De echte verjaardag

Vandaag ben ik 41 jaar geworden. Toch ieder jaar wel weer een speciaal momentje (vind ik dan, er zijn ook mensen die er niks aan hechten, maar ik wel). Omdat de viering eigenlijk dit weekend al was gebeurd, was het vandaag thuis niet zo een heel uitbundige boel omtrent dit evenement :-). Na een kus en een gefeliciteerd stapte ik in mijn auto om in de dichte mist naar Utrecht te rijden. Daar kwamen de eerste felicitaties al via diverse kanalen binnen. Gelukwensen via Twitter, Facebook, SMS en email, voor ik bij Rabobank was had ik er al meer dan twintig te pakken. Kan niet anders zeggen dan dat dat toch echt wel leuk is. Op de bank aangekomen veel felicitaties van collega's en dat ging de hele dag door. Om half twaalf was er gebak en het was ook gewoon echt leuk om te zien dat er meer dan 70 mensen waren gekomen die een "lang zal hij leve inzetten". Later op de dag kreeg ik van Berber en Geert Jan een mooi boek over Toscane (uit de 100% reeks, helemaal mijn favoriet) in het kader van mijn Italiaanse les en vakantie 2011 en kreeg ik van hen een diner aangeboden, waarbij ik nog niet mocht weten welk restaurant het was (daar wisten ze me goed te raken, een bijzonder grote mate van nieuwsgierigheid is namelijk één van mijn vele charmes). Een erg mooi gebaar, wat bijzonder door me gewaardeerd wordt, zeker ook door de mensen die het geven. Zo ging de dag erg snel voorbij (ook omdat ik vanaf 8 uur 's ochtends ongeveer aansluitende vergaderingen had) en ging ik om half zes weer richting Halfweg. Gelukkig zitten andere mensen in andere tijdszones, dus kon ik oa van Erik nog felicitaties en groeten vanuit een ontwakend San Francisco ontvangen. En nu, om half tien, alleen op de bank, kinderen naar bed, Ans naar cursus en Billy Joël op de iPod met "Only the good die young'. Nog 2,5 uur en de eerste dag van mijn 41ste jaar zit er alweer op. Niet teveel aan denken, straks word je er nog melancholisch van :-).