Opgesloten in de bench

Vandaag bij thuiskomst was het donker in Halfweg. Heel erg donker. Toen ik het erf op wilde rijden, bleek het hek het niet te doen. Dat had de weggever moeten zijn, er was een stroomstoring. Dat is de derde in drie maanden (Eneco, bedankt!!). Gelukkig had Ans al veel kaarsen gevonden en was er enig licht in de duisternis te vinden. Wat dan wel jammer is, dat ik een elektrisch fornuis heb, dus koken was helaas niet gelukt. Jeroen was wat angstig, want die houdt a) niet van donker en b) niet van kaarsen, dus dat was een slechte combinatie. Na ongeveer twee uur, net voor dat Ans naar de VU ging, sprongen de lichten weer aan en was het tijd om een eitje te bakken. het gesprek aan tafel en daarna was de komst van Reus (T minus 2 and counting). Daan en Jeroen waren wat ongerust dat Reus niet in de bench zou passen. Na vele pogingen gedaan te hebben hen te overtuigen bleef alleen de ultieme manier over om de jongens gerust te stellen. Het zijn de twee woorden die iedere accountmanager van een klant vreest, namelijk......"show me!". Dus, hup, daar ging papa de bench in. En vervolgens kregen we een Hans en Greitje syndroom, want uiteraard werd de deur op slot gedaan en renden de jongens weg. Na veel gesmeek, deed Daan uiteindelijk het deurtje weer open en kon ik er weer uit, maar met het resultaat dat Daan en Jeroen nu in ieder geval wel geloven dat de pup (!) wel in de bench zal gaan passen als hij donderdag komt.