Ik ben mijn blog gestart om zaken te vertellen en delen van dingen die mij bezig houden. Gelukkig is het merendeel (bijna alles) leuk geweest en hebben we hele erg veel kunnen lachen. Maar soms, heel soms gelukkig, zijn er ook tranen die je met anderen wilt delen. Donderdag kreeg ik tijdens een diner een nood sms van Ans dat er honden crisis was. Dus met rappe gang ging ik naar huis. Ik ga niet de hele situatie uitleggen, want dat kan en wil ik niet allemaal op internet neerzetten. Echter, de conclusie was dat het voor het gezin niet meer verstandig was om Reus nog langer bij ons te houden. Het heeft niets met de hond op zich te maken, want dat is een prachtig dier dat hartstikke slim en lief is. Maar de combinatie bleek niet houdbaar. Gelukkig wilde de fokkers, Piet en Nettie, ons helpen door Reus bij hen te laten wonen en vanuit daar naar een nieuw baasje voor hem te kunnen laten zoeken. Vanmiddag moesten we het natuurlijk ook Daan en Jeroen vertellen, dat was natuurlijk een emotioneel gebeuren, hoewel Jeroen er voor hem ook veel lichtpuntjes in zag (wat ook één van de redenen was om Reus een ander thuis te geven). De hele dag stond in het teken van het afscheid van Reus, Daan en Jeroen maakten een prachtige afscheidstekening waarop Daan schreef "we zullen altijd aan de blijven denken, Reus". De tranen stonden in mijn ogen toen hij dat schreef. Om 17.30 was het zover, toen kwamen Nettie en Piet Reus halen. Hij voelde het helemaal aan en wilde niet de auto in, maar met vereende krijgen hadden we hem toch snel binnen. Bij het uitzwaaien hield niemand het droog (misschien ben ik toch niet zo een gevoelloos onmens als sommige op het werk denken...), en nog steeds is denken aan Reus op dit moment "top of mind".
Reus, het was een geweldig half jaar dat je bij ons hebt gewoond. We hebben erg met je gelachen en het was een genot om je die tijd op te zien groeien. Je bent een hele lieve hond, maar helaas was de combinatie uiteindelijk niet houdbaar. Daan, Jeroen, Ans en ik wensen je een heel erg mooi leven toe, dat verdien je!! Heel veel liefs van je vorige baasjes!!!
Hallo Dennis,
BeantwoordenVerwijderenVia wat omzwervingen en opzoek naar foto's van onze witte kanjer.
Kwam ik op je blog terecht.
Reus heet nu Widok en woont nu 9 maanden bij ons.
Het mannetje is uitgegroeid tot een grote witte Tatra en weegt bijna 55 kilo :-)
Ik kan jullie vertellen dat het prima met hem gaat en hij een evenwichtige rustige waakse hond is geworden.
Hij volgt samen met mijn vrouw nog steeds gehoorzaamheidscursussen wat beide met veel plezier doen.
Met vriendelijke groet
Rob Kaag
Goh, met het bekijken van oude posts kwam ik deze response tegen, bijna twee haar na dato. En toch doet het me veel als ik dit lees en weet dat Reus goed terecht is gekomen!!!
BeantwoordenVerwijderenHallo Dennis,
VerwijderenIk weet niet of je nog steeds oude posts terugleest, maar Widok is inmiddels al vader van 11 nakomelingen. :-)
Ons "mannetje" doet het nog steeds prima.
De liefde die hij ons geeft groeit nog iedere dag.
Hier nog een klein filmpje dat laat zien hoe blij hij is https://www.facebook.com/photo.php?v=431830243599756&set=vb.100003183510136&type=2&theater
groeten
Rob