Don Bosco Kamp 2015: het vertrek

Vandaag hoefde de fiets allen op de vrachtwagen

De dag na de laatste schooldag van het jaar 2014-2015 was al direct een bewogen dag. Het was namelijk de dag dat Jeroen op Don Bosco kamp ging. Dit jaar ws het eerste jaar dat Jeroen in de groep zat die naar het kampt fietst, dat wil dus zeggen dat hij 110 km af zou moeten gaan leggen!! Echter, de weersvoorspellingen waren dusdanig (38 graden Celsius en geen wind) dat voor het eerst in de geschiedenis van het kamp deze traditie niet door kon gaan en de kinderen met een gekoelde touring car naar Harderwijk gebracht werden. Jeroen stond erbij, keek ernaar en vond het eigenlijk helemaal niet zo erg dat dat ging gebeuren. Om tien uur verzamelden alle kinderen en ouders zich, werden de tassen en de fietsen op de vrachtwagens geladen en gingen de kinderen en de begeleiding de bus in. Natuurlijk was het even een stevige knuffel voor vertrek en Jeroen was best wel zenuwachtig, maar samen mt zijn vaste groep vrienden en vriendinnen veroverde hij een fijn plekje achterin de bus en na een paar minuten was hij het afscheid alweer vergeten en zat hij keihard in de bus te lachen. Net als de voorgaande jaren, weet ik zeker dat hij het ontzettend naar zijn zin gaat hebben (en we lachen altijd keihard om de kaartjes die hij ons toestuurt van het kamp, jaja, dat doen ze daar nog), maar een volle week je jongste weg zien gaan, is toch best zwaar, ik slikte daarom toch even een traantje in. Eigenlijk is het aftellen naar de dag dat hij terug komt alweer begonnen :-).

Jeroen terug van kamp

Na een week is het wel genoeg geweest! Onze kleine Jeroen is nu bijna een hele week op kamp en hoewel het soms wel lekker rustig in huis is :-), missen we ons kleine mannetje ontzettend, met al zijn bruisende energie en creativiteit. Om de dag door te komen, maakten Daan, Ans en ik in de ochtend een heerlijk ritje op de fiets naar Gary's Deli (toch een kleine 25 kilometer voor het retourtje :-)). Om half zes vertrok Ans naar Harderwijk, want ze had aangeboden om een groep kinderen van Don Bosco Kamp op te halen en terug te rijden naar Halfweg. Daan en ik gingen ondertussen nog even naar Shirley, mijn bijzonder gewaardeerde kapster, om mezelf nog even te laten kortwieken. Betekende dat we om acht uur bij de Don Bosco stonden om Jeroen op te halen. Nu duurde het nog een minuut of twintig dat er een grote stoet auto's al toeterend het terrein op kwam rijden, met daarin de Vrijbuiters. Een van de laatste auto's was een donkerbruine Volkswagen Passat, met een open dak en daar stak een klein wit koppie bovenuit dat heel erg met zijn handje aan het zwaaien was. Ik snelde snel naar de auto toe om Jeroen welkom te heten en hem lekker te knuffelen. Daan was op de tassen blijven letten, maar toen Jeroen bij hem in de buurt kwam, vlogen ze elkaar in de armen voor een echte broederlijke knuffel, die bijna een volle minuut duurde! Daarna werd nog afscheid genomen van de leiding van Don Bosco (waar duidelijk gemaakt werd door de kinderen dat een van de leidsters meer van vrouwen dan van mannen houdt, je leert nog eens wat op zo een dag) en daarna weer naar huis. Daar werd de tas open gedaan en snel weer dicht, wat er kwam een flinke stank uit. Dat wacht maar tot zaterdag om op te ruimen, we gingen eerst Jeroen vertroetelen. Hij praatte nog honderd uit, voordat hij om 22.00 uur naar bed ging en in slaap viel voordat zijn hoofd het kussen raakte. Nou ja, bijna dan, hij kon nog net uitbrengen dat hij volgend jaar weer naar kamp wil.

Prachtige kaart van Jeroen

En ja lief schat, wij missen jouw ook heel erg!!!!

Don Bosco Kamp 2013

Jeroen, Kyle en Ryan gaan op kamp!

Deze zondag was het weer zover, Jeroen ging met Don Bosco op kamp. Hij vindt het zelf altijd even lastig om afscheid te nemen en gaat dan zichzelf ook erg vervelend gedragen. Maar hij had er echt veel zin in, dus we vertrokken ruim op tijd richting het clubhuis van Don Bosco in Halfweg. We moesten in sportieve kleding, want voordat de reis aanvaart werd naar Harderwijk, moest er eerst even flink gesport worden. Na deze warming up werd de indeling van de auto's wereldkundig gemaakt en bleek Jeroen helaas niet bij Kyle en Ryan in de auto te zitten. Daardoor werd hij een beetje verlegen, maar hij ging toch snel naar de groep waar hij mee pad pad ging. Natuurlijk even dikke knuffels voor Daan, Ans en mij, waarbij ik het nit helemaal droog hield. Wat een gelukkig dat de glazen in de Oakley Jawbone spiegelglazen zijn, zodat niemand de waterlanders in mijn ogen zagen. Nog een keer een hele knuffel later zat Jeroen opeens in de Honda Accord van de meneer met wie hij mee ging rijden naar het kamp en vijf minuten later waren ze vertrokken. Nu is het bijna een week niets meer van mijn kereltje horen, hij gaat het natuurlijk erg naar zijn zin hebben en veel plezier maken, maar ik zou toch graag even wat van hem horen zo tussendoor. Op Twitter en Facebook post de leiding van Don Bosco het een en ander, maar in tegenstelling tot veel andere jongeren pompen zij het internet niet vol met berichten en foto's. Kom eens op, ik wil zien hoe het met de Vrijbuiters gaat!!!!

Ze zijn weer thuis

Jeroen is wel blij om weer thuis te zijn, hoor!

Na diverse omzwervingen zijn de gezinsleden weer terug op het thuishonk. Daan en Ans hadden vandaag een rustdag in Zutphen, en kregen van mij een rit naar huis aangeboden (want om ze nu in een dag weer terug de hele reis terug laten fietsen, dat was toch even te gek :-)). Om 20.00 uur kwam echter onze jongste spruit weer thuis, na een week op kamp te zijn geweest. We waren ruim op tijd, en zo rond 20.15 uur kwamen de auto's die de kinderen terug kwamen brengen toeterend het terrein op rijden. Het was even zoeken naar Jeroen, want hij bleek in een van de laatste auto's te zitten, maar toen we hem zagen ontstond er toch wel een emotioneel tafereeltje, waarin bij niemand de ogen droog bleven. Toch een heel bijzonder moment om na 5 dagen geen enkel contact gehad te hebben je kleine kereltje weer terug te zien. Voordat we naar huis gingen, werd nog wel even de Don Bosco dans gedaan en vervolgens afscheid genomen van de leiding. Dat Jeroen het goed naar zijn zin had gehad, kon een van de meiden die de groep begeleiden het best verwoorden toen ze vertelde wat Jeroen op de weg terug had gezegd: "wat ben ik blij dat ik geboren ben, want anders had ik niet op kamp gekund".......Ik vermoed dat hij volgens jaar weer gaat!