Metallica

Een echte klassieker

Sinds kort (ik denk een paar maanden) is het mogelijk om via Spotify ook de albums van Metallica te beluisteren. Het was een van de grootste gemissen dat waarschijnlijk de beste en in ieder geval meest invloed rijke metal bands niet via Spotify te beluisteren was, dus toen dit wel mogelijk was, nam ik het er even goed van een speelde aan een stuk de eerste vijf "volledige" albums af. Het was weer een trip down memory lane, wat voor mij begon in 1986. Ja, dat klopt, ik was niet een van de fans van het eerste uur, Kill 'em all en Ride the Lightning waren in eerste instantie aan mijn deur voorbij gegaan, maar in 1986 kreeg ik de CD "Master of Puppets" in mijn vaste platenwinkel in mijn handen gedrukt. Deze moest ik echt gaan luisteren en omdat het advies van Hans Jansen vaak aansloot bij mijn smaak ging ik op de kruk zitten, zette de koptelefoon op en startte de cd, om twintig seconde later ongeveer van de zitting geblazen te worden van het gitaargeweld dat los barstte. Waar ik normaal een paar minuten luisterde om vervolgens  wel of niet tot een aanschaf over te gaan luisterde ik nu precies 54.41 minuten, ik kon simpelweg niet opstaan of de koptelefoon afdoen, want ik wilde de rest van de CD ook horen. Ik verliet de winkel uiteindelijk niet met alleen Master of Puppets, maar ook met de eerdere twee cd's en die draaide ik vervolgens helemaal grijs.

Geweldig concert in 1991!

Een volgens Metallica hoogtepunt was het Monsters of Rock concert in 1991. Om eerlijk te zijn was ik op dat moment eigenlijk meer "into" de andere bands die die dag optraden: The Black Crowes waren net begonnen, Queensryche was muzikaal tot in de perfectie en de ouwe rockers van AC/DC gingen hun show opvoeren (speciaal voor Simon: ja, er was een bel waar ze met een hamer op sloegen, een opblaasbare grote vrouw en er werd afgesloten met kanonnen die afgeschoten werden, je raadt het niet!!). En Metallica was er ook, maar ik had geen idee wat die nu precies gingen doen. Nou, dat bleek simpel: ze kwamen, zagen en overwonnen in een show zonder enig attribuut, gewoon vier mannen die heavy metal tot in hun tenen waren. De enige opsmuk: ze kwamen het podium op onder de muziek van Once Upon a Time in the West, maar daarna was het anderhalf uur 'full speed ahead"  en uiteindelijk het beste optreden van de dag!!

De eerlijkheid gebied te zeggen dat na The Black Album ik redelijk af ben gehaakt. Teveel gezeur weer met de bassist, te veel geëxperimenteer, te veel in de media en wel de opsmuk opzoeken en, het ergste, een paar niet al te beste platen zoals Load, reload en St Anger. Gelukkig verrasten ze weer met Detah Magnetic wat weer meer op de "oude" Metallica leek. Maar op Spotify zijn nu de oude tijden weer te herleven en hoewel we natuurlijk altijd naar voren kijken, was dit toch wel weer even lekker.