De Vier van Vermeer

Zaterdag gingen Daan en Jeroen logeren bij Hans en Leny, wat de weg vrijmaakte om een belofte in te vullen, namelijk dat wij Hinkje en Erco een keer mee zouden nemen naar een top 20 restaurant. De keuze viel op een klassiekertje, restaurant Vermeer in hartje Amsterdam. Om 19.15 parkeerde ik de C5 voor de lift van de garage van het Barbizon hotel waaraan Vermeer gevestigd is en werden we zoals altijd ontvangen door een bijzonder enthousiaste maitre Niek Beute. Helaas was Erwin, met wie ik de afspraak had gemaakt, niet aanwezig vanwege ziekte, maar Simon Veltman de sommelier was er gelukkig wel, en zo ook Fabienne.Na een heerlijke start van wat tapas in de lounge gingen we zo rond 8 uur aan tafel en kon het feest beginnen. Na een amuse van ravioli gevuld met pompoen was de eerste gang een truffel omelette, waar parmazaan risotto (overigens gevuld met een kwartel ei) voorzien was van een lichte truffel saus. Heerlijk!! Na deze gang ontstond er even wat commotie, want twee mensen aan de tafel naast ons vroegen aan Niek of ze ergens anders mochten gaan zitten. Hoe zou dat nou komen, vroef Hinkje, en we vertelde haar dat we wat te luidruchtig waren geweest, waardoor de lieve schat zich gelijk schuldig begin te voelen. Dat de plek waar het stel zat ernstig tochtte had er natuurlijk helemaaaaaaal niets mee te maken, nee hoor....:-).

Daarna was het tijd voor Sint Jakobsmossel, en daar doe je Ans en mij altijd een plezier mee. Hoewel het gerecht wel wat aan de complexe kant was (er zaten erg veel smaken in), gingen de borden toch allemaal schoon terug naar de keuken.Daarna volgende een gerecht van prei en aardappel, prima, maar de prei was lastig te snijden, waardoor e.e.a. iets minder makkelijk te eten viel. Als hoofdgerecht (voor zover je ervan kunt spreken at ik voor het eerst in mijn leven (of in ieder geval zover ik me kan herrineren) fazant, en dat was bijzonder, want normaal is dat wit vlees (is het nu wild of gevogelte?), terwijl deze fazant bijna rosé bereid was. Magnifiek! Ondertussen was Simon natuurlijk de ene topwijn na de andere aan het schenken, waarbij er speciale waardering was voor de Soave Classico uit Italië die bij de risotto geserveerd werd. Na de fazant gingen nagerechten los met een selectie uit de kaaswagen (voor Dennis twee malen) en een mix van mango en kokosnoot (met daarbij een heerlijke Tokaji). Daarna was het menu voorbij. Echter........speciaal voor Hinkje had ik met Niek een extra gang toegevoegd, namelijk Winter Chocolade. Toegegeven, het is geen zeebanket van de Albert Heijn, maar ook deze mocht er best wezen. Zeker geserveerd met een PX Valdespino, die als stroop door je glas gaat. Na nog even nazitten bij de open haard, waar Hinkje voor het eerst in haar leven een whisky dronk ("ik ben niet aangeschoten, ik kan best nog op een rechte streep lopen!", "Doe het dan", "Nee, nu natuurlijk niet!!!"), en de dames nog een kort gesprek met Niek hadden over de inrichting van Vermeer (ik hoor opportunity knocking!!!), gingen we voldaan huiswaarts, waar een blije Reus, die niets gesloopt had, ons opwachtte.