Lucas Rive

De kabeljauw was erg goed!

Sinds een flink aantal jaar is het traditie dat René en ik elkaar trakteren op een goed diner als cadeau voor ons beider verjaardagen. Deze keer was de keus van Rene op het restaurant Lucas Rive (vernoemd naar de gelijknamige chef, die zijn naam en faam verwierf bij De Bockendoorns) in Hoorn gevallen. Vanuit De Aker is het ongeveer 45 minuten rijden en hoewel er bij het restaurant weinig parkeerplaats is, hoefde ik toch niet lang rond te rijden om de voiture een mooie plek nabij de ingang te geven. Bij binnenkomst werden we bijzonder hartelijk ontvangen door Deborah Rive, de echtgenote van de chef, die ons een mooie tafel aan het raam aanbood, met tevens ook uitzicht op een foto van Lucas die naast Johan Cruyff staat (op de foto heeft Lucas nog bruin haar, dat is in werkelijkheid inmiddels door een bod grijze krullen vervangen). Zoals gewoonlijk besloten wij het menu van de chef te nemen (met als aanpassing dat ik de eendenborst inruilde voor een USA sukade) en wat mij direct opviel was dat de prijs bijzonder aantrekkelijk was, want voor 62,50 werden er zes gangen geserveerd. Voor een restaurant met een Michelin ster is dat goed te doen.

De open keuken van Lucas

De kwaliteit van de gerechten voldeed zeker aan de verwachting. Mijn persoonlijke favoriet was de kabeljauwrug die als een van de tussengerechten geserveerd werd en die bijzonder mooi gegaard was. Dat is lastig, want net even te ver door en je vis wordt kurkdroog en is dan bijna niet meer weg te krijgen. Ik heb twee kleine aanbevelingen voor Lucas en Deborah. Allereerst had ik het idee dat bij de gang met kaas we deze uit mochten zoeken van de kaaswagen, maar dat bleek al voor ons gedaan. Ik vind het toch net leuker om hier zelf een keus in te maken dan dat anderen dat voor me doen, ook al had de kaaswagen "slechts" een keuze uit zeven kaasjes (wel van Betty Koster, dus de kwaliteit zat wel goed!). Ten tweede heb ik de hele avond geen alcohol gedronken en ook aangegeven dat ik dat daar niet van hield en niet goed tegen kon, maar het dessert bevatte toch rum. Kleinigheidjes, maar toch goed om op te letten. Het had verder weinig op de invloed op een zeer geslaagde avond. Ik kan iedereen een bezoekje aanraden, het is zeker de investering van de reistijd waard. En als tip: vraag bij de reservering die je maakt of er nog plaats is aan de chef's table. Kost niets extra's, maar je hebt een heel mooi zicht op wat er allemaal in de keuken gebeurd, een belevenis an sich!

Liever op de ski

De afdaler

Vorig jaar was Jeroen een paar dagen op skiles geweest in Snow Planet en hij had dit zo leuk gevonden, dat hij ook dit jaar weer van de partij wilde zijn. Samen met twee van zijn beste vriendinnen, Aniek en Ilze, ging hij daarom ook deze vakantie weer richting Velsen-Zuid, waar Snow Planet gevestigd is. Daar mocht hij deze keer in de gevorderden groep plaats nemen en na snel een helm, schoenen en ski's gescoord te hebben, stond hij te popelen om de baan op te gaan. Het koste hem denk ik 3 minuten om er weer in te komen, mar daarna ging hij als een speer naar beneden. De lessen mochten van Jeroen wel wat sneller gaan en wat avontuurlijker zijn, maar het laatste uur van iedere dat was er vrij skiën en dan gingen de lessen van mooi bochtjes draaien even de kast in en ging hij als de gesmeerde bliksem met een rotgang naar beneden, waar hij dan een briljante remactie deed waar het sneeuw hoog van opspoot. Heerlijk vond hij het en na deze dagen weer op de latten gestaan te hebben wist hij het zeker: komende winter moeten we op echte wintersport, want dat is nog leuker dan skiën in een hal. Ik ben er bang voor dat we er inderdaad aan moeten geloven, want als Jeroen iets in zijn kop heeft zitten, zit het niet in zijn kont :-). En als je ziet hoeveel plezier hij heeft, dan kun je het ook bijna niet laten. Dus ik vermoed volgende winter een reisje Oostenrijk te moeten plannen.

Perfumes of the Past

Jeroen bij Perfumes of the Past, de collectie is uitstekend

Voor haar verjaardag hadden Jeroen en ik aan Ans een tegoedbon gegeven om een parfum te kunnen kopen bij "Perfumes of the Past" in Haarlem. Het idee was dat zij een lekker retro luchtje uit kon zoeken en door het bezoek geïnspireerd zou raken om eens iets anders dan Chanel of Jill Sander uit zou komen. Toen Jeroen en ik de bon kochten dachten we dat dat wel zou lukken. Zo staat er een oud lederen bankstel in de winkel en heel veel verschillende parfums (ook die niet meer origineel verhandeld worden) en wij hadden al beelden dat Ans op de bank zat en door meneer Leo (dat is de eigenaar) geadviseerd zou worden, misschien met een lekker kopje thee erbij. We vonden wel dat de beste man een beetje eigenaardig was, maar goed, daar moet je soms wat doorheen kijken, nietwaar. Vandaag gingen Ans, Daan en ik naar Perfumes of the Past toe (Jeroen had andere afspraken :-)) en ik moet eerlijk zijn dat het wel een beetje een deceptie was. Meneer Leo was bijzonder zenuwachtig omdat er denk ik meer dan twee klanten tegelijk in zijn winkel waren, waarvan er ook nog een dame was, die wel wat erg kritisch was ("waarom is dat zo duur, vroeger was dat nooit zo duur, verdien jij er niet teveel aan" en "is dat wel de echte parfum, hoe weet ik dat jij dat flesje niet bijgevuld hebt met een ander luchtje...."). Dat kan meneer Leo niet zo goed hebben, zodat hij wel erg kribbig wordt. Ook een beetje aandacht als je een flesje parfum van 150 Euro wilt kopen is niet overbodig, maar die was niet echt te krijgen. Al met al werd Ans er niet echt geïnspireerd door, was de service eigenlijk allerbelabberdst, waren de kosten gigantisch in vergelijking tot het gebodene en uiteindelijk vertrokken we daarom weer met de veilige keus: Jill Sander nr 4, altijd lekker, maar het geheel was er toch niet wat we ervan voorgesteld hadden. Jammer, had leuk kunnen zijn, maar was het uiteindelijk dus niet. 

Nieuw gips voor Daan

Het herstel gaat gelukkig goed, maar toch nieuw gips voor Daan, in zijn lievelingskleur oranje

Verandering van spijs

In het Amsterdamse Bos

Een van de tips die op elke site over hardlopen terug komt is dat je afwisseling op moet zoeken. Niet iedere keer hetzelfde rondje lopen, maar juist andere trajecten. Nu is het voor mij natuurlijk heel makkelijk om de schoenen aan te trekken en te gaan rennen, want op minder dan 1000 meter begint Spaarnwoude al. Om toch het goede advies op te volgen, strikte ik vandaag mijn schoenen, maar in plaats van de vaste ronde sprong ik in mijn auto en reed naar het Amsterdamse Bos, waar ik de auto parkeerde bij het bezoekerscentrum. Dat is namelijk het startpunt voor drie hardlooproutes door het bos heen, met lengtes van 5, 10 en 21,1 km. Omdat het de eerste keer was dat ik hier ging lopen en omdat het schema waar ik nu aan werk in een korte sessie voorzag, koos ik voor de route van 5 km. Ik had verwacht veel andere hardlopers te zien, maar kennelijk is het op maandagochtend toch nog geen spitsuur hier :-). Na ongeveer een kilometer kwam ik langs de hockey velden waar Jeroen al enkele keren had moeten spelen en verder was het een paar keer lopen over onverhard terrein, omdat men bezig was met het uitdunnen van de boompartijen die inmiddels ontstaan waren. Strak na een half uur was ik weer terug bij het startpunt, waar ik nog wat uitliep en mijn stretch oefeningen deed. Ik kan niet anders zeggen dan dat het extra inspireerde en dat het dus inderdaad klopt dat je nieuwe energie van nieuwe loopgebieden krijgt. Die houden we erin!

Auw!

Gewond na de val!

Dinsdagochtend ging Daan met veel plezier en goede zin naar school. Hij nam de trein, omdat hij dan toch sneller thuis is dan met de fiets en hij nog veel moest leren. Net voor hij weg ging nog even de gym kleren in de tas gepropt, want die waren we bijna vergeten. Normaal hoor ik dan niks meer van Daan tot hij weer thuis is, maar deze keer was het anders, want ik kreeg een bericht via Ans dat Daan bij gym zijn pols had verstuikt. Op school had de gymleraar wat testjes met hem gedaan om te zien hoe de pols zich hield en daar kwam niks geks uit, maar voor de zekerheid was het toch beter om even een controle te laten doen bij het ziekenhuis. Dat bleek maar goed ook, want na een korte inspectie van de pols, besloot de chirurg om snel foto's te laten maken en daarop was duidelijk te zien dat het niet om een verstuiking ging, maar om een breuk! Het bot in de pols was "schoon"  door midden gegaan en er zat niets anders op dan de onderarm van Daan in het gips te zetten. Hij moest het gehele circuit door dat ik in november ook door was gegaan, alleen eindigde hij dus in de gipskamer, waar ik het met een brace af kon handelen. Jammer voor Daan dat dit nu precies nu moest gebeuren, want enerzijds had hij een flink aantal SO's en proefwerken die hij nu na de vakantie in moet halen en anderzijds is hij bijna jarig en dan is het toch niet leuk om met je arm zo te moeten lopen. Het is helaas niet anders, volgende week een check up en  wellicht het wijzigen van het gips. We zijn er in ieder geval wel een week of vier tot zes mee onder de pannen. Arme Daan!!!

Jeff Galloway

Lekker onderweg met Jeff Galloway

In oktober ga ik de halve marathon van Amsterdam lopen. Hoewel ik het idee heb dat ik die afstand nu ook wel aan kan, vind ik het toch altijd een fijn gevoel geven om een schema daaraan te koppelen. Het zorgt bij mij ook voor meer motivatie om de benodigde trainingen dan af te werken (beetje gek, maar zo werkt het kennelijk toch in mijn hoofd). Na wat speuren ben ik uitgekomen bij het programma van Jeff Galloway. Dat is een programma waar ook hardlopen en wandelen met elkaar afgewisseld wordt (run-walk-run), om diverse spiergroepen te ontwikkelen. Het is wel even wennen, want zoals Jeff al in de introductie aangeeft, voelen veel hardlopers het als een nederlaag als zij tijdens een training een stukje gaan wandelen, maar bij hem is de afwisseling een essentieel onderdeel van de training. Het gold inderdaad ook voor mij, want in het begin voelde het inderdaad niet goed om een sessie te onderbreken om een minuut te gaan wandelen). Na de bijbehorende app te hebben gedownload (welke respecterend schema heeft tegenwoordig geen app) ben ik begonnen en inmiddels heb ik de lessen van week drie afgerond. Het is inderdaad even wennen aan de interval afwisseling, maar het gaat inmiddels best lekker. Ik werk met vertrouwen door naar oktober wanneer de wedstrijd gelopen moet worden :-)!

Cycle

Mijn stalen ros

Mijn speurtocht voor cross training activiteiten ter compensatie van mijn hardloop schema (later daar meer over), bracht mij deze donderdag wederom bij Health City, omdat ik als tip had gekregen ook eens wat te gaan fietsen. Nu pak ik niet zo snel de fiets buiten en alleen op een hometrainer val ik echt in slaap, dus bedacht ik me dat ik eens een groepsles RPM of Cycle moest gaan volgen om me wakker te houden. Op aanraden van Ans ging ik vroeg naar de sportschool, want deze lessen blijken vaak snel vol te zitten. Vanavond was dat eigenlijk niet nodig, want slechts een kwart van de fietsen was bezet. Het was een uurtje beulen op de fiets, met sprinten en klimmen en continue in beweging zijn. Wat echter echt minder was, was de echt verschrikkelijke bagger muziek die zo hard stond, dat je de instructrice voor geen meter kon horen. Dat was toch wel jammer, want de aanwijzingen heb je toch wel nodig om het optimale aan de training te halen. Dus leuk en misschien pas ik het in, maar ik heb er niet het enthousiasme van de boksercise van gekregen. 

Nespresso

We hebben de Lidl koffie geprobeerd, maar de echte Nespresso is toch echt veel lekkerder!

Yoghurt Barn

Een yoghurt en een latte

Bij een wandeling door het hartje van Utrecht kwam ik een restaurantje tegen met de intrigerende naam "Yoghurt Barn" en de belofte dat het binnen "100% loei lekker!" zou zijn. Dan heb je mij al snel overtuigd om eens een keer de proef op de som te nemen. Dus afgelopen week liep ik rustig eens het Neude op en ging de zaak binnen. Ik werd verwelkomt door een bijzonder attente werkstudente (dat vertelde ze ook direct :-)) die mij het concept uitlegde: kies je soort yoghurt en kies je toppings en daarna ga je eten. Hé, da klinkt bijna hetzelfde als de Wok2Go, maar dan met yoghurt. En dat is het dan ook. Er zijn verschillende soorten yoghurt, variërend van de magere yoghurt via de boerenyoghurt en de rozen yoghurt naar de hangop (in oplopende maten van % vet). Daar kies je er een van en vervolgens kies je voor een combo van toppings die de yoghurt barn al op het menu heeft staan of stel je zelf een combi samen. Om het niet te moeilijk te maken voor mijn eerste keer koos ik de Energy  Explosion en bestelde er een latte bij. Wel even direct afrekenen, op zich niet erg, want dan hoef je als je klaar bent niet te wachten met vertrekken. Daarna kon ik plaats nemen aan een van de tafels en hoewel ik graag aan de grote gemeenschappelijke leestafel plaats had genomen, werd het toch een twee persoonstafeltje, want de leestafel zat redelijk vol. De yoghurt zelf was prima te eten, lekkere verse dadels en ook de latte was uit de kunst. In een erg relaxte sfeer genoot ik van beiden, wat nog verbeterde doordat op de achtergrond ook hier Frank Sinatra zijn kunsten mocht vertonen.

Al met al een geslaagd bezoek. Mocht je er in de buurt zijn, dan is de yoghurt barn zeker een bezoek waard. Overigens is er ook een vestiging in De Pijp in Amsterdam (in een zijstraat van de Albert Cuyp markt), dus helemaal naar Utrecht afreizen is niet noodzakelijk. 

Boksercise

Leuke afwisseling, dat boksercise

Om eens wat andere spieren te gebruiken dan degene die ik nodig heb als ik hardloop, ben ik op zoek gegaan naar wat cross training mogelijkheden. Normaal ben ik een echte individuele sporter (met een uitzondering voor de keren dat ik met Simon of Daan ga hardlopen), maar bij Health City startte vanaf half januari een nieuwe training met de naam boksercise. Omdat ik altijd wel een keer wilde proberen hoe een boks training ging, besloot ik om hier eens aan deel te gaan nemen. De eerste keer dat ik aansloot was op vrijdagochtend en bleek er een klein clubje te zijn van naast mijzelf nog vijf mensen  en verrassend genoeg bleek er een Rabo collega bij te zitten! Onder leiding van instructeur Ruud begonnen we met en warming up, waarna we diverse combinaties gingen oefenen van jabs, cross, uppercut en de befaamde Engelse hook (met de duim naar boven, met de duim in het midden is de Amerikaanse, maar dat weet iedereen :-)). Daarna bleek dat het niet om de klassieke bokskunst ging, want toen stapten we over naar het trappen (low- en high kick) en de kniestoot. En dat alles met een hoge intensiteit. Dat is een heerlijke training, maar het kost ook een litertje zweet. Ik vond het in ieder geval een aanrader en ik hou de boksercise voor twee keer per week op de agenda, niet alleen als variatie op het hardlopen, maar ook omdat het gewoon leuk en lekker is!!

Apple Watch

Een dilemma......

Een dilemma. Dat is wat de Apple Watch voor mij is. Het nieuwste speeltje dat Apple voor de gadget nerds op de markt gaat brengen, voldoet natuurlijk aan alles wat ik in een nieuw product zoek: het is hip, het is mooi, het is gave technologie en ik moet nog uit gaan zoeken hoeveel nut het nu echt gaat hebben (maar ja, dat dacht ik van de eerste mobiele telefoon ook en dat bleek best mee te vallen :-)). Daarnaast ben ik eindelijk af van alle halfgare wearables die ik tot nu toe heb gebruikt, zoals de NikeFuel band en de Fitbit: beide op zich niet eens slecht, maar ze gaan wel snel stuk en ze voorzien maar voor een deel in de wensen die ik op dit gebied heb (zo heb je nog steeds een aparte hartslag meter nodig). Dat gaat Apple natuurlijk allemaal in één keer goed doen. Maar wat is dan het dilemma, kun je je afvragen? Dat zit zo: ik heb een aantal bijzonder mooie horloges: allemaal mooie automaten met prachtige uurwerken. Ik heb sinds 10 jaar een soort mentale blokkade om quartz horloges te dragen (met zo'n batterijtje, je moet er toch niet aan denken zei de horloge snob). Nu kom ik dus in conflict met aan de ene kant mijn voorliefde voor Apple producten en anderzijds voor klassieke horloges. Hoe ga ik dat nou oplossen? Nou ja, een aanschaf zal het denk ik niet in de weg staan: de AppleWatch komt in april uit, zodat ik hem voor een aantrekkelijke prijs (in ieder geval samen met Frank en Simon) in de enige echte Apple winkel (die bij Central Park) kan gaan kopen. 

De toerbus

Jeroen is fan!

Haarlem is wel een muziekstad. Dat werd nog eens aangeslingerd doordat afgelopen jaar Haarlem de gaststad was van Serious Request. Een van de gasten in het glazen huis was Chef's Special, die een dikke, vette hit hadden met In Your Arms. Nu komt Chef's Special ook uit Haarlem, dus als je door de binnenstad loopt, kun je ze nog wel eens tegen komen in het wild. Toen ik met Jeroen een rondje aan het lopen was na een bezoek aan de Raaks Halle, kwamen we de jongens tegen. Helaas verdwenen ze snel naar binnen en bleven we alleen achter met het rijtuig waarmee ze gearriveerd waren, de toerbus. En ja, dan moet Jeroen daar toch even mee op de foto, want hij vindt Chef's Special echt in de categorie vallen van Katy Perry en Mark Ronson. Volgende keer iets sneller zijn, dan hebben we misschien een foto met de band zelf :-).

En opeens sta je op een games conferentie....

Casual Gaming Convention

Thuis werken is soms leuk, maar je hebt soms ook even behoefte aan een omgeving anders dan je huis om eens wat zaken op een rij te zetten of werk te verzetten. Een mooi concept van plekken waar je dat kunt doen is Seats2Meet en sinds kort zit er een locatie in hartje Amsterdam in de beurs van Berlage. De locatie was snel gevonden en er heerste een lekkere ontspannen sfeer, maar ook een sfeer van creativiteit en gezamenlijkheid. Nu is het gebouw wel een beetje ondoorzichtig, dus op zoeken zijnde naar een werkplek liep ik tegen een gordijntje aan. Nu is een gordijntje snel opzij geschoven en ik ben nogal nieuwsgierig, dus.....daar ging het gordijntje. Daardoor kwam ik in een zaaltje terecht waar weinig mensen zaten en op het podium gesproken werd over authenticatie voor spelletjes. Even verderop zag ik een heel drukke zaal, dus liep ik even door en opeens stond ik midden in een grote ruimte waar heel veel stands stonden en na een kort onderzoek kwam ik erachter dat het allemaal bedrijfjes waren die casual games voor telefoons en tablets maakten. Er hing een gezellig buzz en het was er goed toeven, maar ik viel wel wat op, omdat ik geen badge om mijn nek had hangen. Toen de beveiliging wat veel interesse in mij begon te krijgen hierdoor, vond ik het tijd worden om de beurs maar te verlaten. Wel bijzonder om zo maar verzeild te raken op een beurs, terwijl je niet eens wist dat die er was....

Oei, het was echt glad, maar toch maar hardgelopen!

Bijschrift toevoegen

De kleine witte

De "kleine" witte

Sinds Ans begonnen is met haar winkel RetroAns (wie de Facebook pagina hiervan nog niet volgt, snel gaan doen) is een belangrijk deel van haar werk het zoeken en vinden van unieke retro en vintage objecten. Daarvoor reist ze het hele land af. De ene keer vindt ze prachtige vazen, tafelzilver, lampen of schilderijen, maar het komt ook vaak voor dat ze grotere spullen vindt die erg goed in haar winkel passen, zoals stoelen, banken, tafels en kasten. Met name die laatste categorie past niet zo goed in de Citroen C3 die ze normaal rijdt. Gelukkig komt er soms iets precies op het juiste moment op je pad en toevallig was Michael Gieltjes van Mike Holland Agencies net aan een andere bestelwagen toe, zodat Ans wijnsoorten Belingo over kon nemen, die we liefkozend tegenwoordig "De Kleine Witte" noemen (de titel De Grote Witte is al vergeven aan een ijsbeer uit een goede grap, maar die duurt te lang om te vertellen.....). Even wennen, want het is weer schakelen en zelfs de auto een beetje voorverwarmen voordat je start, maar hij rijdt als een dolle, waardoor de inkoop en eventueel vervoer voor aflevering veel beter gaat. Super, een mooie stap vooruit in de verdere ontwikkeling van Retro Ans. Dus als jullie grote spullen bij Ans willen bestellen, dan kunnen ze, natuurlijk tegen een kleine vergoeding :-), in de regio ook thuis bezorgd worden. Daar draaien we tegenwoordig onze hand niet meer voor om!!

Superbowl 49

In mijn Gronkowski shirt

Een van de grootste jaarlijkse sport evenementen vond deze zondag weer plaats: de Superbowl is de finale van het American Football seizoen.  Op sportgebied is het altijd nog steeds een van mijn dromen om eens een NFL wedstrijd te bezoeken, maar om de een of andere reden komt het er nooit van als ik in de USA ben :-(. Misschien toch maar eens een keer een reis om een bezoek plannen in plaats van andersom :-). Ook dit jaar dus niet en ook de uitnodiging van SportAmerica om de Superbowl wedstrijd te bekijken in Coco's Outback op het Thorbeckeplein in Amsterdam liet ik aan mij voorbij gaan. Ook daarvoor geld dat ik ieder jaar me weer voorneem om erheen te gaan, maar dan vergeet ik het weer en word ik er pas weer aan herinnert als ik een mail krijg dat alle plekken inmiddels vergeven zijn. Zo ook dit jaar en een alternatief in bijvoorbeeld het HardRock Café (georganiseerd door USA Sports) bleek 75 Euro te kosten en ondanks het feit dat je dan onbeperkt hot dogs kon eten had ik dat er nou net niet voor over. Dus zat ik 's nachts om 00.30 voor de buis om de wedstrijd te bekijken tussen de New England Patriots en de Seattle Seahawks. De wedstrijd was bij Fox Sport en er was zelfs Nederlands commentaar (niet het allerbeste wat je je kon bedenken, maar toch, ik vond dat ook wel weer zijn charme hebben). De Patriots zijn mijn team, dus dat maakte het nog leuker om naar te kijken! Het werd een mega mooie wedstrijd, veel interessanter dan welke wedstrijd van Ajax ook die ik de afgelopen vijf jaar gezien heb. Spannend tot aan de laatste seconde met uiteindelijk de Patriots als terechte winnaar!!! Heerlijk om te zien en het sterkt me maar weer in het feit dat dat bezoek er echt moet gaan komen. Nou ja, wie weet volgend seizoen!! En anders ga ik toch in ieder geval echt een keer naar de Superbowl party, ik zal hem voor 2016 vast in de agenda zetten :-)!