CIA Comics

Begin jaren negentig bereikte in Nederland de populariteit van Amerikaanse comics een hoogtepunt. Naast de "traditionals" Marvel en DC waren ook de labels Image en Vailliant de markt aan het veroveren. Dat had ook zijn uitwerkingen op de Nederlandse markt, want te pas en te onpas schoten er winkels uit de grond, die comics gingen verkopen. De meeste waren het aanzien niet waard, maar de super uitzondering die de regel bevestigde, was CIA Comics. Ik was toen al een flink aantal jaren vaste klant bij Wonderland in Amsterdam Oost, maar ik werkte begin jaren negentig in de Damstraat en aangezien CIA Comics op de Zeedijk zat, was het voor mij altijd  mogelijk om even langs te fietsen. En op een gegeven moment werd dat ook bijna vaste prik. De (mede-)eigenaar die altijd in de winkel stond was Rob Meijer. Hij wist een bijzonder leuke voorraad back issue comics te verzamelen tegen aantrekkelijke prijzen (met name bronze & silver age), maar wat oor die tijd nog bijzonderder was: hij was in Nederland de eerste die een abonnementen systeem MET korting voor vaste klanten introduceerde.

Gezien de (lees: mijn) financiële situatie toen was dat zeer aantrekkelijk. Daarnaast was er een bijzondere klantenkring, waaronder Rudeboy van de Urban Dance Squad, Paul Banus en Frankie Kattenburg.  Maar grotendeels was Rob toch degene die ervoor zorgde dat je naar de winkel wilde komen. Een gezellige gast, die veel van comics wist, maar ook lekker in de rock muziek zat en veel voorkeuren voor bands deelde met de vier musketiers uit de Nederlandse Comics scene (René, Simon, Frank en ondergetekende). Na de sluiting van de winkel was het steevast even binnenlopen bij café de Vlek, waar Mick de barman achter de bar stond en ons trakteerde drank, snacks, harde muziek en pure Amsterdamse gastvrijheid (die zelfs tot zover ging dat het mogelijk was om als het niet meer lukte om naar huis te komen op een doordeweekse Koninginnedag op het biljart te mogen blijven slapen). Een bezoek of twee a drie aan CIA in de week werd vaste prik en dus omlijst met een heel scala aan bijpassende activiteiten met een vaste groep mensen. En ja, daar zaten echte nerd discussies bij, waarin een hele avond doorgepraat kon worden over de levensvraag wie nu eigenlijk de enige echte opvolger van Bruce Wayne als Batman zou zijn, als hij er ooit mee zou stoppen (fat change), wie nu echt de grootste scgurk uit het helaal was, Galactus of Darkseid (en dat zelfs nog voor de cross overs tussen Marvel en DC) of wanneer Jim Shooter met Valliant de verkopen van Marvel zou inhalen.

CIA was hard op weg één van de, zo niet de grootste en populairste comicwinkels te worden in Nederland. Echter, dat werd bruut afgekapt, doordat Rob op een avond op een niet nader te bepalen manier in de gracht terecht kwam en daar niet levend uit is gekomen. Een grote schok ging door de comic minnend Nederland heen, niet in de laatste plaats door de vaste klanten. Veel te jong door een ongeluk gestorven. Daarna heeft CIA nog een flinke tijd bestaan, maar de ziel was er grotendeels wel uit. Paul Banus deed een goede poging om Rob zijn werk over te nemen, maar het was toch niet hetzelfde. Uiteindelijk werd CIA verkocht en werd het een Go-Joker winkel (Je weet maar nooit waar de Joker opduikt!) en vertrokken veel klanten naar een andere winkel verder op de Zeedijk, Henk Lie Comics. Ikzelf ben na de verkoop nooit meer bij Go-Joker geweest en ook Henk Lie kon mij niet bekoren. Ik bleef dus daarna gewoon vaste klant bij Wonderland.

Tja, en dat alles werd dus getriggred door één nummer van The Georgia Satellites, herinneringen zijn rare dingen :-).