Verbouwing dag 4: nog meer fundering

Weinig te zien vandaag, nog meer palen de grond in voor de damwand. Die is nu in ieder geval wel af en het hout eromheen is bijna helemaal afgetimmerd. Daarnaast is voor de schuur het stukje dat gemetseld moest worden ook neergezet, zodat de basis daarvoor gereed is om volgende week de houten onderdelen geplaatst kunnen worden.

Verbouwing dag 3: de damwand

Da damwand is geslagen

Op dag 3 van de verbouwing werd er kei- en keihard gewerkt, maar er was weinig van te zien. Er moest namelijk een damwand geslagen worden voor ons "nieuwe" terras. Dat betekent heel veel passen en meten om de benodigde palen op de juiste plek in de grond te slaan (wat overigens ook nog eens een bijzonder zware klus is), maar uiteindelijk verdwijnen ze voor het grootse gedeelte de grond in en vraag je jezelf af of er wel iets gedaan is. Maar zoals ieder goed gelegd fundament is het absoluut noodzakelijk en zorgt het voor heel veel jaren plezier, omdat het de boel goed bij elkaar houd (zelfs beter dan Job Cohen in Amsterdam deed :-)). Aan het eind van de dag gingen de bouwers naar De Keizerskroon om van de avond te genieten. Morgen weer verder met zaken die wat zichtbaarder zijn, is de verwachting. 

Verbouwing dag 2: opbouw begint

Thumbs up van Jeroen

Ook dag 2 van onze verbouwing begon helaas met regen, maar gelukkig hoefde er niet veel meer afgebroken te worden, waardoor een uurtje of twee na de start het laatste restje schuur van de aardbodem verdwenen was. Aangezien de metselaar eerst de onderkant van de nieuwe schuur moest komen zetten, konden we daar nog niet mee verder, dus werd er aan het tweede onderdeel begonnen, namelijk het overkappen van een deel van ons nieuwe terras. De laatste steentjes die er nog lagen werden weggehaald en daarna gingen Dicky en Jeffrey helemaal los. In mum van tijd werden er bevestigingen aan ons huis gemaakt, werden de eerste balken en andere planken geplaatst en stonden de eerste stukken. Het is toch altijd leuker om te zien hoe zaken opgebouwd worden dan hoe zaken gesloopt worden.Dat vond Jeroen trouwens ook, want hij werd erg geïnspireerd door de creatie die omheen heen plaats vond, waardoor hij besloot om op Instagram (ja, de jeugd doet het inmiddels al weer anders dan een ouderwets blog aanleggen) een dagelijkse reportage te maken om zijn volgers (inmiddels al enkele honderden) te laten zien hoe ons huis zich ontwikkelt. Eigenlijk best wel stoer om zo een razende reporter in de familie te hebben. Je kunt Jeroen volgen op Insta (zoals hij dat noemt, de laatste vier letters uitspreken is hem echt teveel :-)) via jeroentje2012. 

Start van de verbouwing: afbreken schuur

Eerst afbreken voordat je op kunt bouwen

Eigenlijk was het al gepland voor een paar weken geleden, maar door omstandigheden buiten onze invloedssfeer om, was de verbouwing van ons terras en schuur nog niet gestart. Maandag was het dan toch eindelijk zo ver en terwijl ik op het werk in Utrecht was, ontving Ans de mannen die de komende dagen flink bij ons aan de slag gaan. De eerste dag was er een van afbreken, de schuur waar onze tuinspullen normaal gesproken in staan was al jaren aan vervanging toe en de windhoos van een paar weken geleden had hem een goed gedaan. Ik had zelf al wat planken eraf getrokken, maar dat bleek slechts een leuke start te zijn geweest. Vakkundig als de mannen uit Friesland zijn, deden zij dit werk een stuk meer gedegen en sneller dan ik het ooit zou kunnen. Ans zorgde samen met Herman al voor de afvoer van veel van de zaken die uit de sloop kwamen, waardoor alles gelijk opgeruimd was. Helaas regende het bijna de hele dag, waardoor het iets minder snel ging dan gepland, maar alsnog was het een flinke stap die vandaag gezet werd. Dinsdag nog de laatste restjes en dan is de oude schuur alleen nog maar een herinnering en kunnen we met het bouwen van de toekomst beginnen.

Blauw in Amsterdam

Ja, de tafel was vol! Je ziet Ans zich verheugen :-)!

Ter afsluiting van de vakantie gingen we nog een keer uit eten. Deze keer bij voor mij het beste Indonesische restaurant van Amsterdam, Blauw. Daan en Jeroen waren wat aan het muiten, want ja, wat gingen zij daar nou eten. Gelukkig worden ze wat ouder, want na de initiële weerstand, besloten ze om toch gewoon wat zaken te gaan proeven en mee te gaan eten. Dat alleen al toverde al een lach op mijn gezicht, want het is mooi om te zien dat de jongens zich ook op dat gebied zo ontwikkelen. Bij binnenkomst kwamen de heerlijkste geuren ons al tegemoet. We kregen een tafel bovenin de zaak en Jeroen was aangenaam verrast door de ruimte en de inrichting ("ik dacht dat het zo een oude Oosterse tent zou zijn met van die donkere poppen, maar dit ziet er goed uit"). We wilden veel proberen, dus besloten we om drie rijsttafels te bestellen (vlees, vis, vegetarisch) plus een extra portie Indonesische groente kroketten (heerlijk!) en een portie saté Ajam. Na ongeveer een kwartiertje werd onze tafel gedekt en moest de serveerster vier keer lopen om alle gerechten op tafel te zetten.  Knap hoe ze alle gerechten kennen, want er stonden echt heel veel bakjes op tafel!!

Dat het eten ons goed smaakte, bleek wel uit het feit dat aan het eind van het diner er alleen wat pindaschaafsel en wat witte rijst over was gebleven, de rest was schoon opgegaan. Daan en Jeroen hadden niet alles even lekker gevonden, maar wel bijna alles geproefd en vonden dat ook al een leuke ervaring. De gerechten varieerden overigens van lekker fris tot flink warm. Warm was trouwens ook de bediening, die lekker snel was, heerlijk spontaan en vol met humor was, zelfs toen ik in mijn enthousiasme een glas kapot liet vallen. Helemaal top. We sloten af met vier desserts (in tegenstelling tot René laat ik het dessert nooit schieten), die ook allemaal verrukkelijk waren. Het was echt een topavond, die luister bijgezet werd door het feit dat Daan en Jeroen beide zeiden dat ze graag nog een keer terug. Kijk, dat horen we graag, dat gaan we dus snel weer doen!!

The Burrito Maker

De sauzen zijn goed bij The Burrito Maker

Tijdens mijn vakantie was mij opgevallen dat er een nieuw "restaurant" gevestigd op het Haarlemmerplein (nr 29 om precies te zijn). Deze tent luistert naar de naam "The Burrito Maker" en aangezien er niet veel plekken in Amsterdam te vinden zijn waar je een goede Burrito kunt eten, kreeg men een plek om mijn "Hier moet ik eens wat te eten halen lijstje". Donderdag reed ik naar het Haarlemmerplein, parkeerde de auto, liep naar binnen en .... ging onverrichte zaken weer weg. Bij binnenkomst vertelde een van de jongens achter de toonbank me namelijk netjes dat het erg druk was en dat ze pas over een uur met mijn bestelling aan de slag zouden kunnen gaan. Dat duurde me te lang en het was een beetje een domper, maar ik vond het wel netjes dat ze dit direct vertelden en niet me lieten wachten. Een pluspuntje voor de service in ieder geval. Dat de zaken goed gaan blijkt overigens wel uit het feit dat men inmiddels een tweede zaak op IJburg geopend heeft.

Van de buitenkant zie je de kwaliteit er niet vanaf :-)

Maar ik laat me natuurlijk niet voor een gat vangen, daarom ging ik vrijdag weer terug. Op weg naar The Burrito Maker, belde ik even met Daan en hij vertelde me dat de rest van de familie ook wel een burrito lustte. Deze keer was het lekker rustig in de winkel en zag ik dat het zitgedeelte vrij klein is, ongeveer 12 zitplaatsen, die in tegenstelling tot donderdag allemaal leeg waren. The Burrito Maker dekt niet de hele lading, want je kan er ook taco's, wraps, quesadilla's en salades krijgen. De eigenaar zelf stond achter de counter en bleek en Amerikaan uit Washington DC te zijn, die mij verzekerde dat toen ik zei dat dit mijn eerste keer bij The Burrito Maker was dat "it wouldn't be the last time". De bestelling deze keer bedroeg vier burrito's, een met kip een drie met rundvlees (sinds we zelf kippen hebben is de kip consumptie van Daan, Jeroen en Ans een stuk minder geworden). Naast het vlees zit er standaard rijs, kaas en donkere bonen in de burrito en voor de lekkere trek liet ik er jalapenos en avocado aan toevoegen. Bij de burrito kregen we nacho chips, zure room en drie soorten salsa: Pico de Gallo, Salsa Verde en Habanero Salsa, waarbij de laatste aan de pittige kant is (om een understatement te gebruiken). Een kwartier na de uitlevering was ik thuis. Een goed teken was dat de burrito's nog lekker warm waren (uitstekend verpakt) en zonder veel verder ceremonieel begonnen we te eten. Ik kan niet anders zeggen dan dat dit de beste burrito's zijn die in Nederland gegeten heb (beter dan Roses Cantina in Amsterdam of Cantina 023 in Haarlem). Daan vond dat er wat te weinig vlees in zat, dat kan opgelost worden met een extra "topping" te nemen (die heet "extra vlees", hoe verrassend), maar verder is het een hele maaltijd. De salsas zijn ook helemaal goed, van fris naar heet. De prijs voor vier stuks was 38 Euro. Ik moet de eigenaar gelijk geven, het zal niet de laatste keer zijn dat ik hier een burrito gehaald heb. Je gaat er niet een paar uur zitten, maar voor een snelle lunch of diner ben je hier echt aan het goede adres.

Sotto

Uitstekende pizza!!!

Daar sta je dan, met negen man op straat en geen eten. Dat is toch wel erg vervelend en met negen man even ergens een onderkomen vinden is zelfs op woensdagavond geen geringe opgave. De eerste poging die ik deed was bij Blauw, de beste Indonees van Amsterdam, maar daar konden we niet met negen mensen terecht (maar toen ik er toch was, maakte ik alvast een reservering voor de komende zondag, maar dan alleen voor Ans, Daan, Jeroen en mij :-)). De tweede poging resulteerde meer effect, dat was bij Pizzeria Sotto. In tegenstelling tot Botteco Lucio 91 werden we hier met open armen ontvangen en werd er een tafel samengesteld waar we met de hele groep konden gaan zitten. Het personeel was vlot, vrolijk en vriendelijk, schonk ons snel de drankjes in en bracht de kaart die, hoe kan het ook anders, bijna geheel uit pizza's bestond. Daarop stond voor iedere wel wat wils, de Pizza Salame was degene die het meest besteld werd. Ikzelf nam de pizza met truffel (op aanraden van de bediening) en al snel werden de pizza's uitgeserveerd. Wellicht kwam het omdat we inmiddels al flinke honger hadden gekregen, maar de pizza's smaakten voortreffelijk. Heerlijke knapperige bodems, maar ook de toppings waren van uitstekende kwaliteit. Dat dat ook in de prijs doorklonk (de gemiddelde prijs van een pizza was 14 euro), namen we op de koop toe, omdat de prijs/ kwaliteit verhouding dik in orde is.  Prima tent, met prima eten en prima bediening. Aanradertje op de Amstelveense weg als je op zoek bent naar een pizza of gewoon een snelle maaltijd!

Boteco Lucio 91

Deze woensdag zouden we met de familie van Ans uit eten gaan. De keus was gevallen op het restaurant Boteco Lucio 91op de Amstelveense weg, een Braziliaans restaurant. We hadden om 18.00 uur gereserveerd en precies op dat moment kwam ik binnen. Ik werd direct aangesproken door de eigenaar, Lucio, die mijn naam vroeg en vervolgens heel erg moeilijk begon te kijken. Dat voorspelde niet veel goeds en dat bleek ook te kloppen. Volgens Lucio hadden we namelijk helemaal niet gereserveerd. Dat was toch raar, want ik had de bevestiging van Iens in mijn mail zitten en liet die ook zien. Oh....uhhh.....nou, dan was het niet tijdig gebeurd, want hij had een kleine zaal, dus dat moest drie dagen van tevoren. Kijk even goed beste man, de bevestiging is van een week geleden, dus dat slaat nergens op. Oh.....uhhhh.....dan was het de schuld van Iens, die hadden de reservering niet goed doorgegeven aan hem. Dat is raar, beste man, want de mail met de bevestiging is zowel aan mij als aan jou gestuurd. Oh.....uhhhh.....nou ja, dan weet ik het ook niet meer, nu graag snel mijn zaak uit, want ik heb mensen die wel een reservering hebben.

Vervolgens draaide hij zich om, ging met andere mensen in gesprek en gunde ons geen blik meer waardig. Wat een bijzonder slechte service, geen excuses, geen alternatief, geen advies waar we eventueel zouden kunnen eten, geen compensatie voor het feit dat we al 40 euro in de parkeermeters hadden gegooid. HELEMAAL NIKS!! Zelden heb ik zo een slechte restauranthouder met zo weinig empathie meegemaakt. Echt volstrekt kansloos. 

Ik heb een klacht bij Iens ingediend en na onderzoek bleek de reservering gewoon in het systeem te staan, maar kennelijk had Lucio daar geen boodschap aan. Het zou hem erg spijten dat het mis was gegaan en bood ons een drankje van het huis aan als we nog een keer bij hem zouden komen eten. Nu geef ik graag mensen een tweede kans, maar met zulke slechte manier en je eraf te kunnen denken maken door een drankje aan te bieden, dan ben je bij mij aan het verkeerde adres. Daarom eens voor de verandering een advies om hier absoluut nooit te gaan eten. Hoe goed het eten misschien ook is, het kan nooit goed genoeg zijn om zulke slechte service te kunnen compenseren. Bah !!!!!

Kaas proeven bij Kef

Een lekker mandje kaas!

Als je aan een kind vraagt wat hij in de vakantie graag wil doen, dan krijg je toch snel te horen dat ze naar een speeltuin of een pretpark willen. Als kinderen wat ouder worden, dan komt er nog wel eens winkelen bij, maar het komt zelden voor dat als voorstel he bezoeken van een kaasproeverij genoemd wordt. Nu is Jeroen natuurlijk in dit soort zaken wel een beetje bijzonder, maar ik stond toch wel even met mijn mond vol tanden toen hij hierom vroeg. Maar aangezien iedereen in de familie erg van kaas houdt, was de keus snel gemaakt en zo gingen we vanmiddag met z'n vieren naar Fromagerie Kef op de Marnixstraat in Amsterdam. Zoals het lot het gewild had, was er een parkeerplek voor de deur en kwamen we iets na half één binnen. Daar stond al een tafeltje voor ons gedekt met een bakje heerlijke olijven om van te snacken terwijl we wachten op het eerste kaasplateau dat gebracht werd. Op dat plateau lagen een aantal geitenkazen (zowel een jonge als een oude variant van dezelfde kaas, leuk om die eens met elkaar te vergelijken), maar ook een brie de melun (met een smaak die je deed denken aan paddenstoelen en herfstig weer) en de favoriet van Daan en Jeroen, de St Philippe. Daarbij kregen we heerlijk stokbrood geserveerd met voor Ans een mooi glas witte wijn en voor Daan, Jeroen en mij diverse soorten limonade. Of de kazen in de smaak vielen? Laten we zeggen dat er geen restjes over bleven.

Het tweede plateau

Het tweede plateau van de dag werd na een korte pauze al aangedragen. Daan en Jeroen wilden al snel aanvallen, maar er volgde een bijzonder interessante uitleg over de kazen op het plateau (deze keer veel uit België) en hoe deze gemaakt werden. Minstens zo interessant ala de verhalen van een goede sommelier. De Nederlandse inbreng hier was een stukje Oude Remeker, de Fransen moesten het doen met een epoisses (de enige kaas die de jongens echt te scherp was), terwijl de rest door de Belgen ingenomen werd, met voor mij de topper van de dag, namelijk de Achelse Blauwe. Daarbij een mooie rode wijn voor Ans, voor Daan en Jeroen een Appel/Perensap en ik deed het met een licht mousserende pruimencider. Ook dit plateau was een schot in de roos, elke kaas op zich was meer dan de moeite waard, maar de combinatie maakte het geheel nog mooier. Na een uur of twee aan tafel te hebben gezeten werden Daan en Jeroen wat onrustig, misschien ook omdat de kaas op was, maar dat was het signaal om af te ronden. Nou ja, afronden, we konden natuurlijk niet weg zonder nog wat kaas mee naar huis te nemen als ook een paar flessen van de sappen die we gedronken hadden. De hele proeverij was erg goed verzorgd, complimenten aan de dames van Kef voor een hele leuke middag. Een echte aanrader voor iedere lekkerbek!

Samen hardlopen is nog leuker

De hardloopmaten

Toen ik twee jaar geleden begon met hardlopen, had ik nooit gedacht dat ik het leuk zou gaan vinden, maar dat is toch gebeurd. Meestal loop ik alleen, omdat het ook een bepaalde rustgevende werking op mij heeft, maar de keren dat ik in Chicago, Minneapolis en New York heb hardgelopen deed ik dat samen met Simon (en Frank in NY natuurlijk). Voor vandaag stond er een duurloop van een kleine 14 km op het programma en ik was er al helemaal vanuit gegaan dat ik deze weer alleen zou gaan doen. Vrijdag kreeg ik echter een mail van Simon over onze inschrijving voor de Halve Marathon van Amsterdam en spontaan kwam het idee op om samen die loop te gaan doen, omdat Simon precies hetzelfde schema richting Amsterdam volgt als ik. Het antwoord kwam snel terug: "hmmm.....het is wel vroeg op voor een zondag, maar ik heb er wel zin in". Zo gezegd, zo gedaan en om half negen was Simon paraat. Na een kopje koffie vertrokken we richting Amsterdamse Bos, waar we om 9 uur strak begonnen, onder een strakke blauwe hemel en met een flink zonnetje op onze ruggen. Alle apps werden aangezet en daar gingen we, al pratend het bos in, waar we de 10 km route volgden en daar een rondje Bosbaan aan vast plakten. We waren zo lekker aan het lopen en aan het praten, dat we zo rond kilometer acht even een verkeerde afslag namen (de oranje paaltjes hielden opeens op :-)), maar gelukkig vonden we de weg snel weer terug. De loop was eigenlijk voorbij voor we er erg in hadden en we waren weer helemaal bij over de nieuwste films, onze USA 2016 reis en tal van andere zaken. Na met een banaan en een Gatorade even bijgekomen te zijn van de inspanningen, vertrokken we weer naar huis, omdat Simon nog een heerlijke rosbief bij zijn moeder ging eten en ik met de familie een ander uitje hadden. Maar we waren het erover eens: dit was helemaal top en gaan we vaker doen! Hopelijk is een nieuwe traditie geboren!!

Sir Hummus

Menu van Sir Hummus

In de vakantie wilden we graag een bezoek brengen aan Sir Hummus, maar om de een of andere reden was dat er niet van gekomen. Vorige week was ik al even langs geweest om hummus en pita brood te halen, maar de man achter de balie vertelde mij toen dat ik eigenlijk hun menu moest proberen, het verkopen van losse bakjes hummus deden ze "erbij". Daarom reed ik, toen ik Daan en Thymo weg had gebracht voor hun wekelijkse bezoek aan de Games Workshop, naar het van der Helstplein in Amsterdam Zuid en liep naar de kassa van Sir Hummus. Het bestellen is redelijk eenvoudig, want er is eigenlijk maar één gerecht dat je kunt bestellen en dat is de hummus schotel (niet geheel verrassend, gezien de naam van de tent). De hummus is er ook maar in één soort, de eigenaars (twee vrienden en een vriendin uit Israel) hebben gezocht naar de ultieme hummus en ja, daar kun je er maar één van hebben. Bij het gerecht krijg je twee pita broodjes (wit of volkoren), een augurk en een bakje bieten salade. Op de hummus ligt een salade van kikkererwten en een baba ganoesj. Daarnaast kun je ervoor kiezen om toppings toe te voeren. Standaard hebben ze een "magic egg" en runderstoofvlees, mar vaak is er ook een special, deze week waren het gebakken champignons.

Ik liet het rundvlees voor wat het was, de andere toppings nam ik wel en daarbij een cappuccino gemaakt van Bocca koffie. Ik nam plaats aan de bar bij het raam, wachtte en paar minuten om vervolgens te horen dat "gerecht nummer 5"  gereed was. Ik kon het eten bij de counter ophalen, beetje gek, aangezien er verder niemand een bestelling had lopen, je zou verwachten dat het eten dan geserveerd werd. Ik pakte een pita, deed er wat hummus op plus een stukje Magic Egg en wat baba ganoesj en nam een hap......heerlijk! Echt een mooie combinatie van smaken, niet van alles door elkaar, maar redelijk eenvoudig, maar in die eenvoud vol van smaak. Een gezonde en prima lunch, die zeker voor herhaling vatbaar is. Qua prijs valt het bijzonder mee, want voor het gerecht was ik 8,50 kwijt en 2,50 voor de cappuccino. Om René te citeren: ...en dat kan ik toch niet duur noemen!

Je let even niet op en je hebt een kip op je hoofd!