Het vuurwerk is binnen

Best een groot pak vuurwerk!

Hoewel ik vanochtend de intentie had om vroeg op te staan, lukte dat toch niet helemaal. Omdat we gisteren wat extra afleveringen van Criminal Minds en King hadden gekeken, was het wat laat geworden en aangezien Daan en Jeroen vanochtend wel heel stil waren, werd het vroege opstaan uiteindelijk toch gewoon 9 uur. Daarom snel aan de slag om de laatste spullen te gaan halen voor oudejaarsavond, want vorig jaar was het zo ongelofelijk druk, dat ik vermoedde dat het wel even ging duren voor ik terug was. Nou, het blijkt maar weer dat daar echt geen pijl op te trekken is, want het was in Zwanenburg echt ongelofelijk rustig. Dus eerst even alle zaken doen die makkelijk mee te nemen waren (nieuwe scheerkop voor mijn Braun scheerapparaat, Donald Duck pocket voor Jeroen), de krasloten inwisselen voor de jongens die ze met kerst gekregen hadden (toch een winst van 3 Euro en een nieuw kraslot :-)) en broodjes halen bij De Echte Bakker Erwin van Nieuwburg. Maar daarbij moet ik eerlijk zeggen dat Erwin zijn naam geen eer aan bleek te doen, want echt lekker waren de broodjes niet, een echte #fail voor Halfweg en Zwanenburg, gewoon geen lekkere bakker te vinden in de dorpen. Daarna naar de Marskramer om het vuurwerk op te halen en daar zag ik wel een beetje tegenop qua mensenmassa. Echter, ook hier was het uitermate rustig. Naast mij waren er nog twee klanten die op hun pijltjes stonden te wachten en twee minuten laten was ik weer buiten met een mooi pakket (het Xenon pakket welteverstaan, met pijlen en cakes) en wat kleine extra's. Hoe klein het is kun je op de foto zien, Jeroen kan op zijn teentjes staand nog net zijn hoofd er bovenuit steken. Moet toch genoeg zijn om vanavond om twaalf uur een paar "ooeee's" en "aaahhhh's" uit de monden van onze gasten te kunnen toveren. Nu even wachten op de oliebollen en appelflappen en het feest kan beginnen!!

Ouwe rockers: Van Halen on tour

"Nieuwe" bezetting Van Halen: Alex, David, Eddie en Wolfgang

Iedere dag krijg ik wel een mail van SleazeRoxx, met daarin de nieuwste nieuwtjes over de wereld van hardrock. Vaak om binnen een paar seconde de koppen te snellen en daarna weer weg te gooien, maar afgelopen week kreeg ik een update, waarbij ik toch even een paar keer het eerste bericht opnieuw moest lezen. Er werd namelijk aangekondigd dat Van Halen de laatste hand aan een nieuwe CD aan het leggen was en dat men in 2012 weer ging toeren, waarbij de kans groot is dat ze ook Europa aan gingen doen. Nu heb ik dat vaker gehoord, maar na wat speurwerk maakten ook andere bronnen op internet melding hiervan, wat mij in ieder geval het gevoel geeft dat er een mogelijkheid is dat dit gaat gebeuren. Hoewel in de huidige bezetting Michael Anthony mist (die is vervangen door Wolgang van Halen, de zoon van Eddie), is Van Halen de enige grote "hardrock act" uit de 80'er jaren die ik nog nooit live gezien heb. Dus mochten ze in Europa komen, dan is dit eigenlijk wel een moetje. Ik hoop dat Alex en Eddie dan ook hun thuisland aan willen doen, want dat scheelt natuurlijk in reistijd en kosten, maar anders zal Londen zeker wel op het programma staan (eens kijken of ik Frank, Simon en Rene hiervoor zou kunnen enthousiasmeren :-)). 10 Januari worden de eerste kaarten verkocht en het eerste deel van de toer bekend gemaakt. Fingers crossed, het is wel eens tijd voor een "Eruption" in Nederland!!!

Voice of Holland Concert

Jeroen rende naar het podium!

De laatste keer dat ik in de Heineken Music Hall was, betrof het een concert van de Dropkick Murphys. Dat was een mega goed concert, maar vandaag was het een ander genre wat er speelde, het tijdstip was wat anders (matinee om 12.30, heerlijk om je kinderen mee te nemen) en ook een wat ander publiek. Samen met Ans en Jeroen was ik op pad en gingen we naar het concert van "The Voice of Holland". Daan had er niet zoveel zin in, en om nu 35 Euro uit te geven aan iemand die alleen gaat zitten mokken vonden we ook weer wat zonde. Maar gelukkig was oma Leny thuis en kon Daan zich daar laten vertroetelen (en dat werd zeker gedaan!). Om kwart voor twaalf reden we de parkeergarage P6 bij de Amsterdam Arena in en een kwartier later zaten we al op onze stoelen, terwijl de zaal langzaam vol begon te lopen. En strak een half uur later knalde het intro van The Voice of Holland uit de speakers. De eerste solo act was Wouter Vink en daarna mocht ieder talent minimaal een nummer alleen zingen en waren er ook een flink aantal gezamenlijke optredens. Jeroen vond het eerste uur helemaal geweldig, maar daarna zag je dat het toch wat te lang voor hem ging duren, zodat Ans en ik lekker verder keken en luisterden, terwijl Jeroen met mijn iPhone ging spelen. Daardoor miste hij een mooie vertolking van "The River" door Erwin Nijhof. Bruce zingt hem toch mooier, maar ook deze mocht er best wezen. De favorieten uit de shows kregen ook hier het meest applaus. Dus Charlie Luske kon op een staande ovatie rekenen (met "It's a man's world") en dat gold ook voor Sharon Doorson (met een fijn nummertje van Beyonce) die ook samen met Marloes van Ommen een geweldige uitvoering van Price Tag van Jessie J wist op te voeren.

Wouter Vink deed de opening

Maar het dak ging er echt helemaal af toen........Paul Turner op het podium verscheen!! Toen legde Jeroen de iPhone ook spontaan weer neer. Eerst trad Paul op in een trio met Chris Hordijk en Niels Geusebroek (Slave to the music van James Morrison), maar helemaal met zijn solo optredens ging het tekeer. Eerst deed hij Born This Way van Lady Gaga, nog keurig op het podium maar bij het afsluitende nummer, zong hij het lied al rennend door de zaal tot hilariteit van bijna al het publiek dat aanwezig was. Tja, het is niet de allerbeste zanger die erbij zit, maar het is een performer in hart en nieren en hij heeft een geweldige uitstraling, hij zou het zo maar eens tot de finale kunnen schoppen.  Al met al een heel gezellige middag en dito concert, dat zeker voor herhaling vatbaar is! Mooi om de sfeer van The Voice Of Holland ook eens zo te beleven in plaats van alleen voor de buis. Zou ook wel eens leuk zijn een live tv uitzending mee te mogen maken. Wie weet lukt dat nog in seizoen 2 en anders gaan we het volgend seizoen maar eens een keer proberen.

Sherlock is hot!!!

Jeremy Brett, de enige echte TV/ Film Holmes

Een paar weken geleden blogte ik over het nieuwe Sherlock Holmes boek dat uitgekomen was. Tenminste, ene Sherlock Holmes roman die door de erven Doyle geaccrediteerd was. Het boek, The House of Silk, heb ik inmiddels op mijn Nook staan en eigenlijk is het nu, in deze donkere dagen tussen kerst en oud & nieuw wel een mooie tijd om er eens in te gaan lezen. Maar naast het boek is ook de tweede Sherlock Holmes film met Robert Downey Jr in de hoofdrol uitgekomen, te weten "A Game of Shadows". Ik vond de eerste film marginaal interessant. Erg dun verhaaltje, wel goed geacteerd door Downey, maar het was gewoon niet mijn Sherlock Holmes. Teveel een actie film, waarin Holmes ook nog eens een veredelde Bruce Lee bleek te zijn en gevechten deed in een soort Matrix-achtige stijl. Waarschijnlijk spreekt het de jeugd meer aan dan de trage films of tv serie met Jeremy Brett in de hoofdrol. Maar daarna hoorde ik ook dat er drie nieuwe afleveringen van de serie "Sherlock" gereed zijn. Een ontzettend goede serie met een Sherlock Holmes, maar dan in de tegenwoordige tijd (dus met iPhone gewapend bijvoorbeeld), die wel echt de "geest" van de verhalen van Arthur Conan Doyle weet te vatten. Ze doen er lang over, want drie afleveringen produceren duurde meer dan anderhalf jaar (ik heb de eerste aflevering in het vliegtuig naar New York in augustus 2010 gezien), maar dan heb je ook echt kwaliteit!!! Voor de liefhebbers: op 1 januari om 20.10 uur is op BBC 1 de eerste nieuwe aflevering te zien, te weten A Scandal in Belgravia, vrij naar het verhaal A Scandal in Bohemia. Bij mij staat hij alvast in de agenda genoteerd!!

Tweede Kerstdag

Kerstcake door Jeroen en Ans

Na de terugkeer van De Nederlanden had ik precies 15 minuten om even uit te buiken. Daarna mochten Ans en ik direct in de beugels om Tweede Kerstdag voor te bereiden. Om het allemaal op de dag zelf te doen was namelijk net wat teveel. Dus troffen we de voorbereidingen voor alle gerechten die we dan zouden eten, beginnende met twee prachtige kerstcakes die Ans en Jeroen maakten, wortel-sinaasappelsoep, Provençaals Kalfsvlees en diverse nagerechten (zoals zelf gemaakt roomijs). Dat scheelde een boel werk de volgende ochtend, wat ook maar goed was ook, want anders hadden we het echt niet gered. Vervolgens maakte Daan maandagochtend nog zijn beroemde gevulde eieren en toen konden de gasten arriveren. Vanaf een uur of 13.00 druppelden de eerste binnen (nou ja, die had ik zelf opgehaald dan....:-)), en rond 14.15 was iedereen aan tafel. Een mooi moment om eerst maar eens Jeroen zijn verjaardag nog luister bij te zetten voor de familie. Jeroen had geluk, want veel van de cadeaus die hij gevraagd had, bleken in de uitverkoop gezeten te hebben, zodat hij ongeveer twee keer zoveel dingen kreeg als verwacht. Daar zei hij geen "nee"  tegen....

Elvis has left the building.....

Na de kerstcake en een schaal tapas van slagerij Melman soldaat te hebben gemaakt, was het tijd voor het traditionele cadeautjes spel, voor het eten altijd de kinderen. Dat blijft ook een genot om naar te kijken, hoe ze strijden om spulletjes die ingepakt zijn en waar ze nog niet van weten wat het überhaupt is. En dat ze ook heel blij kunnen zijn met een springtouw in plaats van per definitie naar de iPad te grijpen. Ook traditioneel is dat dat spel altijd uitloopt en dat we daardoor te laat met het diner beginnen. En dat het bereiden van het diner ook weer meer tijd kost om af te maken dan we gedacht hadden (zo had ik deze keer een uur sudderen van het kalfsvlees over het hoofd gezien, en dat was toch echt nodig om het vlees zo mals te krijgen als we het ook willen hebben). Wat wederom goed was om te zien, was dat de kinderen alle gerechten wederom meeaten of in ieder geval het echt een kans gaven. Stoer hoor!!! Na de laatste gang was het inmiddels half elf geworden en moesten we nog aan het cadeautjesspel voor volwassenen beginnen. Helaas lukte het Danielle & familie niet om te blijven, omdat ze overvallen was door een allergische aanval (hoewel ik haar er serieus van verdenk zo er onderuit te willen komen om spullen vanuit het spel mee naar huis te moeten nemen :-)). Zo flexibel als Ans is, paste ze de spelregels een beetje aan en dan kun je zien dat het percentage van het mogen pakken van een pakketje van 33 naar 50% verhogen en het niet terugleggen van cadeautjes in de pot, het spel echt een heel stuk sneller maken. Daarom waren we om half een uiteindelijk helemaal klaar met ons spel, en had iedereen wel een paar PRACH-TI-GE cadeaus die hij of zij mee naar huis mochten nemen. Zo was er voor Hinkje een hele mooie plastic pruik, kreeg Hans handboeien met bont en was ik de gelukkige ontvanger van een echt Elvis zonnebril (inclusief de bijbehorende bakkebaarden!!).

Maar de samenvatting van de avond was dat "a good time was had by all". Zo goed, dat de uitnodiging om oudejaarsavond in halfweg te vieren alweer door enkele zonder schroom aangenomen werd :-). Dus, tot over zes dagen!!!!

Kerstlunch bij De Nederlanden

Jeroen aan de eerste amuse (octopus)

Anders dan traditioneel gebruikelijk, hadden we voor eerste kerstdag dit jaar geen plannen. Tenminste, er kwam niemand op bezoek en omdat alle familie op tweede kerstdag naar ons toe zou komen om Jeroen zijn verjaardag te vieren, leek het een erg rustige dag te worden. Tenminste, dat was zo totdat ik een mail kreeg van Wilco Berends, chef van De Nederlanden, dat hij een kerstlunch organiseerde die luister bijgezet zou worden door een optreden van de mezzosopraan Eva Kroon. Het leek ons erg leuk om daar met Daan en Jeroen heen te gaan. Ik moest er even over afstemmen, maar vanuit De Nederlanden werd aangegeven dat het geen enkel probleem was om ze mee te nemen, want tussendoor zouden ze natuurlijk gewoon in de lounge kunnen spelen. Vraag was wel of ze het menu mee zouden eten of dat ze een kindermenu wilden hebben. Om op veilig te spelen, koos ik voor het laatste. en met dat in de achterzak, gingen we vanmiddag naar De Nederlanden, waar we rond half een arriveerden en eerst heerlijk bij de open haard plaats namen, waar we enkele amuses geserveerd kregen. Ook de jongens en wonder boven wonder aten ze die nog goed op ook. Bij het aan tafel gaan, gaf ik nog even voor de zekerheid aan dat Daan en Jeroen het kindermenu wilde hebben, dat was geen probleem, maar de vraag was wel hoeveel gangen. Nu had mij dit kunnen tippen, maar dat deed het niet :-). Omdat het wel zo gezellig was, bestelden we voor de heren ook vier gangen, net zoveel als Ans en ik zouden eten. Gewapend met de iPads gingen de jongens aan tafel, terwijl Ans en ik ook nog zonder met elkaar konden praten. De eerste gang was koningskrab en deze kregen Daan en Jeroen ook geserveerd. Hmmm.....maar goed, hij was wel erg lekker en waar ik trots op was: ze probeerden het ook mee te eten, Daan at de bovenkant en een deel van de onderkant van het gerecht, maar liet vervolgens toch met name de krab liggen. Nou ja, bleef er meer voor papa over.

Daan bewondert de soufflé van Wilco!

Na het eerste gerecht was het ook de beurt aan Eva Kroon om haar kunsten te vertonen. Wat een bereik heeft die dame, en wat een geluid zo zonder microfoon erbij! Een aria uit Faust was deze keer het hoogtepunt! De tweede gang was een zeebaars, en tot mijn schrik kwam ook die voor de jongens op tafel. Maar tot mijn nog grotere schrik: ze vonden het heerlijk!! De bordjes gingen schoon leeg en dat gebeurd toch niet zo vaak. Ook mooi om te zien dat ze ook erg hun best deden om met een vismes te eten. Als hoofdgerecht hadden Ans en ik hertenreerugfilet, maar dat was voor de mennekes een brug te ver, dus zorgde Teun (de maître) ervoor dat er parelhoen geserveerd werd, die we om hen helemaal gerust te stellen een "luxe kip" noemden. Ook hier gingen de mannen goed tekeer, het was even teveel om het helemaal op te nemen, maar ze zaten er duidelijk van te genieten. Het was echt een genot om dat te zien, daar gaat je hart als ouder echt van open, heerlijk!!!

Het dessert ging er goed in!

Nadat Eva haar derde en laatste optreden had verzorgd (met als hoogtepunt de bekendste aria uit Carmen) werd het dessert opgediend, en dat was helemaal geweldig. Heerlijke ananas met boerenyogurth en witte chocolade ijs. Yummie, yummie, dat ging heerlijk rechtstreeks in de tummie!!! En natuurlijk daarna nog de soufflé van Wilco, deze keer met bananenroomijs. Ook daarvan bleef helemaal niets op de bordjes liggen. Daan maakte nog de opmerking "dit smaakt echt net als die lekkere pannekoeken van jou, mama", waaraan je de smulpaap eruit kunt halen. Gelukkig was het daarna nog tijd voor de friandises. Allereerst voor iedereen een oliebolletje en daarna een plateau met een stukje speculaas, een macaron, een gezoute bonbon en een stukje nougat. Ook hier bleef, verrassend genoeg, niets op het bordje liggen om terug naar de keuken te gaan. Om half vijf was de "lunch" afgelopen en gingen we op weg terug naar Halfweg.

Het was echt een heel erg geslaagde middag en ik was enorm trots op hoe de jongens zich gedragen hebben. Natuurlijk hebben ze lekker met de iPads gespeeld en Donald Duck pockets gelezen en ze hebben niet alles helemaal opgegeten. Maar ze hebben geen heibel geschopt en rustig aan tafel of in de lounge gezeten en ze hebben alles in ieder geval geprobeerd en in de meeste gevallen ook keurig opgegeten. Dat zijn toch dingen die Ans en ik ze mee willen geven in hun leven en ik ben blij dat dat gelukt is. Wat mij betreft is er een mooie traditie geboren!

Op stap met Daan

Heerlijk, zo'n bagel met creamcheese en zongedroogde tomaat!

Na twee weken geleden met Jeroen even alleen op stap te zijn geweest, was het gisteren de beurt aan Daan om met zijn tweeën een ontbijtje te gaan eten. Plaats van handeling: wederom Gary's Deli in de Kinkerstraat.  We hadden deze keer geluk, want bij binnenkomst bleken we de enige klanten te zijn, dus de heerlijke leren fauteuils waren direct voor ons. Toen kwam wel even het verschil tussen Daan en Jeroen naar boven. Daan deed een bestelling van een muffin, een bagel en een yoghurt shake bosvruchten, terwijl Jeroen klaar was met een muffin en een cappuccino. Ik kon natuurlijk niet zonder een bagel (de "van alles wat bagel"  met tonijnsalade, hemels!!), en deze keer een heerlijk stukje lemon pie erbij. We konden lekker kletsen, maar soms ook even heerlijk stil zijn, terwijl Daan in zijn Donald Duck pocket aan het lezen was. Wat de stilte op een gegeven moment verbrak was het geluid van een leeg glas, want Daan had al snel de shake op. En hij lustte er eigenlijk nog wel een. Nou, op zijn kousen ging hij naar beneden om zelf een shake (aardbeien deze keer) te bestellen! Wat een grote kerel! Inmiddels ging de communicatie multi channel op en neer, want Jeroen begon via Whatsapp te klagen over het feit dat hij niet mee mocht en te bedelen om een muffin. Dus na een kleine anderhalf uur braken Daan en ik onze tenten op, namen we voor Jeroen nog een blueberry muffin mee en gingen weer op huis aan. Het was weer gezellig geweest!!

Mooie herinneringen

On beeld uit Zuid Afrika

Als de kerstboom en kerstversieringen in de kamer komen te staan, moeten er andere spullen tijdelijk het veld ruimen. Daardoor werd ik weer eens expliciet geconfronteerd met een beeld dat bij ons standaard in de kast staat, maar waar ik soms te snel voorbij loop. Het is een mooi zwart stenen stuk, van twee gezichten in een omhelzing. Het beeld is afkomstig van onze huwelijksreis door Zuid Afrika. Die reis is een van de vakantie hoogtepunten van mijn leven geweest, en voerde ons langs wonderschone plekken. Waar we de eerste dagen in Johannesburg en Pretoria waren, vertrokken we na dit eerste stedenbezoek richting het noordoosten, naar het dorpje Hazyview. Dat was wel even wennen, want het was de eerste keer in ons leven dat binnen honderd meter de weg kon veranderden van een knappe snelweg in een onverhard pad. Vanuit ons hotel in Hazyview maakte we diverse mooie uitstappen, onder andere naar  Bourkes Luck Potholes, een prachtig stuk natuur, dat erge indruk op ons maakte (iedereen die naar Zuid Afrika gaat, kan ik aanraden om hier een keer heen te gaan, echt super). Nog vol van de indrukken liepen we daar een flinke tijd rond, totdat we uiteindelijk een kraampje tegen kwamen, waarop een aantal beelden stonden en voor de kraam zaten twee zwarte Zuid Afrikanen, die bezig waren met hamer en beitel stukken steen te bewerken. Het gaf ons een mooi gevoel. En toen we ook nog een beeld zagen wat ons erg aansprak, konden we niet anders dan dit aandenken kopen. We waren er echt erg blij mee, een mooi, uniek aandenken, dat kom je tegenwoordig toch niet echt vaak meer tegen. Een minuut na onze aankoop stopte er een vrachtwagentje naast het kraampje, er stapte een man uit, die de mannen die nog aan het beitelen waren groette, vervolgens naar de achterkant van de wagen liep en......er kisten vol met dezelfde beeldjes uit ging laden!!!! Nou, daar ging ons beeld van een mooi uniek stukje handwerk :-).

Uiteindelijk maakte het niet zoveel uit, we hebben een mooi aandenken aan een prachtige reis en we hebben er een nog mooier verhaal aan overgehouden. En het beeld? Dat is nog steeds helemaal in perfecte staat, dus kwalitatief is het uiteindelijk goed uit de fabriek gekomen :-).

Ron Blaauws Vis van de Dag

Erg goede tapas!!

Op de verjaardag van Jeroen hadden Ans en ik even de tijd om een gezamenlijke lunch te gebruiken. Op Groupon (jaja, daar is hij weer....) was een aanbieding geweest om een vier gangen lunch voor twee personen voor 49 Euro te kopen bij het nieuwe vis restaurant van Ron Blaauw (gevestigd in het oude pand in Ouderkerk waar vroeger het twee sterren Michelin restaurant van hem zat), luisterend naar de naam "Rons vis van de Dag". Nou, dat was natuurlijk een mogelijkheid die we niet af konden slaan. Dus om 12.30 stapten we het restaurant binnen, waarbij we door een reservering ons natuurlijk verzekerd wisten van een tafel. De reservering bleek echter niet nodig te zijn geweest, want wij waren de enigen in de zaak en gedurende de hele lunch zou dat ook zo blijven (en na ons vertrek ging de deur weer op slot!!). De bediening was er niet minder om, leuke vent die ons bediende, lekker losjes, maar niet te informeel dat je je er aan gaat ergeren. En er knapperde een erg lekker haardvuur, wat warmte en een erg gezellige sfeer verzorgde (ik moest terug denken aan een heerlijk hotel en bijzonder geslaagd weekend in Maastricht vele jaren geleden, waar ik in lounge bij de open haard "De DaVinci Code van voor tot achter uit heb gelezen, wat geluid en geur al niet doet...). De start van het menu was een tafeltje tapas, bestaande uit garnalen kroketten, pata negra, gekruide ansjovis en Zeeuwse mosselen (toch even anders dan we ze thuis maken....).

Uitstekende Bouillabaisse met scheermesje

Daarna was het tijd voor een bouillabaisse. Een erg pittige vissoep, met daarin een scheermes. Helaas niet het klassieke scheermesje van Ron Blaauw, want die twee keer nemen was aanzienlijk duurder dan 49 Euro :-), maar geprepareerd op de plancha: erg, erg, erg lekker. Daarna tijd voor het hoofdgerecht, een mooi stuk Nijlbaars (dat blijkt een erg grote vis te zijn) bijgezet met kropsla en vers gesneden frietjes. Als dessert had ik een stukje citroentaart, wat voor een lekkere verfrissing zorgde. Al met al een uitstekende lunch, met (h)eerlijk eten tegen een zeer betaalbare prijs. En zelden heb ik ook in zulks een rust gegeten, ook niet erg voor een keer. Ik moest wel nog voor de drank betalen, maar dat kon de pret niet drukken, want waar ik eerder een koopje bij Pura Indonesie had afgelopen vrijdag, rekende ik nu ook slechts 15 Euro af (jus d'organe, tomatensap, fles bruiswater, een witte wijn, latte en cappuccino). Maar los daarvan: dit is gewoon een erg goede tent waar je prima kunt lunchen en dineren, zeker als vis "je ding"  is. Oh ja, er is ook een kleine kaart voor de vleesliefhebbers onder ons, maar wellicht moeten die even wachten op Rons Vlees van de Dag :-).

Jeroen is jarig en beleeft het intens

Erg blij met de cadeaus!!

De afgelopen dagen heeft Jeroen zich heel erg op lopen te winden over de dag der dagen: 20 december, zijn verjaardag. Vanochtend was het dan eindelijk zover en ik vond het echt knap dat hij nog tot 7 uur in zijn kamer bleef. Daarna spurtte hij eruit en waren we vijf minuten later beneden om zijn cadeaus uit te pakken. Nu had hij zijn grootste cadeau, een mooie nieuwe step al gehad, maar ook deze vielen erg in de smaak, met  name het slapende hondje was een toppertje. Gisteren hadden Ans en Jeroen al cakejes gebakken en opgemaakt om mee naar school te nemen, die zagen er prachtig uit en Jeroen was er ook oh zo trots op!!! Op school was hij gelijk de bink van de dag, maar was daar ook het moeilijkste moment van de dag wie er mee de klassen rond mochten (Aniek stond buiten kijf, maar moest hij nu Kyle of Ryan meenemen......decisions decisions.....). Iedereen van de cake uiteindelijk heerlijk en het ging grif op. Op de opvang ging het feest verder, ik had hem vroeg op kunnen halen, maar daar wilde meneer niks van weten, want hij moest het vieren met zijn vriendinnen daar (gelukkig was Daan maar al te blij dat hij mee naar huis mocht :-)). Om kwart voor zes wilde hij eindelijk mee en, hoe verrassend, koos hij patat met kroketten als verjaardagseten. Daarna nog wat langer dan normaal TV kijken en de dag was alweer omgevlogen. Het was erg leuk om te zien hoe Jeroen van de dag genoten heeft, hoe hij alles wat we voor hem deden waardeerde en hoe blij hij de hele dag geweest is. Dan is het echt een genot om te zien!!! Volgend jaar nog mooier, zeg ik dan!!!!!

Hij staat!

Poseren bij de boom!

Daar waar we vroeger al bijna direct na Sinterklaas begonnen om het huis in kerstsferen te dompelen, hebben we er nu bijna twee weken mee gewacht. De animo was er niet om er eerder mee te beginnen, maar zaterdag kreeg Ans toch de geest om het jaarlijkse ritueel uit te voeren. Dus nadat we de spullen van zolder hadden gehaald en ik vertrokken was om wat comics uit de opslag bij Rene onder te brengen, begonnen Daan, Jeroen en Ans om de diverse bomen op te tuigen. Daan en Jeroen begonnen allebei eerst met hun eigen boompjes, die uiteindelijk een plek kregen op hun kamer, terwijl Ans direct met de "hoofdboom" begon. Dit jaar was het thema "oranje", wat eind vorig jaar al door Jeroen besloten was en waar Ans ook eind vorig jaar dus al de nodige aankopen voor had gedaan (het perfecte moment om je kerstinkopen voor volgend jaar te doen, vaak met 75% korting, alleen moet je even aan de lange termijn planning doen, niet mijn sterkste punt ohgv kerst, maar gelukkig kan Ans dat goed compenseren :-)). Al met al was het toch weer een hele klus om de boom op een esthetisch verantwoorde manier op te tuigen en ook veel van de andere versierselen aan te brengen. Maar alles ziet er weer erg sfeervol uit, en dat geeft in deze tijd van het jaar toch een goed gevoel om de kerst te gaan beleven. Jeroen was er in ieder geval zo trots op, dat hij maar al te graag wilde poseren met de kerstboom. Oh ja, hij vond wel dat mama hier en daar wat "gaten had laten vallen" in de boom, dus zondag heeft hij op eigen initiatief nog hier en daar wat decoraties in de boom in de woonkamer aangebracht. Het blijft uiteindelijk toch een echte creatieveling!!!!

Het eerste aikodo examen

Mooie cijfers voor Daan!

Hai! Na een jaar trainen stond Daan vandaag op de mat bij de Aikidojo in Haarlem om zijn allereerste examen Aikido te gaan doen. Hij had er zowaar helemaal zin in, en in de auto was hij zelfs nog wat Japanse termen aan het oefenen. De les begon met een paar spelletjes om de kinderen op te warmen en daarna werden een flink aantal oefeningen van de laatste weken nog een keer herhaalt. Het was wachten op Simon Deering, de eigenaar van de Aikodojo Haarlem, die het examen af kwam nemen. Hij arriveerde zo rond een uur of 11, steevast in zijn oude camper. Nadat alle leraren zich verzameld hadden aan de ene kant van de mat en de leerlingen datzelfde hadden gedaan aan de andere kant van de mat kon het examen beginnen. Dat betrof enerzijds een flink aantal individuele oefeningen waar de kinderen ook enkele Japanse termen voor hadden moeten leren en anderzijds moesten ze een aantal technieken laten zien waarbij ze in een duo een gevecht naspeelden, waarbij echter wederzijds respect altijd bij de beoefening van Aikido centraal staat!

De jury bepaalt de scores....

Daan deed het erg goed, waarbij er slechts 1 stress momentje optrad, toen hij niet meer wist welke techniek hij uit moest voeren (af ook een ingewikkelde!). Na ongeveer 20 minuten waren de jonge Aikidoka's klaar en moesten de leraren besluiten wie geslaagd was. Hoe verrassend het ook mocht zijn, iedereen was geslaagd :-), maar de sensei en zijn collega's hadden er wel serieus werk van gemaakt, want iedereen had een individuele beoordeling gekregen, die ook echt wel reflecteerde wat de kinderen gedaan hadden. Zo had Daan de hoogste scores voor de technieken die hij individueel moest doen en waren de scores over de netheid van de uitgevoerde techniek als ook de daadwerkelijke effectiviteit ervan ietsjes minder. Maar ja, wat wil je ook voor een eerste jaars. Uiteindelijk werd hij op tien aspecten beoordeeld en scoorde hij een negen (voor bewegelijkheid en flexibiliteit), een acht (voor doorzettingsvermogen en enthousiasme), vier zevens en vier zessen. Al met al voor Daan een bijzonder mooie lijst, waar hij zelf ook heel erg trots op was en dat gebeurd echt niet vaak! Een heel mooi resultaat om in 2012 weer lekker verder te gaan! Ik be heel trots op je, kerel!!!!

Brommetje

Jeroen is weer helemaal into Brommetje

De afgelopen dagen hebben in het teken gestaan van opruimen, opruimen en nog eens opruimen. Zo zijn we onder andere de Shurgard opslag aan het leeghalen, waarbij we goed kijken wat we willen houden, willen verkopen of zelfs weg willen gooien. In dat geweld komen we ook heel erg veel boeken tegen. En veel van die boeken verdwijnen naar de rommelmarkt van Willy of gaan zelfs de vuilnisbak in. Zo kwamen we ook het boek "365 Berenavonturen" tegen. Daar hebben we hele mooie herinneringen aan, want we hebben het heel erg veel voorgelezen voor Daan, het was zijn lievelingsboek. Hoewel we het principe nooit goed uitgevoerd hebben (namelijk iedere dag van het jaar een klein stukje lezen, Daan wilde altijd meer meer meer, dus het ging wat sneller....:-)), was het een toppertje. Jeroen had de laatste keer voorlezen nog meegekregen, maar toen we het boek weer tegen kwamen, nam hij nu het heft in handen en wilde dat we het ook voor hem voor gingen lezen. Daan vind het natuurlijk erg kinderachtig, maar als er in de woonkamer voorgelezen wordt, luistert hij toch nog even mee. Zeker als Ans voorleest, waarbij alle dieren een ander stemmetje hebben (dat doet ze toch geweldig, zo wordt het avontuur alleen maar groter!!!). Zo zie je maar weer, een groot plezier hoeft niet duur te zijn. De tweede zoon geniet er net zoveel van als de eerste en dat betekent dat de investering van 4,95 Euro bij de Slegte die we ooit gedaan hebben, er dubbel en dwars uitkomt :-).

Groupon: toch wat minder?

Rijsttafel was uitstekend, maar weinig....

Vanavond was het kwartaal uitje van de "comics gang": Frank, Simon, Rene en ik gingen weer eens uit eten. Normaal had het de beurt aan Frank geweest om iets te organiseren, maar omdat ik een paar weken geleden een Groupon aanbieding had gekocht om voor 39 Euro (ipv 99) een vier persoons rijsttafel bij Puri Indonesia (gewaardeerd met een 9+ van Johannes van Dam) te verorberen, besloten we daarheen te gaan. Net voor ik wegging vertelde Ans me echter nog dat er wat waarschuwingen waren geweest over Groupon deals: het kwam nog wel eens voor dat de porties opeens een stuk kleiner waren, of dat er mysterieuze zaken op de rekening verschenen. Gewapend met die kennis gingen we op pad en kwamen een half uurtje later dan gepland bij Puri Indonesia (Simon had onverwacht een verkeerde afslag genomen). De hele bediening bestond uit een dame die ons vriendelijk te woord stond en ons naar onze plaatsen bracht. Vooraf kregen we een kippensoepje (prima) en daarna kwam de rijsttafel. Ik kan niet anders zeggen dan dat het kwalitatief heel erg goed was. Maar ik kon ook niet anders concluderen dan dat het best wel weinig was. Er waren zes gerechtjes van kip en rundvlees en daarbij werden nog twee eieren geserveerd plus wat gele en witte rijst. Een verzoek om een tweede bakje gele rijst was aan dovemans oren gericht en is nooit gekomen. Na minder dan 10 minuten was alles (op wat witte rijst na....) helemaal op. Het dessert bestond uit twee lychees per persoon en dat was het. Wellicht komt het door hetgeen Ans me eerder had vertelt, maar ik kon me niet aan de indruk onttrekken dat er wat op bezuinigd was qua hoeveelheid. toch wel erg jammer, hoor......Maar gelukkig zat de Burgermeester naast Puri indonesia, zodat we daar nog een toetje konden nemen...:-)!!!

De etagere

Hij is mooi!!

Afgelopen dinsdag had Daan een stress momentje. Op De Hoek werd door de leidsters voorgesteld om een etagere voor kerst te gaan maken. Daan had daar niet zo heel veel zin in, waarna door de dames gezegd werd: "ach, wat jammer, want ik weet zeker dat je moeder het heel leuk zou vinden". Toen Ans Daan kwam halen en dat inderdaad ook zei, werd het de kleine perfectionist even teveel. Vandaag was ik aan de beurt om Daan op te halen, en na een lange file (er had iemand besloten zijn auto in de vangrail bij Haarlem Zuid op de A9 te boren, met als gevolg een rij van meer dan 9 km aan ijzer op wielen) kwam ik bij De Hoek aan. Daar zat Daan lekker naar een spel op de Wii te kijken en toen hij me zag kreeg ik een hele lekkere knuffel. Daarna pakte hij me bij mijn hand, en trok me mee naar een tafel, waar diverse torens stonden van op elkaar gelijmde kopjes en bordjes, die geschilderd waren: de zelfgemaakte etageres!!! Het zag er echt heel leuk uit, een bijzonder mooi stukje huisvlijt!!! Toen ik Daan vroeg of hij er toch zin in had gekregen, keek hij een beetje schaapachtig om zich heen en zei dat hij het best leuk vond, maar dat hij het eigenlijk alleen gedaan had, omdat mama had gezegd dat ze het zo leuk had gevonden als hij ook een mooie etagere zou maken. Ik was enerzijds erg ontroert hierdoor en anderzijds besefte ik dan Daan echt een hele grote kerel begint te worden. Hij denk na over zijn acties en soms doet hij dingen niet meer alleen omdat hij het wil, maar ook omdat hij andere mensen er een groot plezier mee kan doen en dar hij daar dus ook rekening mee houdt.  En dat is toch wel een hele mooie eigenschap!!!

Koffie, koffie, lekker bakkie koffie

Een goede start van de dag!!

De ochtend op kantoor begint toch niet goed zonder een start met een kopje koffie. Nu zijn mijn smaakpapillen door de automaat koffie wel een beetje verstoord, zelfs zover dat ik de koffie niet eens meer echt vies vindt. Maar echt lekker is het toch ook niet. Dus toen Onno mij vorige week mailde toen hij uit de trein stapte of hij een koffietje mee most nemen van Starbucks was het enige juiste en mogelijke antwoord natuurlijk: JA, GRAAG!!! Dus na een bestelling van een Vanilla Latte, was het een paar minuten wachten, maar toen kwam het zwarte goud ook echt binnen. Nu is Onno een gulle gever, dus hij had ook een beker meegenomen voor Geert Jan en met een koffie in de hand in mijn kantoor een kwartier de dag doornemen die we voor ons hadden (bijna een echte dagstart of daily stand up), was dat iets wat we wat mij betreft de komende tijd nog wel een paar keer kunnen herhalen. Helaas kom ik zelf nooit met de trein, dus ik kan de honneurs niet waarnemen, maar ik zal Geert Jan of Onno zeker niet stoppen met dit bijzonder goede initiatief :-).

Zo heb je niets, zo ben je drie hotels verder....

Het is geen Kimpton, maar voor deze keer prima (hoop ik...:-))

Gisteren raakte ik in een chat met Rene. Aanleiding was het opzeggen van mijn opslag bij Shurgard, waardoor ik een aantal dozen comics bij hem mocht stallen (en dat met als enige investering een bagel die ik hem zaterdag moet trakteren, dat is een goede deal). Na ook nog even heen en weer gechat te hebben over de bestemming en vastgesteld te hebben dat het Restaurant Lastagne gaat worden, wilde ik afsluiten met alleen de vraag of hij nog de link naar het hotel wat we voor Nashville op het oog hadden op kun sturen. Maar van het een kwam het ander en voor we het wisten vlogen de chatjes heen en weer over de digitale snelweg en hadden we binnen een half uur het hotel uitgekozen en geboekt. Omdat we voor een redelijk hotel voor een goede prijs wensten te gaan (geen Kimpton kwaliteit zoals in Chicago of Four Seasons in Miami deze keer helaas....), kwamen we deze keer uit bij een Best Western. Niet mijn meest favoriete keten van hotels, maar wel degelijk en ruime kamers en dat is ook wat waard. Zeker ook omdat we niet heel veel in het hotel aanwezig zullen zijn.

Ruime paarkeerplaatsen bij Hampton Inn

Omdat we in een enthousiaste bui begonnen te raken, gingen we nog even verder. De volgende plaats die we gaan doen is Memphis, waar we maar een nachtje blijven, dus dat moest op "cheap". Het is namelijk echt alleen maar een plek om tassen neer te zetten en 's avonds als we Beale Street uit komen rollen te slapen. Het werd daarom deze keer een Hampton Inn, net van de I240 af, maar erg dicht bij Graceland. Toen bleef alleen St Louis over en omdat we toch bezig waren, hebben we ook die maar gelijk geregeld. in St Louis wordt het de Holiday Inn. deze zit wel een kleine 15 mijl van het centrum, maar met de auto ben je er snel en het verschil in prijs compenseerde dit ruimschoots.  Ook hier geldt natuurlijk dat we niet luxe de luxe zitten, maar dat geeft niet, als je jezelf er maar op instelt kun je nooit voor onaangename verrassingen komen te staan. een gewaarschuwd mens telt voor twee. Maar niet erger maken dan het is natuurlijk, we gaan niet voor een "flea bag", maar gewoon voor de degelijke middenklasse!

Maar overal genomen betalen we nu per persoon 280 Euro voor 8 overnachtingen, waarbij het parkeren telkens gratis is (in Miami betaalde we 50 dollar per dag in het Four Seasons), we overall free wifi hebben en ook overal een ontbijt buffet is inbegrepen (nu verwacht ik daar een bord met donuts en slechte koffie, dus daar zullen we niet veel aan hebben, hoewel in Nashville men er trots op is dat men Belgische wafels serveert!!). Ik ben benieuwd hoe we het gaan ervaren, maar met Frank, Simon en Rene op pad is altijd feest, ongeacht de staat van een kamer. Hoewel.....Malibu Studio's of Hotel One uit 1993 zou ik nu liever niet weer aandoen :-)).....

Mooi merk, dat Rugby!

Mooie shirts, eigenlijk leuker dan Polo

Toen we in oktober in Chicago waren, kwamen we op de laatste dag de winkel van Ralph Lauren Rugby tegen. Een stoere winkel, die je overigens wel gelijk herkent als Ralph Lauren, het klassieke "New England"  gevoel straalt er helemaal vanaf. Alleen is het net even anders. Door het bezoek en het kopen van een aantal producten kwamen we ook op de mailinglist terecht, dus sinds we terug zijn van vakantie krijg ik iedere week wel drie mails met aanbiedingen die op de site te vinden zijn. Nu was de laatste aanbieding wel erg verleidelijk, namelijk 50% korting en gratis verzending (weliswaar binnen de USA, maar ook dat scheelt weer). Hoewel ik dan toch altijd weer onverwacht geconfronteerd wordt met invoerrechten (dat is nu zo vaak gebeurd dat het niet meer onverwacht is :-)), was het nog steeds een goede deal. Daarom bestelde ik deze keer de rugby polo shirts die in de aanbieding waren, namelijk die van Frankrijk, Wales en Zuid Afrika. Na een kleine maand wachten kwamen ze aan en ik kan niet anders zeggen dat dat ik zeer tevreden ben. Het is allemaal wat ruiger dan het werk van Polo, ook met wat andere emblemen etc. Dus voor een afwisselende polo: kijk even verder en bezoek de site van Rugby, bijna altijd goede aanbiedingen en weer eens wat anders!! Hoewel RL: Rugby niet direct aan Nederland levert, kan From US 2 EU je daar wel verder bij helpen voor een redelijk prijs voor de bemiddeling!

Een stukske cultuur

Leuk boek om op een leuke manier cultuur te snuiven

Toen ik een tijdje geleden per ongeluk nog eens de Tros Nieuwsshow op de radio langs hoorde komen, bleek er zowaar een interessant onderwerp te zijn. Een kunsthistoricus, Hans den Hartog Jager, die een boek had gemaakt waarin de geschiedenis van Nederland getoond werd aan de hand van een aantal schilderijen die hij in zijn boek liet zien en beschreef. Een bijzonder idee, moet ik zeggen en het sprak mij wel aan. Even verder kwam ik er achter dat dit eigenlijk een soort "deel twee" was. Het eerste deel was een boek dat tachtig van de bekendste werken van Nederlandse schilders ten toon spreidde en daarbij achtergrond over het schilderij en de schilder gaf. Dat sprak mij nog meer aan. Ik vind het altijd leuker in een museum om een rondleiding te krijgen van een gids die ook het een en ander over de getoonde werken verteld. Beste voorbeeld is het Picasso museum in Barcelona, waar de abstracte werken echt gingen leven toen alle verhalen erachter verteld werden. Daarom bestelde ik direct het boek "Dit is Nederland" en ik moet zeggen: het is een aanrader.

Veel werken ken je (denk: de nachtwacht, de aardappeleters, de zonnebloemen, het melkmeisje), maar als je leest over het schilderij en de context waarin het gemaakt is, dan blijft het ook veel beter bij je hangen. Ieder schilderij heeft een pagina voor het schilderij en een of twee voor de beschrijving. Ik denk dat ik de komende tijd er een gewoonte van maak om voor het slapen gaan even een schilderijtje door te nemen! Lekker een kwartiertje ontspannen met een slokje cultuur. Lekker hoor!! 

Ik had toch al zo een voorgevoel

Ajax......opgelost!

Woensdag ging een feestdag worden. Voor het eerst in jaren zou Ajax zich gaan kwalificeren voor de tweede ronde van de Champions League! Met een paar goede vrienden en collega's van Rabobank en Ordina gingen we er eens goed voor zitten. Het vervolg is denk ik inmiddels wel bekend. Ajax verloor met 0-3 van het C-team van Real Madrid, wat absoluut niet nodig was geweest, omdat 2 doelpunten volstrekt onterecht afgekeurd werden en alle goals door echt bijzonder stomme verdedigingsfouten tot stand kwamen en in Zagreb de plaatselijke trots Dynamo zich om had laten kopen door de Fransen uit Lyon. Na een heerlijk 1-1 bij rust liepen de Fransen weg naar 1-7. Als je er een film van gemaakt zou hebben, zou het er een worden waarbij je aan het eind zo zeggen: wat was dat slecht geacteerd en wat was het voorspelbaar. Het ergste? Ik was niet eens boos of verbaasd, er was meer een soort gelatenheid die over me heen kwam. Dat is wel ongeveer het ergste dat iemand kan overkomen, dat mensen medelijden met je krijgen. Het zal nog wel een rondje Europa League worden en daarna weer klassiek afgelopen.

Een wagen voor het volk?

Aardig bakkie, kandidaat opvolger van de C5?

Afgelopen vrijdag mochten bij de C5 de winterbanden gemonteerd worden. Zeker met alle verhalen over horrorwinters en nachten met temperaturen van -15 Celsius leek dat geen overbodige luxe. Dus liep ik 's ochtends in mijn overhemd en vest en zonder jas, muts of handschoenen het filiaal van het Motorhuis in. Normaal krijg ik als vervangende auto een ongelofelijk afgeragde Opel Zafira, die een automaat heeft die slechter schakelt dan ik. Wat schetste mijn verbazing dat ik deze keer een spikslinter nieuwe Volkswagen Passat Blue Motion mee kreeg! Hoewel het een 1.4 liter motor was, reed hij toch wel erg lekker, moet ik toegeven. Ik heb altijd iets tegen de "wagen voor het volk"  gehad, maar het viel me alles mee, sterker nog: hij ging als een wilde! Ook het dashboard was prima, met uitstekende touch screen navigatie. En ook de sensoren voor en achter waren prima. Ik miste natuurlijk wel het een en ander, zoals het automatisch openen en sluiten van de achterklep, de spiegels die niet vanzelf inklappen als je de deuren op slot doet en de lederen bekleding (en bijbehorende stoelverwarming). En Daan en Jeroen wilden toch nog wel de TV in de hoofdsteunen :-).

Maar toen ik zag wat de prijs van de auto was, namelijk 34.500 Euro en de bijtelling 20% was, heb ik hem toch even op de lijst gezet om bij de volgende ruil van auto's eens serieus naar te kijken. Voor 5.500 Euro moet er toch nog wel wat bij de ritselen zijn, want vanwege de economisch mindere tijden in Nederland heb ik besloten toch niet teveel over de grens van een schamele 40.000 Euro voor een auto uit te willen komen volgende reis :-).

Samen naar Gary's Deli

Even bijslapen bij Gary's

Of ik ben het vergeten of er zijn dingen die je vroeger niet had. Zo is er op school bij Daan en Jeroen het fenomeen "studiedagen". Ik dacht eerst dat dat betekende dat de kinderen er een dag hard tegenaan gingen. Maar het betekent dat de leraren niet op school zijn. Nu was dat het geval voor Jeroen afgelopen vrijdag, Daan moest wel naar school. En aangezien Ans een klant had in de praktijk, besloten Jeroen en ik er een mannenochtend van te maken. Dus nadat ik eerst de auto naar de garage had gebracht (daarover binnenkort meer), haalde ik Jeroen op en gingen we op weg voor lekker ontbijtje met zijn tweeën. Even denken waar we heen moesten gaan, maar we kwamen al snel uit op Gary's Deli! Helaas waren de heerlijke leren fauteuils al bezet door een stel "muntthee moeders", maar de bank daarachter was nog beschikbaar. Na een bestelling van twee cappuccino's, een mega muffin, een bagel met humus en een bagel met cheddar, avocado en salsa gingen we er eens lekker voor zitten.

Jeroen had zijn kerst zoekboek meegenomen (tekening van Kerstmis en daar moest je dan items op vinden) en al smikkelend vonden we alle dingen die op de pagina's gevraagd werden. Verder was het even gezellig kletsen met zijn tweetjes, toch anders dan als je met mama of met Daan erbij bent. Aan het eind van het ontbijt begon Jeroen wat wazig te kijken en omdat de bank zo lekker zacht was, deed hij even een power napje, terwijl ik wat Rabo mail via de iPhone weg kon werken, Tien minuten later was Jeroen weer helemaal wakker en "fris als hoentje!!!", zoals hij zelf zei. Het was een hele leuke ochtend, heerlijk om ook zo eens heel expliciet aandacht aan een van de jongens te mogen en kunnen geven!

Nieuwe Sherlock Holmes

Een van de sufste radio programma's is de TROS Nieuwsshow. Die wordt iedere zaterdagochtend uitgezonden met als presentatoren Peter de Bie en Mieke van der Weij.  Met name deze laatste is echt iemand die grotendeels in de categorie azijnpisters of "mensen die los van de wereld staan"  hoort. Zo moest Mieke onder andere uitgelegd worden wat een iPhone is en kun ze echt niet begrijpen waarom je spelletjes op een PS3 zou doen, terwijl je ook leuk kan ganzenborden. Helemaal fijn wordt het als het item "boekbesprekingen" aan de beurt komt. Normaal klik ik dan heel snel door, want Mieke vindt alleen de allerzwaarste literaire werken van voldoende niveau om op haar nachtkastje te leggen (wie weet wat er nog meer in dat kastje ligt, ik wil het niet weten!!). Maar twee weken geleden bleef ik toch even hangen, want ik hoorde dat er een nieuw boek over Sherlock Holmes uit was. De erven Conan Doyle hadden een schrijver toestemming gegeven om een Holmes verhaal te schrijven en de recensent was mateloos enthousiast. Verrassend genoeg was Mieke dat niet, maar dat was een aanbeveling, leek mij zo!! Ik wilde even wachten op de Nederlandse versie, maar die bleek niet op epub formaat te vinden te zijn, dus zal ik me even moeten vermaken met de Engelstalige, die ik zojuist heb gedownload, met als naam The House of Silk. Nu even op de Nook zetten en ik denk dat ik dit weekend er eens aan begin, daar heb ik, als Holmes fan, wil zin in!!!

Gepaste trots

Twee magistrale rapporten!!!

Deze week was het weer tijd voor de rapportbesprekingen. Daan voor het eerst in groep 6 en Jeroen voor het eerst in groep 4. Helaas bleek de juf van Jeroen ziek te zijn, dus moesten we het zonder gesprek stellen. Over Daan had juf Suzanne niets dan lof: wat was het toch een lief ventje, dat keihard werkte en altijd vrolijk was. En dat was te zien aan het rapport, het regende achten, negens en zelf een dikke tien (voor topografie!!). Aan dictee blijft hij een hekel houden (hoewel het oefenen met de computer het wel leuker voor hem maakt), maar ook daar een dikke zeven! Bij Jeroen moesten we het deze keer zonder gesprek doen, maar ook hij scoorde goede cijfers aan de lopende band, gemiddeld een mooie 7,5, maar wat nog veel meer opviel was dat op alle onderdelen van het punt "creativiteit" Jeroen zes sterren uit het maximum van vijf sterren scoorde!!! Het verbaasde ons eigenlijk niet echt, want dat hadden we thuis ook wel in de gaten (geef hem twee sate prikkers, een boterham zakje en plakband en je hebt binnen ene mum van tijd een vliegtuig!), maar het was geweldig om te zien dat hij dat dus ook op school ten gelde maakte! Al met al: twee rapporten om mega trots op te zijn, en ik kan ook niet anders zeggen dan dat Ans en ik dat ook heel erg zijn! Ga zo door mannen, we zijn heel erg trots op jullie !!!!

Het blijft toch een soap

De RvC, maar zonder JC

Al meer dan 30 jaar een seizoenskaart. Hele slechte seizoenen voetbal gezien, want als je het moet stellen met een team met spelers als Johan Zuiderma, Martin Wiggemansen en Jan Weggelaar, dan weet je dat het afzien wordt. Maar welke sportieve tegenslag we ook gehad hebben, nog nooit heb ik me zo ervoor geschaamd om Ajax supporter te zijn als de laatste weken met de soap die zich afspeelt omtrent de bestuurscrisis. Wat een poppenkast, als er een boek geschreven zou worden hierover, dan zouden we het echt "Johan tegen de rest van de wereld"  moeten noemen. Door de onenigheid is er geen enkele mate van normaal management meer, geen bestuur, geen controle en al helemaal geen eenheid meer. Johan Cruyff is natuurlijk een fenomeen en niet te vangen(of je hem nu mag of niet), maar van iemand die ook ind e RvC van ABN AMRO zit, zou je toch meer intelligentie mogen verwachten dan achter de rug van de man met de grootste invloed bij de supporters, even Louis van Gaal te recruiteren. Los van het feit dat ik het liever zou zien dat Louis erbij zo komen (zoals al eerder geblogd), is het gewoon niet de manier van samenwerken. Ik had gehoopt dat we snel duidelijkheid zouden hebben, het uur U is inmiddels al drie keer geweest, maar nog steeds gebeurd er weinig. En ondertussen sukkelt het maar door.......en dat doet de club wel erg veel pijn.

Nieuwe series

Het tweede seizoen van Boardwalk Empire begint goed!!!

Een bezoek aan de Verenigde Staten heeft als bijkomend voordeel dat je altijd even bij de bron kan kijken of eer nog interessante nieuwe TV series aan staan te komen. Tegenwoordig kun je de ondertitelde versie (gedaan door goedwillende amateurs uiteraard) al bijna de dag na uitzending in de USA kijken, maar dan moet je wel weten dat ze er zijn :-). De score van de reis naar Chicago was deze keer wel goed. Zo is er een nieuwe serie gestart over een niet zo aardige burgemeester van Chicago, genaamd Boss (met Kelsey Grammer, lees Frazier, in de hoofdrol). Eerste aflevering gekeken, lag mij wat zwaar op de maag. Er zijn twee series die te maken hebben met sprookjes, maar dan de donkere kant ervan en met een twist naar de huidige tijd, te weten Grimm en Once upon a time. Van beide de eerste afleveringen gezien, smaken naar meer. Als western liefhebber vind ik ook Hell on Wheels erg interessant, een nasleep van de Amerikaans burgeroorlog gelinkt aan het aanleggen van de spoorweg van Chicago naar het westen van de VS. En wat ook goed was om te zien, was dat Boardwalk Empire zijn tweede seizoen ingegaan is, waarbij de informele baas van Atlantic City, Nucky Thompson al vanaf de eerste aflevering in het nauw komt te zitten. Alles bij elkaar, toch maar even geopteerd om Boardwalk Empire wat verder te kijken en de eerste drie afleveringen zijn weer van zeer hoge kwaliteit. Alle genoemde series, zeer de moeite waard!!!

Laatste yogales voor Jeroen

Dan maar thuis aan de yoga

Sinds enkele maanden zat Jeroen op kinder yoga. In het begin was er een bijzonder enthousiaste groep, maar de werd al snel door verschillende redenen uitgedund, totdat er uiteindelijk nog maar twee kindjes over waren die deelnamen (Jeroen en Abigail). Aangezien we 7,50 Euro per les betaalden en de zaalhuur bij de de Hoek 15 Euro is, kun je snel uitrekenen dat dit een niet winstgevende activiteit was. Ondanks pogingen om meer kinderen te werven, lukte dat helaas niet en vandaag was daarom de laatste les. Erg jammer, want Jeroen ging er met veel plezier naar toe en hij kon er altijd goed zijn rust pakken (en dat is voor Jeroen niet altijd even makkelijk). Hopelijk wordt er ooit nog een nieuwe poging gedaan, misschien op een plek waar men er meer voor open staat. En voor mijn gemoedsrust is het waarschijnlijk ook beter, want omdat er nu geen yoga meer is bij De Hoek, werden gelijk de yoga oefeningen mee naar huis genomen, met name die we samen konden doen. Nou, dat heb ik gelijk geweten (zoals je hier kunt zien :-)), want ik ben gelijk door Jeroen en Ans even opgerekt!

Weer eens bij Vinkeles

Haas met eendenlever met bladgoud en truffel, heerlijk!

Het was al een tijd geleden dat ik bij Vinkeles geweest was. Helaas gaat een van mijn beste collega's, Steven Wauters, vanaf 1-1 op zoek naar een andere opdracht, dus werd het tijd om hem eens een leuk afscheid te geven. Dat was een uitgelezen moment om weer eens het restaurant van hotel The Dylan te bezoeken. Ik reed om half zeven uit Halfweg weg en zo rond zeven uur liep ik naar binnen. Ik werd hartelijk ontvangen en ondanks dat ik al meer dan een half jaar niet geweest was, werd ik direct herkent, dat blijf ik toch knap vinden. Steven was nog onderweg, dus nam ik plaats in de bar. Maar daar was ik snel weer weg, want op het moment dat ik er ging zitten, bleken er drie zeer dronken mannen aanwezig te zijn, die niet van plan waren om te vertrekken en ruzie kregen met maitre Casper Westerveld, die er uiteindelijk op een zeer professionele wijze de dronkenlappen uit de bar wist te manoeuvreren. Ik zat inmiddels rustig in de voortreffelijke lounge (wat is The Dylan toch een fantastisch pand) te wachten en na een kwartiertje kwam Steven binnen. Na een campari ijs, een tomatensap en wat kroepoek van rode biet met een mierikswortel dip schoven we aan tafel in de voormalig bakkerij van het armenhuis van Amsterdam.

De stukjes kaas waren niet klein!

De keus voor wat we gingen nemen was snel gemaakt: het werd het signature menu, waarbij we de traditionele duif die standaard op het programma staat verruilden voor een krokant gebakken zwezerik. Met een heerlijke langoustine als starter gingen we door een paar heerlijke gangen heen. Je kon merken dat het wild seizoen weer in volle gang was. Want ook hier stond een stukje haas als  belangrijkste vleesgerecht op het programma. Deze keer met eendenlever met bladgoud en, yummie yummie, een heerlijke schaafsel van truffel. En natuurlijk een van de hoogtepunten: een selectie van de kaaswagen, waarbij gezegd moet worden dat de stukjes die afgesneden werden niet tot de categorie "lullige stukjes" behoorden. Verder werd er erg veel gelachen, onder andere door hervertellingen van hoogtepunten van onze samenwerking van de afgelopen 5 jaar. Het was een geweldige avond en ik weet zeker dat ik Steven in het programma ga missen, ik ga wel duimen dat hij op korte termijn echt een hele mooie klus gaat vinden! Al is het maar omdat ik denk dat ik dan weer een etentje van Steven krijg ;-)!!

Het was zo mooi: Guns 'N Roses

Guns 'N Roses: ze hadden de beste kunnen worden!

Ik had het niet verwacht, maar eindelijk is er een talentenjacht op TV die ik leuk vindt. Sinds vorig jaar vind ik The Voice of Holland echt hartstikke gaaf om naar te kijken. Zelfs de overduidelijk geforceerde sluikreclames die erin zitten (zoals voor Coca Cola, Samsung Galaxy Tab en Haribo snoepjes) irriteren me niet. Maar hier even geen beschrijving van The Voice (dat kunnen jullie allemaal een keer gaan kijken). Nee, wat juist ook zo leuk is, is dat je liedjes weer hoort die je al een tijd niet geluisterd had. Vorige keer was dat bijvoorbeeld "in love with a girl"  van Gareth DeGraw en deze reis heb ik "Sex on Fire" van Kings of Leon weer herontdekt. Maar wat me ook opviel is dat regelmatig nummers van Guns 'N Roses voorbij kwamen. En onwillekeurig gingen mij gedachten toen weer terug naar de tijd dat die band ook nog echt bestond....want hoewel formeel er nog een  band onder deze naam optreed, is er van de oude magie niets meer over.

De uiteindelijke versie van de hoes

1987: ik zit net op de Universiteit en koop me blauw aan hardrock LP's. Ik heb een vaste platenzaak, MusicLand, en een van de verkopers adviseert me een band die nog weinig mensen kennen, maar die in de USA de boel op stelten zet. Doe mij die plaat dan maar, zeg ik natuurlijk. Maar na een half uurtje zoeken, blijkt de LP er niet meer te zijn. Geen nood, verderop zit een Free Record Shop en daar hebben ze nog een exemplaar liggen van Appatite for Destruction. Gelijk naar huis en de plaat maar eens opzetten. Een uur later lig ik bij te komen, want wat een ongelofelijke explosie van gitaren, stevige rock, pakkende teksten (verwacht geen Bob Dylan, overigens...) en het swingt als een tiet!!! Er staat geen enkel minder nummer op de plaat, en dat kom je toch niet vaak tegen!!!! De week erna draai ik de plaat minimaal 25 keer en ik weet het zeker: dit zijn de nieuwe koningen van de hardrock!!! Maar helaas, helaas, de band begint al een paar jaar later uit elkaar te vallen, waarbij de drummer Steven Adler de eerste is die de band verlaat, omdat hij teveel drugs gebruikte en vervangen wordt door Matt Sorum. Een par jaar later verschijnen de albums Use Your Illusion 1 en 2, waarin echte topnummers met een aantal zeikliedjes afgewisseld worden (zoals het toch altijd hoog in de top 2000 scorende November Rain).

Maar in 1992 is er een hoogtepunt, want de Gunners komen naar Nederland om in de Kuip te spelen. Samen met onder andere Rene ga ik erheen Voorprogramma's zijn Soundgarden (aaiii.....de eerste grunge invloeden doen hun intreden.....) en Faith no More. Spelen erg goed en op tijd en dan......is het wachten, wachten en nog eens wachten. Gelukkig hebben we tribunekaarten (geheel tegen de principes in) en kunnen we zitten, maar het begint al donker te worden als Axl en zijn mannen het podium betreden. En ze zetten een show neer die zijn weerga niet kent! "We moeten om 11 uur stoppen, maar willen jullie dat?". Neeeeeeeeeeeee!!!!!!! Dus, ze pakken de boete en spelen gewoon door de door de gemeente gestelde tijdslimiet heen. Wat een energie, wat een show, wat geweldenaren!!!! Een uurtje of drie en vijf liter vocht later zijn we klaar. De beste live band die ik ooit gezien heb, optredend op hun hoogtepunt. Het T-shirt dat ik hier gekocht heb, heb ik zeker 15 jaar gehad en gehouden, zelfs toen de print helemaal vervaagd was. Een paar jaar later zie ik Guns N Roses nog in Nijmegen, met Blind Melon en The Cult in het voorprogramma. GNR start deze keer bijna op tijd maar na anderhalf uur geven ze er de brui aan en er is duidelijk minder chemie. Dat klopt ook, want vanaf dat moment valt het ene na het andere bandlid uit en blijft alleen Axl Rose van de originele line up over. Chinese Democracy, de plaat waar uiteindelijk 9 jaar op gewacht werd, bleek een aardige rock plaat, maar dat was het dan ook. Maar die moet je dan ook maar links laten liggen. Appetite for destruction kan ik echter nog letterlijk meezingen. En na 24 jaar zegt dat toch wel het meest!

100K

Weer een mijlpaaltje in mobiliteit

Het zal aan het mistige weer van de afgelopen dagen gelegen hebben, maar ongemerkt is er toch weer een mijlpaaltje in mobiliteit voorbij gegaan. Vanochtend zat ik met ongeveer 50 meter zicht voor me uit te kijken en rustig 80 km per uur op de rechterbaan te rijden, toen mijn oog op de kilometerteller viel en ik zag dat ik al 214 kilometer over de 100.000 kilometer zat. Hoewel dat voor auto's in de huidige tijd geen enkel probleem meer is, zat het toch nog in mijn hoofd dat dat een heugelijk moment was dat de auto dat in ieder geval gehaald had, zeg maar een klokje rond :-). Voor dit leasecontract heb ik nu nog een kleine 20.000 kilometer te gaan en daarna mag ik de C5 weer in gaan ruilen. Wat het daarna gaat worden als bolide zal ook van een aantal andere zaken die spelen afhangen, de eerste ideeën gaan uit naar een BMW of een Audi (ook in de 20% bijtellling categorie), maar nadat ik gisteren de foto's van de Citroen DS5 had gezien, begin ik wel weer heel erg te twijfelen, want die is toch ook wel heel erg mooi. Nou ja, nog enkele maanden de tijd om er eens goed over na te denken!

Bezoek aan Fifteen

Graffiti genoeg, nu nog klanten

Toen Hans en Leny dit jaar naar Turkije vlogen en aan boord van het Transavia toestel een sandwich kochten, kregen ze een leuke verrassing. Ze wonnen namelijk een tegoedbon om te besteden bij het restaurant van Jamie Oliver, genaamd Fifteen. En omdat het goed volk is, werden Daan, Jeroen, Ans en ik mee uitgenodigd om zaterdag de lunch te gaan gebruiken. Dat is een kans die je natuurlijk niet voorbij kan laten gaan! Dus togen we rond 12 uur naar Fifteen, waar Leny om 12.30 uur gereserveerd had. Dat laatste bleek niet helemaal nodig te zijn, want toen we binnen kwamen bij Fifteen was er om precies te zijn geen enkele andere gast aanwezig. De ober vertelde ons dat ze het ook niet begrepen, want gisteren was het volle bak geweest tijdens lunch (toch ook vaak zakelijke klanten) en diner en voor vanavond was het ook volgeboekt, maar nu kon je een kanon afschieten en op zeker niemand raken! Enerzijds wel lekker rustig, maar wat meer mensen erbij is toch ook gezellig. Uiteindelijk raakte in de loop van de middag naast ons vier tafeltjes, maar zoals gewoonlijk waren we als eerste binnen en als laatsten weg.

Vitello Tonato, maar anders dan ik het ken

Qua eten was het een Italiaanse middag. Het was met name pasta dat de klok sloeg, die overigens wel ter plekke vers gedraaid werd. De Vitello Tonato was een uitstekend voorgerecht, als hoofdgerecht had ik een aardappel gnocci (is er andere gnocci??) met gorgonzola en peer en als dessert verzorgde de ober een grand dessert voor de gehele tafel, bestaande uit de gehele dessert kaart van het restaurtant (nu bestaat die uit vier gerechten, dus dat voel ook wel mee :-)), waarbij met name de citroentaart en de panna cotta de show stalen, die waren echt heel erg goed! Op het eten bij Fifteen was dus helemaal niets aan te merken, de bediening was op zich in orde, zeker als je weet dat het hier voornamelijk kansarme jongeren betreft die hier een kans krijgen om een start in de horeca te maken, maar wat wel opviel: jezus mina, wat duurde het lang voordat gerechten uitgeserveerd werden. We hadden geen haast en vonden het prima om 3,5 uur te zitten, maar ik vraag me echt af hoe dat gaat als het restaurant (180 couverts) helemaal vol zit. Wellicht dat het dan iets straffer aangepakt wordt, want anders verlaat de laatste diner gast denk ik het pand om 3.30 's nachts......

Al met al wel een erg gezellige middag met een heerlijke lunch. Hans en Leny, hartstikke bedankt hiervoor, ook namens Ans, Daan en Jeroen, we waarderen het heel erg!!!!