Tikibad

In Duinrell

Afgelopen vrijdag was alweer de laatste dag van de vakantie van Daan en Jeroen. Om dat te vieren, besloten we om naar het Tikibad in Duinrell te gaan. De mannen hadden er mega zin in, Jeroen stond al vanaf 6 uur 's ochtends te trappelen om te gaan. De geneugten van internet lieten zich weer gelden, want via internet konden we entree bewijzen bestellen. Scheelde toch weer fijn een hele Euro per kaartje, ik zeg: je bent Nederlander, dus pik in!! Maar de echt winst kwam uit het feit dat toen we aankwamen we niet in de rij moesten staan, want dat was om 11 uur al een flinke stoet geworden. Na een kort loopje door het park kwamen we in het Tikibad en wat mij opviel: het was Godvergeefs koud!! Dat is toch raar voor een subtropisch zwemparadijs!!! Jeroen wilde lekker dobberen in het bad (met name golfslag), Daan wilde liever van de glijbanen. Samen deden we de family slide, superslide, de blits en de flits. Bij de laatste kwamen we erachter dat Daan 1.50m moest zijn om erin te mogen, maar hij is pas 1.35. Dus toen hield dat op.

Overigens begon het door nog meer dingen op te houden, en dat waren met name de rijen voor de glijbanen en de drukte in het zwembad, je moest bijna vechten voor een plekje. Na twee uur hielden we het daarom wel voor gezien en bij het naar buiten gaan wisten we gelijk hoe die rijen er kwamen: er stond echt een mensen massa voor de deur!!! Als dat uiteindelijk allemaal nog naar binnen is gegaan, dan is het echt als haringen in een ton geworden. Daarom aan iedereen de gratis tip: ga NOOIT naar het Tikibad in een vakantie!! Het is er dan te koud en te druk!!!!

Librije

De Librije in Zwolle

Aanstaande vrijdag is wellicht al het culinaire hoogtepunt van 2011 voor mij (tenminste, van hetgeen er tot nu toe gepland staat natuurlijk :-)). Dan brengen Ans en ik een bezoek aan De Librije. De reservering is 16 maanden gelden gemaakt, want dat is nog steeds de wachttijd om op een vrijdag of zaterdag in De Librije te gaan eten. Wat schetst mijn verbazing, dat ik afgelopen week via Twitter van Alle Toprestaurants (geweldige site en gratis te downloaden app op de iPhone overigens voor de levensgenieter:-)) moest lezen dat de Firma Boer in financieel zwaar weer zit. Dagblad de Stentor wist dit te melden, waarin ook kennis wordt gegeven van het feit dat men enerzijds met de koop van het pand waar het Librije Hotel en restaurant Librijes Zusje gevestigd is een te hogen schuldenlast (inclusief dito rente) op zicht heeft genomen, maar anderzijds ook gewoon teveel personeel in dienst heeft zodat het allemaal niet meer uit kan. Het gehele artikel is hier te te lezen. Ook hier is dus een reorganisatie noodzakelijk, waarbij terug gaan naar de kernactiviteiten van het bedrijf en een bijbehorende heroverweging van het benodigde personeel centraal staan. Tja, zo zie je maar, dit gebeurd dus niet alleen bij grote multinationals, maar ook op kleinere schaal. Ik hoop wel dat ze vrijdag nog open zijn...:-).....

The Killing, eerste serie

Eerder reeds genoemd, de Deense serie met de prachtige Deense naam, The Killing :-). Zojuist de laatste aflevering van de eerste serie gekeken en ik moet zeggen: het was een genot. Even wennen aan het Deens ipv Engels of Nederlands, maar echt een steengoed verhaal met een steengoede acteer prestatie! Absoluut een aanrader! Gelukkig is er nog een The Killing, deel 2, dus die gaan we binnenkort maar eens op de Popcorn Hour zetten om van te genieten! Maar vanavond doen we dat maar even niet meer, kantoor zit al op slot en daar staat de spullenboel. Dus nu maar even verder met eerst een stukje Wende Snijders op TV (geweldige zangeres, maar verder zo gestoord als een op hol geslagen draaideur!) en dan wellicht nog een aflevering van een andere favoriete serie, The Mentalist, eens kijken wat Patrick Jane nu weer op zijn weg gaat vinden! Misschien wel een spoor naar zijn aardsvijand, Red John.

Spotify

Een bijzonder goede dienst: veel gratis muziek met Spotify

Vandaag was ik bezig met wat onafgeronde zaken op de Mac aan het bijwerken, waarbij ik een muziekje op wilde zetten. Helaas, mijn iPod was ingepikt door Daan en Jeroen en met de nummers die ik nog op de Mac had staan had ik het wel even gehad. What to do? Ik herinnerde me een applicatie waar ik vaak van gehoord had (onder andere in mijn gadget lijfblad Stuff), genaamd Spotify. Daar zou je op een hele makkelijke manier miljoenen gratis nummers moeten kunnen vinden, in afspeellijstjes stoppen en af kunnen spelen. Klonk te mooi om waar te zijn, maar vooruit, proberen kan altijd. Dus snel snel naar www.spotify.com/nl, binnen een minuut een profiel aanmaken (gratis tip voor Spotify: als je een rubriek vergeet in te vullen, accentueer even wat dat is, anders zoek je je scheel), een zoekpdracht naar een nummer doen (ik koos "just like a pill"  van P!nk) en....presto.....we waren aan het luisteren. Jemig, het is dus echt zo makkelijk als men had gezegd!! Dat is wel heel erg gaaf. vervolgens kost het een paar minuten om een afspeellijst aan te maken, uit te vinden hoe je je Spotify account aan Facebook koppelt, je afspeellijst publiek maakt en hoe je nummers die je goed vindt aan kunt prijzen.

Ik nam gelijk maar een abonnement voor 4,99 euro per maand, dan ben je gelijk af van alle vervelende reclames en heb je onbeperkte stream time (anders beperkt tot 20 uur per maand), je kunt de account ook zonder beperkingen op je mobiel gebruiken en nog wat zaken. Inmiddels heb ik een paar "playlist"  aangemaakt (oa Motorhead, NOFX, Pennywise en de onvolprezen Ben Saunders), en een paar aanbevelingen geschreven die op Facebook en op Twitter geplaatst zijn. Eerlijk is eerlijk: dit had ik wat eerder uit moeten proberen, want het zit echt geweldig in elkaar. Uiteraard ook wat nadelen, zo staan echt niet alle artiesten in Spotify, en dan gaat het wel over grote bands als bijvoorbeeld AC/ DC en Metallica, maar goed, je kan niet alles hebben in het leven. Maar super makkelijk dus, absoluut een aanrader. Nu eens kijken hoe e.e.a. makkelijk te streamen is naar normale speakers of een Squeezbox Touch van Logitech. Leuk om uit te zoeken!

FTD: het was mooi

FTD gaat ermee stoppen nav rechtzaak met Brein

Afgelopen week wilde ik weer eens kijken of er nog leuke dingen te downloaden waren. Ik liep wat achter met afleveringen van onder andere The Mentalist (mn omdat we nog vol in The Killing zitten, wat een super serie overigens!!), dus ik ging er eens voor zitten. Bij het opstarten van een van mijn meest favoriete applicaties, FTD (die het opzoeken van zaken in newsgroepen heel erg makkelijk maakt), werd ik verrast met een bericht in de mailbox van FTD. Shock en horror waren vervolgens mijn deel, want daarin stond de aankondiging dat FTD ermee gaat stoppen. De rechtzaak die zij hadden gevoerd tegen de stichting BREIN was verloren gegaan en de rechter had verordineerd dat FTD uit de lucht zou gaan. Hoewel men nog overwoog om een bodem procedure door te zetten, heeft men uiteindelijk besloten de handdoek in de ring te gooien. Erg jammer, want veel mensen (meer dan 400.000) maakten actief gebruik van dit top initiatief. Dus dat wordt of weer zoeken in de news groepen bij usenet (gelukkig heeft Newsleecher een mooie zoekfunctie), of een echt alternatief vinden. Ik denk dan bijvoorbeeld aan Spotnet (met dank aan Rene), maar iedereen die me met een beter alternatief kan verblijden nodig ik graag uit om te reageren!  

Culturele uitwisseling

Voetbal vs cricket: Ajax vs Chennai Super Kings

Twee weken geleden was ik dus in India. Naast het werk daar viel op dat het land in een continue vlaag van verstandsverbijstering leeft, zodra het woord "cricket" valt. De groupies die voor ons hotel in Chennai liepen omdat daar de teams van Zuid Afrika en Kenia bivakeerden spreken boekdelen. Nu bleek ook onze engagement manager van Cognizant, Anand Kailasam, een fervent cricket liefhebber te zijn, met een speciale liefde voor de Chennai Super Kings, zeg maar de Inter Milan van Cricket van vorig jaar. Hoewel ik graag een wedstrijd gezien had, kwam dat er niet van, maar Anand beloofde om een aandenken in de vorm van een shirt mee te nemen. Ik kon natuurlijk niet anders doen dan als tegenprestatie de trots van Nederland, ons alles Ajax presenteren. Afgelopen dinsdag was het daarom tijd om aan een culturele uitwisseling tussen Nederland en India te doen in de vorm van het ruilen van de tenues van deze grootmachten. Een mooi moment in de samenwerking en een stap om de band verder te smeden :-).

Ans is jarig!

Mooie parels, fijne parels!!

Na het feest van Daan op zaterdag, gingen we gelijk door met de volgende verjaardag, namelijk die van Ans! Een mooier cadeau dan hetgeen ze negen jaar geleden kreeg (lees: Daan) is natuurlijk niet te vinden, maar we probeerden toch in de buurt te komen :-). Het eerste onderdeel daarvan was dat mama even lekker uit mocht slapen, dus ipv 7 uur kon ze wel tot een coole 7.45 uur blijven liggen!! Daarna barstte het gezang uit en werd driestemming een mooi staaltje van lang zal ze leven ten gehoren gebracht!

Daarna was het tijd voor de fysieke cadeautjes! Jeroen had een hele mooie blouse uitgezocht, tot groot plezier van alle winkelende dames in de Grote Houtstraat in Haarlem. Een prachtig exemplaar en nog perfect de juiste maat ook.  Ja, deze jongen heeft er echt kijk op! Daan had een ander cadeau, namelijk een Gucci horloge, mooie leren band, maar voornamelijk erg dun en licht, zodat je het bijna niet aan je pols voelt zitten. Beide cadeaus werden omlijst met prachtige tekeningen die de jongens gemaakt hadden, knap om te zien wat ze daar nu al mee op papier weten te zetten! Mijn cadeau kwam als laatste en het was een parelsnoer, dat ik bij Schaap en Citroen gekocht had. Diverse kleuren parels, waarmee we nog een keer terug naar de juwelier mogen om een sluiting uit te kiezen die het best bij de parels en de drager past, waarna ze terug gaan naar de back office van de juwelier, om de parels te laten rijgen en knopen (ik weet niet waar de back office is, ik hoop niet dat hij naar India of een ander lage lonen land geoffshored is, dan duurt het wat weken voor hij terug is :-)). Al met al een grote verwennerij, en het was mooi om te zien dat Ans van alles evenveel kon genieten. Zo zie je maar: het is leuk om te krijgen, maar minstens zo leuk om iets te geven als het echt gewaardeerd wordt!!!

My blackberry is broke

Een kapotte blackberry

Tijdens de verjaardag van gisteren waren de gadgets natuurlijk weer onderwerp van gesprek. Het gehalte iPhones aan tafel was bewonderingswaardig en het gesprek ging al snel over de coolste apps die op dit moment op de markt zijn. Maar wat wel leuk was, was dat we ook een aftakking maakten naar de Blackberry en via die discussie op een leuke scene kwamen die niet al te lang geleden op de BBC uitgezonden werd in het programma "The one Ronnie" (een afgeleide van het vroegere programma "The Two Ronnies", ik durf niet te gokken wat er met de tweede Ronnie gebeurd is, maar gezien de leeftijd van de eerste is er denk ik niet veel denkwerk voor nodig om dat uit te vinden). Deze scene heet "My blackberry is broke",  waarin een flink aantal woordgrappen gemaakt worden in een sneltreinvaart. Thema is ICT, telecom en gadgets in het algemeen, maar de omgeving waarin het zich afspeelt is een groentewinkel. Ik vond het bijzonder knap gemaakt, zeker hoe alles aan elkaar vast wordt gepraat. Het duurt mar drie minuten, kort maar krachtig, en zeker een aanrader om even de tijd voor te nemen om te bekijken. Met dank aan Edwin voor het aandragen hiervan!

Daan is negen jaar!

Zweinstein was de grootste doos

Zaterdag was het de verjaardag van Daan. Toen hij vrijdag ging slapen, vroeg hij wel vier keer hoe laat hij op mocht staan. Streng doch rechtvaardig hielden wij het simpel voor onze kleine vriend: gewoon zeven uur, net als altijd. Zaterdagochtend stond Daan dan ook vroeg voor onze neus. Is het al zeven uur? Ja, ja, kom op, we moeten naar beneden voor de cadeaus. Nog erg niet wakker stapte ik uit bed, keek op de klok en....zag dat het 4.45 uur was! Met de nodige moeite wisten we Daan weer in bed te krijgen, maar dat werden uiteindelijk nog 2.15 uur onrustig liggen. Strak om 7 uur ging de wekker (lees: Daan) af en togen we met zijn allen naar beneden. Daar was het tijd om de cadeaus uit te pakken. Dat was deze keer wel een heel verschillend assortiment. Om precies te zijn was het: Lego, Lego, Lego, Lego en een PS3 spel......van Lego Harry Potter :-). De Lego viel uiteen in twee onderdelen, namelijk Harry Potter en Ninjago. Al met al was het een kast vol, dus zondag kan er flink gebouwd gaan worden!

Daan en Jeroen stortten zich op de PS3 en ik kon het restant van de boodschappen gaan halen, waaronder de taart. Om 14.00 uur kwam de visite, door wie Daan wederom onder de cadeaus bedolven leek te worden. En drie maal raden wat hij daarvan kreeg? Ja, inderdaad, Lego, Lego, Lego en.....Lego! Normaal wil Daan dan gelijk aan de slag, maar het was lekker weer, dus samen met de neefjes en het nichtje werd er eerst een flink aantal uren in de tuin gespeeld (en dat is ook wel eens fijn, want daarvoor hebben we dit perceel natuurlijk ooit gekocht!).

Ben je net terug uit Chennai, eet je 's avonds toch Indiaas

Zo rond een uur of half zes was het tijd om het diner te gaan regelen. De kids hadden toch hun zinnen gezet op een rondje friet, dus werd ik op pad gestuurd om dat te regelen. Uiteraard naar de beste snackbar in Zwanenburg, Cafetaria Merksnack. Ans ging het diner voor de volwassenen halen en om mij een groot plezier te doen, werd het Indiaas (jaja, je moet toch even afkicken na een tijdje in dat prach-ti-ge land!!). Dus even naar India Corner in Haarlem, aangeschreven als het beste Indiaase restaurant van Haarlem. Ze kreeg ook nog een warmhoudapparaat mee, dat was super service. Het was een prima maaltje, met speciale aandacht voor het gerecht met spinazie en de ruime sortering van verschillende soorten naans die bij de gerechten geserveerd werden. Om een uur of half tien vertrokken de laatste gasten en ruimden Ans en ik de boel een beetje op, keken nog een aflevering van The Killing en daarna gingen we redelijk vroeg naar bed, want de volgende dag was het alweer de verjaardag van Ans!

Verkiezing Provinciale Staten

Jeroen heeft zijn keuze gemaakt!

Binnenkort is het weer zover, we mogen als Nederlanders weer naar de stembus. Deze keer voor de verkiezingen voor de Provinciale Staten. Ik moet eerlijk bekennen dat het, op de verkiezingen voor de waterschappen na, voor mij in essentie de minst interessante verkiezingen zijn, want ik kan geen drie dingen bedenken die de provincie voor mij doet. Sterker nog: ik moest heel erg hard nadenken wie nu ook alweer de commissaris van de koningin van Noord Holland was. Ik dacht eerst aan de Groen Links topper Harry Borghouts die 78 miljoen belastinggeld in de put van Icesave wist te storten, maar die is inmiddels alweer verdwenen en nu is het natuurlijk Johan Remkes, de ex-minister van de VVD.

Deze keer is het natuurlijk interessanter, want uiteindelijk vertalen we de verkiezingsresultaten naar de bezetting in de eerste kamer en daar hebben we natuurlijk nu geen PVV vertegenwoordiging, waardoor het voor het kabinet soms veel energie kost om wetgeving door te voeren (hoe gedateerd is dit orgaan...). Dus ik zal, zoals het een goed democraat betaamd, natuurlijk weer mijn recht doen gelden, maar om nou te zeggen dat ik precies weet wie lijsttrekker Elisabeth Post is en waar ze voor staat....nou, nee. Jeroen heeft zijn keus op gevoel gemaakt. Op een brug in Haarlem waren allerlei posters van de diverse politieke partijen geplakt en toen ik Jeroen vroeg welke hij zou kiezen, liep hij spontaan naar die van de ..... SP!! Daar moet ik toch nog even een goed gesprek mee gaan hebben, want als dat zo door gaat, gaat het helemaal de verkeerde kant op met die jongen en groeit hij op voor galg en rad :-)!

Eten in India

Een hamburger in The Cappuccino in het Sheraton in Chennai

Mijn laatste post voor wat betreft mijn bezoek vorige week aan India. Deze keer over het eten dat er daar geserveerd werd. Deze keer heb ik alleen in de hotels gegeten waar ik ook gelogeerd heb. In het Radisson in Delhi was het barfood, waarbij met name de knoflook garnalen op vielen door, nou ja, de vele knoflook en de heerlijke sate! In Pune in het Meridien aten we klassiek Indiaas eten op de dak van het hotel, bij een ijskoud zwembad en met veel geluid van het rangeerterrein van het station achter ons. Prima voedsel, maar als men lam serveert en zegt dat het kip is, dan is er wel iets fout. Daarna was het Chennai en het Sheraton. Daar aten we in The Cappuccino, zeg maar het eetcafe dat daar 7x24 open is. Op aanraden van mijn mede reizigers nam ik de eerste avond de hamburger, ook omdat iedere middag een volledig Indiaas buffet geserveerd werd en dat twee keer per dag vond ik wat veel van het goede. Ik kan niet anders zeggen dan dat deze hamburger.....echt een van de smerigste was die ik ooit gegeten heb. Taai, smakeloos en het broodje was zo oud als de weg naar Rome.

Tonijn met een zure garnering: verrassend fris!

De tweede dag in de Cappuccino was het Indiaas, maar echt van een beschamende kwaliteit. De derde dag was ik er klaar mee, en kozen we voor On The Rocks, waar live muziek werd gespeeld door een violiste die met een band meespeelde en moderne nummers van een enigszins klassiek jasje voorzag. Hoewel beschimpt door mijn tafelgenoten vond ik het eerlijk gezegd niet zo heel slecht. Het diner was het beste wat ik de week in India gegeten heb, het was tonijn vooraf, gevolgd door een heerlijke Australische steak in een pittige kruidenmix en geserveerd met een barbecuesaus waar de mensen uit de zuidelijke staten van de Verenigde Staten jaloers op zouden zijn geweest.  Daarna kwam wel een flinke tegenvaller: om 11 uur ging de tent eigenlijk al dicht, maar Geert Jan en ik mochten nog even een tijdje blijven zitten om gezellig na te tafelen en om de afgelopen week en de ervaringen die we opgedaan hadden door te nemen. Is toch wel even wennen, want in Nederland word ik om 1 uur 's nachts nog niet gesommeerd om weg te gaan, maar hier begonnen zo rond 11.30 uur de obers wel erg veel langs onze tafel heen en weer te lopen :-).

Winkelen in India

De leukste winkel in Chennai!

Zoals bij sommigen van de lezers inmiddels al bekend is India niet mijn meest favoriete land ter wereld. Natuurlijk moet ik er af en toe heen voor mijn werk, maar ik zou er nooit uit vrije wil naartoe gaan. Op de een of andere manier spreekt het land me niet aan. Een analyse voor mijzelf leerde me dat dat voornamelijk komt omdat ik vaak het gevoel heb dat ik opgesloten zit. Niet letterlijk natuurlijk, maar je loopt niet even het hotel uit, om een wandelingetje te maken. Ook als je in bijvoorbeeld Fishermans Cove zit, is het niet anders dan bijna op het reservaat blijven in het zwembad, maar oh jee, nee, je gaat niet buiten het hek. Voor iemand als ik die dat toch graag doet om, bijvoorbeeld, eens wat winkeltjes te kijken, is dat lastig en vervelend. Shoppen in India is voor mij dus geen bezigheid, want bij winkels kom ik bijna niet in de buurt en de enige keer dat ik het gedaan heb in Bangalore heeft het geen indruk op mij gemaakt.

Nu zat ik afgelopen reis in het Sheraton, en bij het inchecken viel mijn oog op een kleine niche in de muur waar een bord stond dat aangaf dat om de hoek twee winkels waren. Natuurlijk werd mijn interesse gewekt en werd ik door de aardige mevrouw van het Sheraton naar de winkels gebracht (dat was toch maar liefst 20 meter verderop, dus ik was blij dat ze dit deed, anders was ik wellicht verdwaald...). Wat schetste mijn verbazing? Er waren maar liefst twee winkels!!! Maar voor mij wel heel erg gevaarlijke, want aan de ene kant zat Mont Blanc en aan de andere kant Tag Heuer. Twee van mijn all time favoriete merken!

Gelukkig wisten mijn mede reizigers me te bedwingen om direct naar binnen te stormen en tot aanschaf over te gaan. Er lag wel erg veel moois namelijk, maar het blijkt dat luxe merken (de originele dan natuurlijk :-)) ongeveer 25% duurder zijn dan in Nederland. Dat stemt mij als Nederlander natuurlijk niet tevreden, want hoewel ik normaal altijd simpel kijk of ik het er voor over heb, krijg ik er toch een minder bevredigend gevoel bij als ik iets in den vreemde koop, dat uiteindelijk voor minder geld in Nederland te koop blijkt te zijn. Dan is er maar een reden om het te kopen, en dat is ter ondersteuning van een hele mooie herinnering. Maar ik denk dat ik die niet in India op ga doen :-).

YES, de mailbox is leeg (nou ja, bijna dan :-))

De afgelopen dagen geen posts gehad, en ook vandaag kom ik er haast niet aan toe. Echt balen, want Content is King voor een blog, dus ik moet mijn leven beteren. Alleen is mijn agenda op de Rabobank zo gevuld, dat de avond snel opgaat aan het wegwerken van de mails. Dat is nu gelukt, want op een mail na waarop ik Geert Jan input moet geven voor zijn leergang architectuur is de mailbox leeg. En morgen heb ik ruimte in de agenda gemaakt om een uur of vier aan een analyse van mijn nieuwe programma te besteden, zodat we het ook nog eens op een snuggere manier op te schrijven. Als dat lukt, dan weet ik zeker dat ik mezelf een paar kilo lichter ga voelen!

KLM Huisjes

De huisjes van KLM

Een van de terugkerende gebeurtenissen als je business class met de KLM vliegt, is dat je aan het eind van de reis een KLM huisje uit mag zoeken. Dat betekent dat de stewardess dan met een dienblad komt met daarop kleine delfts blauwe huisjes met een slokje jenever van Bols erin. Voor de reiziger die vaak vliegt, is het een sport geworden om deze huisjes te verzamelen.

Nu heb ik veel in mijn leven verzameld, maar deze serie laat ik aan mijn deur voorbij gaan, ook omdat ik te weinig op dit niveau reis om er echt meters mee te maken. Maar een collega spaart ze wel, dus toen we op de heen reis een huisje uit mochten zoeken, pakte ze haar lijstje en koos ik er een die ze nog niet had. Op de terugweg was het iets ingewikkelder, want zij bleef nog een week in India, maar geen nood, ik kreeg het bijgewerkte lijstje mee. Aan het eind van de vlucht van Delhi naar Amsterdam kwam de stewardess weer langs, maar bleek er geen huisje meer te zijn die zij nog niet in de verzameling had. Maar gelukkig liet mijn arendsoog mij niet in de steek. Ik had namelijk een buurman uit Kenia, waarvan ik zag dat hij net voor mijn neus een huisje kaapte die wel aan de eisen voldeed (lees: nog niet in de verzameling) en na met wat gebroken Engels (van hem dan) en bewegingen met handen en voeten, wist ik de huisjes tussen ons te ruilen.  Een overwinning voor de cursus "onderhandelingsvaardigheden voor gevorderden", die ik ooit bij CMG genoten heb!

Goed advies uit India

Goed advies in een Indiaas kantoor!

Als je in India reist, krijg je gelukkig van vele mensen advies. Dat geldt zowel voor mede reizigers/ bezoekers als ook van autochtone bevolking. Mijn gouden tip die ik iedereen mee kan geven na mijn allereerste bezoek dat ik ooit aan India bracht (Bangalore om precies te zijn): als je aangeboden wordt om ijsblokjes in je cola te doen, wees dan verstandig en zeg "no thanks", want deze ijsblokjes worden van kraanwater gemaakt en daar kan de Europese maag over het algemeen heel erg slecht tegen. Ik kan het uit een persoonlijke ervaring vertellen!

Deze reis stond ik natuurlijk ook open voor goed advies, zoals ik dat natuurlijk als professional en mens altijd doe. Deze keer vond ik het beste advies op het heren toilet bij onze leverancier. Wat mij daar opviel was dat ik diverse malen daar mensen in het toilet heb zien staan, die de deur achter je dicht doen en je papieren handdoekjes aangeven als je je handen moet wassen. Maar helemaal bijzonder was het bord dat daar hing wat aangaf dat je niet op de grond moest spugen (gratis tip!). Ik stond verbijsterd dat dat nodig was om te zeggen, maar er werd mij verzekerd dat als het bord er niet hangt, de hele grond ondergekwat wordt. Lekker smakelijk. Ik was verbijsterd, maar toen ik dit aan mijn vrouwelijke collega liet zien haalde ze haar schouders er nog niet eens voor op (ze is wat vaker in India geweest :-)), vroeg wat er speciaal aan was en vertelde me dat er ook op het dames toilet dit soort borden hangen, maar dat ik niet wil weten wat daarop staat. Gezien mijn bijzonder grote vertrouwen in haar, ga ik fijn op haar inschatting af en zal ik er zelf geen empirisch onderzoek naar doen!!! Of zoals een Britse komiek ooit zei in een Star Trek persiflage: I will boldly go were no man has gone before!! You mean the Omega Quadrant? No, the ladies room!!!!!

Bezoek India

Gelukkig niet meer met de bus van domestic naar international in Delhi

De afgelopen week heb ik weer eens bezoek aan India gebracht. Veel van het ontwikkelwerk dat we uitvoeren wordt daar namelijk uitbesteed. Het reisgezelschap bestond vanuit onze zijde deze keer uit Berber, Erik, Geert Jan en ikzelf. Deze keer was het wel een trip met wat stops. Zoals gebruikelijk was de eerste etappe met KLM naar Delhi, waar we de overnachting deden. Daarna ging de reis echter naar Pune en daarop vloog ik voor het eerst met Kingfisher (even wennen, daar was geen business class). In Pune was er een bezoek van anderhalve dag, met name om het team daar te leren kennen (en zij ons) en een uitleg over het programma te geven, aangezien dat team net gestart was. Daarna moesten we naar Chennai, maar daar bleek geen rechtstreekse verbinding mogelijk te zijn. Dus via het altijd rustieke Bangalore naar Chennai.

Bijzonder mooie hotel kamer in Pune in Le Meredien, aanrader!

Dat was de hoofdbestemming van onze reis, waar we drie dagen bleven om ons factory model weer eens goed onder de loep te nemen, de manier van agile werken te bespreken en het programma dat ik sinds kort onder mij  hoede heb aan de offshorekant eens goed door te nemen. Na deze activiteiten was het voor Geert Jan en mij  tijd om naar huis te gaan, omdat onze taak er voor nu wel op zat. Erik en Berber bleven omdat er komende week nog verdere afstemming met de factory van een ander domein nodig is. Leve de electronische tijden, want 5 minuten nadat GJ en ik weer weg gingen, begon de verdere email communicatie alweer op gang te komen met de achterblijvers :-) en die zal de komende week natuurlijk op gang blijven.  De terugreis ging vrij soepel (Chennai, Delhi, Amsterdam). Wat daar erg bij hielp is dat het vliegveld van Delhi voor de common wealth games helemaal is aangepast en dat je tussen domestic en international gewoon kunt lopen ipv dat je op een aftandse bus moet wachten, maar alle risico's van doen (je moet we van gate A1 naar D48 lopen, maar goed, dat heb je ervoor over als reiziger!!). En hoewel ik moeilijk kon slapen, heb ik een beetje gedommeld, genoeg om tot nu toe in ieder geval door te trekken. Nu net thuis en straks vroeg naar bed om van een goede nachtrust te genieten!

Social Network

Social Network, een aanrader!

De afgelopen dagen ben ik ik India geweest en ook deze post komt uit Chennai. Het land waar ik altijd heen reis om het over ICT zaken te hebben, maar waar de afgelopen dagen geen fatsoenlijk wireless internet te vinden was. Wel via een kabel, maar ik weet nu hoe het Apple gelukt is om de MacBook Air zo licht en dun te houden (een poort hiervoor zit namelijk niet in de machine..:-)). Nu eindelijk een mogelijkheid om iets te schrijven, dus ik begin nog maar even bij het begin. Toen ik afgelopen zondag naar Delhi reisde, mocht ik weer fijn business class vliegen. Lekker stoelen en mooie beeldschermen. Toen mijn reisgenote in de stoel naast met even gezellig ging doen en gelijk haar koptelefoon opzette om een film te gaan kijken (RED om precies te zijn), besloot ik dat ook maar te doen. Mijn keuze was "The Social Network", waarin het ongecensureerde verhaal van de oprichter van Facebook, Mark Zuckerberg. Hoewel het om een film gaat en natuurlijk een flink aantal zaken best aangezet zullen zijn en het natuurlijk ook geen medewerking van de persoon in kwestie heeft gekregen, geeft het, als er maar 50% van hetgeen er getoond wordt waar is, een bijzondere inkijk in de wereld achter Facebook en de zaken dit bij de tot stand koming gespeeld hebben. Van het neurotische gedrag van Zuckerberg zelf (een bijzonder hoog begaafd iemand, met een nog groter ego) tot de manier waarop hij ongeveer iedereen die iets in de melk te brokkelen had bij Facebook uiteindelijk in de ijskast gezet heeft, het is allemaal erg bijzonder. Ik heb er in ieder geval twee uur lang bijna ademloos naar gekeken. Geen grote namen aks acteurs, maar een erg passende cast die het echt een bijzonder levensecht gevoel geeft. Iedereen die vaak internet gebruikt en helemaal zaken als Twitter, Linkedin, MySpace, Hyves of uiteraard Facebook zelf moet deze film zeker gaan kijken. En het mooiste: je hoeft er echt geen vlucht naar Delhi voor te maken!

Het pompstation

Er was live muziek in Het Pompstation

Gisterenavond was het weer een avond voor "the good old boys". Het was mijn beurt om de keuze voor het restaurant te maken om het kwartaal diner van Rene, Frank, Simon en mij en de keus viel op Het Pompstation in Amsterdam Oost. Het was me aangeraden en na bestudering van de website en de daarop aanwezige kaart, leek het me wel iets om met de heren naar toe te gaan. Reserveren ging wat merkwaardig, want toen ik belde om een reservering te maken, kreeg ik terug "ja, dat kan ik nu even niet doen want ik sta niet in de buurt van het orderboek, ga maar even naar de site om via die manier een tafel te reserveren". Geheel klantvriendelijk was het niet, maar goed, als het niet anders kan voel ik me ook niet te goed om dat via SeatMe te regelen (SeatMe heeft overigens ook een aardige app voor de iPhone, interessant voor de liefhebber van uit eten gaan om snel mee te kunnen reserveren).

Zo gezegd zo gedaan en vrijdagavond om 19.00 uur haalde ik Rene op. Frank en Simon gingen rechtsreeks en dat was maar goed ook, want het was flink druk op de weg, zeker in de binnenstad van Amsterdam, maar via Whatsapp hielden we team Volendam goed op de hoogte van onze vorderingen en, na nog even op het verkeerde been gezet te zijn door het navigatiesysteem van de C5, waren we om 19.45 uur aanwezig, 15 minuten later dan afgesproken. Dat was niet heel erg, want inmiddels hadden Frank en Simon zich op de banken voor het kleine podium van Het Pompstation (wat nog de karakteristieken van het oorspronkelijke gebouw heeft, waar vroeger water door gepompt werd naar de rest van Amsterdam). Net voordat de band ging spelen, werden wij door de gastvrouw naar onze tafel begeleid. Overigens speelde de driemans band (bassist, gitarist en zanger/ harmonica speler) een drie sets en aardige deuntjes, waarin er een mix was van rock n roll, country en jazz.

Sashimi van tonijn, met een loempia erop

Onze tafel was op de eerste verdieping, en na een korte historie van het pand kregen we de kaart voorgeschoteld. Dat bleek een hete kaart te worden, en dan letterlijk, want na een korte bestudering legde Rene zijn versie neer, maar wel bovenop de kaarsen die aangestoken waren, waardoor die in de fik vloog en vervolgens met brandwonden afgevoerd moest worden (de kaart dan, niet Rene gelukkig!).  We besloten voor vier gangetjes te gaan. Het hoofdgerecht stond eigenlijk al vast, want de specialiteit van Het Pompstation zijn de steaks, in vele soorten en maten. Om het voor de kok makkelijk te maken, kozen we allemaal voor een Chateau Briand, met daarbij de hele kaart van bijgerechten (frites, aardappelpurree, salade ui/ tomaat, haricoteverts, spinazie, champignons en een gemengde salade). Vooraf was het ene mix van tonijn sashimi en garnalen cocktail, gevolgd door een tomatensoep met een glazige loempia erin of een bouillon van gevogelte. De voorgerechten en soep waren zonder meer goed te noemen, hoewel ik wel denk dat ik met de garnalen cocktail een mindere keus had dan de vrienden die aan de tonijn waren geslagen. Soep was niets op af te dingen, pittig genoeg, maar de loempia had wel iets warmer gekund.

De chateau briand, wel goed, maar ook wat weinig!

Maar goed, we kwamen voor de steaks! Als goede social media goeroes moest er natuurlijk op FourSquare even gecontroleerd worden of daar door eerdere bezoekers een tip over achtergelaten was en verdomd als het niet waar is, dat was er! Een bezoeker vertelde dat de Chateau Briand op zich erg goed was, maar wat aan gekruidheid ontbrak. Dat moesten we de serveerster natuurlijk meegeven, dus Rene probeerde haar eerst uit te leggen wat Four Square was. Dat mislukte volledig, want de serveerster bleek denk ik de enige persoon in Amsterdam te zijn die geen computer had. Dus liet Rene eea maar op zijn telefoon lezen en daarna volgde van dzelfde serveerster de uitspraak: "wat zeikt die gast nou, er staat toch peper en zout op tafel!!". Erg ad rem, maar of je er klantvriendelijkheidspunten mee scoort is maar net de vraag. Kort daarna kwam de chateau briand op tafel. Ik kan niet anders zeggen dan dat de kwaliteit heel erg goed was, maar voor grote kerels als wij zijn, was het wel wat weinig (de portie op de foto is voor twee personen). De bijgeleverde sausen waren niet nodig, de smaak van het vlees was voldoende, extra peper en zout waren ook niet nodig. Uiteraard moest de saus wel even geproefd worden en het voegde eerlijk gezegd niet aan de smaak toe, deed eerder afbreuk, dus dat was snel klaar.

Apple triffle als desert

Inmiddels was de band vertrokken en had een DJ het overgenomen, dat kwam de sfeer niet ten goede, want de muziek ging veel harder en er kwam een halve lichtshow, die mijn opkomende hoofdpijn niet beter deed maken. Na een afsluiter met een apple triffle en een kopje koffie  wilden we daarom afronden, maar het duurde nog een eeuwigheid voordat we uiteindelijk de rekening kregen en konden betalen. Uiteindelijk lukte het toch en konden we rond half twaalf Het Pompstation verlaten. Een bijzonder geslaagde avond met de jongens en ik ben heel benieuwd wat Simon voor het volgende kwartaal in petto heeft. En het Pompstation? Tja zeker niet slecht, maar dat zal voor mij waarschijnlijk in de categorie Trinibago vallen: leuk voor een keer, maar mij zien ze hier verder niet meer.

Een lekkere bruch

Een meer dan uitstekende brunch in Amsterdam Zuid!

Zoals eerder deze week geblogd is er in Amsterdam sinds kort een vestiging van Le Pain Quotidien. Omdat Ans en ik er warme herinneringen aan hadden vanwege de vestiging in New York waar we vorig jaar vaak kwamen, gingen we vandaag maar eens kijken hoe de Nederlandse versie eruit zag. Na eerst bijna Michiel Romeyn van zijn fiets gereden te hebben, kwamen we bop het Cornelis Troostplein aan. Waar vroeger een Italiaans restaurant zat, zat nu Le Pain Quotidien. Bij binnenkomst was direct te zien dat de inrichting nagenoeg identiek was als in New York. De zaak wordt grotendeels gedomineerd door een grote "ontbijttafel", waar toen wij aankwamen inmiddels al een "vrouwenclub" plaats had genomen van ongeveer 15 vrouwen, waar iets later ook Barbara Barend met kind aansloot. Het was mij het dagje BN'ers wel ;-).

Na bestudering van de kaart bleek deze ook veel overeenkomsten te hebben met die in New York. Ans schoot bijna in tranen toen bleek dat de havermout er niet op stond, maar ja, je kunt helaas niet alles hebben :-(. Uiteindelijk namen we de brunch, met een selectie van diverse broodsoorten (oa spelt), brioche, croissant, granola en twee eitjes. Met daarnaast een heerlijke kop dubbele cappuccino en een heerlijke jus d'orange, was het goed toeven.

Ik kan het iedereen aanbevelen om hier eens een keer naartoe te gaan, heerlijk knapperig brood, uitstekend beleg en prima drankjes. Kwaliteit komt zeker in de buurt van New York (maar dat kan natuurlijk ook lekkerder in mijn geheugen lijken dan het was :-)). Bediening was ook goed. enige nadeel vandaag waren de schreeuwende vrouwen aan de ontbijttafel, maar ja, ook dat deed heel erg aan New York denken!!

Kanjertraining

Blindemannetje, Ans stuurt Daan

Sinds een paar maanden zitten we met Daan op kanjertraining. Daan is een hele slimme vent en een ontzettend aardig mannetje, maar hij heeft veel last van faalangst (met name omdat hij de laat op een schaal van 1 tot 10 continue op 11 legt) en daarmee altijd denkt anderen teleur te stellen. Dat kan hij dan weer moeilijk kwijt in emoties, zodat soms de bom barst en dan zijn broer, zeker als die aan het etteren is, het moet ontgelden. Om hem weerbaarder te maken en ook met de situatie om te leren gaan, gaan we nu iedere twee weken naar de training. En dat gaat eigenlijk best heel goed. Daan negeert Jeroen nu vaak als hij hem aan het pesten is (met als gevolg dat Jeroen het niet meer zo leuk vindt en dan juist heel lief gaat zijn, en dan is hij ook echt om op te vreten!!), hij durft meer te zeggen en te ondernemen (zoals laatst een schaatstochtje in Haarlem) en hij is trots als hij zaken uit de cursus toe kan passen. En hij is door de bank genomen nog vrolijker! Dat doet de ouders natuurlijk helemaal goed!! Vandaag was er een training in "vertrouwen". De oefening was blindemannetje, waarbij eerst Daan met zijn ogen dicht door de locatie geleid werd door Ans en helemaal moest vertrouwen op haar aanwijzingen. Dat ging hem prima af, allen bij het afgaan van het trappetje was hij even een klein beetje bang. Daarna werden de rollen omgedraaid en kreeg Daan de verantwoording om te sturen, en deze keer was ik de gelukkige die de sturing mocht ontvangen. Nu weet iedereen op mijn werk dat ik daar geen enkel probleem mee heb om directieve sturing te krijgen :-), maar van je zoon is het toch wel even anders. Maar Daan deed het helemaal top, en maakte er nog een klein feestje van door er een stukje polonaise van te maken en papa wat oefeningen en raadsels gedurende de blindemanstocht uit te laten voeren. Al met al hartstikke leuk gedaan en iedereen had veel plezier gehad en een mooie les in vertrouwen geven en ontvangen geleerd!! En we zijn allebei heel erg trots op onze Daan!!!!!