1978

Het jaar is 1978. Ik ben in de ban van Star Wars, de film is in 1977 uitgekomen, maar is een jaar later op videoband (VCR, jaja, wij kochten Nederlands :-)) uitgekomen en ik draaide hem grijs, zelfs als 7 jarig jongetje. Ik had alle speelgoed figuurtjes en ik wilde zelf altijd graag Han Solo zijn (en niet die loser van een Luke Skywalker). Thuis speel ik er elke dag mee, terwijl ik van mijn Lego gebouwen uit de film nabouw (met een grote mate van artistieke vrijheid natuurlijk). Mijn vaste plek is of mijn kamer, of achter de bank bij de kachel. Op 11 juni 1978 zit ik 's avond lekker te spelen met mijn spullen. Wat mij opvalt is dat mijn vader erg zenuwachtig is. Ik vraag hem wat er aan de hand is, en mijn vader, altijd de gezelligheid zelve, zegt kort dat straks Nederland - Schotland gaat beginnen en dat dat heeeel belangrijk is, want Nederland kan dan door naar de volgende ronde! De volgende ronde van wat vraag ik en hij zegt alleen "het WK". Wetende dat ik er niets meer uit ga krijgen, loop ik naar mijn moeder en vraag wat "het WK" is. Mijn moeder, een groot fan, zegt dat het 22 mannen zijn die achter een bal aanrennen en proberen die in het doel te schoppen. Ah, voetbal, dat heb ik op school wel eens gedaan. Marginaal interessant, ik ga verder met de bevrijding van prinses Leia. Bij het spelen, hoor ik mijn vader diverse kreten uitslaan. Eerst van genot, later van ellende. "Wat een stelletje klootzakken", hoor ik als veelvuldig commentaar. Ongeveer anderhalf uur nadat mijn vader op de bank was gaan zitten gebeurd het. Ik hoor gejuich op tv, ik hoor gejuich van mijn vader, ik zie mijn vader opeens door de lucht vliegen, terug op de bank landen, maar met zo een kracht dat de bank uit balans raakt en achterover valt, bovenop mij en mijn zelfgemaakte Lego Star Wars huizen. Ik schrik, maar ben voornamelijk gebiologeerd door wat het is wat mijn vader hiertoe heeft bewogen, dus ik probeer dat uit hem te krijgen, maar krijg 20 minuten lang geen antwoord totdat de scheidsrechter op de fluit blaast en de wedstrijd afgelopen is. Daarna legt mij vader uit wat voetbal is, wat het wk is, waarom hij zo blij was etc etc. Ik begrijp er weinig van, maar besluit zelf de volgende wedstrijd te kijken. En ja, vanaf dat moment ben ik ook gegrepen door het voetbal virus. Ik juich mee als Nederland Oostenrijk vernederd, ik zie hoe Arie Haan een kogel tegen West Duitsland uitvoert en die langs Sepp Maier ziet verdwijnen, hoe Nederland met 2-1 langs Italië glipt, ik trok de haren uit mijn hoofd toen Rensenbrink in de laatste minuut van de finale op de paal schoot en  en huilde toen we in de finale geflikt werden door Argentinië (wat haatte ik die "smerige Luque", die uiteindelijk best een goed mens bleek te zijn). Sindsdien ben ik een voetbal liefhebber in hart en nieren, waarbij het de laatste jaren best wel wat minder is geworden, maar het blijft altijd in je en levert goede momenten en soms chagrijn op.

Bijzonder wat een have finale als gisteren aan herinneringen bij je oproept.......