WBC

Lijkt een leuk toernooi te worden!

De Major League Baseball competitie begint in april. Dat is later dan normaal en dat komt omdat vanaf 2 maart de World Baseball Classic (WBC) van start gaat. Dit is de opvolger van het WK Honkbal dat twee jaar geleden door het Nederlands Team gewonnen werd. Toen met veel spelers uit de Nederlands Hoofdklasse, dat is nu een stuk minder omdat de profs uit de MLB ook toestemming hebben gekregen om mee te doen aan de WBC. Dat betekent dat we een aantal echt grote sterren hier te zien krijgen. Helaas voor Nederland heeft het grootste talent van de MLB, Jurickson Profar (een Antiliaan met een Nederlands paspoort), besloten om niet mee te doen, hij gaat langer deelnemen aan spring training  met zijn club, de Texas Rangers, om te proberen daar al een basis plaats te krijgen. Maar goed, er blijven nog genoeg goede spelers over. Zaterdag speelt het Nederlands team de eerste wedstrijd tegen Zuid Korea. Geheel in de traditie van Nederland (of misschien beter gezegd een gebrek daaraan), worden deze wedstrijden niet op TV uitgezonden. Maar gelukkig heeft de NOS besloten toch nog de fans wat tegemoet te komen, door de wedstrijden in ieder geval via nos.nl uit te zenden. Toch nog goed nieuws, ik zit zaterdag in ieder geval om 12.30 uur voor de buis....uh.....het scherm......oh nee, ik stream het wel via Apple TV, dus toch voor de buis :-).

Foursquare korting

Meer animo voor check ins?

Ik probeer mijn stukjes natuurlijk altijd zo "uniek" mogelijk te houden, maar deze keer lukt dat niet helemaal en speel ik leentje buur bij vriend Rene van Hasselaar. Hij meldde op zijn blog dat door gebruik van een kleine hobby van ons je korting kunt krijgen en dat is iets dat mij als Nederlander natuurlijk direct aanspreekt :-). Wat wil het geval? Rene, Simon en ik zijn redelijke grootverbruikers van de app Foursquare, waarmee je aan je vrienden aan kunt geven waar je je op een bepaald moment bevindt en waarmee je virtuele badges (net zoals bij de padvinders) kunt verdienen. Is het een beetje kinderachtig? Ja. Is het heel erg nuttig? Nee. Maar ja, wij hebben er lol in en zoals onze levensgoeroe Bob Ross ooit zei: "as long as you like it and it doesn't hurt anybody else, just do it". Soms zijn er op locaties "specials" te verdienen. Denk er dan bijvoorbeeld aan dat je een tweede kop koffie gratis krijgt als je ergens voor het eerst "incheckt", 10% korting als je incheckt op dag x of als je degene bent die het meest ergens ingecheckt bent (de "mayor" zogezegd) je altijd een stoel bij het raam krijgt. Allemaal erg leuk, maar mijn ervaring heeft geleerd dat het personeel van de zaken waar je dan komt, vaak helemaal niet weet dat iemand die actie via Foursquare uitgezet heeft, dus krijg je allemaal vreemde blikken en denk je op een gegeven moment "laat maar, ik betaal die tweede Latte wel". Maar er is nu een nieuw initiatief dat vele malen makkelijker is voor mn de kortingsacties. Je kunt namelijk vanaf heden credit cards aan je Foursquare account koppelen (ik heb in ieder geval gezien dat American Express, Visa en Master hieraan meedoen) en als je dan een check in bij een aangesloten locatie doet en dan gewoon afrekent met de credit card, dan wordt het kortingsbedrag gewoon terug gestort op je rekening. Dat is nog eens een vorm van gemak dient te mensen en het bespaart allerlei discussies die je anders in de winkels of restaurants hebt.

Een mooie aanvulling, kan niet anders zeggen. Ik denk dat dit wel een extra impuls zal geven voor mensen om hier meer gebruik van te gaan maken. Hoe ze het "je krijgt een stoel bij het raam" straks gaan virtualiseren, daar moet men denk ik nog even over nadenken :-). Gouwe tip Rene, zoals ze in Zuid Afrika zeggen: klaar gespot!!!!

Komt dat zien, komt dat zien

Voor de liefehebber van retro spullen: komend weekend in de IJ Hallen in Amsterdam Noord is een curiosa beurs. Altijd interessant om eens rond te wandelen, maar deze keer des te meer, aangezien Ans en haar moeder op 2 maart daar een kraam hebben. Er zijn al spullen ingepakt die de Passat meer dan vol gaan maken, dus er is genoeg voor iedereen die niet wil investeren in standaard spullen die uit de fabriek van Ikea komen rollen, maar iets hebben met meer "smoel" en meer geschiedenis. Dan ben je zeker bij Retro Ans aan het juiste adres. Dus kom gerust langs als je je collectie van bijvoorbeeld West German Pottery en Fat Lava aardewerk collectie uit wilt breiden. Of een paar mooie klassieke schilderijtjes voor aan de wand wil hebben. Of....nou ja, eigenlijk te veel om op te noemen, het is veel leuker om door de spullen op de kraam te "browsen". En voor de kleine kinderen neemt Willy Wolly een mooie set zelf gebreide truitjes mee. Helemaal leuk!!!

Thrills from the past

Comics zoeken was een kunst

Gisteren schreef ik een stukje over manchet knopen die bij het MoMa gekocht waren. Ik had ze binnen een minuut op internet gevonden, maar ze daar bestellen was wel heel erg makkelijk en het ontbrak aan de "experience" die je hierbij wilt voelen. Het deed me denken aan het feit dat internet natuurlijk een zegen is, want je hebt de wereld onder je vingers, maar ik moest ook denken aan de "thrill" die ik vroeger had, als je iets speciaals vond. Wat direct bij me opkwam was hoe ik vroeger naar stripbeurzen ging om comics te zoeken en kopen. Het gevoel om om een zaal vol met boeken binnen te komen, bakken en bakken met comics stuk voor stuk door te lopen en dan dat ene missende nummer vinden, dat was een geweldig gevoel. Of een boekje in je handen krijgen wat je helemaal niet kende, maar van je favoriete tekenaar bleek te zijn, een echte verrassing waar je niet op gerekend had. Tegenwoordig klik je hiervoor naar een site van bijvoorbeeld Mile High Comics, waar er miljoenen en miljoenen comics op staan en twee klikken later heb je de missende comic besteld (als je de prijs wilt betalen, natuurlijk). Wil je meer comics van je favoriete tekenaar? Geen probleem, met een search engine weet je zo wat hij allemaal getekend heeft. Erg handig natuurlijk en ik heb er veel gebruik van gemaakt, dus helemaal niks mis mee. Maar de "oude magie" is daarmee wel verdwenen. En het dan toch door die bakken gaan struinen, terwijl je weet dat je het op internet zo kunt vinden, dat komt wel heel erg gemaakt over.

Haasten voor MacGyver!

Zo door denkend kwam ik samen met een collega op wel meer dingen die er niet meer zijn als gevolg van de moderne techniek. Het naar huis snellen van een voetbal training bijvoorbeeld, om nog net op tijd thuis te zijn om de nieuwe aflevering van MacGyver of The A Team te kunnen zien en het heerlijke gevoel als je dan twee minuten voordat de show ging beginnen in je stoel viel en dacht: yes, weer gelukt, nu eens even goed genieten. Dat is er haast niet meer, want of we nemen het op op de harddisk of we surfen naar YouTube of uitzending gemist en op ons gemak kunnen we kijken. Natuurlijk, ook helemaal super en ik maak er vaak gebruik van, maar de "thrill" of het "mooie moment" om eens per week ervan te kunnen genieten is wel weg. Ik weet ook nog dat ik voor de radio klaar zat om op een tape recorder nummers uit de top 40 of van Countdown Cafe op te nemen, waarbij de DJ altijd door begin en eind heen praatte, maar je toch het grootste deel van het nummer had en je dan toch echt je best moest doen het goed te timen om alles goed aan te laten sluiten. Nu even een paar klikjes op internet en we downloaden het nummer (legaal of semi legaal).

Natuurlijk moeten we het niet mooier maken dan het is, want ik heb de radio wat vervloekt als ik even niet op zat te letten of een tapeje eruit liep of als er een storing op Tv was waardoor een uitzending van Dr Who niet doorging. Dus het was echt niet allemaal beter. Maar toch, soms denk ik nog wel eens terug aan de energie die er ontstond door dit soort zaken. Niet beter, wel anders!

Manchet knopen

Old school Apple en new school Facebook

Op het werk kwam ik op weg naar het Italiaanse restaurant mijn directeur tegen. Hij was net in New York geweest en had een bijzonder mooi paar manchet knopen bij het MoMa gekocht, gelijkend op toetsen van een keyboard (Help & Esc). Op zich al een reden om in augustus eens naar het MoMa te gaan :-). Ik werd erdoor geïnspireerd om ook weer eens een overhemd uit de kast te pakken met dubbele manchetten, want daarbij kun je met de manchet knopen natuurlijk nog een leuke extra tint geven aan je outfit. De meest recente aankopen op dit gebied deed ik bij de Gentlemen's Corner, namelijk het oude Apple logo en de herkenbare Facebook iconen. Maar ik heb ook nog een mooi paar liggen uit Boston, gemaakt van een honkbal die gebruikt werd in een wedstrijd van de Boston Red Sox vs de Toronto Blue Jays. Echt gaaf en ook een herinnering aan een top vakantie. Maar de mooiste zijn natuurlijk een stel gouden manchet knopen met ieder een klein diamantje die ik van Ans voor mijn dertigste verjaardag kreeg. Dat was pas echte liefde!!

Foto's uit de oude doos....

Schrijven zat er al jong in

Bij het verjaardagsfeestje van Daan en Ans vorige week kreeg ik van mijn moeder een enveloppe. Normaal is die natuurlijk gevuld barstensvol met geld :-), maar deze keer zat er iets bijzonderders in. Het waren foto's uit de oude doos. Ik denk van ongeveer een jaar of 33 geleden. Er zaten flink wat foto's in van vakanties in onder andere Denia (toen nog helemaal niet het toeristen dorp in Spanje wat dat ondertussen wel geworden is), maar ook plaatjes van thuis. Mijn oog viel met name op de foto die ik hier heb geplaatst, waar ik in mijn eerste eigen kamertje zit en achter mijn bureau een verhaaltje aan het typen ben (het schrijven zat er al jong in :-)). Mooi ook om alle oude spullen te zien, onder andere het Calimero gordijn, het groene behang wat nu retro genoemd zou worden en de bureau/ kast die net zo opgeruimd is (zie bijvoorbeeld achter de typemachine de collectie Smurfen liggen) als onze jongens nu met hun tafels doen. Maar wat me ook erg opviel op deze en op de andere foto's, is dat als je het niet zou weten, je zo maar zou kunnen denken dat Daan daar zit. Kennelijk valt de appel toch niet zo heel ver van de boom.

Athlon Service

Keurig netjes terug gebracht

30.000 km geleden kreeg ik mijn lease auto. Dat betekende dat deze week hij voor het eerst voor groot onderhoud had. Bij de Citroen en Multi Lease waar ik hiervoor zat, was dat altijd ellende. Telefonisch moeilijk te bereiken, zaten altijd vol, een automaat als vervangend vervoer ging altijd moeizaam en los van het strikt noodzakelijke werd er niets gedaan. Hoe anders deze keer. Ik kon via de website van Volkswagen A-Point een mooie afspraak maken, dat scheelde weer de ellende van op kantoor tijden moeten bellen. Maar even later kreeg ik een bericht van Athlon dat zij het onderhoud ook konden gaan doen. Waarom zou ik dat doen, was mijn vraag? Nou, zij gingen nog een stap verder, zei de beste mevrouw aan de andere kant van de lijn. Ze konden mijn voorruit gelijk vervangen (zat een mooie ster en barst in), het onderhoud doen en de auto ook helemaal schoonmaken van binnen en buiten. En nog mooier: ze kwamen mijn auto thuis ophalen en afleveren. Wow, dat was nog eens wat anders. Dat wilde ik wel proberen. Vanochtend werd mijn auto opgehaald en ik werd netjes op de hoogte gehouden dat hij bij Athlon gearriveerd was en wat ze gingen doen.

Helaas toch een probleem, want het verkeerde voorruit was bezorgd (je zou denken, hoe moeilijk kan het zijn, want de auto staat bij hen onder contract). Dus hij moet volgende week weer even terug, maar verder was de service gewoonweg uitstekend. Eens kijken hoe volgende week het voorruit hersteld wordt en dat deze keer ook een vervangende auto geleverd wordt en hoe die bevalt, als dat goed gaat dan denk ik dat Athlon het onderhoud zelf uit mag blijven voeren.

Tante Koosje revisited

Super onthouden, Ilkay!

Soms ben je maanden bezig om een afspraak te plannen en wil het maar niet lukken. Het kan dan helpen om gewoon eens te proberen het de volgende dag in te plannen ipv drie maanden later. Werkt soms erg goed. Zo ook deze keer, omdat ik een coachingsgesprek met een collega wilde hebben (coaching voor mij in dit geval :-)).  We besloten er een hapje bij te gaan eten en kwamen uit bij Tante Koosje, waar ik vorig jaar met Rene voor mijn verjaardag had gegeten. En dan vind ik het toch bijzonder dat de crew daar onthouden heeft wie ik was. Ik werd warm verwelkomt alsof ik een stamgast was. Ik had eerst het idee dat dit een gave van een goede bediening was, namelijk ondanks dat ze echt geen idee hebben wie je bent, je toch het gevoel geven dat ze je helemaal kennen. Maar dat werd aan het eind van de avond helemaal ontrafeld. Wat gebeurde er? We kwamen bij de kaas en nadat deze op was, kwam de maître, Ilkay, naar me toe en vroeg of ik nog een paar stukjes wilde. Daar zei ik natuurlijk geen nee tegen, waarna ze zei dat ze dat nog had onthouden van mijn vorige bezoek. En inderdaad, dat klopte, ik heb toen drie gangenkaas gehad. Kennelijk was dat toch iets dat tot de verbeelding sprak. Maar knap dat dit zo gedaan wordt, dat geeft toch een extra impuls om weer een keer langs te komen!

Dierenrijk Nuenen

Looking good!

Soms komen de beste ideeën heel snel. Normaal moeten we redelijk lang denken wat Daan als zijn feestje voor zijn verjaardag wil doen. Deze keer kregen we het op een presenteerblaadje aangereikt, want twee dagen voor zijn verjaardag keken we het jeugdjournaal en zagen dat er in Dierenrijk Nuenen twee ijsbeertjes geboren waren. En aangezien ijsberen zijn favoriete dieren zijn, wilde hij die graag zien. Na een korte Whatsapp conversatie bleken ook zijn beste vrienden Thymo en Mick mee te kunnen en willen en dus besloten we op de verjaardag zelf naar Nuenen te rijden (bijna 2 uur rijden vanaf Halfweg, maar voor twee ijsbeertjes moet je iets over hebben). Op de parkeerplaats stonden slechts een paar auto's, wat mij in ieder geval deed vermoeden dat we ons niet door de mensen massa's heen moesten gaan vechten. Dat bleek goed te kloppen, want in de hele dierentuin kwamen we maar sporadisch mensen tegen. Alleen bij de demonstratie bij de olifanten was het wat drukker, maar ook daar zullen niet meer dan 30 mensen geweest zijn. We konden rustig door de dierentuin lopen en hoewel hij niet al te groot was, waren er toch flink wat dieren en we konden ze allemaal erg goed bekijken. De ijsbeertjes waren inderdaad erg leuk om te zien, maar Daan had meer interesse in de roedel wolven die een mooie ruime plek had gekregen, terwijl Thymo helemaal wild werd van de geiten en Jeroen niet bij de otters weg was te slaan. Mick had een kleine teleurstelling, want hij wilde graag de schildpadden zien, maar die waren in een winterslaap. Na een warme versnapering, verdwenen de mannen nog naar de indoor speeltuin (fijn, want het was inmiddels gaan regenen....) en bleven daar tot sluitingstijd doorspelen. Na een bezoek aan de giftshop, waar natuurlijk knuffels gekocht werden (aaaahhhh........je bent 11!!) begonnen we aan de terugreis. Helaas weer meer dan twee uur rijden, dat was toch wel jammer, want als de afstand kleiner was geweest, dan hadden we hier zo maar eens een jaarkaart voor kunnen nemen. Maar Daan had een super dag gehad en het was mooi om te zien hoe hij had lopen stralen. Heerlijk!!!

Gefeliciteerd, Daan!!!

Granola

Lekker!!!

In mijn reis door de USA in 2009 maakte ik kennis met granola. Het is een soort cruesli of muesli dat daar 's ochtends gegeten wordt. En als je dat naast de klassieke Amerikaanse ontbijten kent, dan is dit een welkome afwisseling van de eieren, pannenkoeken en "hash browns". In 2009 aten we het echt heel regelmatig en ook in vakanties daarna nam ik het vaak (als ik een ontbijt nam :-)), maar in Nederland kon ik het eigenlijk nooit vinden. Totdat ik in Het Parool zag dat bij Marqt Granola zelfs in de aanbieding was. Daarom sprong ik snel in de auto naar Haarlem (de Oude Gedempte Gracht om precies te zijn) en stapte de interessante winkel in. Na de verse vis gepasseerd te zijn vond ik de bak met Granola al snel en nam er maar gelijk twee stuks van mee. En omdat ik er toch was, nam ik ook maar twee potjes rechtsdraaiende kwark mee. Thuis gekomen gelijk even een bakje gevuld, beetje cocos bloesem suiker eroverheen en een flinke scheut Granola en......hmmmm......het was weer heerlijk, ik dreef zelfs even terug naar een ontbijt in de buitenlucht in Santa Barbara aan het zwembad. Als ik dat iedere keer krijg, dan sla ik straks nog even een gros bekers Granola in!

Eten op zaterdag

Heerlijk broodje pulled pork

Zaterdag besloten Ans en ik gebruik te maken van een aanbieding van Sushi Time. We hadden daar nog nooit sushi gehaald, dus we waren benieuwd hoe dit ging smaken. Korte samenvatting: het was best ok, maar andere adressen die we hebben zijn substantieel beter, dus dit was een "once in a lifetime experience". Maar gelukkig kreeg ik net voordat ik naar Sushi Time een Whatsapp bericht van Gunny, dat Edward klaar was met een klassieker van de barbecue, namelijk een Pulled Pork dat zestien (!) uur in het vat gezeten had. Daar kon ik natuurlijk geen nee tegen zeggen en omdat ik zelf nog even een ander gerecht voor zondag aan het afronden was, ging Delivery Service Jeroen het broodje met Pulled Pork halen. Nou, dat was echt een genot om te mogen eten. Een heerlijk knapperig broodje met een frisse salade en varkensvlees zo gaar dat het inderdaad gewoon uit elkaar was gevallen. Top het af met een klein beetje barbecue saus en je hebt een gerechtje om door een ringetje te halen. Heerlijk, heerlijk, heerlijk! Dank aan de kok voor het maken!!

Epic rap battles of history

Chuck Norris vs Abraham Lincoln

Je vindt soms de gekste dingen op internet. Waarschijnlijk loop ik al jaren achter, maar ik kwam vandaag erachter dat er een "internet serie" bestaat met de prachtige naam "Epic Rap Battles of History". Toen ik de naam voor het eerst hoorde, kon ik me weinig voorstelling maken wat het nu precies was, maar een googletje verder was ik er al achter. De makers van deze serie zetten mensen of personages tegen elkaar en laten ze middels het tegen elkaar rappen een strijd uitvechten. Net zoals dat bij de gangster rappers in Los Angeles bijvoorbeeld gebeurd. Soms betreft het bedachte figuren, bijvoorbeeld een rap battle tussen Batman en Sherlock Holmes, maar het kan ook tussen bestaande personen zijn, soms uit dezelfde tijdsperiode (denk aan Sarah Palin vs Lady Gaga), maar ook uit verschillende tijdsperiodes. Een van mijn favorieten is de mooie match up tussen Chuck Norris en Abraham Lincoln. Twee dingen: uitleggen wat het is moet je niet doen, je kunt beter even kijken dan weet je het gelijk. Na twee minuten weet je of je het leuk vindt of niet. Punt twee: niet teveel van de battles na elkaar kijken, want dan gaat de lol er snel af. Maar af en toe eentje en je hebt, als je op een zware werkdag een moeilijk moment hebt, gelijk weer een lach op je gezicht. Enjoy.

World Port Tournament in Rotterdam

Vorig jaar bezocht ik samen met Rene voor het eerst de Haarlemse Honkbalweek. Hoewel het qua niveau wel een paar stukjes onder het niveau van de MLB zit, was het een hele leuke ervaring. Ondanks de regen was het super gezellig en het was ook wel weer eens leuk om op houten bankjes te zitten en naar honkbal te kijken inplaats van de leren stoelen van Yankee Stadium waar je je eten gewoon kunt bestellen bij de vele stewards die langs lopen :-). Daarom deed ik even een snelle zoektocht op internet wanneer de HHW dit jaar plaats zou vinden. Dat ging echter niet zo snel, want ik kon het niet vinden. Wat me uiteindelijk tot de conclusie leidde dat er dit jaar wel eens geen Honkbalweek kon zijn. Het antwoord was een ja en een nee. Ja, er is wel een honkbalweek, maar nee, hij is niet in Haarlem. Het blijkt dat om het jaar de Haarlemse Honkbalweek en het World Port Tournament in Rotterdam gehouden worden. Dus willen we dit jaar honkbal op een hoog niveau in Nederland zien, dan moeten we afreizen naar Rotterdam, van 30 juni tm 7 juli. Deze keer vier deelnemers: Nederland, Cuba, Taiwan en Curacao. Ik wil in ieder geval wel eens kijken of de sfeer hier net zo goed is als in Haarlem, eens kijken of ik Rene kan overtuigen om hierheen te gaan (en misschien willen Frank en Simon ook wel een coole 12,50 Euro voor een dag investeren :-))!

Paardenvlees

Een lekker hapje

De afgelopen dagen is er een rel ontstaan die steeds groter wordt. Paardenvlees wordt vermengd met rundvlees en in gerechten in de supermarkt gestopt zonder dat het erbij vermeld wordt. Dat is natuurlijk niet netjes, want alles wat in een gerecht zit moet je natuurlijk terug kunnen vinden om zelf een keus te kunnen maken. De drijfveer lijkt duidelijk: simpelweg geldelijk gewin, want paardenvlees is goedkoper dan rundvlees. Dat mensen het lastiger vinden om paardenvlees te eten ipv rundvlees is qua geschiedenis wel te begrijpen, omdat het edele dier natuurlijk dichter bij de mens stond als de koeien en het voor sommige in dezelfde categorie valt als het eten van een kat of een hond. Maar dat is een gevoelskwestie, want veel verschil is er verder natuurlijk niet. Wat mij echter wel echt shockeerde was dat een van de bekendste steakhouses van Amsterdam, Piet de Leeuw, na enkele geruchten opbiechtte dat dit restaurant al sinds 1949 alleen maar paardenbiefstuk serveerde!!! Ik heb hier wel eens gegeten en heb daar nooit wat van gemerkt en ik weet dat het me toen uitstekend smaakte (op de kaart staat ook echt "biefstuk", geen ossenhaas of entrecote, dus dar kan hij niet op gepakt worden). Maar of ik er nog eens ga eten, dat denk ik niet meer. Het bewijst dus maar weer eens dat of we iets "lekker"  vinden niet alleen in de smaak zit, maar juist ook in ons hoofd.

Blue Bloods

Aardige serie, mooie plaatjes van New York

Een van de tv series die ik regulier kijk is "Blue Bloods". Ik beschouw het eerlijk gezegd een beetje als een "opvul serie", wat zoveel inhoud als dat als we even geen spannendere zaken te kijken hebben, we er even een aflevering van de Blue Bloods in gooien. Het kijkt eenvoudig weg, de acteurs zijn goed en aan het eind is er altijd een mooie Christelijke boodschap die we aan het eind mee krijgen van deze Amerikaans - Ierse familie van politie agenten en een openbaar aanklager. Wat ik zelf wel aantrekkelijk vindt, is dat de serie zich in New York afspeelt en dat je iedere aflevering een paar mooie shots van de stad gepresenteerd krijgt. Dat het ook allemaal echt in New York opgenomen wordt, kan ik uit eigen ervaring bevestigen. Toen ik in 2010 met Ans in New York was, maakten we een wandeling door Greenwich Village en door Washington Park Square. Tenminste, dat wilden we doen, want het park was afgesloten omdat er opnames waren van......jawel......Blue Bloods. In de verte zagen we Tom Selleck een kop koffie drinken om daarna weer het park in te verdwijnen voor de opnames. Met zo'n ervaring kijk je natuurlijk wel anders tegen Blue Bloods aan. Wie weet zien we dat in augustus wel weer als we daar zijn! 

Lange rijen

Kolere...!

Ik ben het wel gewend om eens in de rij te staan. Natuurlijk gewoon in de rij bij de kassa bij Albert Heijn, maar ook om bij een drukke Ajax - Feijenoord op tijd de Arena binnen te komen. En in mijn jeugdige dagen heb ik ook wel eens heel lang in de rij gestaan om kaartjes voor een rock concert te kunnen bemachtigen. Maar ik sta nu in een virtuele rij die echt alles slaat. Via een tweetje van Gonny van de iPhone club kwam ik erachter dat er een interessante nieuwe app beschikbaar kwam. Interessant in die zin dat het een soort mix was tussen een email client en een takenlijstje. De naam was simpel: mailbox (en het bedrijfje Orchestra) en het klonk intrigerend genoeg om eens te proberen. Nu las ik in het artikel dat achter de tweet zat ook dat er veel animo voor de app was en dat je daarom een reservering aan moest maken om uiteindelijk te kunnen downloaden. Geen probleem dacht ik, hoe lang kan dat duren. Dus downloadde ik de app, startte hem op, drukte op de knop "reservering" en......ik kreeg te zien dat ik nummer 763.673 in de rij was!!! Ik kon het niet geloven, hoeveel mensen zijn er voor me??? Ik zag dat er per seconde ongeveer iemand uit de wachtrij ging, maar dat er na 2 minuten achter mij alweer een wachtrij van 573 mensen opgebouwd was. Het zal zeker aan de beperkte distributie middelen van Orchestra liggen, maar dat er zoveel mensen interesse hebben verbaasde mijn wel. Nu is virtueel in de rij eenvoudig, gelukkig krijg je het er niet koud van of worden je benen lam. Het duurt alleen lang voordat je aan de beurt bent. Want inmiddels ben ik 26 uur verder en zijn er nu nog 733.078 mensen voor me. Het kan dus nog wel even duren, voordat ik Mailbox uit kan proberen. Ik moet eerlijk zeggen: ik weet niet of ik er dan nog eigenijk wel zin in heb......

Daan weer ziek

Zieltje!!!

Eind vorig jaar was Daan het slachtoffer van een fikse griep en een dubbele inwendige oorontsteking. Daar was hij uiteindelijk bijna twee weken zoet mee. Daarna was hij weer zijn gezonde zelf, totdat we vorige week donderdag weer gebeld werden dat Daan zich niet lekker voelde. Ans haalde hem op en vanaf toen ging het weer minder. Hij had weer hoge koorts en wilde graag in bed blijven liggen, niks voor hem. Hij kreeg ook weer pijn in zijn oren en wij maakten ons weer op voor een periode als eind vorig jaar (je voelt je dan net weer alsof je een baby hebt, want je wordt midden in de nacht wakker gemaakt door een "schreeuwend kind" dat uiteraard je aandacht en liefde nodig hebt, maar om veir uur 's nachts is dat soms wat lastig te geven.....:-)). Gelukkig was dat niet het geval, want hoewel hij weer groep had overgenomen van klasgenootjes had hij deze keer buitenoor ontsteking, veel minder pijnlijk, maar hij hoort er wel slecht door. Met oordruppels wordt de ontsteking nu bestreden en dat gaat best goed. Wel heel lief om te zien hoe Daan zijn kleine ijsbeer nu heel erg bij zich houdt, want die knuffel is met name de "herstel knuffel" heb ik van hem begrepen en ook lekker klein om mee te nemen en zacht om tegen hem aan te houden. En zo hebben al zijn knuffels een eigen betekenis. Nu even uitzieken, want over twee dagen begint de eerste vakantie van 2013 voor hem!

Diploma B

Wat is hij trots!

Na vorig jaar zijn zwemdiploma A gehaald te hebben, deed Jeroen dit jaar ook de snelcursus B bij de dames van PreSport. Om eerlijk te zijn had hij er niet heel erg veel zin in, want de cursus was op zaterdagmiddag en dat is een tijdstip dat Jeroen normaal lekker met zijn vrienden aan het spelen is. Maar goed, alleen met je A mag je bepaalde zaken in het water niet doen (zoals bijvoorbeeld in het kanaal zwemmen of op wedstrijdzwemmen), dus hij ging er toch maar voor. Eigenlijk leek Jeroen zijn cursus erg veel op hoe zijn broer het eerder deed: alle zaken gingen hem eigenlijk heel eenvoudig af en sommige zelfs heel erg goed zoals de borst- en rugcrawl. Er bleef echter een punt dat lastig was, en dat was het vermaledijde gat waar hij doorheen moest zwemmen. De eerste twee lessen lukte het niet, maar de volgende drie lessen kwam hij er wel doorheen en na de laatste les kreeg hij ook te horen dat een extra lesje niet meer noodzakelijk was. Goed nieuws natuurlijk en daarom vertrokken Jeroen en ik (Daan was nog ziek en Ans bleef bij hem) vanochtend om 8 uur naar zwembad de Planeet in Haarlem. Na het omkleden gaf ik Jeroen een dikke kus en vertrok hij naar het zwembad. De eerste oefeningen gingen heel erg goed, totdat.....het gat kwam. Helaas gingen de eerste twee pogingen op een paar centimeter niet goed, wat ertoe leidde dat Jeroen een beetje zijn hoofd liet hangen. Hij wilde nog wel een derde keer, maar hij moest verder met de andere oefeningen. Na even diep ademgehaald te hebben, ging hij er toch weer tegenaan en toonde dat hij een toekomstig ster op de borstcrawl is, door in een groep van 35 kinderen als eerste te eindigen. Na alle zaken gedaan te hebben, moest hij nog een keer het gat doen in de rebound en......in de eerste poging daarna ging hij er flitsend doorheen! Wat een pak van ons hart, ook bij Ans die ik via de Whatsapp op de hoogte hield van de vorderingen. Gelukkig kon Jeroen dus een paar minuten later trots zijn Diploma B ophalen en met een grote glimlach op zijn gezicht de ereronde lopen. Goed gedaan kerel, ik ben mega trots op je!!!

Galaga

Prijs voor de beste graphics krijgt Galaga niet

Het is inmiddels een trend dat "games uit de oude doos" opnieuw uitgegeven worden op de iPhone of de iPad. Het zijn er al heel veel, maar de meesten laat ik aan mijn deur voorbij gaan, want meestal valt een oude klassieker die je dan toch nog een keer gaat spelen vies tegen, omdat je inmiddels zoveel meer gewend bent. Maar voor 1 spel maakte ik toch graag een uitzondering: Galaga. Het is eigenlijk niets anders dan een wat opgewaardeerde versie van Space Invaders en veel tegenvallen kan het niet, want het concept is niet heel erg moeilijk, namelijk heen en weer bewegen en de vijanden die op je afkomen neerschieten. Maar ik heb er warme herinneringen aan, want ik speelde het vroeger erg vaak in de speelhal van het de Mirandabad. Daar ging ik vaak met vrienden zwemmen en ik ging met mijn moeder mee als we naar de zwemles van mijn zus gingen. Ik had dan altijd wel een handje vol muntjes die daar in de machine verdwenen en het merendeel daarvan spendeerde ik aan Galaga. Natuurlijk ook wel eens andere spellen als Pac-Man of Centipede of Outrun, maar op de een of andere manier kwam ik altijd weer bij Galaga terug. Eenvoud, snelheid en felle kleurtjes zullen zeker de aantrekkingskracht zijn geweest.

Na de download heb ik een paar uur weer met Galaga gespeeld, maar toen ik uiteindelijk zonder problemen level 45 haalde was de lol er wel een beetje af. Je ziet, sommige zaken verleer je niet, het is net of je na jaren weer op een fiets stapt. Ik hou Galaga nog wel even op de iPad, maar of ik er een vaste bezoeker van wordt zoals ik vroeger naar de speelhal ging, dat denk ik niet.

Teparos Thai Wok

Phad Thai, een klassieker

Tijdens een wandeling langs de Gedempte Oude Gracht in Haarlem Ik was op weg naar Marqt), kwam ik vorige week langs Teparos Thai Wok. Even naar binnen glurend kwam ik erachter dat het een soort Wok to Walk betrof, alleen dan iets meer gestandaardiseerd. Er zijn meer basis soorten waar je uit kan kiezen, waarna je alleen nog het soort vlees kiest en daarna nog een keuze maakt voor rijst (wit of gebakken), mie of noodles. Het zag er best aantrekkelijk uit, maar die avond hadden we al eten, dus het ging over. Vandaag was er echter een nieuwe mogelijkheid: Daan was ziek en Jeroen ging naar de disco, zodat er alleen eten voor Ans en mij hoefde te komen. Het voorstel om Teparos eens te gaan proberen viel in goede aarde, zodat ik na Jeroen bij school voor de jaarlijkse disco afgezet te hebben op weg geen naar het centrum van Haarlem. Ik bleek niet de enige te zijn met het idee om eten bij Teparos te halen, want het was er flink druk. Maar de Thaise dames in de keuken en de Noord Afrikaanse toezichthouder hadden er flink de sokken in, zodat het best nog snel ging. Om eens een selectie te proberen, koos ik ervoor om een sate en kip loempia's als voorgerechten mee te nemen en als hoofdgerechten voor mij een pittige Phad Thai en voor Ans een mie gerecht met garnalen, oestersaus en onder andere champignons, bloemkool en broccoli. De eindrekening? 24 Euro. Dat was in ieder geval aantrekkelijk, maar ja, het moet natuurlijk wel in verhouding staan tot de geboden kwaliteit. Een kwartier later zat ik samen met Ans aan de dis en het feit dat alles schoon op ging, zegt denk ik voldoende. Het was meer dan prima te eten. Een zwauw maakt natuurlijk nog geen zomer, maar ik weet zeker dat we hier meer gaan komen. Met deze ervaring kan ik het iedereen die in het centrum van Haarlem een niet te dure, prima maaltijd zoekt, zeker anraden om eens bij Teparos Thai Wok langs te gaan!

Verzamelen

De huidige set

Sinds mijn geboorte heb ik altijd iets van een verzamelaar in me gehad. De meeste extreme vorm daarvan is wel mijn jarenlange hobby van het lezen en sparen van Amerikaanse comics geweest. Maar in de loop der jaren ben ik daar uitgegroeid (hoewel op zijn tijd ik nog erg van een comicje kan genieten....), maar het verzamelaarsbloed kruipt waar het niet gaan kan. Zo ben ik twee jaar geleden begonnen met het aanleggen van een kleine verzameling, namelijk die van honkbal petten. In eerste instantie is die beperkt tot het verzamelen van de dertig major league clubs. Nu is dat op zich heel eenvoudig: je gaat naar de eerste de beste internet site waarop Amerikaanse sport artikelen verkocht worden en je besteld ze alle dertig. Klaar. Maar ja, daar is geen leukigheid aan. Dus heb ik mezelf een criterium opgelegd, namelijk dat ik alleen een pet mag kopen als ik in de betreffende stad en bij grote voorkeur het stadion geweest ben. De huidige score is 12 van de 30 clubs, waarbij de oudste pet uit 2004 stamt, toen ik samen met Ans een wedstrijd van de New York Mets bezocht. de petten die ik in 1993 had van California Angels, Oakland Athletics en de Los Angeles Dodgers hebben de tand des tijds niet overleefd. In mei heb ik in ieder geval om er nog twee aan toe te voegen, met onze bezoeken aan de Texas Rangers en de Houston Astros.

Omdat ik pas twee jaar geleden besloot dit te gaan doen, heb ik een aantal mogelijkheden gemist. Zo ben ik wel in San Diego, Los Angeles en Anaheim geweest, maar de caps van Padres, Dodgers en Angels heb ik toen niet meegenomen. Een trip naar de westkust is dus nog een must :-).

En misschien dat ik nog wel iets verder ga met wat "specials". Misschien een leuke pet van een minor league club, terwijl een van mijn managers uit een bezoek naar Japan ook een pet voor me meeneemt. En als je dan bezig bent, dan kan je niet om een pet van het Nederlands Team heen als we de Haarlemse Honkbalweek gaan bezoeken. Deze verzameling neemt in ieder geval niet zoveel plaats in als 20.000 comics :-).

Metallica

Een echte klassieker

Sinds kort (ik denk een paar maanden) is het mogelijk om via Spotify ook de albums van Metallica te beluisteren. Het was een van de grootste gemissen dat waarschijnlijk de beste en in ieder geval meest invloed rijke metal bands niet via Spotify te beluisteren was, dus toen dit wel mogelijk was, nam ik het er even goed van een speelde aan een stuk de eerste vijf "volledige" albums af. Het was weer een trip down memory lane, wat voor mij begon in 1986. Ja, dat klopt, ik was niet een van de fans van het eerste uur, Kill 'em all en Ride the Lightning waren in eerste instantie aan mijn deur voorbij gegaan, maar in 1986 kreeg ik de CD "Master of Puppets" in mijn vaste platenwinkel in mijn handen gedrukt. Deze moest ik echt gaan luisteren en omdat het advies van Hans Jansen vaak aansloot bij mijn smaak ging ik op de kruk zitten, zette de koptelefoon op en startte de cd, om twintig seconde later ongeveer van de zitting geblazen te worden van het gitaargeweld dat los barstte. Waar ik normaal een paar minuten luisterde om vervolgens  wel of niet tot een aanschaf over te gaan luisterde ik nu precies 54.41 minuten, ik kon simpelweg niet opstaan of de koptelefoon afdoen, want ik wilde de rest van de CD ook horen. Ik verliet de winkel uiteindelijk niet met alleen Master of Puppets, maar ook met de eerdere twee cd's en die draaide ik vervolgens helemaal grijs.

Geweldig concert in 1991!

Een volgens Metallica hoogtepunt was het Monsters of Rock concert in 1991. Om eerlijk te zijn was ik op dat moment eigenlijk meer "into" de andere bands die die dag optraden: The Black Crowes waren net begonnen, Queensryche was muzikaal tot in de perfectie en de ouwe rockers van AC/DC gingen hun show opvoeren (speciaal voor Simon: ja, er was een bel waar ze met een hamer op sloegen, een opblaasbare grote vrouw en er werd afgesloten met kanonnen die afgeschoten werden, je raadt het niet!!). En Metallica was er ook, maar ik had geen idee wat die nu precies gingen doen. Nou, dat bleek simpel: ze kwamen, zagen en overwonnen in een show zonder enig attribuut, gewoon vier mannen die heavy metal tot in hun tenen waren. De enige opsmuk: ze kwamen het podium op onder de muziek van Once Upon a Time in the West, maar daarna was het anderhalf uur 'full speed ahead"  en uiteindelijk het beste optreden van de dag!!

De eerlijkheid gebied te zeggen dat na The Black Album ik redelijk af ben gehaakt. Teveel gezeur weer met de bassist, te veel geëxperimenteer, te veel in de media en wel de opsmuk opzoeken en, het ergste, een paar niet al te beste platen zoals Load, reload en St Anger. Gelukkig verrasten ze weer met Detah Magnetic wat weer meer op de "oude" Metallica leek. Maar op Spotify zijn nu de oude tijden weer te herleven en hoewel we natuurlijk altijd naar voren kijken, was dit toch wel weer even lekker. 

The Killing 3

Eerder schreef ik al een stukje over de Deense thriller serie The Killing. De eerste serie was een echt "whodunnit" met heel veel wendingen en een stukje politiek, terwijl de tweede serie meer een politiek verhaal was, en oh ja, er was ook nog een moord gebeurd. De eerste serie sprak me meer aan en toen ik hoorde dat er een derde serie uitgekomen was (waarbij overigens direct aangegeven werd dat dit de laatste serie is), hoopte ik dat het meer op de eerste serie dan op de tweede zou lijken. Nou, dat is in ieder geval zeker het geval. De hoofdpersoon is weer Sarah Lund, die er erg oud en getekend door het leven uit ziet. Ze heeft het contact met haar zoon verloren en doet wanhopige pogingen om met hem de banden weer aan te halen, maar de knaap wil er niks van weten. Ze wil er zelfs een bureaubaan voor aannemen om meer tijd te kunnen maken, maar op het moment dat ze dat wil doen (na haar 25 jarig jubileum), wordt er in de haven een uit elkaar getrokken lijk gevonden, en wordt Lund ingezet om zich op deze zaak te storten. Vervolgens volgt er ook de ontvoering van de dochter van de voorzitter van de RvB van het grootste bedrijf van Denemarken, Zeeland. Ook in deze serie weer een politieke lading, want de gebeurtenissen spelen zich af de achtergrond van de verkiezingen in Denemarken (de huidige regering heeft de steun van Zeeland nodig om de verkiezingen te kunnen winnen.....). De Deense thrillers zetten wederom hun zegetocht voort, want ook The Killing 3 is weer een geweldige serie. Jammer dat dit de laatste serie is, maar wellicht ook goed, want het zal onmogelijk zijn om dit hoge niveau altijd vast te houden.

Vakanties

I Love New York City!

Je kunt er maar een tijd mee bezig zijn :-). Het invullen van vakanties is altijd een leuke bezigheid, maar soms kan het ook wel wat veel worden. Je wilt namelijk zoveel doen, en je hebt maar beperkte tijd. Hoewel, als je het aan Daan en Jeroen vraagt is er niet altijd een eenduidig antwoord, want soms vinden ze het hartstikke leuk om op vakantie te gaan, en soms zijn ze er heel stellig in dat ze liever thuis blijven. Best lastig, als je twee reislustige ouders hebt. Daarom waren we erg blij dat voor de voorjaarsvakantie Ans een leuke locatie vond (die overigens eigendom is van een studievriend van haar die een jaar of vijf geleden geëmigreerd is), waar zowel Daan en Jeroen erg enthousiast over waren. Betekent dat we rond 29 april afreizen naar Frankrijk om daar een week vakantie te vieren. We laten de kroning van Prins Pils dan ook voor wat hij is. Voor de eerste week van de zomervakantie zijn ook de plannen al gereed. Ik blijf fijn doorwerken, terwijl Jeroen op kamp gaat en Daan en Ans weer een fietstocht gaan maken (wat vorig jaar ook een succes was). Daarna twee weken op vakantie met het gezin, de periode ligt vast, maar de bestemming nog niet, we denken nog steeds aan een rondreis in Griekenland, maar daar was Daan enthousiast over en nu ineens niet meer. Dat is nog even puzzelen dus.

Waar niet meer aan gepuzzeld hoeft te worden is de laatste week van de zomer vakantie, dan gaan Ans en ik namelijk naar New York. Het tijdsverschil met Hong Kong en de verwachte jetlag gaf de doorslag. Nou, zeker geen straf natuurlijk, ik heb al weer veel ideeën om dit in te vullen, onder andere wat meer aandacht voor de Bronx en Harlem, twee wijken waar ik toch minder geweest ben.

Tja, we komen ook nooit ergens....:-).

Diner van Jeroen

Hoofdgerecht: eigen gemaakte gehaktballetjes en groente pannenkoek

Vorige week had Daan een goed idee: hij wilde graag uit eten gaan en koos daarvoor een bezoek aan Het Gemaal (drie keer raden, hij nam de saté). Zijn broer wilde deze week nog een stapje verder gaan: hij wilde graag zelf een maaltje koken! En wat bij Jeroen in zijn hoofd zit, zit niet in zijn kont. Dus vanmiddag ging hij er met Ans op uit om ingrediënten te halen bij de Albert Heijn. Met een tas vol boodschappen kwam hij thuis en Daan en ik mochten niet weten wat erin zat, alleen sous chef Ans mocht helpen tijdens de bereiding. Het leuke was dat Jeroen geen kookboek ofzo uit de kast pakte. Nee, dat past niet bij Jeroen, hij is op alle vlakken creatief, dus het was direct experimenteren geslagen! Sommige zaken liepen daar wat beter in dan anderen, maar hij had er veel plezier van. Een experiment verdiende zeker de aandacht: een stuk koek in water met een groene kleurstof, dat laten bevriezen in de vriezer in een klein bakje en daarna uitserveren: hoewel het vreselijk smaakte was de presentatie bijna onovertroffen!!! Samen met Ans maakte Jeroen een mooi drie gangen diner, waarbij met name voor- en nagerecht er erg mooi uit zagen, terwijl het hoofdgerecht erg lekker was. Als dat zo door gaat, hebben we straks de nieuwe Sergio Herman bij ons in huis!

Weer eens bij Gary

Een fijn ontbijt!

In het nieuwe jaar was ik nog niet bij Gary's Deli geweest. Deels door ziekte, deels doordat het ook nog heel erg druk was. Maar een ochtendje bij Gary's is een mooi moment om eens lekker te relaxen. Daar reisde ik af met een tas met iPhone, iPad, een reisgidsje over Texas en een nog te lezen rapport. Bij binnenkomst was de start helaas niet helemaal goed, want echt drie seconde voor mij gingen twee mensen naar binnen, die direct in de "first class chairs" op de vide plaats namen (en overigens  gezamenlijk 1 glas water en 1 thee bestelden en daar bijna twee uur op konden teren). Daarom nam ik voor de verandering eens plaats op een van de barkrukken bij het raam om ook de vele mensen die door de Kinkerstraat liepen te bekijken.  Een goede plek voor mensen kijken, maar je krijgt er wel een houten kont van. Maar goed, de bagels kwamen vers uit de oven (een met humus en een met tonijnsalade) en de jus d'orange was vers geperst, dus het ontbijt was weer prima. Verder was het erg rustig qua gasten en met op de achtergrond wat klassieke muziek en na een uurtje een overschakeling op easy jazz, was het weer eens goed toefen bij Gary's. Maar hopelijk zijn de goede stoelen dan weer beschikbaar, dat is toch lekkerder!!

Superbowl 2013

Dit was de finale die ik graag gezien had....helaas

Zondag is het dan zover. Het grootste spektakel van het sportjaar in Amerika vindt dan alweer plaats. Naast de sport is er altijd een hele show die plaats vindt. Dit jaar zingt Alicia Keys het volkslied en geeft Beyonce een show tijdens de rust. Het is ook de tijd van de duurste commercials ter wereld, namelijk 4 miljoen dollar voor 30 seconden (en dan is er over aanbod, want de organisatie kon een reclame filmpje van PornHub dat 4 miljoen neer wilde tellen zonder problemen afwijzen, omdat men het niet in de sfeer vond passen). Dit jaar gaat de wedstrijd tussen de San Francisco 49ers en de Baltimore Ravens. San Francisco was redelijk verwacht in de finale (waar ze onderweg wonnen van de Green Bay Packers van Aaron Rodgers), maar de Baltimore Ravens is een flinke verrassing. Eerst wonnen ze van de Denver Broncos (met een van de beste spelers Peyton Manning), daarna wonnen ze van de New England Patriots (met een van de andere beste spelers, Tom Brady). Twee geweldige wedstrijden waar ze als underdog aan begonnen. Bij de Ravens is niet de spelverdeler Joe Flacco de ster (hij wordt zelfs als het debiele broertje van Rodgers, Manning en Brady gezien), maar Ray Lewis, de verdediger die hier zijn allerlaatste wedstrijd gaat spelen. Genoeg ingrediënten voor een klassieker van een wedstrijd, waarbij nog helemaal saillant is dat de coaches van de twee teams broers zijn (hoe gaan die ouders straks dat opvangen, het is de familie De Jong met spelers bij Ajax en Twente, maar dan ongeveer 100 keer vergroot). Maandag om 00.30 uur is het zover, dan gaat het feest van start. Dat wordt opnemen en de berichtgeving hierover een dag proberen te omzeilen, zodat ik maandagavond de wedstrijd op een Christelijker tijdstip kan kijken!