Enkele weken geleden zat ik naar
The Expandables te kijken. In een één van de eerste scenes komt een gierende riff van Rick Richards voorbij. Rick Richards was het gitaargeluid van de band
Georgia Satellites, die een aantal kleine hots scoorde in Nederland (zoals "
Keep your hands to yourself"). Tijdens de film raakte ik in een iPad mail-chat met Eelco Rustenburg van
Xebia over deze band, wat mij er weer toe deed bewegen de platen weer eens op te zoeken (wat wil zeggen dat ik de nummers nadat ik ze van René gekregen had op de iPod heb gezet). Georgia Satellites maakt heerlijke ongecompliceerde gitaarrock met die typische klank die bands uit het zuiden van de VS hebben, inclusief de tongval van de zanger,
Dan Baird. Inmiddels zitten de Satellites in mijn auto en is het, zeker op de vernieuwde A2, opletten dat het niet teveel bekeuringen rijden is, want dat werkt de muziek wel enigszins in de hand :-). Ik kan iedereen die van tijdloze gitaren houdt de cd's Georgia Satellites, open all night en Land of Salvation and Sin bijzonder aanraden (en ook de solo cd's van Dain Baird zijn overigens goed te pruimen). Bij het luisteren dreven mijn gedachten overigens af naar de manier waarop ik ooit met de muziek van de Georgia Satllites in aanraking ben gekomen. Dat was via Rob Meijer van CIA Comics. Ik was al begonnen om daar meer over te vertellen, maar ik heb die zinnen verwijderd, want dat is (in hoogte- en dieptepunten) stof voor een zelfstandige post (en misschien zelfs wel twee :-)).
