Een paar weken geleden kwam ik erachter dat Ronnie James Dio aan maagkanker leed. Nou is dat voor mij altijd iets waar ik per definitie van schrik, maar omdat het iemand is die altijd een soort permanente figuur in de hardrock scene was, was ik er wel even een stil van. Vandaag (en dat is dus erg snel) kwam het bericht dat Dio overleden is. Hoe stom ook, dat sloeg bij mij toch wel in als een bom. Hij bleek 67 jaar te zijn geworden (met recht inmiddels een ouwe rocker) en wilde eigenlijk nog graag optreden met de band "Heaven & Hell", maar dat is er helaas voor hem nooit van gekomen. Ik zal altijd twee herinneringen hebben aan Dio. De eerste is dat ik één van de weinigen bleek te zijn die hem een betere zanger voor Black Sabbath vond dan Ozzy Osbourne (de platen "Heaven & Hell", "Mob Rules" en "Live Evil" zijn allemaal stuk voor stuk juweeltjes uit de begin jaren '80). De ander is dat Frank altijd de voorvechter was van de nieuwe band van Ronnie, simpelweg Dio genaamd en dat Simon en ik hem daar altijd om uitlachte (de liedjes gingen vaak over fantasy verhalen en dweregn/elfen/ draken, leuk voor een boek maar wat minder voor een plaat), maar uiteindelijk waren dat ook altijd wel goede platen waar veel luisterplezier uit te halen viel (en dat ik dat schoorvoetend toe moest geven). Ronnie, bedankt voor de vele mooie platen en rust zacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten