Ramkraak in Haarlem

De Apple Store in Haarlem met ingebeukte deur

Vandaag ging ik voor de derde keer proberen om mijn Macbook Pro te laten repareren (er zit een DVD in de speler die er niet meer uit wil). Een vroege afspraak deze keer, want om 9.00 uur werd ik bij de Genius Bar verwacht. Dus om 8.30 uur op pad, eerst even het vuurwerk voor vanavond ophalen en daarna snel doorrijden naar de parkeergarage Houtplein om de auto te stallen en daarna was het nog een paar minuten lopen naar de Apple Store. Daar aangekomen zag ik twee Apple medewerkers voor de deur staan en er waren mensen binnen aan het opruimen. "Raar", dacht ik nog, "kunnen ze dat nou niet afronden afronden voordat de winkel open gaat?". Nou, dat bleek inderdaad niet mogelijk te zijn, want wat bleek? De winkel was slachtoffer geworden van een ramkraak! 's Ochtends was er een auto door de glazen pui gereden en hadden onverlaten geprobeerd de apparaten die op de houten tafels uitgestald lagen mee te nemen. Of er veel weg was, was nog niet bekend, maar de afspraken waren voor die dag in ieder geval afgezegd. Ergo: ik mocht weer een nieuwe afspraak in gaan plannen om die vervloekte DVD nou er toch een keer uit te krijgen. Maar goed, dit was wel een kwestie van echte overmacht :-). Zaterdag 4 januari dan nog maar een nieuwe poging weer gaan doen....

Thrill Grill met de familie (plus Thymo)

Diner bij de hamburgertent van Robert Kranenborg

Op het lijstje van "dingen om te doen in de kerstvakantie"  stond een bezoek te brengen aan de Thrill Grill Pop Up Store in de Wolvenstraat. Altijd lekker natuurlijk, maar ze hadden iets nieuws aan de kaart toegevoegd, namelijk culinaire hotdogs van Brandt en Levie. Die moet je natuurlijk geproefd hebben en aangezien Ans wel de Salmon Burger wilde uitproberen, reden we maandagvond met de jongens en Daans vriend Thymo naar hartje Amsterdam. Goede tip voor een ieder: als je op de Prinsengracht moet zijn en je wilt er parkeren, ga dan tussen 17 en 19 uur. Dat is precies de wisseltijd van mensen die geparkeerd hebben (degene die er werken gaan weg en degene die er wonen zijn nog niet terug), dan is er altijd plaats. Vanaf daar was het tien minuten lopen naar het restaurant en er bleek plek genoeg te zijn. De bestelling was snel geplaatst, maar na een paar minuten kwam de ober weer aan tafel en bleek dat de hotdogs uitverkocht waren. Dat was vervelend, maar een Meat Challenge is natuurlijk ook lekker :-). Alles was weer helemaal primadeluxe, ze serveren hier echt de beste hamburgers van Amsterdam (ook al zegt de test uit het Parool anders, maar die hebben er geen verstand van) met heerlijke frietjes erbij. Maar ook de salades mogen er echt zijn en hoewel de de desserts klein zijn, zijn ze vol van smaak. Het blijft een aanrader, ik hoop dat nadat de pop up dicht moet ivm verbouwing van het pand, ze een vaste nieuwe plek krijgen, want voor mij kan dit wel een vaste stek worden.

Ik moet in ieder geval voordat de pop up dicht gaat nog een keer langs, want ja, die hotdog moet natuurlijk nog wel een keer geproefd worden!!

Schilderen in Amsterdam Zuid

De übernerd deed zelf ook mee

Op zondag is er in de Games Workshop in Amsterdam Zuid de mogelijkheid om met gelijkgezinden de figuurtjes die nodig zijn voor een spelletje Warhammer te schilderen. Omdat tijdens de kerst Jeremy ook interesse had gekregen en de vaste Warhammer vrienden van Daan (Thymo en Mick) niet konden, gingen we met z'n drieën naar de van Woustraat. Daar aangekomen had Dennis drie plekken bij elkaar georganiseerd, zodat ik deze keer kon blijven om Daan en Jeremy met raad en daad terzijde te staan. Jeremy kocht een startersset en kon daar gelijk mee beginnen om de figuurtjes in elkaar te zetten zwart te spuiten en te schilderen. Hij had er erg veel plezier in, ik denk dat we een nieuwe hobbyist aan boord hebben :-). Omdat Daan nog veel figuurtjes had staan die nog geschilderd moesten worden en omdat hij het me zo lief vroeg ging ik hem helpen om een legertje Bloodletters te schilderen. Dat bleek nog een heel werkje te zijn, want als je een beetje mooi resultaat wilt hebben, dan moet je toch snel een laagje of 5 aanbrengen (er vanuit gaande dat ieder laagje al direct goed dekt en dat is niet altijd het geval). Het was echter wel echt leuk om te doen, want ik werd er erg relaxed van en als je de resultaten ziet dan is dat best indrukwekkend. Zonder de tips en adviezen van Dennis was dat echter nooit gelukt, geweldig hoeveel tijd en aandacht hij aan iedereen kan besteden om ze op weg te helpen. Dat zorgt voor een goede sfeer in de winkel, die natuurlijk ook gemaakt wordt door de mensen die in de winkel aanwezig zijn om te schilderen, te bouwen of een spel aan het spelen zijn (Daan kon soms zijn ogen niet afhouden van een partij tussen de Tau en Tyranids, waarvan hij de afloop al kon voorspellen, voordat de spelers het wisten, onze kleine generaal).

Het was erg gezellig, absoluut nu al de beste Games Workshop in Nederland. Een aanrader voor iedereen die van wargaming houdt. Ga er zeker eens langs, vaak staat de koffie en de vlaai van Dennis al klaar. 

Artikel op Sport Amerika

Fans van Henrik, because in Henrik we trust!

Deze week kwam ik in contact met een aantal redacteuren van de Sport Amerika. Allereerst met Jules Zane, als gevolg van een mooie foto van Jeroen en Yinte, waarbij ze Henrik Lundqvist de beste wensen voor 2014 geven. Jules blijkt ook een Rangers fan te zijn en zodoende hadden we Twitter contact. Via een zijweg kwamen we in ons gesprek terecht op de beste ijshockey wedstrijd die je gezien hebt. Die van mij was Boston Bruins tegen de Montreal Canadians. Ik vertelde hem dat ik daarvoor een recensie had geschreven voor Sport Amerika, maar dat die nooit gepubliceerd was. Jules bracht me in contact met Seb Visser, die over de rubriek "Beyond the Boxscore" bij Sport Amerika gaat en het bleek dat op de een of andere manier de recensie in de mailbox was blijven hangen. Kan natuurlijk gebeuren en ik vond het van klasse getuigen dat daarna binnen een uurtje de recensie op de website geplaatst was! Dus voor de liefhebbers die willen lezen hoe ik de wedstrijd tussen de Bruins en de Canadiens beleeft heb, zij kunnen via deze link naar de juiste pagina op de website van Sport Amerika gaan. Het blijft toch altijd leuk om te zien hoe de artikelen die je schrijft ook een wat breder publiek bereiken dan alleen mijn trouwe volgers van dit blog. Zeker voor fans van Amerikaanse sportbeleving een aanradertje :-).

Gary's met de familie

Wat een kleine koekjes!!!

Er lag al een tijd nog een Groupon bon in de kast te wachten, tot we tijd hadden om eens met zijn allen naar Gary's Deli te gaan. Nu regende het vandaag pijpenstelen en dat betekent meestal dat er niet veel mensen de weg naar de Kinkerstraat weten te vinden. Dat was ook dit keer niet het geval, dus toen we binnenkwamen bij Gary's was de bovenverdieping helemaal leeg. Ik wilde graag in de first class stoelen gaan zitten, maar Jeroen had daar andere ideeën over, die wilde op de bank annex bed gaan zitten. Na een bestelling van 4 jus d'orange, 2 koffie, 2 thee, 3 bugels, 1 linzensoep, een muffin, een lemon drizzle, een havermout koek en een chocolate chip cookie konden we even opdrogen, maar de bestelling volgde al snel en konden we zien dat de koekjes bij Gary's niet direct in de categorie "klein vallen". Maar het was een goed teken mbt de kwaliteit dat alles helemaal op ging (natuurlijk niet echt een verrassing, maar toch wel goed om te zien dat ze jarenlang deze kwaliteit al vasthouden, super!!). Na het eten bij Gary's kwamen we nog langs Loft 61 Coffee Roasters, op een hoek verder om een zakje koffie te kopen die Ans met haar nieuwe koffie apparaatje kon gaan gebruiken (en die verkocht werd door een kerel zonder baard, en dat in een hipster zaakje, de wonderen zijn de wereld nog niet uit) en zagen we dat Hoogstins uitverkoop heeft.  Genoeg reden om snel weer een keer langs te gaan hier!!

Scrooge in Haarlem

De cast van Scrooge

In Nederland is niet echt een traditie om met de feestdagen naar het theater te gaan. In Engeland is dat anders en wordt ieder jaar het verhaal "A Christmas Carol" voor volle zalen opgevoerd. In Haarlem wil men deze traditie er ook in brengen (zo speelde in 2011 Eric van Muiswinkel Scrooge in Haarlem) en werd op kerstavond en op eerste en tweede kerstdag deze voorstelling in totaal vijf keer opgevoerd. Het feit dat Joost Prinsen, de bekendste inwoner van onze buurtgemeente Zwanenburg de rol van Marley speelde was de laatste druppel die nodig was om ons over te halen om naar de voorstelling te gaan. Dus nadat Ans eerst 's ochtends Hinkje nog even terug naar Zutphen had gebracht en ik de kaartjes uiteindelijk had gevonden in ons kantoor, reden we om 14.30 uur met gezwinde spoed naar de Stadsschouwburg in Haarlem. Parkeren deden we in de Raaks, waardoor het nog even flink doorstappen was om op tijd binnen te zijn, zeker toen Jeroen hoorde dat we op het tweede balkon zaten. Dat vond hij met hoogtevrees niet zo heel fijn, maar gelukkig vergat hij dat snel toen eenmaal de voorstelling begon.

Het verhaal is natuurlijk erg bekend en het zit in de performance en die was deze keer meer dan dik in orde. Met name Scrooge zelf, gespeeld door Peter de Jong, werd uitstekend neergezet en ook Joost Prinsen deed het met zijn karakteristieke stem geweldig. Na 80 minuten volgde er een staande ovatie van het publiek. We hebben er erg van genoten en het was leuk om te zien dat Daan en Jeroen ook er helemaal in op gingen, de klassiekers slaan kennelijk toch ook echt wel bij hen aan. Natuurlijk is het afhankelijk van de cast van de volgende productie van Scrooge in Haarlem, maar ik voel er wel voor om hier inderdaad een nieuwe traditie van te maken!

Eerste kerstdag 2013

Ik kon ook mijn rode trui weer aan :-)....

Inmiddels is het een kleine familie traditie dat eerste kerstdag in Halfweg gevierd wordt. We waren de dagen ervoor al bezig geweest met de voorbereidingen voor het eten, waarbij we geholpen werden door Hans en Leny, die als hoofdgerechten een machtig mooi roast beef en een verrukkelijke beenhaam (waar ik een eigen gemaakte honing-mosterd saus aan toe kon voegen). Dat scheelde op de dag zelf, want een goede voorbereiding scheelt de helft (of meer zelfs :-)). Hierdoor kon de dag zelf lekker soepel verlopen, hoewel het wel even wennen was, want we hadden besloten om er een non-digitale dag van te maken. En we hebben het wel bijna de hele dag volgehouden, hoewel het soms wel even weer wennen was. Maar we hadden genoeg activiteiten, waaronder het traditionele kerst-cadeautjes-spel en natuurlijk een vragenspel (deze keer het "ik hou van Holland" -spel, waarbij de "bom" doorgegeven moest worden, wie niet weet waar het over gaat moet maar een keer de show op Tv kijken, dat is overigens al een prestatie op zich om dat uit te kijken). Maar de hoofdlijn van de dag was toch wel de diverse gerechten die langskwamen. Beginnend met diverse soorten worst en tapas, gevolgd door een heerlijke kaassoep die Ans had gemaakt. De vleesgerechten van Hans en Leny werden vergezeld door bloemkool en haricots verts als groente, aardappelpuree en aardappelsalade a la Ans. Daarna mocht ik mijn ding doen, want ik mocht mijn selectie van kazen van L'Amuse uitserveren, waarbij alle kaas aan het eind echt helemaal op was. Als dessert een chocolade mousse van witte chocolade en als afsluiter koffie met bonbons van Puccini. Op half twaalf verdwenen de laatste gerechten van tafel en sloten we een bijzonder geslaagde kerstdag af. 

Heart of the Swarm

Heftig spel weer!

Na zich helemaal verdiept te hebben in Dawn of War (I en II) en het gehele Warhammer 40K universum, vertelde Daan me een paar weken geleden dat hij eigenlijk wel Starcraft 2 wilde gaan spelen. Nu bleek deze nog bij Joost in Zutphen te liggen, dus moest hij er even op wachten totdat deze in Halfweg gearriveerd was. Maar eigenlijk ging het Daan niet zozeer om het eerste deel van Starcraft 2, Wings of Liberty, maar hij wilde eigenlijk graag het tweede deel in de trilogie spelen, Heart of the Swarm. Daarin speel je namelijk de "slechteriken", die wel wat weg hebben van Tyranids uit het 40K Universum. Op de een of andere manier vindt Daan de "donkere kant" van de spellen toch wat interessanter (hij zal dus wel als Sith Lord eindigen ipv een Jedi Knight :-)). Nadat het spel terug was gekomen, ontkwam ik er dus niet aan om ook Heart of the Swarm te kopen. Natuurlijk omdat Daan het wilde en.....nou ja.....ook omdat ik het zelf toch wel graag wil spelen. 

Bij het opnieuw installeren van Wings of Liberty zag ik dat ik in januari 2011 al deze game had uitgespeeld en nu drie jaar later we met deel twee aan de gang gaan. Nu is het spel wel al een tijd uit, maar Blizzard is in ieder geval niet een bedrijf dat de een na de andere game uitpoept. Ondertussen is Daan toch maar eerst aan Wings of Liberty begonnen en vindt hij dit ook een superspel en heb ik zelf de eerste missie van Heart of the Swarm uitgespeeld. Je moet testen of je tere kinderzieltjes hier tegen kunnen, nietwaar. Hopen maar dat snel ook Legacy of the Void, het afsluitende deel, gaat verschijnen, maar gezien de vragende blikken die ik als antwoord op de vraag "wanneer komt die uit" kreeg in de GameMania winkel, zal dat wel niet binnen nu en een paar weken zijn.

USA Vakantie Tophits

Spotify playlist "USA Vakantie Tophits"  van Dennis

Ik ben sinds enkele jaren verslingerd aan Spotify. De echte audiofielen zullen het verschrikkelijk vinden, want het is mp3 kwaliteit en je hebt geen lp of cd in je handen, maar voor mij als normale luisteraar/ liefhebber is het een geweldige uitvinding. Ik vind het ook heerlijk om af en toe eens door de catalogus te struinen, maar wat ik helemaal leuk vind is het samenstellen van mijn eigen playlists. Natuurlijk iets dat helemaal geen uniek iets meer is, maar met de grote hoeveelheid muziek kun je wel echt mooie lijsten maken. Het belangrijkste is dan een thema te vinden. Zo heb ik een lijst gemaakt van mijn top2000 inzending van 2012, een lijst met allemaal nummers over New York en mijn tegenwoordig meest gedraaide lijst: hardloopmuziek. Wat ik misschien wel de leukste lijst vond om op te stellen was degene die ik "USA Vakantie Tophits" heb genoemd. Hierin staan liedjes die gedurende reizen in de USA een speciale betekenis hebben gekregen.

Van bijna elke reis die ik naar de USA gemaakt heb, staat er wel een nummer in. Niet per definitie nummers die normaal op mijn favorieten lijst zouden komen, maar door de context me altijd wel een rilling over mijn rug geven. Zo denk ik nog met weemoed terug hoe we in 1993 met z'n vieren (Frank, Simon, Rene en ik) op een Cable Car in San Francisco stonden te wachten en Frank in een spontanebui een, vrij valse, versie van San Francisco (Be sure to wear some flowers in your hair) ten gehore bracht. Of in 1993 Tower Records binnen lopen, de grootste platenwinkel die we ooit in ons leven gezien hebben en daar de Spindoctors uit de boxen knalden (uiteraard kochten we die CD gelijk, samen met Rive rof Dreams van Billy Joel). Of recenter dat ik met Ans in Boston was en een tegendraadse eigenaar van een kleding winkel het "I Love NYC" van Andrew W.K. keihard draaide om de Bostonians even op het verkeerde been te zetten. Of.....nou ja, teveel om op te noemen. Aangezien ik nog veel naar de USA hoop en verwacht te gaan, is het, zoals we dat mooi noemen, een levende lijst, wat betekent dat er regelmatig nummer bij zullen komen. Hou de lijst dus in de gaten en geniet van de USA Vakantie Tophits!!

World War Z

Wat een slechte film!

Het voordeel van een vliegreis van ongeveer 8,5 uur is dat je nog eens wat zaken kunt doen waar je anders niet aan toekomt. In mijn geval is dat vaak films kijken waarvan ik na de trailer dacht "goh, dat is leuk, die moet ik eens bekijken", maar waar ik daarna nooit meer aan toe gekomen ben. Een van de films die bij mij op dit lijstje stonden was "de nieuwe van Brad Pitt", genaamd World War Z (gebaseerd op het bijna gelijknamige boek). Thema niet heel moeilijk: de wereld wordt overspoeld met zombies (of in ieder geval iets wat daarop lijkt) en onze dappere held moet de wereld redden. Dat brengt hem over de hele wereld heen, van de oostkust van de Verenigde Staten via India naar Israel en weer terug naar de US. Dat je hier nu niet echt moet gaan zoeken naar een heel diep en complex plot, dat had ik wel begrepen, maar mij God.....wat is deze film echt ongelofelijk slecht!!! Alle "onverwachte wendingen"  zie je van 5 kilometer afstand al aankomen. De personages zijn zo oppervlakkig dat zelfs de diepgang bij Conan ("Come, woman....") er een ware Socrates bij lijkt. Dit is niet eens twee uur pretentieloos vermaak, zoals Simon dat placht te zeggen, is is simpelweg twee uur zonde van je tijd. Ik denk nog steeds bij Brad Pitt aan films als Seven en Fight Club, maar dat lijken lang vervlogen tijden. Ik denk dat ik die nog maar eens ga kijken, de eerste drie minuten daarvan heb je al meer plezier van het hele World War Z.  

iCenter en iMac

De nieuwe aanwinst

Toen een kleine twee weken geleden de nieuwe, officiële Apple Store in Haarlem zijn deuren opende, vroeg ik mij al af hoelang het zou gaan duren voordat de iCenter zijn deuren zou gaan sluiten. Daar kregen we redelijk snel uitsluitsel op, want een tweet van 14 december van iCenter liet weten dat 28 februari 2014 de laatste dag is dat iCenter Haarlem open is en dat men zich ging bezinnen of en zo ja waar iCenter een vestiging in Haarlem wil hebben. Het meest interessante uit de tweet was echter nog wel dat men aan de uitverkoop ging met korting "tot wel 70 procent op de verkoopprijs". Nu moet je bij Apple producten dat altijd met een korreltje zout nemen (of misschien zelfs beter gezegd: met een pak zout, had ik bij de uitverkoop op de Raadhuisstraat al meegemaakt) en dat was ook deze keer weer het geval. Maar ik was al wat langer in de markt voor een iMac, omdat Ans haar laptop toch eigenlijk alleen maar als een desktop gebruikt en een iMac dan een stuk sneller is, meer opslagcapaciteit heeft en, niet onbelangrijk als je veel met foto's wilt doen, een groter scherm.

Bij binnenkomst zag ik een aantal iMacs staan en, verrassing, verrassing, deze hadden geen 70 procent korting. Maar met een korting van ongeveer 25% was het voor mij aantrekkelijk genoeg om er een mee te nemen. Vrijdagmiddag gehaald en vrijdagavond (met dank aan de ethernet kabel die ik nog had liggen, dat gaat toch sneller dan via een wifi connectie) alles van de Macbook Pro overgezet en werkend. Dat is dan toch wel weer heel erg super Apple. Ans is er in ieder geval erg blij mee. Nu eens kijken wie van de jongens zijn klauwen weet te slaan in de laptop :-).

Jeroen 9 jaar!

Jeroen is negen jaar, feest in De Hemelse Pannenkoek!

Kerstdiner op de Halverwege

Netjes gekleed aan tafel

Donderdag 19 december: de dag van het jaarlijkse kerstdiner op de Halverwege. Alle ouders worden dan geacht om een gerecht te maken, wat ervoor zorgt dat er ieder jaar weer veel te veel gerechten zijn, terwijl de kinderen zich wel ongans hebben gegeten. Dit jaar maakte Ans voor Daan een schaal mini pizza's, terwijl ze voor Jeroen een flink aantal gezonde fruitspiesjes had gemaakt. Dat het allebei een succes was, bleek wel doordat er van deze zaken helemaal niets meer over was toen we de jongens op kwamen halen. Erg leuk is ook dat de kinderen zich ook "op netjes"  naar het diner begeven en ook niet tegenstribbelen. Jeroen had een mooie blouse en een bijzonder mooi fluwelen colbert, waarmee hij de show kon stelen (en alle meisjes even aan het jasje wilde voelen). Daan ging in een witte, katoenen blouse, een zwart gilet en met een zwart strikje om naar het diner. Hij was een beetje bang dat hij "overdressed" was, maar dat bleek gelukkig mee te vallen, de meeste kinderen hadden ook hun beste pakje uit de kast gehaald. Het was weer een bijzonder gezellige avond, afgesloten met kerstliedjes zingen op het schoolplein. Nog een dagje, en dan is het vakantie!

Hardlopen met de familie

Daan in zijn nieuwe sportkleren

De familie Janssen is een klein beetje in de ban van het hardlopen. Ik begon half juli weer en waar ik na de eerste keer kreupel thuis kwam, loop ik inmiddels zonder problemen een uur en gaat dat gelukkig steeds makkelijker. De kampioen in huis is echter Ans, die, ondanks continue opletten op haar pezen, als een Brutus tekeer gaat en een minuut minder over een kilometer doet dan ik (tja, verschil moet er zijn, natuurlijk, ik heb geleerd om mijn eigen tempo te lopen, omdat ik mezelf anders opblaas). De meest recente toevoeging aan de hardloopclub van de Teding van Berkhoutweg is Daan. Sinds twee weken doet hij samen met Ans de eerste serie van Start to Run. Nu had ik eerlijk gezegd dat hij daar wel een beetje tegenop zou zien, maar niets is minder waar. Hij heeft er veel plezier in en kiest telkens de wat langere en moeilijkere routes (zo is hij gek op het lopen van trappen om het station van Halfweg over te steken). Ook wat minder weer houdt Daan niet tegen, ook als het regent gaat hij er zonder problemen tegenaan. Om hem zo goed mogelijk te ondersteunen was het wel noodzakelijk om hem ook even een passende outfit te geven, zodat hij lekker kan lopen. Dus kochten we afgelopen week bij Haverhals in Zwanenburg een fijn stel hardloopschoenen van Asics (hij blijkt inmiddels al maat 39 te hebben, wat gaat dat toch hard, zeg), terwijl in het filiaal van Jenke in Badhoevendorp we een shirt van Under Armour voor hem kochten en een mooi regenjack, ook van Asics. Hij zit in ieder geval nu goed in de spullen, en we hebben nu ook nog een gezamenlijk doel gekozen: een 5 kilometer loop in Amsterdam West (de Brettenloop) in maart van volgend jaar. We gaan ervoor!

Restaurant Podium

Aardig dessert, maar wat een slecht restaurant

Afgelopen week had ik een diner met een aantal collega's. Omdat we niet te ver wilden reizen, kozen we voor het Culinair Podium. Daar had ik al twee keer gegeten en dat was qua eten erg goed geweest, de service liet soms wat te wensen over. Toen ik naar het restaurant reed, kwam ik tot de conclusie dat het op een andere plek was dan ik had gedacht. Dat bleek te kloppen want het Culinair Podium was verhuist en was nu Restaurant Podium geworden. Nou ja, van de locatie moest men het vorige keer ook niet hebben, dus dat zal niet zoveel uitmaken. Dat klopte, in ieder geval voor hoe het restaurant eruit zag. Dat was wel prima, inclusief erg goede stoelen (niet onbelangrijk!). Maar daar hield het ook echt op. Het eten was redelijk, maar zeker niet super te noemen. En het was heel erg weinig, na vier gangen was het einde oefening en zat iedereen aan tafel elkaar nog aan te kijken of er nog iets te bikken was. Bij de koffie kregen we ook geen friandises, het enige dat eraf kon was een heel erg kleine en doorzichtige kletskop. Het bedienend personeel had ook weinig aandacht voor ons en was meer bezig om hun haarlok in de juiste positie te houden en ik kon me niet aan de indruk onttrekken dat ze ons liever kwijt dan rijk waren, zo snel werden de gangen na elkaar weggewerkt. Bij het weggaan was er niemand om ons met het pakken van de jassen te helpen, de deur open te doen of om ons ook maar een "fijne avond" toe te wensen. Jammer dat het zo moest, maar dit was bijzonder teleurstellend en ik weet zeker dat niemand van het gezelschap hier ooit nog een keer terug gaat komen.

Spannende series

Erg spannende serie, die Luther!

Ik heb nu enkele maanden een abonnementje op NetFlix. Er zijn een aantal mensen die klagen dat het aanbod niet al te groot is, maar ik heb er nog geen problemen mee. Misschien omdat ik niet iedere dag een paar uur op de bank hang om naar het kassie te kijken, maar zo af en toe eens iets uit het aanbod pak. Twee series die ik tot voor NetFlix niet kende kan ik in ieder geval alvast aan iedereen die van politieseries of thrillers houdt aanraden. Tegen mijn gewoonte in zijn dat Engelse series, terwijl ik meestal de USA series prefereer. Het betreft hier Luther en Line of Duty. Luther gaat over DCI John Luther, die in zijn jacht op de criminelen van Londen het af en toe niet zo nauw neemt met de striktheid  van de regels. Line of Duty gaat over het onderzoek vanuit de Internal Affairs afdeling van de Engelse politie naar de handel en wandel van Tony Gates, de meest onderscheiden agent in Londen, maar die tevens verdacht wordt van corruptheid. Beide series zijn goed gecast en hebben een goed tempo, maar wat ze echt speciaal maakt zijn de zeer onverwachte wendingen die het verhaal steeds neemt. Ik heb inmiddels echt wel veel van dit soort verhalen gezien en kan vaak ook wel voorspellen welke kant het op gaat, maar beide series hebben me erg vaak op het verkeerde been gezet. En dat zorgt ervoor dat je na iedere aflevering er nog een wilt gaan zien. Dat is toch wel het kenmerk van een goede serie!!

Zombies, run!!

Rennen voordat de zombies je te pakken hebben!

Zo nu en dan probeer ik weer eens een nieuwe app die te maken heeft met hardlopen. Je kunt natuurlijk veel apps proberen die allemaal nagenoeg hetzelfde doen, maar ik heb gemerkt dat het dan vaak echt verbeteringen in de marge zijn, als die er al zijn. Zo kun je met My Asics, Runtastic en MapMyRun nagenoeg hetzelfde doen als met RunKeeper en aangezien ik die al enkele jaren gebruik, hou ik het daar maar bij. Eerder schreef ik over de app Running for weight loss, die een variatie hierop was, namelijk voorgeprogrammeerd op een interval schema, maar in principe zou je dat, met enige tijd en moeite ook in RunKeeper onder kunnen brengen. Een app die voor mij iets nieuws brengt op dit vlak gooit het over een andere boeg. Ik heb het over Zombies, Run!! Het idee achter deze app is dat het eigenlijk een hoorspel is, waarin je in een wereld zit die overspoeld wordt door zombies. Je stort neer in een helikopter, maar overleeft het en in het eerste hoofdstuk moet je dan als de wiedeweerga jezelf uit de voeten maken en naar Abel Township rennen, voordat de zombies je te pakken krijgen.

In principe bestaat het geheel uit drie onderdelen: 1) het normaal rennen terwijl je het verhaal hoort (door langer te lopen pak je ook telkens items op die je eventueel kunt gebruiken om ook nog een spel mee op internet te spelen), 2) tussen de stukken verhaal door kun je je eigen muziek mixen via de playlist van de iPod functie en 3) je kunt ook interval training instellen die ingevuld wordt doordat op sommige momenten je dan te dicht bij de zombies komt en je extra gas moet geven om uit hun handen te blijven. Door dit alles te doen kom je steeds verder in het verhaal en kun je diverse "achievements" behalen. Een mooi voorbeeld van "gamefication" om mensen lekker aan het rennen te houden. En dat is eigenlijk wel goed, als het tot gevolg heeft dat meer mensen meer gaan bewegen! Het verhaal is in ieder geval zo aardig dat ik de komende sessies nog wel even ga luisteren hoe de strijd met de zombies zich gaat ontwikkelen. 

Mees Kees op kamp

Binnenkort ook naar de Lego film

Jeroen is een fan van de boeken van Mees Kees. De eerste film van Mees Kees vond hij ook leuk en de tweede film, Mees Kees op kamp, kwam deze week uit. Jeroen wilde er natuurlijk gelijk naartoe en aangezien Ans zaterdag naar Elst en Zutphen ging en Daan de film "suf" leek, ging ik vanochtend om 10.30 gezellig met Jeroen op pad. De Pathé Haarlem was toen nog heel erg leeg, Jeroen schepte snel wat snoep en greep een Fristi en we verdwenen zaal 1 in, de enige plek waar volgens mij nog andere mensen op dat moment in de bioscoop waren. In de voorfilmpjes zat een erg leuke trailer van de Lego film die binnenkort uitkomt (zag er echt leuk uit, daar gaan we in ieder gevallen met de mannen van de familie heen), maar er werd ook een stuk getoond van een oorlogsfilm met George Clooney, dat vond ik dan wat raar als voorfilm bij een kinderfilm. Daarna was het de beurt aan Mees Kees en zijn kinderen uit de klas, die op kamp gingen. Voor kinderen van de leeftijd van Jeroen (bijna 9) is het echt een heel leuke film, met veel lachen en hier en daar een emotioneel momentje en eens niet allemaal special effects die rondschieten. Ik moet bekennen dat ik ook een paar keer hard heb meegelachen en dat er een keer een traantje in mijn oog blonk (bij het bezoeken van het graf van de vader van Tobias). Met de kinderen echt de moeite waard en hij duurt maar 1 uur en 15 minuten, dus ook qua tijdsbeslag is het prima te doen. Maar ik kijk nog meer uit naar die Lego film......:-).

Soms zit het mee.....soms zit het tegen.....

De afwerkplekken op het vliegveld van München

Afgelopen week was ik voor een korte business trip in het buitenland. Op de terugweg had ik een stop over op het vliegveld van München. Helaas liepen we bij het initiële vertrekpunt een vertraging op van 45 minuten, terwijl de overstap tijd 40 minuten was. Nu bleken we erg veel wind mee te hebben, dus liepen we flink wat tijd in. De landing bleek echter niet zo lekker te gaan, we konden niet direct aan de terminal aanleggen, waardoor we met een bus naar de terminal gebracht moesten worden. Toen de bus stil stond sprong ik eruit, rende naar Gate G9, zette nog even een tandje bij en.......zag dat de gate al gesloten was. Ik ging snel naar de balie van Lufthansa en daar werd me verteld dat drie minuten geleden gesloten was en ondanks mijn pogingen weigerde de Duitse Dames de gate weer te openen, waardoor ik de volgende 25 minuten nog naar het vliegtuig waar ik in had willen zitten kon kijken, totdat hij los ging van de terminal. De dames wilde me natuurlijk wel direct op de volgende vlucht naar Amsterdam zetten. Dat lukte, maar die vlucht ging wel 5 uur later! Dat was toch wel een grote teleurstelling en ik stond ondertussen al te tollen van de jetlag.

Toevallig zatten bij Gate G9 de NapCabs. Dat zijn kleine containers waar een bed in zit en een bureau met internet waar je aan kunt werken. De NapCabs zijn ook geluiddicht, zodat er veel rust is. Ik overwoog serieus om een paar uur hier plat te gaan. Maar toen ik naar binnen keek, kreeg ik wel heel veel connecties met de peeskamertjes op de Wallen in Amsterdam en dat deed me besluiten om het toch maar niet te doen. Daarom maar op naar de Lufthansa Business Lounge, daar waren goede stoelen en lekkere werkplekken, maar erg weinig te eten. Maar ik had toch niet zoveel trek, dus zette mijn laptop aan en de emails begonnen binnen te stromen. Het was makkelijk om me even af te sluiten en te concentreren en ik heb zelden zo een paar efficiënte uren werk meegemaakt als die uren, waardoor de tijd uiteindelijk wel snel voorbij ging. De vlucht naar Amsterdam was verder prima te doen, de kist was nog niet eens voor 75% gevuld dus ik had ruim plaats en iets meer dan een uur later zette ik weer voet aan de vast grond van Amsterdam en nog een uur later was ik met de trein van Schiphol naar Halfweg gereisd, waar ik door Daan en Jeroen opgehaald werd. Home sweet home!

Minecraft stuff

Een tafel met Minecraft stuff

Een van de meest gespeelde spellen in huize Janssen - van der Weg is het inmiddels erg bekende Minecraft. Nu blijken gelukkig Jeroen en Daan niet de enigen te zijn die dit spel leuk vinden, ook bijna alle vriendjes en vriendinnetjes spelen dit spel vele malen per week. Als een spel zo populair is, dan is het een vanzelfsprekendheid dat er ook merchandise van gemaakt gaat worden. We zagen dat voor het eerst op vakantie in Londen in 2012 (bij Forbidden Planet), maar dat waren twee kleine dingetjes. Later in Toronto vond ik wat schuimrubber wapens die in Minecraft gebruikt werden en waren de jongens weken bezig om elkaar achterna te zitten met een Minecraft zwaard en een Minecraft pick axe. Inmiddels wordt het meer en meer en kwam ik Newbury Comics tegen. De naam is een beetje vertekenend, want hij stamt uit het verleden toen de winkel nog voornamelijk, hoe verrassend, comics verkocht. Die zie je nu daar haast niet meer terug, de winkel ligt vol met dvd's (ja, ze zijn er nog), kleren (van jassen via t-shirts tot sokken), bouwdozen en speelgoed. Een speciale plek  wordt ingenomen door twee tafels en een muur die helemaal aan Minecraft gewijd zijn. Ik kon het natuurlijk niet laten om Daan en Jeroen wat te fêteren, dus na mijn aankopen was de stand 4 action figures (Enderman, Zombie, Creeper en natuurlijk Steve) en twee t-shirts lichter. Maar dat deukje hebben ze in de grote hoeveelheid echt niet gemerkt :-). Voor de echte liefhebber van Minecraft is het absoluut een bezoekje waard, maar ook als je een Dr Who of Big Bang Theory fan bent, kun je hier echt je hard ophalen!   

Duur telefoontje

Vertu heeft lekkere prijzen.....

Soms kom je iets tegen, waarvan je denkt: hoe kan het in vredesnaam??? In deze categorie vallen voor mij de telefoontjes van Vertu. Dit is een fabrikant die luxe mobiele telefoontjes maakt. Ik had er wel van gehoord, maar eigenlijk nooit gekeken over wat voor prijzen je het dan hebt. Toevallig kwam ik deze week een winkel van Vertu tegen en ik was toch geïnteresseerd waar we het over hebben. Ik zat zelf te denken wat voor prijzen ze nu zouden hanteren. Hoeveel kan dat zijn? Een nieuwe iPhone 5s in de duurste versie kost ongeveer 900 Euro. Nou ja, eens denken, laten we zeggen dat je 1500 Euro voor de vormgeving eromheen betaald, dus 2.500 euro. Dat bleek veel en veel te laag te zijn, want de goedkoopste variant die er was bleek 10.150 Euro te kosten en een leuke middenklasser was 15.200 Euro. Ik dacht dat ik van mijn stokje ging. En wat blijkt? Dan heb je nog niet eens een mooie smartphone, maar bijna dezelfde functionaliteit die vroeger de Nokia 3310 had plus soms een foto camera. Ik ben echt een liefhebber van mooie dingen en van mooie vormgeving en wil daar best veel voor betalen, maar dit is echt geen goede prijs/ kwaliteitverhouding. En om eerlijk te zijn: ik vind de iPhone ook gewoon nog een mooier apparaat ook. In ieder geval het voordeel dat ik op geen enkele manier in de verleiding zal komen om een Vertu aan te schaffen. 

What's in a name?

Dat expres viel me toch tegen

Sinds ik heel wat kilo's afgevallen ben, passen sommige kleren niet meer of juist weer. De laatste categorie is natuurlijk erg fijn en ik ben daarom ook blij dat ik een paar pakken toch maar bewaard heb, ook toen ze veel te strak zaten. Maar omdat ik van plan ben om nog wat kilo's kwijt te raken, wil ik niet al aan het kopen van nieuwe pakken gaan. Daarom is een bezoek aan de stomerij wel vaker van toepassing. Vandaag was dat weer het geval. Gelukkig zitten er in het dorp diverse mogelijkheden, maar Wolkers Mode zit tegenover de Albert Heijn en daarin zit de Reinette Expres Stomerij. De afstand van mijn normale route en het woord express sprak mij ten zeerste aan. Dus na het pak afgegeven te hebben, de 15,50 voor het stomen afgerekend te hebben (ook niet te goedkoop) vroeg ik wanneer ik mijn pak weer op kon halen. "Nou, uhhh.....dat gaat iets langer duren dan normaal, dus eind volgende week" was het antwoord. Ik was er wel even stil van, want kennelijk verstaan de dames van Wolkers Mode in Zwanenburg toch iets anders onder Expres dan ik dat doe (ik ken nog de Palthé Express die binnen een halve dag je pak gereed had). Nu maar hopen dat er geen koffie over mijn andere pak gaat, komende week :-).

Coffee Company

Een prachtige cappuccino van de Coffe Company

Ze schieten als paddestoelen nog steeds uit de grond: koffie tentjes die meevaren op het succes van Starbucks. De kwaliteit verschilt nog wel eens, zowel van de koffie als ook van het bedienend personeel (ik ben zelf toch niet zo van de Hipsters achter de bar met een muts op hun kanis en een grote baard die achter de bar hangen met een uitdrukking alsof je blij mag zijn dat je cool genoeg bent om bij hen een koffie te mogen bestellen). Sinds ik door het verhuizen van de Games Workshop weer wat vaker in de van Woustraat kom, zag ik daar een aantal filialen van The Coffee Company. Zag er op zich wel goed uit, maar ik had eigenlijk nooit de tijd om er naar binnen te gaan. Echter, een tijdje geleden was ik wat te optimistisch ingesteld en besloot ik, ziek als ik was, toch even iets op te halen in de van Woustraat. Dat was een slecht idee, want half onderweg, lopend naar mijn bestemming, merkte ik dat ik dat even niet meer ging trekken. Nu zei de grote filosoof JC al "ieder nadeel heb zijn voordeel". Toen ik redelijk uitgeput was, bleek ik voor de deur van de Coffee Company te staan, ongeveer op de kruising van van Wou- en Lutmastraat. Ik ging er maar direct naar binnen, bestelde een cappuccino en verplaatste me naar de eerste verdieping, waar een heerlijke Chesterfield bank op me stond te wachten. De koffie werd boven gebracht en ik moet zeggen: hij was erg goed en qua opmaak zag hij er ook prachtig uit. Omdat ik echt even bij moest tanken bleef ik langer dan normaal zittenL anderhalf uur onthaasten met twee koffie, dat is niet mijn normale tempo, maar voor nu was dat prima. Er werd ook niet raar naar me gekeken met een blik van "moet jij niet eens weg, kerel". Nee, de sfeer was juist prima te noemen. Al met al fijn dat er uit een slechte situatie toch iets interessants cq leuks komt. Bij de Coffee Company zien ze me vaker, niet alleen als ik daar ziek ga zitten zijn.

Op de loopband

Ze doen het ook op een loopband :-)

Vanwege het feit dat ik al een week of twee met een griep onder de leden rondloop (een paar dagen ernstig, maar daarna voornamelijk veel verkouden, hoesten en een algemeen gevoel van malaise :-)) en waarschijnlijk omdat het wat kouder werd, had ik besloten om even niet buiten te gaan hardlopen. Dit ondanks het advies van Ans dat dat juist wel goed zou zijn, ik kon me even niet over die drempel heen zetten. Maar natuurlijk wilde ik niet interen op de gedane inspanningen, dus besloot ik als alternatief eens de loopband in de sportschool uit te proberen. Het was even wat puzzelen bij de Fitnessclub Friends 4 Life, maar na een paar minuten had ik het apparaat aan de gang en ging ik met een gangetje van 8 km per uur aan de slag. Het was wel even wennen, want als je even niet oplet en je stapt net naast het bewegende deel van de band heb je een grote kans dat je op je neus gaat, maar al snel was dat geen probleem meer. Uiteindelijk viel het me erg mee. Sterker nog: mijn gevoel zegt dat het eenvoudiger is dan buiten lopen, omdat je daar sowieso meer invloed van het terrein waar je over loopt hebt. Voor de afwisseling is het prima om te doen, maar ik vind uiteindelijk buiten lopen, waar je ook wat om je heen kan kijken en zaken kunt zien, uiteindelijk toch leuker. Binnenkort dus toch maar de handschoenen aan en de muts op en dan erop uit (misschien eens kijken of ik een rondje in het Amsterdamse Bos kan gaan doen).

Apple Store in Haarlem geopend

1 seconde na de opening van de Apple Store in Haarlem

Vandaag was de opening van de Apple Store in Haarlem. Ondanks het feit dat er geen kortingsacties waren op de openingsdag, besloot ik, omdat het zo lekker dichtbij was en omdat ik nog nooit een opening van een Apple Store had meegemaakt 's ochtends naar de Grote Houtstraat 99 te reizen. Ik stond om acht uur op, deed mijn 7 minute work out en at mijn ontbijt, terwijl ik de Twitter berichten van de iPhone Club in de gaten hield. Deze meldden dat het nog niet echt heel erg druk was, er stond een rij van ongeveer 30 mensen om een uur of acht, die met het kwartier wel wat langer werd overigens. Om kwart voor negen parkeerde ik de auto in de Appelaar, liep naar de winkel en toen ik aankwam hoorde ik op dat moment precies: "Tien, negen, acht....."....en ging de deur enkele seconden later open, waarna onder luid applaus van het winkel personeel de eerste klanten de winkel in mochten. Een klein onderzoek leerde dat er inmiddels redelijk wat mensen stonden te wachten, maar echt superdruk was het niet. Als je de tijd had (ik denk een uurtje ouzo), dan had je in de rij kunnen staan en had je zeker nog het blauwe t-shirt dat gratis weggegeven werd in ontvangst kunnen nemen. 

Ik heb er even over zitten denken, maar die tijdsinvestering had ik er niet voor over. Ik bleef staan kijken hoe het ging en wat mij met name opviel was dat er veel mensen de winkel in gingen en een paar minuten later er weer uit kwamen, met niets anders dan het t-shirt, er werd voor zover ik het kon zien helegaar niets verkocht. Nu zal Apple daar niet direct op gerekend hebben, maar het viel me wel op. Overigens bleef het personeel de gehele tijd super enthousiast, dat was wel gaaf om te zien, ze klapten en joelden net zo hard voor de persoon die als 50ste binnen kwam als voor de eerste (benieuwd of ze over een paar weken ook nog juichen als je binnen komt :-)). Na een kwartiertje had ik het wel gezien en liep ik weer terug. De weg liep over de Grote Markt, waar ik langs de iCenter kwam, waar een aantal werknemers binnen stonden, die allemaal niet zo heel erg gezellig keken. Ik denk dat ze al aan het aftellen waren tot de dag dat ze daar de deuren kunnen gaan sluiten (overigens begreep ik dat de werknemers onderdak bij Apple kunnen vinden, dat is dan wel weer fideel).

Sinterklaas 2013

Daan met zijn surprise

Dit jaar deden we Sinterklaas wat anders dan normaal. Op school waren allebei de jongens aan de surprises en ze werden goed bedeeld. Degenen die voor hen surprises hadden gemaakt, hadden er, net als Daan en Jeroen zelf, echt en mooi werk van gemaakt. Jeroen kreeg een keuken met allerlei kookspullen en Daan kreeg een laptop met op het scherm een print van de site van de Games Workshop, waarop hij een Warp Smith kon bestellen (dat hoefde niet, want die had hij inmiddels al). Dat was een goed begin van de Sinterklaas. Voor het tweede deel moesten ze tot 's avonds wachten, wat voor Jeroen een hele opgave was, want hij was super-duper zenuwachtig. Na 's avonds op de gourmet gegeten te hebben (deze keer voor Ans en mij voornamelijk vis, terwijl Ans ook een erg lekkere quinoa salade had gemaakt en ook een niet te versmaden guacamole), werd ik door Zwarte Piet gebeld die aangaf dat hij het niet ging redden om bij ons de pakjes voor de deur te zetten. Hij had een pijnlijke schouder en de pakjes waren her en der door onze tuin verspreid. Zo ontstond er een speurtocht, waarbij de aanwijzingen op rijm door AnsPiet gemaakt waren. Het was best spannend, want er was natuurlijk een flinke storm en het was aardedonker, zodat we met zaklantaarns aan de gang moesten. Uiteindelijk werden de boys goed bedeeld en lag er een stapel cadeaus met veel computerspellen (Just Dance, Sims 3, Lego Marvel Super Heroes), boeken, puzzels en een groot aantal dozen Warhammer 40K miniaturen. Daar gaan ze de komende dagen nog druk mee bezig zijn!

De tempel

Tijd voor een shoarma in Haarlem

Dinsdag is zwaardvecht- en hockeydag. Dat betekent dat Ans met onze lieve, kleine Jeroen naar hockey gaat en dat ik Daan naar zwaardvechter breng. Normaal zorgt Ans voor een voedzame maaltijd, maar deze keer was dat door omstandigheden niet gelukt. Na Daan, Thymo en Mick naar zwaardvechten gebracht te hebben, moest ik, samen met Michael, toch iets te eten zien te vinden. In Haarlem zijn er dan genoeg mogelijkheden voor verschillende soorten om snel en wat lekkers te bikken. De keus viel deze keer op een kip shoarma en een broodje Kofte bij de Grillroom De Tempel. Klein kwartiertje rijden en we konden aanschuiven aan de formica tafeltjes bij De Tempel. Echt druk was het niet te noemen in de zaak, als ik het goed zag wordt er meer afgeleverd dan afgehaald of in de grill room gegeten, maar het is voor een keer prima om zo een broodje te eten. Met name de hete saus en de mix van tomaten en ui vulde de kip goed aan. Voor de lekkere, snelle trek is een bezoekje aan De Tempel een aanradertje.

Apple Store in Haarlem

De plek waar de tweede Apple Store in Nederland komt

Ongeveer anderhalf jaar geleden werden we in Nederland verblijd met de eerste officiële Apple Store, gevestigd in Amsterdam. Het betekende de ondergang van een aantal Premium Resellers die jarenlang heerlijk arrogant de klanten te woord hadden gestaan omdat er toch geen alternatieven waren en nu direct met boter en suiker de bietenbrug op gingen. Omdat de eerste winkel een groot succes bleek te zijn, had Apple zijn oog al op andere locaties laten vallen. Het zou voor de hand liggen om te denken aan Den Haag, Rotterdam of Utrecht, maar het wordt de stad die de afgelopen jaren al vaak tot Winkelstad Nr 1 is gekozen, het voor mij naburige Haarlem. Om precies te zijn wordt het een pand in de Grote Houtstraat waar de strakke architectuur en inrichting die uit het brein van Steve Jobs ontsproten zijn zullen ontstaan. Aanstaande zaterdag (7-12) is de opening van deze winkel, die op zeker ook druk gaat zetten op de Premium Reseller (heet hij nog iCenter....) op de grote markt, ik heb zo maar het vermoeden dat die het niet erg lang meer gaat maken. Ik denk dat ik zaterdag een blik ga werpen, en wie weet: de eerste 1000 klanten krijgen een mooi exclusief t-shirt, dus wie weet......

Sunday Market

Wafel op een stokje op de Sunday Market

Omdat je niet de hele dag aan surprises en gedichten kan werken en een mens ook beweging en frisse lucht nodig heeft, gingen we, na Ajax met een simpele 0-4 gewonnen te zien hebben van ADO Den Haag, met het hele gezin naar het terrein van de Westergasfabriek. Daar was de maandelijkse Sunday Market, deze keer met een Sinterklaas tintje (wat overigens niet veel meer was dan dat er een hulp Sinterklaas en Zwarte Piet rondliep). We waren er al vaak langsgereden, maar dit was de eerste keer dat we een bezoek brachten. Het eerste dat me opviel was dat ik veel kraampjes met eten herkende van de Pure Markt, die we wel al vaker bezocht hebben, maar dat er veel kramen bij waren gekomen die non-food items verkochten. Voor mij was het merendeel hiervan net even te alternatief om het interessant te maken. Het merendeel van de zaken waar we dan ook bleven staan waren toch meer georiënteerd op voedsel. Ans en ik waren bijvoorbeeld erg geïnteresseerd in een verkoper van Super Food, met name gericht op gedroogd fruit en quinoa (allebei erg lekker), terwijl Daan en Jeroen meer interesse hadden in de hamburger stand (die overigens ook echt mooie hamburgers serveerde, maar niet zo goed als de ThrillGrill) en het wagentje waar wafels op een stokje werden verkocht. Uiteindelijk hebben we een prima anderhalf uur hier doorgebracht, daarna hadden wij er wel weer voldoende van gezien en gingen we weer op huis aan. Tip voor als je ook overweegt om te komen: als je met de fiets kunt, dan dat zeker doen, want parkeren in de buurt is een drama en de parkeergarage is erg snel vol!

Tijd voor surprises

Daan aan het werk met zijn surprise

Deze zondag stond in Huize Janssen in het teken van het Sinterklaasfeest. Niet om het al te vieren (dat doen we gewoon op de dag zelf), maar de voorbereidingen voor hoe het op school gevierd gaat worden. Daar zijn de jongens op de leeftijd gekomen dat er surprises en gedichten gemaakt moeten worden. Zowel Daan als Jeroen waren blij met de lootjes die ze getrokken hadden (en de kinderen voor wie ze een cadeautje moesten kopen) en dat zorgde ervoor dat ze met veel zin aan de gang gingen. De taken zijn daarna goed bij ons verdeeld: Ans is de meest creatieve en heeft altijd goede ideeën en kan helpen met het maken van de surprises en ik vind het leuk om me met woord gymnastiek bezig te houden, dus doe ik met de mannen de gedichten. Dat was overigens wel even zweten, want de jongens accepteerden de openingszin "Sint en Piet zaten te denken, wat ze XXX nu eens zouden schenken" meer :-). Het was even flink doorwerken, maar het resultaat was ernaar: zowel de surprise als ook de gedichten zijn klaar en donderdag gaan we ze geven. Benieuwd hoe eea ontvangen gaat worden!

Wilde hier een heel stuk over schrijven, maar spreekt gewoon voor zich.....

Ik heb twee exemplaren van de Quest waarin dit onderzoek staat gekocht

Game night

Mick en Daan beginnen aan hun eerste pot killteam in Amsterhive campaign

Vrijdagavond was voor Daan en Mick de eerste Warhammer game night. Helaas was Thymo verhinderd, waardoor slechts 2/3 van het vaste team dus de reis naar de van Woustraat maakten. Een reis was het zeker, want het was ongelofelijk druk op de weg, waardoor de mannen wat later dan gepland arriveerden. De winkel bleek inmiddels al redelijk gevuld te zijn met een diversiteit aan Warhammer spelers, zowel qua spel voorkeur als ook qua leeftijd en ervaring (het enige wat opviel was dat het allemaal mannen waren, hoe onverwacht :-)). De eerste wedstrijden waren al achter de rug, waardoor er snel een tafel beschikbaar kwam waar Mick en Daan op aan de gang konden. Ze begonnen met een uitleg van store manager Dennis over wat het doel was van het spel, de hoofdlijnen van de spelregels etc. Omdat ik naar de kapper moest, verliet ik de winkel met het gevoel dat het wel goed zou komen met de mannen. Snel naar huis om te eten, daarna een korte knipbeurt bij Shirley (standje 1 op de tondeuse) en daarna weer naar Amsterdam, want het was alweer half negen en om negen uur moesten de jongens toch wel weer opgehaald zijn. Toen ik binnenliep zag ik dat Daan en Mick net aan het opruimen waren, met een mega grote lach op hun gezicht. Ze hadden een supertijd gehad, zowel met het spel, als ook met de ondersteuning die ze kregen van de meer ervaren spelers. De sfeer was heel goed geweest, iedereen wilde elkaar helpen om tot een leuk spel te komen en er was ook een grote sociale controle om ervoor te zorgen dat iedereen plezier had en er geen "powerplay"  gespeeld werd. De mannen wisten het zeker: hier gingen ze zeker weer heen. Bij grote voorkeur alweer volgende week. Hopelijk kan Thymo dan ook mee, dan is het Titanen Trio weer compleet.

Barbarella

Hier ben ik vaak geweest!

Sinds een paar weken is de Games Workshop waar Daan en zijn vrienden hun spellen kopen en spelen verhuist naar Amsterdam Zuid. Nu is dat de omgeving waar ik ongeveer 20 jaar heb gewoond, dus het voelde erg als thuiskomen toen ik daar weer heen ging. Omdat de Sint ook geholpen moest worden, toog ik deze week weer naar de van Woustraat, maar kwam erachter dat de Chaos Cultists van de Games Workshop pas om 12 uur de deuren openen. Omdat ik toch nog wat beweging nodig had, liep ik daarom een stukje door, richting De Nederlandse Bank, toen ik plotseling uit mijn linkerooghoek een erg bekend bord zag. Het was het bord van Barbarella, een snackbar die al meer dan 35 jaar op dezelfde plek gevestigd is. Ik ben daar gedurende een paar jaar echt een heel frequente gast geweest, ik denk zo tussen 1985 en 1995. Had Barbarella de allerbeste snacks van Amsterdam? Nou.....nee. Waren ze super goedkoop? Uhhh......nee. Was de bediening dan zo lekke.....uhhhh......vriendelijk? Nee, dat al helemaal niet (tenzij je van zwetende Noord Afrikaanse mannen houdt). Ik hoor jullie denken: Dennis, waarom kwam je er dan zo vaak? Dat was omdat Barbarella voor mij twee hele sterke proposities had: ze waren tot 6 uur 's ochtends open (daarna gingen ze een uur dicht voor de schoonmaak om om 8 uur weer open te zijn) en het lag op de weg terug vanuit de Amsterdamse binnenstad na een avondje stappen! Terwijl veel andere locaties om 4 uur "al" de poorten sloten, bleef Barbarella open en kon je daar nog even een lekker patatje oorlog halen, een broodje grillburger uit de muur trekken, een berenhap met satesaus verorberen of een kroketje tikken. En na een kroegentocht was dat wel wenselijk om de volgende dag weer enigszins hersteld aan de dag te kunnen beginnen. Nadat ik in een fase kwam dat ik minder uit ging, ben ik denk ik nooit meer bij Barbarella geweest, maar de herinneringen zijn er niet minder om. Ik had even de neiging om voor old times sake even naar binnen te gaan, maar ik heb me kunnen weerhouden. Overdag is het toch anders dan midden in de nacht, straks ga je nog merken hoe de snacks proeven :-).

Ajax - Barcelona

Net voor de 2-0 van Danny Hoesen

Met goed gevulde magen en nog steeds een goed humeur gingen we richting Arena. Parkeren was niet zo een probleem als je een wandeling van een minuut of 20 niet erg vindt (en aangezien ik aan mijn beweging moet komen, was het zelfs juist lekker). De rij om binnen te komen was wat minder, maar om 8.40 uur, 5 minuten voor de aftrap zaten we op onze plekken. Goede plaatsen, mooi zicht, enthousiaste supporters, nu maar hopen dat we er een gelijkspelletje uit zouden kunnen trekken. Nou, dat was buiten de waard gerekend, want tjonge jong, wat trok Ajax als vanouds van leer!!! De ene aanval was nog mooier dan de ander en men sneed als een mes door de boter van de verdediging van Barcelona, waar met name de nummer 17 echt alle kanten van het veld te zien kreeg. En het was een genot om de eerste helft naar Joel Veltman te kijken, eindelijk weer eens een "Frank de Boer"  in de verdediging. De twee goals waren ook meer dan terecht en dat uiteindelijk de overwinning over de streep getrokken werd met een overtal situatie van 11 tegen 10 van Barcelona, droeg alleen maar bij aan het heroïsche karakter van deze wedstrijd. Ouderwets genieten was het, voelde bijna of we weer terug waren in het Olympisch Stadion om Ajax Real Madrid en AC Milaan van de mat te zien spelen.

Een smetje helaas. Bij de feestvreugde na de 2-0 werd een fan zo blij en meegesleept in het gejuich, dat hij vanuit de eerste ring zo de betonnen gracht in viel. Er moesten twee ziekenwagens aan te pas komen om hem te stabiliseren en af te voeren, waar bij het laatste een van de ambulances en passant ook nog even de ander vol aanreed tijdens het achteruit rijden. Uiteindelijk moest er zelfs een trauma helikopter buiten het stadion aan te pas komen. Ik kan op internet niet vinden hoe het met de beste man gaat, hopelijk komt hij er snel bovenop en kan hij nog nagenieten van deze spectaculaire overwinning!!  

Suvarnaphum re-revisited

Pittige garnalen soep, goed tegen de verkoudheid

De dinsdag stond voor mij in het teken van Ajax - Barcelona. Hoewel er veel spelers aan de Barcelona kant niet bij waren en de kans toch erg groot was dat Ajax weer er met 0-4 vanaf zou gaan (net zoals de afgelopen jaren tegen Real Madrid), had ik er toch erg veel zin in. Helemaal omdat ik deze avond gefêteerd werd door Onno Verdonk. En als Onno dat doet, dan gaat hij voluit en begint de avond natuurlijk met een diner voor twee. Omdat we niet de tijd hadden voor een luxe diner, besloten we deze keer naar Suvarnaphum te gaan. Dit was een van de beste Thaise eethuisjes van Amsterdam, maar ik had van Rene begrepen dat er inmiddels een andere eigenaar in getrokken was en dat de oorspronkelijke eigenares op de never come back line naar Bangkok was gegaan. Het is dan toch even afwachten wat het gaat worden, zeker als de vorige kwaliteit zo goed was. Bij binnenkomst kon ik in ieder geval een ding direct zien: aan het interieur was echt helemaal niets gewijzigd! Bij de begroeting merkte ik wel een verschil: deze Thaise dame sprak namelijk bijna accentloos Nederlands. Dat maakte eea wel zo makkelijk.

Pittige biefstuk salade (keuze S7) met mooie bloem, opeten bloem optioneel

Na een tafel gekozen te hebben (natuurlijk degen die nog niet ingedekt was, maar die was het verst van de deur verwijderd) kregen we het menu. Dat zag er ook wat anders uit. Nou ja, de menukaart dan, die was in een mooie nepleren map gestopt (past bij de sfeer) en er zaten geen vlekken meer op de kaart. De inhoud van het menu was echter voor zover ik het kon zien bijna hetzelfde gebleven. Dat was ook niet verwonderlijk, want navraag leerde dat de kok en het andere keukenpersoneel gewoon aangebleven waren. Om het de bediening en de keuken makkelijk te maken bestelden we deze keer precies hetzelfde: de pittige garnalen soep en de pittige biefstuk salade met gebakken rijst. Ik moet toch zeggen: het was niet helemaal hetzelfde als voorheen......het was zelfs beter!!! Nou ja, ik was er een tijd niet geweest, dus misschien komt het door mijn herinneringen die vervaagd waren, maar beide gerechten waren gewoon echt helemaal goed. Uitstekend van smaak, goede tekstuur maar ook de pittigheidsgraad was excellent. Lekker een klein beetje branden op de tong, maar niet op een manier dat je mond wegbrand en je eigenlijk niet meer proeft. Een uitstekende hernieuwde kennismaking met Suvarnaphum en als je in Amsterdam West (Johan Huizingalaan 250) een keer lekker Thais wilt eten, dan is dit simpelweg the place to be!

De sterren van Michelin

Toch best wel weer spannend

Vandaag was het weer de jaarlijkse sterrenregen voor culinair Nederland. We wisten natuurlijk al dat Oud Sluis zou verdwenen uit de lijst, omdat Sergio Herman de tent gaat sluiten. Gelukkig viel Nederland de eer ten deel om toch een tweede drie sterren restaurant te mogen begroeten, namelijk  De Leest in Vaassen. Hoewel dit mooi nieuws was, was ik zelf blijer met het feit dat het een paar van mijn favoriete restaurants hun ster netjes behielden. Zowel mijn traditionele "tweede huiskamers" Vermeer, Vinkeles en De Nederlanden als ook het nieuwe lid van de "club van Dennis zijn favorieten", Tante Koosje, bleken zonder problemen de ster behouden te hebben. En niet meer dan terecht! Overigens net zo terecht als het feit dat Karel V in Utrecht zijn ster verloor. Inderdaad terecht, voor half lauw eten en veel te weinig, terwijl je wel een flinke bom duiten neer mag tellen voor een menuutje. Wegwezen daar. Andere verrassingen? Nou ja, voor de insiders waarschijnlijk niet veel. Ik was toch nog wel verrast dat Ron Blauw met zijn nieuwe Gastrobar er toch een ster uit wist te slepen (dat belooft nog wat, Ans en ik hebben er nog een lunch tegoed). Ivy, nu genaamd FG (naar eigenaar Francois Geurts), kreeg ene tweede ster evenals Fred (de kok van voorheen La Vilette, het eerste sterrenrestaurant waar Ans en ik ooit gegeten hebben). De stijgers en dalers zijn hier te vinden, op basis waarvan de smulpapen hun planning voor 2014 alvast kunnen maken. 

Weer een doel gehaald!!

Yes!!!!

Toen ik een klein half jaar geleden weer begon met hardlopen, klikte ik sinds tijden weer de Runkeeper app open. Daar bleken veel nieuwe functionaliteiten in te zitten ten opzichten van de laatste keer dat ik erin gekeken had (maar dat was dan ook een flinke tijd geleden :-)). Een daarvan was dat je doelen op kon geven die je wilde halen en dat Runkeeper bijhield hoever je daarmee was. Om het te proberen deed ik eens een doel "ik wil 2 km lopen" en dat lukte :-). Daarna was het "ik wil 5 km aan een stuk lopen" en ook dat was geen probleem. Daarom zette ik een jaardoel op 1/7/2013 en dat was dat ik in het restant van 2013 nog 300 km wilde hardlopen. Beetje ambitieus misschien, maar zoals een niet bij naam te noemen bank eerder wel eens zei "het begint bij ambitie". Nu heeft Evy me goed getraind en met drie tot vier keer per week een hardloopsessie gaat het best snel, dus vandaag was de dag dat dit doel al behaald werd! En hoewel het bijna een beetje kinderachtig is, ik was toch wel blij verrast met de mail die ik van Runkeeper kreeg om mij te feliciteren met het behalen van dit doel. En dat ook nog met een lekkere loop vandaag (zeker niet de snelste die ik gedaan heb, maar het liep lekker makkelijk weg, al luisterend naar een aflevering van het NOS Langs de lijn Sport Forum). Eens kijken waar ik dit jaar uiteindelijk op uit ga komen en daarna bedenken wat het doel voor volgens jaar zal gaan zijn!

Trots!

De uitslag van Daan, mooi resultaat!!

Vrijdag was het een spannende dag. Daan vertelde namelijk tussen neus en lippen door dat hij die dag zijn NIO uitslag zou krijgen. Voor de mensen boven de 15: de NIO is een toets waaruit een advies komt, waar de jonge kandidaat het beste zijn schoolcarriere voor kan zetten. Nu hadden we natuurlijk wel een goed gevoel over Daan zijn kennis en kunde, maar goed, het is uiteindelijk toch nog maar even afwachten. Ans en ik haalde Daan om drie uur op bij school en ik wilde de enveloppe met het advies gelijk open maken. Dat mocht echter niet van Daan, want hij was bang dat de brief uit de enveloppe zou vallen weg zou waaien. Natuurlijk was dat niet de echte reden, hij was erg zenuwachtig en durfde niet te kijken terwijl zijn vrienden erbij waren. Dus snel in de auto in en naar huis, de enveloppe open scheuren, met veel moeite de score van de NIO toets interpreteren (dat gaf nog even een hartklopping.....) om vervolgens tot de conclusie te komen dat Daan het gewoon heel goed had gedaan en simpelweg een prachtig VWO advies in de wacht had gesleept. Hij stond er bij te springen en te dansen toen hij het hoorde en kon niet wachten om het met zijn maten te delen. En Ans en ik. Nou, wij waren natuurlijk ook erg blij en bij mij stond er naast een prachtige glimlach van trots ook een traantje in mijn oog van ontroering.....gefeliciteerd mannetje en nu op naar het vinden van de juiste school!!!

Middelbare school

Groep 8 van de Halverwege

Voor Daan is er een spannende tijd aangebroken. Hij zit in groep 8, alweer een paar maanden op stoom en dat betekent dat er een belangrijke keuze binnenkort gemaakt moet worden, namelijk de keuze voor de middelbare school. Natuurlijk is dat wat voorsorteren, want resultaten van NIO en CITO hebben we nog niet, maar al zijn testen van de afgelopen jaren wijzen op een eenduidig VWO advies, waarbij ik natuurlijk vurig hoop dat hij in de voetsporen van zijn vader treedt en een klassieke opleiding gaat volgen met Grieks en Latijn, maar die keus moet hij zelf maken. Het is best lastig om je te oriënteren op een school en in de regio Haarlem blijken vele scholen ook een limiet te hebben van het aantal brugklassers dat ze per jaar opnemen, dus het is wel van groot belang goed te kijken waar je je in wilt schrijven. In dat kader was er vandaag een onderwijsmarkt, waarin diverse scholen zich presenteerden. Dat meerdere mensen het idee van een gedegen voorbereiding een goede stap vonden zagen we al snel, want het was echt ongelofelijk druk!

Doordat we al wat voorwerk hadden gedaan, wisten we dat we "slechts'  vijf scholen hoefden te spreken. Nou ja spreken, dat lukt haast niet, het is even snele wat vragen stellen aan leraren of leerlingen en weer verder, want er staan tientallen mensen achter je te dringen. Uiteindelijk was de vangst dat het Rudolf Steiner College niet Daan zijn ding was, het Stedelijk Gymnasium hem te netjes was, het Sancta Maria wel erg groot en erg druk leek, dat hij een goed gevoel overhield aan het Kennemer Lyceum, maar dat zijn eerste voorkeur uit lijkt te gaan naar het ECL. Dat komt goed uit, want we kwamen nog een grote groep kinderen van de Halverwege tegen (onder andere Keet, Lucy, AnnaSophie en Thymo), die ook een voorkeur (de een wat meer dan de ander) voor het ECL leken te hebben. Het zou toch wel erg leuk zijn als ze daar allemaal heen zouden gaan. Misschien dat we dan zelfs nog wat groepskorting op het schoolgeld kunnen bedingen :-).