Reus is nu inmiddels enkele maanden deel van ons gezin. Toen hij voor het eerst bij ons kwam, was het nog een klein bolletje wol, dat incheckte op een kleine 12 kilo. Inmiddels is hij een beetje gegroeid. Bij de laatste weging kwamen we uit op 33 kilo (wat overigens nog maar 50% van zijn verwachtte volwassen gewicht gaat zijn), en als hij tegen Ans opspringt, dan kan hij al bijna zijn voorpoten op haar schouders neerleggen. Tja, we wisten dat het een flink beest zou worden, maar dat het allemaal zo snel zou gaan, dat hadden we toch eerlijk gezegd niet helemaal verwacht! Inmiddels eet Reus op dit moment anderhalve kilo (!) vers vlees per dag (svp niet te fijn gemalen, want dat is voor watjes...) , en dan nog wat brokjes uit de hand tussendoor. Ook is zijn blaf wat zwaarder geworden. Waar het 2 maanden geleden nog een hoog blafje was (waf, waf, waf) is het inmiddels een hele luide, lage, bas-achtige blaf (woef, woef, woef), waarvan de postbode al erg onder de indruk is en ook mensen die voor het eerst ons erf willen betreden zetten ook niet zo snel een voet op het terrein als Reus voor het hek staat en zichzelf aankondigd (de meeste Jehova getuigen laten ons huis nu links liggen). Ja, het begint nu echt een flinke hond te worden, hij maakt zijn naam van "Witte Reus" (kost een berg, wast een beetje) inmiddels meer dan waar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten