 minuten. Maar ik kan niet zeggen dat het 75 minuten plezier is. Sterker nog: het ziet er mooi uit hoor, maar het verhaal is wel magerder dan mager en ongeveer alle "scherpe plot wendingen" zie je ongeveer een kilometer van tevoren aankomen. Misschien komt het omdat ik net even teveel van dit soort B verhalen ooit gezien of gelezen hebben in goedkope space opera boeken, maar ik heb er niet veel voldoening uit kunnen halen. Ja, leuk om de verschillende figuren als space marines, chaos marines, librarians, apothecaries etc te zien, maar daar blijft het ook wel bij. De echte hardcore WH 40K zal dit in zijn kast houden, ieder ander kan zijn tijd beter investeren (lees dan maar een WH 40K boek, bv Horus Rising). Not highly recommended.

Op verjaardag

Een knuffel van Daan voor Daan

Het was alweer een paar dagen geleden (11 om precies te zijn) dat een van mijn neefjes, Morrison, jarig was. De tijd dat je ze een doosje Lego gaf of een knuffelbeest is bij de groters alweer een tijdje geleden, dus naast een leuke kaart, wilde hij gewoon een bijdrage hebben voor de toekomstige aankoop van een Nintendo 3DS. Voor de gever wel zo makkelijk, want naar de pinautomaat lopen is nou dit direct hetgeen waar je een grote creativiteit voor hoeft te hebben! Dus na de heerlijke 3-2 nederlaag van ons aller Ajax tegen het tuig van ADO Den Haag (die kennelijk op Jodenjacht willen gaan, als ik een van de doelpuntenmakers op internet mag geloven), brachten we een bezoek aan Purmerend. Daar deed Morrison open met een van zijn cadeaus al op, een angstaanjagend Slipknot masker. Daarna was het een gezellig samenzijn, waarbij het mij opviel hoe snel die kinderen toch groot worden. Ik weet het nog goed te herinneren dat ik in Amsterdam ZO (Gein om precies te zijn) was om de geboorte van Morrison te vieren. En nu gaat hij volgend jaar alweer naar de middelbare school. Doet me beseffen om veel van de jongens te genieten, want voor je het weet gaan ze studeren en op kamers.....wat gaat de tijd toch snel. En wat klink ik nu als een ouwe lul......

De kleine moestuin

Moestuin van Jeroen, Daan heeft er ook een!

Dit jaar is het het doel om een gedegen moestuin op te gaan zetten. Om ervoor te zorgen dat een en ander een beetje beheersbaar blijft, gaan we dat in afgezette bakken doen in plaats van "gewoon" in de grond, want de pogingen die we daarmee gedaan hebben zijn niet allemaal even succesvol geweest (en dat is een klein understatement). Maar jong geleerd is oud gedaan. Dus toen ik met Jeroen afgelopen vrijdag in Haarlem liep en hij een doos vond met "mijn eerste moestuin" was het natuurlijk appeltje eitje om die mee te nemen en natuurlijk ook een exemplaar voor Daan. De jongens hadden direct door dat ik niet zulke groene vingers heb, dus wilden ze hun eerste moestuin toch liever mer Ans samen in elkaar zetten. Gelukkig viel dat in goede aarde (ja, ja, ja, leuke woordspeling :-)), dus ging Ans met de mannen aan tafel. Nu bleek het niet de meest robuuste set te zijn, dus onder af en toe een vloek en een zucht werden de moestuinen in elkaar gezet. Met name Jeroen is er nu heel secuur op dat de plantjes op tijd warmte en water krijgen, want hij verwacht een hele grote oogst aan erwten en tomaten. Hij mag eerst hier even oefenen, daarna mag hij aan de slag in de echt moestuin, waar nu inmiddels alle bouwpakketten voor de bakken en 21 zakken aarde klaar liggen!!

Een gemiste kans

Leuke blender van Braun, mar geen Blendtec

Trouwe lezers van mijn blog weten dat ik een tijdje geleden (ik denk iets van een jaar geleden, omdat ik me herinner dat ik het in Rome hierover heb gehad) onder de indruk ben geraakt van de Blendtec Total Blender, met name ook vanwege diens optreden in het geweldige "Will it blend?", waar overigens nu een mooi flimpje op staat met de vraag of je ook een flesje Old Spice kunt blenden ;-).

Nu had Ans het idee opgevat om een kikkererwten fondue te gaan maken vrijdag, en om dat goed voor elkaar te krijgen, wat een blender nodig om daar een goede mousse van te maken. Leek mij natuurlijk een uitgelezen mogelijkheid om de Blendtec Total Blender maar eens aan te schaffen. Maar uiteraard zou die niet op tijd binnen zijn voor het eten (dat redden ze niet, het versturen vanuit de USA en in 8 uur hier in Halfweg zijn :-)) en zonder verdere afstemming besloot Ans om bij onze witgoed zaak in Halfweg een Blender van Braun aan te schaffen. Tja, dat ziet er natuurlijk leuk uit en hij volstaat ook voor het werk dat we ermee willen doen. Inmiddels is de kikkererwten fondue ermee gemaakt en zijn er ook diverse smoothies uit de blender gekomen, maar ja, maar ja, uiteindelijk blijft het natuurlijk zo dat het geen Blendtec Total Blender is. En dat is toch de blender onder de blenders, en als man wil je natuurlijk wel de ultieme krachtbron onder je handen hebben (zie bijvoorbeeld ook www.echtemannenbeurs.nl). Dat het een verschil van 250 Euro is in prijs is dan slechts marginaal interessant. Ergo: ik laat de Blendtec toch nog maar even op de wishlist staan, je weet maar nooit...

BlogPress

Via Ruben Woudsma werd in geattendeerd op de BlogPress app die het mogelijk moet maken om eenvoudiger mobiel te posten. De functionaliteit van Blogger zelf vwb bloggen via een mobiel zijn nog prehistorisch, namelijk een email sturen en dan komt de tekst er op een of andere gemuteerde manier wel op, maar mooi is het niet. Deze post is via mijn iPhone, ik ga zo thuis eens kijken hoe dit overgekomen is, daar zal veel van afhangen of ik de mobiele telefoon als blog device zal gaan gebruiken!




- Posted using BlogPress from my iPhone

Konnichi Wa

Japanse lunch in Utrecht: een vis Bentois goed te doen

Vandaag was het een dag lang vergaderen, vergaderen en nog eens vergaderen. Tijd om te eten is er dan bijna niet, maar zoals Baldrick, de bediende van Blackadder ooit zei: fear not master, I have a cunning plan! Omdat ik een bila met Onno had staan, besloten we het noodzakelijke en het aangename te verenigen. Zo liepen we naar het Japanse restaurant Konnichi Wa op de Mariaplaats. Van buiten ziet het er niet uit, en het restaurant is echt verkeerd ingedeeld (ik zou zeggen: vraag K-Zus eens om een adviesje), waardoor ik er eerder al een keer weggelopen was, maar naast de tafels voor in de zaak, staan er ook achterin tafels naast de grillplaten en daar is het op zich prima zitten. Onno koos als lunch een vis Bento, terwijl ik een selectie van de sushi nam, bestaande uit diverse nigiri's en temaki's. Nou, ik kan niet anders zeggen dan dat dat toch echt wel een heel stuk beter is dan het gemiddelde broodje van Kaasland tegenover het Rabobank kantoor en.....uiteindelijk ook nog eens veel gezonder. Een prima adresje dus om te onthouden, omdat het er namelijk ook niet gek druk is tijdens de lunch, is het ook een bijzonder mooie gelegenheid om eens rustig een overleg te houden. Nu maar hopen dat niet veel collega's deze post lezen....;-).

Smulweb

Recensies van restaurants van mijn hand: tegenwoordig ook op Smulweb!

Twee van mijn grootste hobby's zijn uit eten gaan en stukjes schrijven (ik heb niet voor niets een blog :-)). Nu vind ik het altijd leuk om op mijn eigen blog verslag te doen van mijn culinaire ervaringen, maar het leek me ook wel eens aardig om in een setting waarbij de nadruk helemaal op eten ligt eens te proberen een recensie van een restaurant te schrijven die nog wat uitgebreider en in meer detail is dan wat ik op de Daily Dose schrijf. Ik heb een een paar keer Iens geprobeerd, maar daar bleek de smaak van de gemiddelde Iens bezoeker wel erg ver van die van mij af te liggen. Daardoor kwam ik op Smulweb uit, wat wat meer in mijn stijl lag en daar heb ik een paar eerste recensies op geschreven. Dat kwam me bijna op een vete met een andere bezoeker te staan (je wil niet weten wat mensen soms denken tegen elkaar te kunnen zeggen), maar uiteindelijk is die storm wel weer geluwd. De reacties waren over het algemeen zo positief, dat ik besloten heb om hier wel mee door te gaan. Wat helemaal leuk was, was dat mijn schrijfstijl ook de beheerders van Smulweb opgevallen was en dat ik gevraagd ben om als recensent voor Smulweb wat recensies te gaan schrijven (zij betalen dan de rekening van het diner in ruil voor kopij). Dat vind ik dan wel weer erg leuk om te gaan doen en uiteraard streelt het ook mijn ego (ik ben ook maar een mens). De eerste keer dat ik in deze hoedanigheid op zal treden is met een bezoek aan de nieuwe zaak van Ron Blaauw in Amsterdam. Even goed oppassen, want straks word ik nog voor Johannes van Dam aangezien, en dat wil echt geen enkele man!

Nieuwe PC

Mijn nieuwe desktop PC, wel een powerhouse

Vrijdag voor ik naar Zweden afreisde, wilde ik nog even wat laatste dingen op de desktop PC in het DJTC kantoor doen. Dat lukte helaas niet helemaal, want ik slaagde erin om de boel eens flink op te blazen! Na een lang piepend geluid en ook een klein branderig luchtje, zette ik de boel maar snel uit en ging met gezwinde spoed naar PC-Depot in Halfweg. Daar ging men kijken of de boel nog te herstellen was, maar voordat ik in het vliegtuig naar Zweden stapte werd ik al gebeld dat het bijna net zo duur was om een nieuwe computer te kopen, dan dat ik de oude zou laten maken. Dus toen bleef er weinig anders over. Het werd een QMotion Diamond Line versie, een echte powerhouse met de meest nieuwe technologie. Maandag na terugkomst even de nieuwe desktop ophalen, waar bleek dat mijn oude schuiven in de nieuwe PC geplaatst waren, wat voor eenzelfde indeling van de data tot gevolg had, dat was dan wel weer makkelijk. Rest nu om alle software weer op de PC te zetten (dat is altijd weer een echt feestelijk werkje, maar het is helaas niet anders) en ook de koppelingen met het netwerk weer ingeregeld te krijgen. Dat is nog wel een lastig karwei, want na een uur werk, had ik nog niet mij Popcorn Hour aan het netwerk gekoppeld gekregen, dat is dan echt wel weer een doorn in mijn oog, maar goed, later nog eens kijken of dit te regelen is en anders zal er weer even on site support gegeven moeten worden. Dat zingen we dan wel weer even uit.

Weer thuis

Terug in Nederland op vliegveld Eindhoven

Na een rustige zondag, waarop we een stukje wandelden in de buurt van de herberg, een stukje reden door het aanliggende gebied van Borensberg en een bijzonder uitgebreide lunch gebruikten, had ik mijn zinnen gezet om nog een flink stuk in Horus Rising te lezen. Dat lukte helaas niet, want door de gezonde buitenlucht en de zware lunch, viel ik vroeg in slaap. Maandag moesten we om 9 uur alweer op weg terug naar het vliegveld. Na eerst een stuk op weg te zijn gebracht door Arjan en Irene stapten we in de bus naar het vliegveld en waren we anderhalf uur later op de plaats van bestemming: Stockholm Skavsta (dat in tegenstelling tot Arlanda waar ikzelf eerder ooit geland was). De reis verliep verder zonder opmerkelijke gebeurtenissen, we arriveerden een kwartier eerder dan gepland en daarna reden we in iets meer dan een uur naar Halfweg. Daar werden we heel leuk door Jeroen en Daan ontvangen, ze hadden prachtige tekeningen gemaakt en we kregen knuffels die ons bijna verstikten!! Hoewel het leuk was in Zweden, het was weer heel erg fijn om de jongens te zien en ook hoe fijn zij het vinden dat we er weer waren. Dat doet je hart als ouder dan toch wel weer goed, ook al was het maar drie dagen dat we weg waren geweest :-)!

Zweeds Songfestival

Eric Saade won met Popular!

's Avonds hadden we een lekker diner, met onder andere brocoli couccous salade en spinazie en zalm schotel. Daarna was het tijd voor de sauna voor de meeste van de groep. Hoewel ik een sauna freak ben, had ik er deze keer gewoon niet zoveel zin in om in de warmte te gaan zitten. Dat kwam goed uit, want de kinderen van Arjan en Irene, Rianne en Julian wilde graag het Zweeds Songfestival bekijken. En omdat dat in een ander gebouw was, moest er toch een volwassene even een oogje in het zeil houden. Dus ging ik met de dame en heer voor de TV zitten en hadden we twee uur lots of fun! We zagen onder andere de band "The King", die een ode aan Jerry Lee Lewis brachten (wel verkeerd, want dan hadden ze Elvis moeten doen, maar het was zeker leuk om te zien hoe de piano in de hens ging), een Zweedse versie van Ben Saunders (stoere man met heel veel tatoeages, maar hij kon een heel stuk minder goed zingen), een dame in een mooi roze jurkje, een dame in een mooi geel jurkje en uiteindelijk de favoriet van de kinderen, Eric Saade met het nummer Popular. Werd ook mijn favoriet, en hij won uiteindelijk met grote overmacht, van de naaste concurrent met het nummer In The Club. Precies op het eind van  de uitzending kwamen de dames uit de sauna, dus konden ze nog meegenieten van de vreugdekreten van Julian, Rianne en mijzelf, toen Eric de trofee in ontvangst mocht nemen. Daar gaan de 3Js een flinke kluif aan krijgen!!

Wandelen in Zweden, met beloning

Borensberg, einde van de wereld ;-)?

In Zweden is het snel weer licht! Ik werd er wakker van en ik had de indruk dat het zo ongeveer half negen moest zien, gezien de zon die onze kamer inscheen. Maar het bleek pas zes uur te zijn! Dus draaide ik me nog ene keertje om, en nog een keer, en nog een keer, en uiteindelijk stond ik om een uur of negen naast mijn mandje. Na een goed ontbijt gingen we een mooie wandeling maken in de omgeving van Borensberg. Het was een beetje fris, maar niet extreem, zeker niet omdat er ook nog een heerlijk zonnetje stond. Het was een half uur lopen naar het dorp, waar een aantal winkels nog open was, maar een ecgte shopping spre was er niet van te maken. Na een stop bij het huis van Arjan en Irene, namen we een omweg naar de herberg, wat me de kans gaf om mijn nieuwste app, Runkeeper, eens uit te proberen. Dat ging prima, mooi stukje werk om al je prestaties bij te houden voor wat betreft hardlopen (yeah, right), wandelen, hiking etc. Zeker de moeite waard om eens uit te proberen, uiteraard met de mogelijkheid om je "prestaties" op Twitter of Facebook te posten.

Na een uur lopen waren we weer op ons beginpunt terug (na de bomen die koning Gustav gepland heeft bewonderd te hebben) en werd het tijd voor de lunch. Blijkt dat de Zweden ook wel van een BBQ houden, dus in die traditie was het leuk om even wat worstjes en gehaktballetjes op de grill te gooien, plus voor de echte liefhebbers courgette met geitenkaas. Om te drinken, hadden we er Gluh bij, een non alcoholische versie van Gluhwein, het beste gedronken met een paar rozijnen erin. Dat was lekker zoet en een aanrader voor het bijkomen van de kou bij een kampvuurtje (zo koud was het niet, maar goed, bijkomen kan altijd ;-)). Een mooie beloning voor de inspanning! Onze "lunch"  was rond een uur of vier klaar, waarna een groep nog een wandeling naar de supermarkt ging maken en een andere groep thuis bleef om even rustig wat te lezen. Deze keer koos is voor de tweede, en in onze kamer pakte ik "Horus Rising" van Dan Abnett, een van de eerste Warhammer 40K boeken en zette ik een playlist uit Spotify op (een er is een aan/ uit wifi verbinding in onze kamer, dat is wel jammer, in het centrale gebouw is die overigens gewoon bijzonder goed). Zulke ontspanning hoort ook bij een weekendje weg!

Op Zweedse bodem

Luzet wil een kamer huren bij Ans!

Na de reis met Ryan Air, werden we opgewacht door Arjan en Irene, die vijf jaar geleden naar Zweden geëmigreerd zijn. Heel luxe, met twee auto's, bagage ging allemaal makkelijk mee. Verkeer in Zweden is toch een beetje anders dan in Nederland (lees: het is er haast niet). Betekende dat we de afstand naar de plaats waar zij wonen Borensberg (ongeveer 130 km vanaf Stockholm) in iets meer dan een uur aflegden. Daar hebben ze diverse bedrijven, waarvan een de herberg Glasbruket, in de panden van een oude glasblazerij, is. We waren dit jaar de eerste gasten, en de herberg was de afgelopen tijd geteisterd door ijzige koude, waar dagen van min 28 geen uitzondering waren.Het gastenverblijf is gevestigd in de oude arbeiderswoningen van het personeel van de glasblazerij. Dat is wel even wennen, zeker als je de vorige week bij Librije's Hotel bent geweest, maar het is wel knus. Na de spullen snel neergelegd te hebben, werden we getrakteerd op een hoogstandje van Irene's kookkunst, met een heerlijke Goulash, een frisse salade en een traditioneel Zweedse nagerecht op basis van appels en haver met vanillesaus. Lekker hoor! En een feest der herkenning: de wijn die gedronken werd was de Jacob's Creek Chardonnay, bekend uit de bezoeken aan India. Na het diner was het inmiddels een uur of half elf geworden en was iedereen wel een beetje rozig, in ieder geval genoeg om een eind aan de avond te maken en de bedjes in te kruipen.

Op weg naar Zweden met Ryan Air

Vliegen met Ryan Air: wat een circus!

Vrijdag was het tijd voor het derde tripje van het jaar. Na een werkbezoek India en Zwolle was het nu de beurt aan het rustieke Zweden. Nu had Ans de tickets geregeld en het moest voor een koopje, en dat was het ook, een retourtje voor 65 Euro is niet duur te noemen. Maar dan moet je wel met Ryan Air en die vliegen niet op Schiphol. Dus ipv het gebruikelijke ritje van 10 minuten naar Schiphol, was het nu anderhalf uur naar Eindhoven Airport. Dat was een belevenis, want het was er super rustig, en door de douane gaan kostte ongeveer 5 minuten. Verder uiteraard heel erg klein en overzichtelijk, dat hoeft niet slecht te zijn. Om 15.00 uur gingen we het vliegtuig van Ryan Air in. Ik heb nog nooit in zulke kleine stoelen gezeten, en nog nooit zo weinig bergruimte voor je bagage gezien. Sterker nog: we konden onze koffers niet kwijt en moesten die aan de purser geven om voorin te laten zetten.

Daarna begon er tijdens de vlucht een hele circus om spullen aan de reizigers te verkopen. Uiteraard eten en drinken, maar verder ook parfum, goedkope juwelen, "non smoking cigarettes", telefoonkaarten en, het ultimum, krasloten, zes voor een tientje, die kun je niet laten liggen!! Dit heb ik echt nog nooit meegemaakt!!!! Na ongeveer anderhalf uur waren we er al en landen we op Stockholm, waarna er direct uit de speakers een "charge!!!!!"  schalde, omdat we weer op tijd geland waren. Wat een ervaring....Voor een kort ritje is Ryan Air prima hoor, zeker als je je niet iets op laat dringen (bv een mooie time share in Malaga), dan is het goedkoop en zit je door de kleine stoeltjes heen. Maar voor iets verder zou ik aanraden om toch gewoon fijn KLM of Lufthansa te kiezen, dat is toch een stuk aantrekkelijker!

Trotse papa

Mooi resultaat van Jeroen!

Gisteren ging ik vroeg op pad (mijn eerste afspraak was om 7.30 uur, dat is wel een opgave) en laat thuis (net na middernacht). Helaas betekende dat, dat ik Daan en Jeroen niet wakker heb gezien. En dat terwijl er zaken te vieren waren. Zo haalde Daan voor zijn eerste proefwerk geschiedenis het hoogste cijfer van de klas ("zelfs hoger dan AnnaSofie, papa!!"). En voor Jeroen was er bijna nog meer te vieren. Een paar maanden geleden startte hij met een cursus schaatsen, waar hij wonderwel gelijk goed van start ging en gisteren was alweer de laatste les. Of beter gezegd: Jeroen moest afschaatsen voor zijn diploma!Dat deed hij echt prima (ik heb het alleen maar op de film kunnen zien, maar dat zag er geweldig uit), waarna hij een officieel diploma en een een prachtige medaille van de lerares kreeg. Kijk, dat soort zaken doen je vaderhart toch weer sneller klopper, als die twee nozems zulke prestaties neer kunnen zetten. Heel goed mannen, papa is trots op jullie!!

Winkelen in Zwolle

Kelly's, ook in Zwolle!

Na het briljante ontbijt en een korte uitleg van onze butler over hoe we in de binnenstad van Zwolle moesten komen (toch 5 minuten lopen), vertrokken we om Zwolle eens goed te bekijken. Nou ja, de winkels dan. Helaas was ons de avond ervoor al verteld dat Zwolle als winkelstad nou niet je dat is. En ik moet eerlijk zeggen: daar had men ook echt gelijk in. Er zijn best wel een aantal aardige winkels, maar het is geen shop-a-holics paradise (en dat kan ik uit ervaring vertellen). Toch wist Ans nog een flinke kledingslag te slaan bij Piet Zoomers (of all places!). Ikzelf kwam niet heel ver qua persoonlijk aankopen, maar net voor het sluiten van de markt kwamen we de winkel Kelly's tegen. Dat geeft mij een warm gevoel, want bij de originele vestiging in Amsterdam Zuid kocht ik vroeger altijd mij spijkerbroeken. En die had ik nu ook nodig. In eerste instantie leek ik ook een mooi koopje te pakken te hebben, een fijne G-Star voor 50 Euro, dat is geen geld! Maar ja, even verder de voorraad door spittend kwamen we andere leukere modellen tegen plus dat de 50 Euro broek net een centimeter te kort was en dat gaat uiteindelijk toch irriteren. Maar goed, uiteindelijk toch met twee exemplaren de deur uit, dat was voor mij een unicum, want in tegenstelling tot het kopen van shirts en schoenen, heb ik minder met broeken.

In de Winkel van De Librije

Hierna liepen we nog even door de steeds drukker wordende straten en bekeken we de steeds minder vol wordende winkels. Oorzaak: het carnaval had ook in Zwolle toegeslagen. Tja, dat is voor ons westerlingen natuurlijk niet weggelegd om dat te begrijpen. Dus snel nog naar de Winkel van De Librije om daar nog in te slaan (jam, wijn, mosterd), ook echt een aanrader om als je in Zwolle bent heen te gaan, ook  bijzonder aardige mensen die daar helpen. Daarna vonden we het eigenlijk wel weer welletjes, maar het was dan ook inmiddels een uur of vier geworden en de eerste winkels gingen alweer dicht. Dus terug naar het hotel waar we wederom hartelijk opgevangen werden (jammer dat de butler even vergeten was dat we gisteren al aangekomen waren) en werd de auto als de gesmeerde bliksem voorgereden. Blijft een uitstekende service bij het Librije Hotel. Na een hartelijke groet zeiden we de mensen daar vaarwel en al rijdende naar Zutphen om Daan en Jeroen te halen, besloten we hier zeker ene keer terug te gaan om te logeren en dan in Librij'e Zusje te gaan dineren. En oh ja, de gehaktbal uit jus met brood van Jonnie wil ik dan ook proberen!!

Ontbijt bij Librije's Hotel

Gepocheerd ei met Holandaise saus

Na het uitstekende diner bij De Librije en een voortreffelijke nachtrust (we sliepen zonder problemen tot 8.30 uit, dat was een unicum, maar kan wel als je geen kinderen bij je hebt die al om 6 uur wakker zijn :-)) gingen we om 10 uur naar beneden voor het ontbijt. We hadden er al veel over gehoord, maar ja, hoe speciaal kan een ontbijt nou zijn? We hadden een paar jaar geleden een heel mooi buffet gehad in het Hilton in Rotterdam, maar dat stak uiteindelijk toch schril af bij het ontbijt dat we zaterdag voorgeschoteld kregen.  We mochten plaats nemen in Librije's Zusjes (het restaurant in het hotel, ook bestempeld met 1 Michelin ster), waar alweer een prachtig gedekte tafel voor ons gereserveerd stond. Als eerste moesten we een formulier invullen waarbij we kaas en vleeswaren bestelden, en op voorspraak van iemand die eerder het ontbijt gebruikt had, bestelden we alles (je benet Nederlander, of je bent het niet). Maar dat was het meest normale van het ontbijt, want verder werden we wederom op verschillende heerlijkheden getrakteerd. Zo was er een heerlijk, echt heerlijk, gepocheerd eitje in een Holandaise saus. Om je vingers echt bij af te likken. We kregen ook een speciale yoghurt in een flesje en een toastje met zalm (voor mij) of meloen (voor Ans). Beiden smaakten ook weer zoals we inmiddels gewend zijn van Librije: geweldig! Verder kregen we een mini hamburger gepresenteerd, maar Ans kreeg ook een selectie van rauwkost met diverse dressings in reageerbuizen.

Ontbijt spek aan de waslijn: hoe verzin je het!!

Wat ik er zelf het allerleukst uit vond zien, was de waslijn met ontbijtspek die zo in het midden van het ontbijt uitgeserveerd werd. Bijzonder leuk gevonden en nog eens lekker ook. Daarna kwam de brood trolly. Ja, uiteraard is dat een variatie op de kaas trolly, maar hier konden we kiezen uit zes verschillende soorten brood die vers voor ons afgesneden werden. Bij het brood werd enerzijds de bestelde kaas en vleeswaren geserveerd, maar anderzijds een selectie van diverse jams. En die waren bijzonder. Met name de jam van tomaten en degene die een mix was van witte chocolade en mango waren uiteindelijk favoriet. Zo erg zelfs, dat we de nummers op de potjes even goed onthielden, want later op de dag zouden we ook een bezoek gaan brengen aan Librije's winkel en dan moesten er waarschijnlijk wel een paar potjes hiervan meegenomen worden. Uiteindelijk waren we om half twaalf klaar aan het ontbijt (ook wel brunch genoemd) en was het tijd om Zwolle verder te verkennen. Over onze avonturen daar moet je even geduld hebben: zal ik morgen een blogpost aan wijden :-).

Eten bij de Librije

De Mercedes S 400 die ons van hotel naar restaurant bracht

Vrijdag om 19.20 waren we weer beneden bij de receptie van Librije's Hotel. Het was vijf minuten lopen naar De Librije zelf, maar dat was ons niet gegund, want we moesten van onze butler met de auto naar het restaurant gebracht worden. Dat bleek geen straf, want de auto bleek een Mercedes S 400 te zijn (die door Mercedes aan Librije ter beschikking wordt gesteld en nog milieu verantwoord is ook, want het is een hybride). Lang kun je er niet van genieten, want de hele rit duurde zo ongeveer toch een coole vijf minuten. We werden door twee mensen opgevangen, die ons het restaurant binnen brachten. Daar binnen werd het stokje weer door twee anderen over genomen en werden we naar onze tafel geloodst. Naar de tafel lopend konden we gelijk een kijkje in de keuken nemen, en zagen we daar de chef de cuisine, Jonnie Boer. En dat was ook de enige flits die we die avond van Jonnie gezien hebben, hij is verder niet in het restaurant te bewonderen geweest. Dat was wel jammer, maar het was niet anders.

Oester on the beach

Jonnie's partner, Therese, was wel regelmatig te zien, maar ook zij is niet veel aan onze tafel geweest, anders dan om even vast te stellen dat Ans echt het vegetarische menu wilde hebben. Maar goed, dat mocht de pret niet drukken. Want na het plaats nemen aan onze tafel, was Ans al helemaal weg van het interieur van De Librije, dat inderdaad erg smaakvol te noemen was, ook dit had bijna een K-Zus ontwerpje kunnen zijn :-).

Na een minuut of vijf aanwezig te zijn, begon het smaakfestijn. We kregen diverse amuses gepresenteerd, de een nog heerlijker en er indrukwekkender uitzien dan de ander. Maar het echte feest begon toen de eerste gang geserveerd werd. Voor mij was dat "Oester on the Beach", waarbij een gegrilde oester in combinatie met ganzenlever geserveerd werd, terwijl Ans mocht gaan genieten van Maik's Salade (genaamd naar de chef in de keuken van Librije, want dat doet Jonnie Boer natuurlijk nagenoeg zelf niet meer). De smaaksensatie die deze beiden te weeg brachten, bleek een voorbode voor de rest van de avond te zijn.

De trolly met bonbons....oh.....my....God!!!!

Het gaat te ver om elke gang te gaan beschrijven, want enerzijds kan ik een en ander toch niet helemaal over brengen, en anderzijds heb ik mijn vrienden van Smulweb belooft om daar een recensie te schrijven en dan wordt het wel heel dubbel op. Ik zal als de recensie daar staat ook een link posten, zodat de echte liefhebber daar in meer detail kan lezen wat we allemaal gegeten hebben.  Mocht iemand de foto's al willen inzien, dan kun je die op Picasa hier terug vinden! Hoogtepunten waren er genoeg, zoals de bloemkool spaghetti van Ans of de rug van kabeljauw die ik heb gegeten. Of nee, misschien waren de aan een kant gebakken langoustines in een saus van snijbonen wel het meest verrassend. Of misschien toch de ree in een saus van bloedworst, wat overigens het enige vlees gerecht was dat ik de hele avond geserveerd kreeg.  Een keuze is eigenlijk nauwelijks te maken, want daarmee zou ik de andere gerechten die we gegeten hebben te kort doen. Er was een onderdeel dit ik iets minder vond, dat waren de rauwe sint jacobsmosselen, maar dan voornamelijk omdat ze gelardeerd ware met kalfsmerg, en om de een of andere reden kon mij dat niet zo goed bekomen.

De kus van Therese, het mooiste plaatje van de avond

Qua plaatje vind ik het nagerecht het mooist om te zien. Die had de naam "de kus van Therese" en had een Dali-nesque uitstraling, die het geheel nog bijzonderder maakte. Met name omdat de kus zelf uiteindelijk naar gebrande amandelen bleek te smaken! En na het dessert nog een heerlijk kopje koffie met een keus van de bonbon trolly en een parel uit een oester (gevuld met gin, jenever en citroen).

Om half twaalf (deze keer niet als laatste, dat was ook een unicum) vertrokken we uit Librije om weer naar het hotel gereden te worden. Culinair was het een topavond, zeker bij de drie beste "dining experiences" die ik ooit gehad heb. Maar toch bleef er een raar gevoel achter. Dat had uiteindelijk met de bediening te maken. Begrijp me niet verkeerd, deze is hartelijk en bijzonder professioneel. Maar ik vind het uiteindelijk redelijk onpersoonlijk. De wijn die geschonken werd, ging per definitie gepaard met een zin " dit is de x wijn, hij komt uit y en is gemaakt van druif z". En daarna liep de betreffende persoon weer weg. Uitleg over het gerecht was ook beperkt en een praatje maken was er eigenlijk ook niet echt bij (een persoon daargelaten). Dat ben ik bij andere restaurants (zoals Vermeer, Vinkeles en De Nederlanden) echt anders gewend. Maar ja, misschien past dat juist weer bij de drie sterren Michelin restaurants, want datzelfde gevoel had ik exact zo bij Le Bernardin en Gordon Ramsay.

Maar dat is een heel klein smetje op een anders heel mooi blazoen! We hebben een topavond gehad en een ervaring om nooit meer te vergeten bij een van de beste restaurants van Nederland. Wat te doen bij onze 12de viering van onze trouwdag? Hmmmm.....hoor ik de roep uit Zeeland???

Librije hotel

Een non alcoholische cocktail in de lounge

Vrijdag ging het de dag der dagen op culinair gebied worden (tenminste, tot nu toe dit jaar :-)). Vanwege onze trouwdag reisden Ans en ik af naar Zwolle om te gaan dineren bij De Librije. Maar eerst moest het cadeau wat ik vorig jaar voor mijn 40ste verjaardag had gekregen, namelijk oppasdienst voor Daan en Jeroen, geïncasseerd worden. Dus om 15.00 uur laden we Daan en Jeroen in de auto en reden naar Zutphen (gelukkig was er file, anders ben je er ook maar zo snel) om de heren te gaan laten logeren bij Hinkje, Joost en Yinte. Na een snelle bak thee, reden we vervolgens zonder problemen naar Zwolle, om in te checken in Librije's Hotel. Dat was snel gevonden, en vanaf het moment dat we de auto echt net geparkeerd hadden, werden we bijzonder hartelijk verwelkomd door onze butler!

We werden naar de de lounge in de lobby van het hotel gebracht en mochten daar even plaats nemen terwijl onze butler het inchecken regelde en tevens de eerste delen van de inwendige mens verzorgde, door een bordje tapas uit te serveren en een druiven sap en een kinky non alcoholische cocktail aan ons uit te serveren. Bijzonder lekker, kan het niet anders zeggen, en een hele goede start van ons verblijf in Librije's hotel. Na een klein half uur geacclimatiseerd te zijn, begon het bij ons toch wel te kriebelen, want het was zeven uur en we wilden ook niet al te laat aan tafel gaan. De butler ging ons daarom voor naar onze kamer in het hotel, wat een oude vrouwengevangenis bleek te zijn, met nog veel authentieke items (de trap zou bijvoorbeeld niet door de proeve van bekwaamheid voor timmermannen van Hans gekomen zijn, want geen afstand van tree tot tree was hetzelfde).

Onze kamer, de Deuletap

In het hotel geen kamernummers, nee, dat is te gewoon. De kamers hebben allemaal een naam gekregen, dat is omdat iedere kamer ander is en dus individueel behandeld moet worden.  Onze kamer had de naam De Deuletap. Onze butler gaf ons uiteraard een korte rondleiding. Dat was een feest! De kamer is niet extreem groot (als ik hem vergelijk met bijvoorbeeld de kamer in The Pelham dan is het nog niet de helft), maar wel van alle gemakken voorzien.

Het geheel is bijzonder sfeervol ingericht. Zo hangt er een hele grote lamp boven het Auping bed, die als je het licht uitdoet het gevoel geeft alsof je naar de maan ligt te kijken. Dat is wel een bijzondere ervaring! De douche is mooi vorm gegeven met kleine mozaïek tegeltjes, met als uitschieter een stortkop op de docuhe, waardoor het lijkt alsof je onder een waterval staat. En ook gedurfd, de kamer is qua muren bijna volledig zwart. Het had een K-Zus ontwerpje kunnen zijn! Misschien interessant als Ans en Hinkje eens een keer met Therese Boer een gesprek aangaan waar het een en ander nog verder getweaked kan worden :-). En ook leuk: een lekker kimono die op bed voor je klaar ligt!

Bloemen cakejes, ge-wel-dig!

Maar ja, je zit bij de Librije, dus er moet toch ook iets te eten zijn op de kamer, of niet dan? Nou, dat is ook prima geregeld. Er is een uitstekend koffiezet apparaat op de kamer, een goed gevulde minibar (met oa San Pelegrinio, heel goed!!) plus een aantal zakjes met lekkerheden, zoals gedroogde mango of (ool speciaal voor Hans) de Librije versie van Beef Jerky.

Maar het hoogtepunt vond ik wel de crazy Cakes plant, die gemaakt is door Chef Patissier Tom van de Veen, waarbij cakjes (met smaken als Kruidcake/ appelstroop, Pistasche/ Groen Appel en Amarena/ Citroengeranium) in de vorm van een bloem gegoten zijn en op een bloemsteel geplaatst zijn. Ziet er absoluut geweldig uit, maar ze smeken nog heerlijker. Het was een uitdaging om ze niet gelijk allemaal op te snaaien, maar aangezien we nog een paar gangetjes in De Librije zelf te gaan hadden, hielden we ons in en beperkten we ons tot een per persoon. Na een korte omkleed pauze (waar Ans erachter kwam dat ze haar laarzen vergeten was), gingen we weer naar beneden, en melden we bij onze butler dat we er klaar voor waren om naar het restaurant te gaan. Dat zal de inhoud van de volgende blogpost zijn.

Nog even aftellen

Nog 5 dagen, dan is het zover!

Op mijn trouwdag (daar ga ik later verder over bloggen, waarschijnlijk in combinatie met ons diner bij Librije waar we het gaan vieren) tel ik verder af. Waarnaar? Nou, het is nog 5 dagen totdat Dragon Age 2 uitgebracht wordt. Het downloaden van de demo lukt me helaas niet, maar dat mag de pret niet drukken. Grappig was dat ik met collega John Daamen vandaag in de lift stapte en dat hij hetzelfde probleem had om de demo op te starten (we hadden te nieuwe drivers voor het spel, dat is me toch ook wat, gewoon te "nieuw"  zijn, meestal is het andersom). Ik ben wel heel benieuwd wat dit spel gaat brengen, de filmpjes zien er echt ongelofelijk kek uit, en de verhalen van Bioware zijn eigenlijk altijd gewoon hartstikke goed. Ik laat alle hate campaigns die er zijn geweest omdat het een beetje van het hardcore RPG pad af gaat, gelukkig spendeer ik mijn dagen niet door te denken aan hoe het leven zou zijn als ik een elf of een dwerg zou zijn :-). Let the games begin!!!

Kanjertraining, de tweede ronde

Tips voor Daan, van zijn medecursisten

Woensdag is kanjertraining dag. Vandaag was de achtste uit een serie van tien lessen, waarin Daan zijn weerstand op moet krikken en wat hem moet helpen om wat meer zelfvertrouwen te krijgen. Deze keer was het een bijzonder spannende sessie, want er was een oefening waarin de kinderen de gang op moesten gaan, de anderen dan de keus kregen om hem in te delen in een van de vier categorieën die de cursus kent (angsthaas, pestvogel, aap of kanjertijger) en daarna krijgen de kinderen dan tips van de anderen om zaken wel of niet te doen. Eigenlijk was dat ook voor Daan de eerste cursus feedback geven en ontvangen die hij nu in zijn leven heeft gehad (hij is er eerder bij dan ik, ik kreeg mijn eerste training hiervoor op mijn 23ste ;-)).

Tijdens de cursus merkte je dat Daan het heel spannend vond. Hij had ook nog eens zijn knuffel vergeten (ik weet nu niet of hij hem echt vergeten was of "per ongeluk"  vergeten), dus daar kon hij zich ook niet op afreageren. Maar na het eerste half uur samen werd de groep gesplitst in ouders en kinderen. Tijdens de samenkomst van de ouders, kwam naar voren dat een aardig ogende Nederlandse rasta uiteindelijk een boeman bleek te zijn thuis en deden de kinderen natuurlijk hun oefening. Om half zes was men klaar en kwam Daan lachend naar ons toe, dat was een goed teken. Hij had de oefening heel leuk gevonden, wel wat confronterend, en hij kreeg een mooi papier met de tips van zijn mede cursisten mee. En hij wist het zelf: een tip is een cadeautje, je kan er vervolgens mee doen wat je wilt (dus het punt "niet meer stomme grapjes maken" herkende hij niet, dus die laat hij fijn links liggen). Nog twee lessen te gaan en dan krijgt Daan zijn diploma. Ik heb het idee dat hij echt wel zaken oppakt en toepast en dat is voldoende toegevoegde waarde voor de investering die we er tot nu toe in gedaan hebben!!