Wachten, wachten en nog eens wachten

Het wachten bleek lang te gaan duren. Erg, erg, erg, erg lang. Er bleek een aanrijding tussen trein en "een persoon" plaats gevonden te hebben (wellicht een eufemisme voor iemand die voor de trein is gesprongen?). Dat betekende uiteindelijk vier uur wachten op station Eindhoven (ken ik nu net zo goed als Amsterdam Amstel...). Om 18 uur stonden we er nog steeds, maar was het inmiddels wel tijd voor een diner. We gingen dus maar aan tafel, en op het moment dat onze billen de stoelen raakten, begon de trein weer te rijden!!! Gelukkig maar, want het is wel een erg leuke ervaring om als de trein aan het rijden is in de restauratiewagon te dineren en het landschap aan je voorbij te zien trekken. Nu nog even de laatste passagiers in Venlo oppikken, en dan full speed ahead richting Duitsland, Zwitserland en Italie!!