Weer bij Vermeer

Gisteren was het een bijzondere dag. Na een dag buffelen had ik 's avonds een diner n.a.v. het vertrek van Margreet Oostenbrink.  Helaas kon ik niet bij haar afscheid van Rabobank zijn enkele weken geleden bij the old dutch. Ik zeg: iedere gelegenheid is er één om naar Vermeer te gaan. Het was er wat drukker dan de paar laatste keren dat ik er geweest was, wat de sfeer wel wat verhoogde. De zwart - witte brigade was zoals vanouds weer helemaal top. Onder leiding van Niek werden we uitstekend en gastvrij bediend door Erwin, Simon en Fabienne. Chris Naylor had afgelopen zaterdag de nieuwe kaart geïntroduceerd dus ik was er helemaal klaar voor om het nieuwe menu te nemen, maar dat paste helaas niet. We moesten het dus stellen met een vijf gangen diner (het is behelpen, maar het is niet anders, oh ja, en er waren natuurlijk ook nog drie amuses en friandise, dus we gingen niet met honger naar huis). We begonnen met een Sint Jacobsmossel met spitskool en druiven in een ansjovis boullion, daarna een zeeduivel meunierre met kokkels, paddenstoelen en  Gnocci's en als hoofdgerecht een Runderhaas Rossini met eendenlever op krokant brood en wilde truffel 9en friet van kikkererwten, gaaf!). Als dessert een selectie van kazen en aardbeien met merange en rode paprika en aardbeien sorbetijs. Om je vingers bij af te likken, Chris Naylor (chef de cuisine) en John Scobby (de chef patisserie) hebben er wederom een uitstekend geheel van gemaakt. Margreet kon gelukkig ook nog genieten van het wijnarrangement dat door Simon Veldman weer prachtig samengesteld was. Ik heb een briljante avond gehad, de kaart en wijnen zijn weer helemaal nieuw (met wel de signature dish van de groenten cassarole die terug kwam, maar die is ook zo goed dat je die niet kan missen), dus het is meer dan de moeite waard om hier snel van te gaan genieten.