Vinkeles

Gisteren was het een gevalletje van "driemaal is scheepsrecht". Na om verschillende redenen twee keer te hebben moeten afzeggen, was het tijd om samen met René naar Vinkeles te gaan. Vinkeles is een restaurant met één Michelin ster en zoals het een goede traditie in Amsterdam is, is het gevestigd in een hotel. Dat is in dit geval The Dylan, op de Keizersgracht. The Dylan is gevestigd in het oude "armenhuis" van Amsterdam, en Vinkeles heeft de plek ingenomen van de bakkerij (wat in het decor nog steeds te zien is). De inrichting van Vinkeles is in één woord op te sommen met "sfeervol". Het is redelijk klein (negen tafels), wat een erg comfortabele sfeer oplevert. De tafels staan zeker niet te dicht op elkaar, zodat het naast het geborgen gevoel ook nog een voldoende "personal space" voor een ieder aan tafel geeft. Nu moet daar wel bij gezegd worden dat deze avond er twee ruim bezette tafels waren, één met een flink aantal Amerikanen (en we weten dat die per definitie een wat hoger volume hanteren dan de gemiddelde Europeaan) en later op de avond een tafel met een aantal Engelse dames die op een gegeven moment wel erg luidruchtig werden, zeker toen er in de dames net teveel drank aanwezig begon te zijn. Maar daar is natuurlijk weinig kruid tegen gewassen in de opstelling en inrichting van het restaurant. De stoelen waren uitstekend, altijd belangrijk als je een uur of vier gaat tafelen. Een verbeterpunt vanuit mijn opinie: een klein beetje meer licht zou mij beter lijken.

De avond begon al goed. Bij de Keizersgracht aangekomen was het eenvoudig parkeren, maar dat blijkt meestal zo te zijn op de grachten als je tussen zes en acht arriveert.Vijf minuten wandelen later waren we bij het prachtige pand van The Dylan. We werden goed ontvangen en om half acht naar onze tafel begeleid. Daar werden we opgevangen door maître Casper Westerveld, die ons direct een bijzonder welkom gevoel, één van de belangrijkste onderdelen van een echte "dining experience" waar we naar op zoek zijn, ipv alleen "uitstekend eten". We kregen de kaart geserveerd, maar dat was eigenlijk bij voorbaat al niet nodig, want de keuze viel natuurlijk op het Chef's Signature Menu, maar door de uitleg hoorden we wel over de chef's foie gras en het kostte weinig overtuigingskracht om deze aan het menu toe te voegen.

Daarna kon het feest beginnen. We werden getrakteerd op enkele amuses, waar voor mij de "sorbet met tonijn" er bovenuit stak. Ik zou het "sushi in een glas" noemen. Heerlijk! De amuses zijn aan de ruime kant, maar aan het begin van het diner merk je dat nog niet zo. Dat gold ook voor het brood dat geserveerd werd, mn het olijfbrood was van een kwaliteit waar je wel van kan blijven eten. Tip voor de toekomstige gast: doe het niet, neem uzelf in acht,  anders loopt de portionering uit de hand, vertrekt u met een te vol gevoel en heeft u minder van de kunststukjes van chef de cuisine Dennis Kuipers kunnen genieten. Het zijn soms kleine dingen die het verschil maken: zo worden boter en olijfolie  per persoon geserveerd, veel beter dan het geheel midden op tafel zetten. Een extra punt voor de aandacht die hierin is gaan zitten.

Vanaf de langoustine met kalfsschenkel (de formele eerste gang) komen de smaak sensaties je tegemoet. De Sint Jacobs Mosselen (altijd een favoriet) met Pancetta brengen je in vervoering als je het over de smaakpapillen laat rollen. Het hele menu is natuurlijk op de website van Vinkeles te vinden, dus ik ga niet alles weer opnoemen, maar laat ik er nog twee gerechten uitpikken die voor mij de favorieten van de avond waren. Als eerste is dat de "Gnochetti" met gepocheerde eierdooier en zomer truffel. Het is sowieso altijd leuk als de chef aan je tafel komt, en dat was deze keer het geval om de truffel a table voor ons te schaven. Een bijzonder goede combinatie die geserveerd werd, en ja, met truffel kun je bij mij nooit fout zitten. Als tweede speciale aandacht voor de Anjou duif die zo mals was, dat je hem met een rietje naar binnen kon zuigen en in combinatie met de cinq epices en gedroogde abrikoos was dit echt één van de beste bereidingen van duif die ik ooit heb gegeten.

Na de hoofdgerechten van duif en foie gras belanden we bij de nagerechten, een goede selectie kazen die zeer enthousiast gepresenteerd werden. Helaas heb ik de naam van de betreffende blondine niet opgevangen, maar een grote "thumbs up" hoe zij e.e.a. kon vertellen, zowel qua kennis van de materie als ook het duidelijke plezier dat zij erin had! Dat gold overigens voor de hele zwarte brigade van Casper, die allemaal op een ongedwongen manier een bijzonder hoge professionaliteit uitstralen, enthousiast en behulpzaam zijn en grote productkennis hebben. Een duidelijke blijk dat hier op kwaliteit geselecteerd wordt en dat daar niet op beknibbeld mag worden! Vergeet overigens ook hier het geroosterde notenbrood niet te proeven, magnifiek! Afsluitend hadden we hangop en werden we getrakteerd op friandises van zeer hoge kwaliteit.

Om kwart over twaalf verlieten we Vinkeles, zeer voldaan van de spijzen, de wijnen (waarin ik alleen op de kennis en ervaring van René af kan gaan, de non-alcoholische cocktails die ik had waren prima) en de gastvrijheid die we hebben mogen ervaren. Ik had niet zo snel verwacht dat ik aan mijn "favoriete hang outs" Vermeer en De Nederlanden een derde loot aan de boom toe zou voegen, maar het zou mij niet verbazen als Vinkeles dat toch gaat worden. Een absolute must try voor alle lezende lekkerbekken van dit blog en een zeer goede kandidaat voor het programma directie diner van begin 2011!!!