Eerste Kerstdag is er een feestje in Halfweg voor de families van der Weg en Janssen. Wij spelen gastheer en gastvrouw voor de opa's en oma's en de zussen en echtgenoten plus alle kinderen van Ans en mijzelf. Voor ons een flinke groep, want we zijn dan 16 personen sterk. Dat betekent de nodige voorbereidingen om ervoor te zorgen dat we vrijdag niet alleen maar in de keuken staan, maar dat we ook zelf nog een klein beetje gezelligheid mee kunnen pakken. Om het een beetje eerlijk te verdelen, nam Ans het initiatief om even de taken op de lijst te zetten en daarna om het organiseren van de verschillende gangen te organiseren. Om dat zo goed mogelijk voor te bereiden, heb ik mijn zaken over diverse dagen verspreid, zodat ik niet alles op één moment moet regelen (hoor ik: risicospreiding dat als je op de eerste dag wat vergeet je het op de tweede nog kunt halen :-)). In dat kader namen we op zaterdag al de eerste horde. Op die avond vond ik Daan bereid om te assisteren bij het inkopen doen voor het dessert. Dus op een koude (ja, het was -7 in Halfweg) zaterdagavond gingen Daan en ik erop uit. We werden goed geïnspireerd door datgene wat Albert Heijn in de schappen had en met het thema van dit feest in gedachten (en dat is "Wit"), konden we genoeg onderdelen inslaan om er een mooi grand dessert van te maken met voor een ieder wat wils! En Daan heeft de tassen met verve gedragen (nou ja, één dan).
Een andere gang die ik moet verzorgen is de koffie met likeur en friandise. Nu is de koffie geen issue, en de likeur kan mij gestolen worden (hoewel ik daar nog wel iets aan moet doen), maar ja, die friandise hé. Tja, daar zat echt maar één ding op. Ik moest op weg naar de Staalstraat, een bijzonder leuk winkelstraatje in het hartje Amsterdam, net achter de Stopera (kun je orima parkeren). Daar zit namelijk dé chocolaterie van Amsterdam, Puccini. De bonbons van hen zijn echt kunstwerkjes op zich, die er prachtig uit zien, maar waar ook hele bijzondere combinaties gemaakt worden. Zo ligt een combinatie van chocolade met citroengras niet echt voor de hand. En ook een vulling van zoete peper is niet echt alledaags. Een bonbon van Puccini is echt genieten, je duwt er niet een stuk of 5 achter elkaar even weg (nog los van het feit dat je dan uit elkaar barst want ze zijn erg machtig), dat is namelijk respectloos naar datgene voor het product dat gemaakt is. Ik word er wel altijd erg hebberig van, het is een stuk zelfbeheersing om niet met een doos of acht naar buiten te gaan (een minder gevulde portefeuille helpt ook, want goedkoop is het zeker niet, maar elke cent waard). Dus deze keer twee dozen (één assortie en één wit), een zakje mango met chocolade, en witte chocolade snippers voor de decoratie van het dessert. Voor de chocolade liefhebbers onder ons: een bezoek aan Puccini is een "must do" als je in Amsterdam bent, en als je wilt, kun je ernaast een heerlijke cappuccino drinken in de Puccini espressobar die naast de chocolaterie gevestigd is. Doe jezelf een plezier en GA!!!
Ik zeg dat zijn geen bonbons meer maar chocolade bommen!
BeantwoordenVerwijderen