Toch knap van Sven

Na gisteren eerst van Ajax "genoten" te hebben (niet om aan te zien, maar de punten gingen mee naar Amsterdam vanuit Heerenveen), ging ik nog even zitten voor de 5km heren op de Olympische Spelen. Nou ja, zitten, ik had een bonkende koppijn, een neus die helemaal verstopt zat, druk op mijn voorhoofd en verder viel het ook allemaal niet mee, dus ik was inmiddels naar de slaapkamer verhuisd. Daar in mijn bed liggend zag ik Sven Kramer als een beest tekeer gaan, maar de tijd die hij reed viel toch wel wat tegen. Het zou toch niet gebeuren dat deze man, die in 4 jaar tijd slechts 1 keer een wedstrijd op de 5km verloren had, deze keer tegen het tweede verlies aan ging lopen? Gelukkig voor ons Nederlanders gebeurde dat niet, hoewel een Koreaantje wel dichtbij kwam. Toch knap, want deze Sven Kramer had eigenlijk alleen maar zaken te verliezen, want iedereen had hem hier al een gouden medaille omgehangen. Maar op het moment supreme moet het dan toch maar even gebeuren, en hoe vaak gebeurd het dan niet dat het toch net niet lukt. En het is natuurlijk ook zo dat veel mensen zo een alleenheerser graag toch nog het onderspit willen zien delven. Waarom willen veel mensen dat Roger Federer verliest, of vroeger bij het snooker spelen bijna bidden dat Steven Davis een fout zou maken. Het is het lot van mensen die bovenaards goed zijn, dat we voor de underdog juichen, terwijl de prestatie er natuurlijk niet minder om is. Des te mooier dat Sven het toch voor elkaar kreeg. Chapeau!