CD Review: Runnin Wild van Airbourne

Een flinke tijd geleden dat we een cd review gehad hebben (eigenlijk raar dat ik het nog een CD review noem, maar a la). Er staat nog genoeg op de planning, maar om de één of andere reden komt het er niet genoeg van om het te schrijven. Maar deze keer dus wel. Ik ga het niet hebben over een gouwe ouwe, maar een jonge band, maar wel één die op het punt staat de fakkel van een klassieker over te nemen. Ik heb het over Airbourne. Dit kwartet aardige jongens komt uit Warnrnambool, Australia hebben maar één groot voorbeeld en dat kun je horen ook. En dat voorbeeld is, hoe raad je het, AC/DC. Tot nu toe heeft Airbourne maar één plaat uit, te weten Runnin Wild, maar dat is dan ook gelijk een klassieker. Doe je oegen dicht, luister goed en je waant je in 1978, waar je Bon Scott zijn kunsten hoort vertonen. Dezelfde vette riffs van de gitaren hoor je ook terug komen. Een andere overeenkomst is overigens dat, net als bij AC/DC, de band is opgericht door twee broers, namelijk Joel en Ryan O'Keeffe (net zoals de broers Young van AC/DC). Tja, wat moet ik er verder over zeggen. Als je van AC/DC houdt, dan hou je ook van Airbourne. Punt. Het is klassieke hardrock, die je lekker mee kunt brullen en waar je verkeersboetes voor te hard rijden van gaat krijgen (ik heb praktijk ervaring). Het bekendste nummer is "too much too youg too fast", dat een top 20 notering behaalde in de VS, maar met name ook populair werd, doordat het in de set muziek zat van de spinning en RPM lessen van Les Mills! Dus naast autorijden ga je er ook heel hard van fietsen! Mijn mening: 9,5 uit 10, je moet altijd iets hebben om naar te streven!