The Hobbit en The Lord of the Rings

Geweldige film, maar lijkt niet op het boek

En toen was het opeens zover. Uit zichzelf kwam Daan naar mij toe om te vragen of we in de vakantie misschien naar de nieuwe Hobbit film konden gaan. Ik had hem het zelf al eens voorgesteld, maar tot voor kort was hij niet geïnteresseerd, en hoewel ik graag mijn kinderen kennis laat maken met de klassiekers uit de fantasy literatuur, ben ik niet zo een vader die het kosten wat het kost op ga dringen (anders hadden Daan en Jeroen al vaker bij sport wedstrijden gezeten en kenden ze nu het hele oeuvre van AC/DC uit het hoofd :-)). Maar Daan had de Engelse versie van The Hobbit op de lagere school al gelezen en het was toch wat gaan kriebelen. Des te leuker dat hij er zelf mee kwam en in zijn kielzog ook direct Jeroen meenam. Daarom staat de tweede week van de kerstvakantie in het teken van Tolkien. De eerste twee delen van The Hobbit bestelden we via iTunes en keken we via de Apple TV (wederom een geweldige Apple ervaring, je klikt op een film, betaald 3,99 en floep, je kunt direct gaan kijken, hoe cool is dat) en de derde film keken we gisteren in de bioscoop. Was weer een genot om naar te kijken, maar zoals Daan het uitstekend samenvatte: "met het boek had het weinig te maken". Niet dat hij dat heel erg vond, hij vond alleen dat als er zoveel bijpersonen werd of anders gemaakt werd, de filmmakers dan ook Smaug nog wel even langer hadden kunnen laten leven (overigens wordt de stem van Smaug gedaan door Benedict Cumberbatch, die ook de hoofdrol speelt in Sherlock, geweldig!!). Maar zeker een bezoekje aan de bioscoop waard. Daarna werd de reis voorgezet met de eerste twee delen van Lord of the Rings (via Netflix) en vanavond voor 23.59 uur hopen we het laatste deel, Return of the King, afgekeken te hebben. In een paar dagen hebben we dan wel een overload hobbits, elfen, dwergen, orken en draken gehad, maar we hebben er gezamenlijk van genoten, dat maakt het nog mooier!

Allard Pierson Museum

Daan imiteert een mummie

Toen ik tiener was, had ik het niet zo op musea. Veel te saai, vond ik ze over het algemeen (trouwens, dat geldt nog steeds voor veel musea die niet met de tijd meegegaan zijn). Een uitzondering vond ik altijd het archeologisch museum van de Universiteit van Amsterdam, het Allard Pierson Museum. Dat kwam denk ik voornamelijk, omdat het museum erg gericht is op vondsten uit het oude Griekenland, Rome en Egypte en laten dat toen nou net onderwerpen zijn waar ik me toen al voor interesseerde. Met name de mummies fascineerde mij ontzettend. Ik wilde dit gevoel graag met Ans, Daan en Jeroen delen, zeker nu Daan ook op het gymnasium zit. Het feit dat er ook een nieuwe expositie was, keys to Rome, waarin je meer kennis kon maken met de Romeinse cultuur op een interactieve manier, gaf het laatste zetje. Daarom togen we maandagochtend al vroeg op pad. We parkeerden bij de Stopera en vandaar was het nog 10 minuten wandelen naar het museum. 

En nog een stukje oud Amsterdam ook!

Bij het Allard Pierson aangekomen merkten dat het wel heel erg rustig was. Sterker nog: we bleken de enige bezoekers te zijn. Met onze museum jaarkaarten (toch wel handig!) konden we gratis naar binnen en bekeken we eerst de Egyptische afdeling met de sarcofagen en mummies als hoogtepunten. Die blijven toch indrukwekkend. Daarna, met onze keycard, bezochten we de Keys to Rome, expositie, waarbij je kon kiezen of je de verhalen wilde horen vanuit het gezichtspunt van een lid van het Romeinse rijk uit Nederland, Egypte of Rome zelf. Dat was leuk om te zien hoe dat verschilde. Erg leuke tentoonstelling, alleen wel een beetje aan de kleine kant, maar voor de liefhebber van geschiedenis en een klassieke opleiding een aanrader. Daarna nog even naar de Griekse afdeling (met een mooi bord met een masturberende satyr, dat wil je toch niet gemist hebben) en toen hadden de jongens wel weer genoeg cultuur gesnoven, anderhalf uur was wel weer afdoende geweest. Leuk om na zo een lange tijd weer eens bij het Allard Pierson geweest te zijn. Ik schrok overigens wel van de normale prijs: 10 euro per volwassene en 5 euro per kind. Dat zorgt niet echt voor een laagdrempelige toegankelijkheid voor cultuur.....

Serial Podcast

Echt een heel goed waargebeurd verhaal

Waar Twitter al niet goed voor is. Via één van de mensen die ik via Twitter volg (Neal Petersen van @SportAmerica om precies te zijn) zag ik een tweet waarin hij het had over Serial. Ik had geen idee waar hij het over had, maar zoals ik zo vaak zeg "internet is je vriend", dus na twee google zoekopdrachten kwam ik uit bij de site van Serial, wat een podcast bleek te zijn. Nu zijn er heeeeeeel veeeeeel podcasts op de wereld, dus wat maakte deze nu zo bijzonder? Dat hoor je snel als je met de eerste aflevering begint. Het is eigenlijk een heel simpel concept dat we al een tijdlang kennen in de wereld en het heet "onderzoeksjournalistiek". Serial is niets anders dan het waargebeurde verhaal van een jongen die veroordeeld wordt voor de moord op zijn ex-vriendin en zegt het niet gedaan te hebben. Een journalist wordt door de zus van de jongen gevraagd eens naar de zaak te kijken en vanaf dat moment verdiept ze zich erin en laat het haar niet meer los.

De eerste aflevering begint al gelijk goed, want Adnon kan 23 minuten waarin de moord gepleegd is niet verantwoorden. "Nou, denk je, dat is hem dan, kat in het bakkie". Totdat je zelf aangespoord wordt om een dag in je leven van minuut tot minuut te reproduceren, die drie weken geleden gebeurd is. Dan wordt het een stuk moeilijker. Ik heb het zelf geprobeerd door gewoon een dag te prikken en de proef op de som te nemen en ik liep vast. Tuurlijk met je agenda erbij kom je in hoofdlijnen er vast wel uit, maar echt op details? Heb ik op de dag die ik reproduceerde op de weg terug van Rabobank naar huis getankt? Of een koffie bij de Starbucks gehaald? Ben ik naar de sportschool geweest? Dingen die zo gewoon zijn dat je er niet bij nadenkt, maar die in dit soort gevallen vaak de doorslag geven of iemand schuldig of onschuldig bevonden wordt.

Het aanwijzingen board

Wat ik ook bijzonder vond was de twijfel van de journaliste. Soms heeft ze een heel leuk gesprek met Adnon, een andere keer gaat het er flink op en voel je de stekeligheid in het gesprek. Ze weet zelf niet of deze man nu schuldig of onschuldig is. De ene keer komen er allemaal zaken aan het licht die erop wijzen dat hij het niet gedaan kan hebben, maar vervolgens wordt hij weer op een leugentje betrapt. Of is het zijn geheugen dat hem echt in de steek laat? Of is hij door zijn advocaat in de val gelokt, omdat die meer geld uit de zaak wilde halen? Dat is niet meer te onderzoeken, want de advocaat is inmiddels onder verdachte omstandigheden overleden....En hoe zit het met Jay, die iedere keer een iets ander verhaal verteld, maar wel de kroongetuige in het proces is en de rechercheurs naar de auto van het vermoorde meisje kon brengen, maar uiteindelijk geen celstraf kreeg.

Ik heb inmiddels 10 van de 12 afleveringen gehoord en ik ben "hooked". Geen flashy verhalen of schreeuwende primeurs (wel aan het eind van elke aflevering een cliffhanger, maar dat hoort), maar een pakkende case waar tot het bot gegaan wordt qua onderzoek. Aan het eind is er zoals ik het nu kan zien geen happy end of duidelijk einde. Ik ben benieuwd hoe ik dat uiteindelijk ga ervaren, lijkt me wat unfullfilling, maar ook dat is het leven en de makers hebben ook geen oplossing beloofd, alleen het representeren van de feiten en het onderzoek wat ze gedaan hebben. Men probeert nu de funding te vinden voor een seizoen 2 van Serial (eigenlijk erg dat voor zoiets van dergelijk hoge kwaliteit gebedeld voor geld moet worden, maar gezien de PR die ze nu krijgen zal dat volgens mij wel lukken), maar de makers hebben al gezegd dat ze dan niet met deze case verder gaan, maar een andere oppakken. Want ook zij zijn nu op een dood spoor aangekomen.....ook dat kan de uitkomst van een onderzoek zijn.

Serial voelt als een TV serie, waar je vroeger echt op zat te wachten tot het volgende deel uitkwam om maar snel te kunnen kijken. En dat is iets waar de makers trots op kunnen zijn, gezien de zeer beperkte middelen die ze voor handen hebben. Onderzoeksjournalistiek ten voeten uiten, misschien is dit wel meer de toekomst van dat vak dan de dure redacties van NRC en Volkskrant.

Druk hardloop maandje in oktober 2015

Schreef ik gisteren dat ik mezelf ingeschreven heb voor de halve marathon van Amsterdam,  het blijkt nu dat ik in oktober 2015 best een druk hardloop maandje heb :-). Naast een aantal losse lopen wil ik namelijk graag aan twee circuits meedoen. De een is het Rondje Mokum en de ander is het Sport Support Loop Circuit dat in Haarlem e.o. georganiseerd wordt. Nu blijkt dat de week voor Amsterdam ook de Sloterplasloop is (waar ik dit jaar ook aan meedeed) en dat de week erna zowel de  Middenmeerloop en de Heemstedeloop georganiseerd worden. Dat worden heel wat kilometers voor me in oktober. Nou ja, laten we maar zeggen dat het goede voorbereiding en lekkere uitlopen na de halve marathon is. Geen gebrek aan beweging, in ieder geval :-)! Eerste focus voor 2015 is overigens 18 januari, waneer de eerste wedstrijd uit het Rondje Mokum op het programma staat, namelijk de Vondelparkloop. Drie maal raden waar het parcours voornamelijk doorheen loopt op die dag.....

The Next Step

In 2015 de halve marathon en daarna.....?

Afgelopen jaar heb ik voor het eerst meegedaan aan de Dam tot Dam loop (ik besef me net dat ik daar nog niets over geschreven heb, gaat vast nog een keer komen). Nadat ik echt serieus met hardlopen gestart was op 1-7-2013 was ik best wel trots op mezelf dat ik dar voor elkaar had gekregen. De vraag was natuurlijk wat ik daarna zou gaan neerzetten als doelstelling voor mezelf, want verbeteren gaat bij mij met dit soort zaken alleen met het stellen van duidelijke doelen. Ik heb nog altijd de droom om ooit de marathon van New York te lopen, maar het verschil tussen 16,1 en 42,195 km is nog best een stukje :-). Daarom heb ik dit jaar een iets minder grote sprong op het netvlies en dat is het lopen van een halve marathon. En welke marathon kan dat dan beter zijn dan die van mijn geboortestad, Amsterdam. Daarom vandaag de daad bij het woord gevoegd en mezelf ingeschreven voor dit loopfestijn, dat plaats vindt op 18 oktober 2015. Nog genoeg tijd voor een gedegen voorbereiding en ik hoop dat er meerdere loopmaatjes mee gaan doen, want zo'n ervaring delen is geweldig heb ik gemerkt. Vingers crossed dat Ans voldoende hersteld is van haar blessures en dat Simon ook zich inschrijft. 

Zomervakantie 2015

Het wordt waarschijnlijk Schotland

Ieder jaar is het een flinke opgave om een zomervakantie te vinden waar het hele gezin aan zijn trekken komt. In tegenstelling tot papa en mama hebben de kinderen namelijk niet zo een interesse om op reis te gaan. Als het aan Daan ligt is hij het liefst de hele vakantie gewoon thuis (met lekker weer zwemmen in het eigen zwembad en bij slecht weer lekker thuis achter de computer/ ipad/ iphone/ playstation/ xbox), terwijl Jeroen eigenlijk alleen naar 1 vaste plek wil en dan het liefst ook nog die ene vaste plek in Frankrijk, maar die hebben wij ondertussen wel gezien. Onze laatste rondreis in Engeland was niet zo een succes, door verschillende redenen, niet in de laatste plaats dat Daan daar ziek werd, wat een flinke stempel op de vakantie drukte. Daarom is het toch altijd een zoektocht wat het gaat worden, maar we lijken er dit keer redelijk snel uit te zijn. Iedereen vond de inhoud van de Engeland reis namelijk wel leuk, dus stelde ik voor om het iets noordelijker te zoeken en naar Schotland te gaan.

Met de boot oversteken vanuit IJmuiden (voor ons naast de deur) naar Newcastle en dan doorrijden. Toch wel enigszins tot mijn verbazing had Daan er helemaal zin in, want hij wilde heel graag Loch Ness zien (hij is er nog van overtuigd dat hij Nessie gaat vinden :-)) en ook de kastelen spraken hem erg aan. Jeroen moet nog even wennen dat Schotland geen Frankrijk is en voor Ans is het terugkeren naar het gebied waar ze een mooie vakantie met enkele van haar HEAO vriendinnen heeft gehad. Toevallig kwamen we op de kerstmarkt in Zwanenburg ook een personal reis coach (ik wist niet dat ze bestonden) tegen en deze wil wel een mooi programma voor ons voorstellen dat aan alle eisen en wensen gaat voldoen, volgens haar. Ik ben benieuwd waar ze mee komt. Ik heb ook Frank ingeschakeld, want iemand die in Schotland getrouwd is, die moet natuurljk wel de "things to see" kennen en hij wilde graag daaraan mee werken. Het kan niet anders dan dat dit een succes gaat worden, ik heb er nu al zin in! Nog even wachten tot juli 2015..... 

Kerst 2015

Het was weer gezellig!

Zoals gewoonlijk vieren we de verjaardag van Jeroen en eerste kerstdag gelijktijdig. Daarom kwam de hele familie rond 14.30 uur naar Halfweg getogen om daar feest te vieren. Eerst natuurlijk zingen, taart en cadeautjes voor Jeroen (hij werd weer heerlijk verwend en dat vond hij geweldig), daarna kon het kerstfeest beginnen. Deze keer voor de borrel gezonde hapjes uit het RunnerWorld kookboek (voor iedereen een aanrader), zoals zoete appel met zachte geitenkaas, walnoot en balsamico azijn. Van de Foodhallen Amsterdam hadden we drie heerlijke soorten humus meegenomen, die uitstekend smaakten met een verse gemaakte volkoren pita. Daarna was het tijd voor de avonturen bingo, die het klassieke cadeautjesspel verving. Een groot succes, mede door de uitstekende spelleiding van Jeroen en natuurlijk ondergetekende. Daan ging er met de prijs vandoor die hij echt wilde hebben (een knuffel van Rico van de pinguïns van Madagascar) na het verslaan van Hinkje in de opdracht wie de meeste met uitsterven bedreigde diersoorten kon noemen, terwijl Ans de volle bingo kaart als eerste bereikte. A good time was had by all, zouden de Engelse zeggen!

Na het afsluiten van de bingo werd de tafel door Hinkje en Willy omgebouwd tot kersttafel en kon de eerste van de zes gangen doorkomen: Mango gazpacho. Daarna volgden gevulde eieren, Maleisische kip, kaas van Kef, mango cheesecake en bonbons van Puccini. Heerlijk rustig gegeten met veel gelachen, dat is toch wel het echte kerstfeest. Om 23.00 uur was het feest wel grotendeels voorbij, omdat de meesten nog naar huis moesten (en dan is Elst nog echt een flink stuk rijden!!). Ik heb er in ieder geval weer van genoten!!

De Soepkantine in Haarlem

Indiaase rode linzensoep met een couscous salade

Ik ben altijd op zoek naar leuke tentjes waar je goed en tegen een aantrekkelijke prijs kunt eten (dat heb ik onder andere gemeen met René, zoals je vaak op zijn blog kunt lezen). Ongeveer een jaar geleden kwam ik daardoor op het spoor van De Soepkantine in de Gierstraat 4 in Haarlem. Die eerste vrijage was geen succes. Ik was samen met Daan en Jeroen en hoewel de soep er goed was, waren de bijgerechten echt te eenvoudig (bijvoorbeeld gewoon een appel en een banaan als "fruitsalade") en waren, tot grote teleurstelling van Jeroen, alle vormen van taart uitverkocht en dat nog wel om 12 uur 's middags. Ook de bediening was wat gebrekkig, het uitserveren van het eten duurde vreselijk lang en toen was de bestelling nog niet goed ook...Echter, de kwaliteit van de soep bleef mij toch wel bij en omdat ik vind dat je uiteindelijk iedereen een tweede kans moet geven en omdat soep voor de hardloper of voor de mens die af wil vallen vaak een prima gerecht is, ging ik enkele weken geleden weer eens langs, deze keer alleen (ik ging daarna Daan ophalen bij het stedelijk gymnasium), zodat er geen afleiding was.

Bij binnenkomst merkte ik al direct een verandering: ik werd direct vriendelijke welkom geheten, gewezen op de soepen die men vandaag had, opgeschreven op een bord aan de muur bij de kassa. Hierop stonden ook nog de andere gerechten die te bestellen waren, zoals een kikkererwten en een couscoussalade. Maar je kon nu ook diverse broodjes bestellen en was er een kleine, maar wel aanwezige, selectie taarten, waarbij de cheesecake bijzonder aanbevolen werd. Kijk, dat zag er al veel beter uit! Het interieur was niet veel veranderd, maar de kachels deden het in ieder geval goed, zodat het er erg belachelijk was. Ik koos de Indiaase Rode Linzen soep, een van de soepen die bijna altijd op de kaart staat en een couscous salade, beiden in de medium variant, waarbij wel werd aangegeven dat dat "wel wat veel kon zijn", maar ik kan wel wat hebben dus ik waagde het erop. Qua portie was het prima te doen (maar je moet het inderdaad dan wel als echte lunch gebruiken) en de kwaliteit was zelfs nog een tandje beter. Een goede, volle en pittige soep en een verfrissende salade die ook nog eens heel goed bij elkaar pasten. Daarbij keurige, vlotte en vriendelijke bediening (spontane jonge dames die denk ik wat bij verdienen naast de studie en een bijzonder vriendelijke en vrolijke heer die volgens mij de eigenaar/ kok is) en voor mij een extra pluspunt: bijna altijd heerlijke crooner muziek op, waarbij Frank Sinatra de boventoon voert. Ga je voor de soep met salade plus een goede boterham en een glas mineraalwater, dan betaal je ongeveer 9 Euro. Met een huisgemaakte smoothie kom je op12 Euro uit. Ik kan niet anders zeggen dan dat dit meer dan value voor money is en dit gehad maakt van De Soepkantine nu zeker een aanrader in Haarlem!

Jeroen 10 jaar

We hebben een tiener in huis vanaf vandaag! Gefeliciteerd lieve schat, ik hou van je!!!! 

Geen blog vanwege kwetsuur

Echt pijnlijk

De afgelopen dagen heb ik geen blog posten geschreven. Deze keer niet vanwege een gebrek aan inspiratie of geen zin, maar door een fysieke kwetsuur. Dinsdag liep ik van het kantoor van Ordina richting de achterliggende parkeerplaats. Ik had op de weg naar het Ordina kantoor toe al gemerkt dat het wat glad was en ik dacht nog: even niet op de telefoon kijken maar goed opletten, want het is glad en voor dat je het weet lig je op je ..... en toen gebeurde precies waar ik al bang voor was. Ik had een stuk ijs over het hoofd gezien, ik gleed uit en landde hard op mijn linkerarm. Ik voelde al gelijk dat het fout zat, want na de initiële klap trok de pijn niet weg, had ik weinig gevoel in mijn arm, kon ik geen vuist maken en was het erg moeilijk om mijn arm op te tillen. gelukkig rijd ik automaat en kon ik naar Halfweg rijden en snel bij de huisarts terecht. Die verwees me direct door naar het ziekenhuis en na wat röntgen foto's werd ik bij de spoedeisende hulp afgeleverd. Daar was het lang wachten, maar toen ik geholpen werd bleek ik een scheur in mijn spaakbeen te hebben (tegen mijn elleboog aan), maar gelukkig geen breuk, waardoor er geen gips om hoefde maar slechts een stevig drukverband. Alleen mijn linkerarm heb ik de afgelopen dagen amper kunnen gebruiken en dat geldt eigenlijk nog steeds. Ook typen met twee handen is lastig, dus dan is de animo om te bloggen at minder. Deze post is met 1 hand geschreven en dat duurt natuurlijk wel even....hopelijk snel weer beter!

Figure Running in Spaarnwoude

Kijk eens, ik heb een kat gelopen!!!

Rock or Bust

Niet de beste plaat ooit van ACDC

Niet al te lang geleden werd ik opgeschrikt door het feit dat mijn oude helden AC/DC met een nieuwe plaat kwamen, Rock or Bust. Nu vond ik de vorige plaat, Black Ice, wel aardig maar hij heeft niet de status van eerdere AC/DC albums. Inmiddels is de plaat uit en heb ik hem een aantal keren geluisterd. Het titel nummer is prima en ook Let's Play Ball, dat speciaal voor de MLB Play Offs geschreven werd, ligt lekker in het gehoor. Daarna gaat het echter snel bergafwaarts en gaat het niet daarna weer steil omhoog. En na 32 minuten is de plaat afgelopen, dat is de kortste plaat die AC/DC ooit gemaakt heeft. Ik kan niet anders concluderen dan dat de (tropen)jaren zijn gaan tellen. Hoewel deze plaat uiteindelijk een 6,5 scoort en dan met name omdat hij toch het echte AC/DC geluid laat horen, denk ik dat er na deze plaat wellicht nog een laatste live album of een verzamelaar moet komen en dan moeten de mannen het bijltje er gewoon maar eens bij neerleggen en van een verdiend pensioen gaan genieten. De opvolgers, in de vorm van Airbourne, staan al klaar om de fakkel van AC/DC over te nemen en daar is het bij in goede handen.

RetroAns revisited!

Nieuwe inrichting van RetroAns in de Raaks Halle, superleuk, allemaal snel langskomen om te kijken!!!

GIF!

Daan is GIF-groen

Het laatste deel van de familie dag was eigenlijk een afspraak voor twee. Daan en ik gingen namelijk de opname bijwonen van een aflevering van DWDD University en dan om precies te zijn de presentatie door Freek Vonk met de naam GIF! Op het entreebewijs stond dat de opname om 19.00 uur zouden beginnen. Plaats van handeling was de westergasfabriek, dus voor ons lekker dichtbij. Om half zeven kwamen we aan bij de opnamestudio en kwamen tot de conclusie dat er wel een heel erg lange rij voor de deur stond. Dat was toch raar als om 7 uur we zouden beginnen. Maar als snel kwamen we erachter dat de VARA niet uitblinkt in duidelijkheid (net als de zuster organisatie PvdA :-)), want men bedoelde dat de deuren van de studio om 7 uur open gingen en dat een uur later de opname ging beginnen. Dat was nog een flinke zit, maar om 8 uur begon Matthijs van Nieuwkerk zijn welkomspraatje, waarna Freek geïntroduceerd werd en daarna werd het erg leuk. Een interessant verhalen, een bevlogen presentator en.....heel veel giftige dieren. De twee toppers van de avond: de koningscobra die in de studio aanwezig was en over de grond kroop en  het verhaal van de juweel wesp, die met een stoot gif een kakkerlak als slaaf aan zich bindt en als drager van haar kinderen gebruikt (en die kinderen vreten de kakkerlak van binnenuit op, gaver!!!). Zeker de moeite waard om een keer bij te wonen en als de presentatie op TV komt, dan allemaal kijken, hé !!!!

Familiedagje: De Foodhallen Amsterdam

Daan schoof de hot dog zo naar binnen

Toen we het plan maakten om naar het Rijksmuseum te gaan, hadden we ingepland om daarna een bezoekje aan Gary's Deli te brengen. Echter, hoe goed het ook is, daar zijn we natuurlijk vaste gast en we hadden wel wat zin in iets nieuws. Nu had ik gehoord over de Foodhallen Amsterdam, op het Bellamyplein 51 in Amsterdam West (in de oude tramremise). Het idee van de hallen is dat er veel verschillende kleine etenskraampjes zijn waar je iets kunt kopen om daarna op het middenplein van de hallen op te eten. Dat klonk goed en het was voor de jongens ook leuk, want zij kregen allebei 10 Euro en mochten zelf door de ruimte struinen en zelf kiezen wat ze wilden kopen. Ze begonnen klassiek: Jeroen nam een Belgische wafel en Daan een tosti met heel erg goede kaas! Ans en ik besloten om alles te delen en onze eerste gang was een lekkere schaal met falafel, humus en couscous.

Steamed burger met soft shell crab

Daarna volgden nog een flink aantal gerechten, zoals een paar lekkere temaki's en ook een soort sushi, maar dan met quinoa gemaakt. Ook een aanrader was het broodje entrecote met bijzonder mals rundvlees en een mayonaise met dragon. Daan haalde een hotdog (er waren veel verschillende soorten, maar hij nam, hoe kan het ook anders, the classic), terwijl hij ook erg lekker mee at van de wheetburger die Ans bij de vega-stand had gehaald. Er waren ook uitstekende smoothies daar te krijgen. Ik haalde bij de Indiaase stand nog een checken tikka (met daarop een pittige groene chutney en ja, die was echt heel erg pittig), om uiteindelijk af te sluiten met een soft shell crab burger op een gestoomd broodje. Alles was erg lekker en er heerste een uitstekende sfeer, hoewel het op een gegeven moment wel erg druk werd. Maar de Foodhallen zijn een erg leuke plek om zaken te verkennen, dus ik denk dat we hier nog wel eens terug gaan komen.

Familiedagje; Het Rijksmuseum

Daan in het decor van het Melkmeisje

In een druk leven is het soms moeilijk om tijd voor de leuke zaken te maken. Des te belangrijker om dat wel te doen om als familie eens wat dingen samen te gaan doen. Vandaag was zo een dagje dat we gepland hadden om weer eens wat leuke dingen samen met het hele gezin zet gaan doen. We begonnen 's ochtends al vroeg met iets wat al tijden op de verlanglijst stond, namelijk een bezoek aan het vernieuwde Rijksmuseum. Om de grote meutes voor te zijn vertrokken we al even voor negen uur 's ochtends, zodat we om half tien al in het museum waren. Bij binnenkomst zagen we dat er een speurtocht door het museum was in de vorm van een familiespel. Natuurlijk met een app: ik kon deze op mijn telefoon gebruiken, maar voor Daan, Jeroen en Ans huurden we een apparaat waar alles op stond. Ik moet zeggen dat het erg, erg goed was. Het duurde uiteindelijk een kleine twee uur, maar op zo een manier dat je dat eigenlijk niet in de gaten had en het zorgde ervoor dat Daan en Jeroen op een leuke, speelse en niet elitaire manier naar kunst leerde kijken. De tocht leidde ons langs een aantal van de pronkstukken van het museum, zoals het schilderij dat voor het spreekwoord "Een huishouden van Jan Steen"  heeft gezorgd en natuurlijk ook de Nachtwacht. Verrassend genoeg vonden de jongens de Nachtwacht niet het mooist, dat was "Het Melkmeisje" van Vermeer. Maar de tocht voerde niet alleen langs schilderijen, we kwamen ook langs een grote verzameling model boten, wapens, servies, jurken, zilver en zelfs sloten! Na het spel gingen we nog even bij de poppenhuizen kijken (op verzoek van Jeroen) en daarna de prijs halen voor het succesvol afronden van de speurtocht, waarna we het museum verlieten. Ik vond het een echte aanrader om zo met het gezin te doen, 2.5 uur is ook een prima tijdspanne waarin de jongens niet verveeld raken. Maar een bezoek aan het museum maakt ook hongerig.....

HC Spaarndam D1

Hockeyclub Spaarndam D1 met hun nieuwe shirts

Sinds de herfstvakantie speelt Jeroen 11 tegen 11 hockey. Dat was even wennen, maar eigenlijk vind hij het wel leuker, want er is wat meer ruimte en wat meer tijd om de bal goed af te kunnen spelen. Hij is een rots in de branding van de verdediging en er komen weinig jongetjes makkelijk langs de linksback van HC Spaarndam. De eerste 5 wedstrijden geven enerzijds een zelfde beeld (namelijk dat de wedstrijden zich grotendeels op de helft van de tegenstander plaats vinden), maar anderzijds waren de uitslagen helaas niet de afspiegeling daarvan. De drie thuiswedstrijden gingen allemaal met grote cijfers gewonnen, terwijl de twee uitwedstrijden bijna een kopie van elkaar waren: heel erg veel kansen, maar de bal gaat er niet in, terwijl de tegenpartij 1 kans krijgt en de bal erin ligt. Resultaat: een 1-0 verlies. Vandaag was de zesde wedstrijd tegen Athena en er waaide een harde en een erg koude wind. Gelukkig was het vandaag ook de dag dat de jongens nieuwe shirts kregen, met lekkere lange mouwen. Dat gaf de boys een een goede impuls, want na een 0-1 ruststand werden de mouwen spreekwoordelijk opgestroopt om uiteindelijk met een 3-1 winst van het veld af te gaan! Enige jammere was dat Jeroen met ontvelde knieën uiteindelijk van het veld afkwam en dat deed echt flinke pijn. Maar goed, alles voor de overwinning, zullen we maar zeggen!

Het aardrijkskunde project van Daan

Het zelf gemaakte weerstation

Inmiddels zit Daan een kleine drie maanden op het Stedelijk Gymnasium. Na een wat lastige start gaat het gelukkig inmiddels een heel stuk beter met hem op school. Het Stedelijk Gymnasium is een erg goede school, maar het kost wel veel tijd om aan alle verwachtingen daar te doen. Het huiswerk is flink veel en naast het maakwerk, het leerwerk, de schriftelijke overhoringen, de practica en de proefwerken, krijgen de leerlingen ook veel projecten die ze thuis uit moeten voeren. De meest recente proef is eigenlijk een eenvoudige, namelijk het bijhouden van temperatuur en neerslag. Maar je kunt er altijd wat meer van maken. Daarom schaften we een Gree Sciene Weather Staion aan. Dat is een weerstation dat je zelf in elkaar moet zetten en moet bevestigen op een lege frisdrankfles en waarmee je temperatuur, neerslag, luchtdruk en windrichting kunt meten en, als je helemaal los wilt gaan, ook in de fles een paar leuke proefjes kunt doen (zoals het greenhouse effect nabootsen). Het in elkaar zetten was niet zo een heel moeilijk karwei en daarom staat er vanaf vandaag een eigengemaakt weerstation in onze tuin. En ik moet eerlijk zeggen, dat is leuker dan verwacht!!

Vietnam War Memorial

Het Vietnam-oorlog momument is erg indrukwekkend

Een maand of vijf geleden bracht ik een bezoek een Washington D.C. Ik was hier in 2009 al met Frank, Simon en René geweest, maar deze keer was ik er alleen. Ik was erachter gekomen dat vijf jaar geleden we een aantal grote monumenten gemist hadden en ik had me voorgenomen om deze zaken nu te gaan bekijken. Ik had er wel redelijk wat tijd voor, want zoals bijna standaard in de USA was ik strak om zes uur 's ochtends wakker. Op zich natuurlijk lekker, maar na ontbijt te hebben gegeten was ik om zeven uur er helemaal klaar voor, maar dan is er op zondag toch nog niet zo veel open. Dus waar ga je dan heen? Naar iets wat dag en nacht open is en dat is in Washington DC The Mall. In 2009 had ik daar al een flink aantal zaken gezien, maar wat we toen om een of andere duistere reden vergeten waren, waren de monumenten ter nagedachtenis aan de oorlogen in Korea en Vietnam. Omdat de Vietnam oorlog toch voor mij bekender was, was dat mijn eerste stop. En toen ik daar om half acht aankwam, ging ik er eigenlijk wel een beetje vanuit dat ik de enige persoon zou zijn. Ik bleek echter buiten de waard gerekend te hebben, want op dat moment waren er al diverse Amerikanen aanwezig waren. En zoveel jaar na het einde van de oorlog, blijkt deze periode nog steeds diepe littekens in de Verenigde Staten achter te hebben gelaten. Er staan nog volop verse bossen bloemen bij het monument (waar chronologisch alle gevallen soldaten genoemd staan per jaar en waardoor de muur dus aan de uiteinden ook kleiner is dan in het midden, toen de oorlog het hevigst was), er lagen gedichten en brieven, soms ook van kinderen aan mensen die ze nooit gekend kunnen hebben. En er waren veel (ex)militairen (van 25 tot 95) aanwezig om de laatste eer te betuigen aan hun gevallen kameraden.

Waarschijnlijk het bekendste beeld

Ook waren er al mensen bezig om met papier en een potlood een kopie te maken van namen die in het monument gegraveerd staan. En dat was nog los van de hardlopers die spontaan langs kwamen of de vele toeristen die een blik kwamen werpen. Ik vond het een bijzonder indrukwekkend monument, eigenlijk nog veel meer impact hebbend dan bijvoorbeeld het monument van Martin Luther King of Abraham Lincoln. Het was zelfs ook wat ongemakkelijk, want hoewel ik het niet het willen missen om het te bekijken, voelde ik mezelf ook wel een beetje een voyeur, want je kijkt uiteindelijk toch mee met een stuk geschiedenis dat niet de jouwe is en je bent in de buurt van mensen die ontzettend veel verdriet hebben (nog steeds) en zonder dat je de details kent, voel je direct mee met hun verlies. Ondanks dat alles is dit een van de meest belangrijke plekken in de USA om bezocht te hebben, hoewel je er niet met een heel blij gevoel weg zal gaan, want daarvoor hangt er teveel emotie op de plek. Maar om de USA en de Amerikanen beter te begrijpen, is dit een absolute must visit. Ik ben blij dat ik dit heb mogen zien, want het is een belangrijk stuk wereldgeschiedenis.

Bietensap

hmmmm......bietensap!

De oplettende hardloper let niet alleen op zijn eten, maar zeker ook op zijn drinken. Een belangrijk punt is natuurlijk om voldoende water tot je te nemen, ik hou het op minimaal een liter of twee per dag. Maar daarnaast blijkt er een andere drank te zijn die bijzonder goede eigenschappen heeft en dat is bietensap. Het zorgt onder andere voor een lagere hartslag en een lager zuurstofverbruik. Maar het moet natuurlijk ook nog een beetje binnen te houden zijn. Gelukkig hebben we dan altijd onze voedingsgoeroe Ans die van zelfs puur bietensap een lekker drankje weet te maken. Ze maakte twee varianten, een met appel en gember en een andere met bleekselderij, koriander en wortel. Allebei waren ze erg lekker. Dan is het niet erg om nog eens supergezond te kunnen drinken! Ik denk dat er de komende tijd wel een flesje bietensap in de koelkast van huize Janssen - van der Weg zal staan, zeker voor een glaasje na de training!

Kapitaal in de 21ste eeuw

Als econoom van origine en al sinds de afronding van mijn studie werkzaam bij een bank (in opdracht of in dienst) is economie een integraal onderdeel van mijn leven. Maar het was een flinke tijd geleden dat ik er een boek over gelezen had. Nu is er sinds niet al te lange tijd een baanbrekend boek uitgekomen, dat nu al kan strijden met belangrijke boeken zoals The General Theory of Employment, Interest and Money van Keynes, Adam Smiths Wealth of Nations en Das Kapital van Karl Marx. Het betreft dan "Kapitaal in de 21ste eeuw" van Thomas Piketty (een Fransman, je zou het niet direct uit de naam halen). Ik heb al wat zitten te bladeren, maar het is wel echt "thought provoking" en ondanks dat het een dikke pil is, ga ik binnenkort weer voor het eerst in denk ik tien jaar aan een zwaar wetenschappelijk boek beginnen. Is weer eens wat anders dan een science fiction roman of een biografie van een Amerikaanse honkbal speler :-).

Hoe stereotype....

Als de klok bij het clubhuis van IWC is, weet je dat je bij de hockeyclub bent :-)!

Runners World Kookboek

Een aanrader!

Als je je lichaam ook qua voeding wat beter wilt prepareren om harder en verder te kunnen hardlopen, dan is dat voorwaar geen sinecure. Je kunt je lichaam volstoppen met vast ontzettend gezonde zaken (ik denk aan broccoli), maar je moet het toch ook nog wel een klein beetje lekker vinden. Nu gaat dat niet vaak heel goed samen, dus toen ik in het blad Runners's World las dat er nu een kookboek was die het beste van de twee werelden bij elkaar ging voegen, was ik toch wat sceptisch. Maar voor de prijs van 11,95 durfde ik dan weer, durfal die ik ben, de gok wel te wagen. Het eerste gerecht dat ik uit het boek maakte was een mango gazpacho en die ging erin als Ketellapper. Daarna een fijne minestrone soep, een pittige tonijn salade me peterselie dressing, een thaise avocado soep en onder andere een kip stoofschotel met zomer groenten (passend in deze tijd van een warme winter :-)). Ik moet zeggen dat tot nu toe alles gewoonweg heerlijk smaakt! En het voordeel is dat ik niet de enige ben die dat vind, maar dat gelukkig de hele familie er lekker van mee peuzelt. Na een gerecht of 8 (van de 150) heb ik nog geen enkele keer misgeschoten, dus wat mij betreft is het een aanrader voor iedereen die wat bewuster wil eten, of je nu hardloper bent of niet!

Gelukkig vals alarm!

Jeroen was er helemaal klaar voor!

Zaterdag is tegenwoordig de dag dat ik met Jeroen op pad ga om een hockey wedstrijd te spelen. Nu zijn deze wedstrijden vaak op een ergens buiten de stad gelegen sportpark, waar verder ook helemaal niets te doen is, maar deze keer moest hij uit spelen bij AH & BC, die haar velden heeft naast het Wagener Stadion en midden in het Amsterdamse Bos. Dat sprak mij wel aan, want dat betekende dat ik Jeroen bij de wedstrijd af kon zetten om vervolgens even een stukje hard te lopen in het Amsterdamse Bos, iets wat ik al een tijd op mijn lijstje had staan om te doen. Zo gezegd, zo gedaan. Na wat zoekwerk voor een parkeerplek bracht ik Jeroen naar het team, gaf hem een dikke zoen om vervolgens naar de auto terug te lopen, mijn hardloopkleren aan te trekken en hop, daar ging ik om de eerste meters in het voormalige Bosplan te maken.

Het rondje dat ik vanmiddag gelopen heb

Het lopen ging erg lekker. Het was weer eens wat anders dan mijn vaste rondje in Spaarnwoude, het was een beetje verkennen hoe ik moest lopen en dat was ook wel spannend. Net toen ik het 3 km punt gepasseerd was, ging echter mijn telefoon. Ik pakte de telefoon uit mijn buideltje en zag dat er gebeld werd door Anoniem. Nu druk ik die normaal altijd weg, maar omdat Jeroen aan het hockeyen was en er natuurlijk altijd wat gebeurd kan zijn, nam ik toch maar op. Het bleek Securitas te zijn, die mij vertelde dat er een alarm afgegaan was bij ons thuis en dan met name bij de achterdeur. Nou, dan schrik je toch even als je dat hoort, maar wel goed dat het alarm kennelijk zijn werk doet. Maar wat te doen. Ik liep zelf nog midden in het bos en voordat ik er zou zijn zouden we een uur verder zijn. Gelukkig kon ik Gunny en Edward bereiken en Edward ging een kijkje nemen bij ons thuis en kon gelukkig vaststellen dat er niets aan de hand was. Waarschijnlijk was er een hick up in het alarm geweest, maar beter een beetje te strak afgesteld dan te ruim en ook goede actie van Securitas om dat zo strak te monitoren. Gerustgesteld kon ik mijn rondje uiteindelijk vervolgen, maar een toptijd werd het natuurlijk niet. Hopelijk dat als ik een andere keer weer in het Amsterdamse Bos ga lopen, er niet weer een vals alarm de kop op steekt. Een paar leuke loopjes zijn er namelijk wel te doen, dat heb ik inmiddels wel gezien en het stikt er ook van de loopmaatjes, dat is ook wel weer eens wat gezelliger dan niemand tegenkomen op zondagochtend in Spaarnwoude :-).

Oh ja, voor degene die het zich afvragen: Jeroen verloor helaas met 1-0. Bijna een kopie van de wedstrijd van 2 weken geleden tegen De Kikkers: vele malen beter en veel 100% kansen, maar de bal er niet in krijgen terwijl de tegenstander aan één kans genoeg heeft. Een strak lesje in efficiency.

Nieuwe schoenen voor Daan

Mooie nieuwe stappers voor Daan

Als ik naar Daan kijk, dan herken ik veel dingen die ik vroeger als kind zelf ook had. Een daarvan is het hebben van een hekel aan het kopen van kleren. Ik weet nog dat ik met mijn moeder en oma twee keer per jaar naar de C&A ging om voor een half jaar kleren in te kopen en dat ik dat echt vreselijk vond. Het enige waarom ik uiteindelijk mee ging was dat ik een rondje kreeg op het Palomino paard (gewoon een speelgoed paard met de klassieke rode, groen en blauwe vlekken, waar een kwartje in moest en dat dan 2 minuten heen en weer bewoog) en dat we een hamburger gingen eten bij Wimpy (waarbij de satéburger de absolute favoriet was). Daan wil ook nooit mee, wat zonde andere resulteerde in het feit dat hij zei dat zijn Vans schoenen die had droeg echt nog prima paste, totdat ik even voelde en zijn tenen opgerold zaten in zijn schoenen. Dus werd het tijd om nieuwe schoenen te kopen, maar daar had meneer even helemaal geen zin in. Gelukkig bestaat het internet, dus kon Ans even een quick scan van de nieuwe modellen doen en wat bleek? Er was een limited edition versie uitgekomen met een Star Wars thema. En wie is de ultieme Star Wars bad-ass? Darth Vader natuurlijk en die print staat dan ook op de schoen? Daar was Daan natuurlijk snel van te overtuigen en twee dagen later arriveerde de schoenen per post en gelukkig paste ze ook prima. Dus Daan is blij met zijn nieuwe stappers en ook met het feit dat hij niet met ons op pad hoeft om in winkels schoenen te aan passen. Twee vliegen in één klap voor hem, dus!!

Hoog bezoek!

Maxima bracht een flitsbezoek aan de jonge agrariërs 

Donderdagochtend kwam ik op kantoor en zag dat het er drukker was dan normaal. En niet alleen drukker, maar ook was er veel politie aanwezig. Ik vroeg me af wat er aan de hand was, zeker toen ik zag dat binnen ook al een pad met koorden afgezet was. Wat bleek? Koningin Maxima kwam die dag op bezoek bij Rabobank om daar een groep jonge agrariërs toe te spreken. Nu ben ik een republikein in hart en nieren, dus ik maakte me er verder weinig druk om. Toen ik echter na een paar overleggen weer op Het Plein kwam, bleek alles afgezet en stond er een camera ploeg klaar. Toen ik vroeg of Maxima al langs was gekomen, vertelde zij dat ze bijna alweer terug kwam en over een minuut of vijf langs zou komen. Nou.....ja.......dan kun je republikein zijn, maar dan wacht je toch even om een glimp van Maxima op te vangen. Aangezien het niet heel erg druk was ging dat ook zonder problemen en zag ik Maxima in een paarse jurk voorbij komen lopen, onder veel commentaar van de aanwezige koffiedames (van "jemig, wat is ze slank" en "wat ziet ze er mooi uit" tot "paars staat haar echt niet...."). In een paar minuten was het een en ander alweer gebeurd, was Maxima verdwenen en waren de koorden al weggehaald en kon iedereen weer gewoon aan het werk.

Olympisch Stadion Loop 2014

Weer een medaille erbij

Op 9 november was de laatste wedstrijd van het Rondje Mokum. Het betrof de Olympisch Stadion Loop met start en finish in het Olympisch Stadion, natuurlijk een historische locatie waar veel geschiedenis geschreven is (weliswaar in de oude versie zag ik bijvoorbeeld wedstrijden van Ajax zoals de 8-2 overwinning op Feijenoord en de 2-0 winst op AC Milan in het Champions League jaar). Het was prachtig weer op deze dag en het was ook goed druk. Dat was al te merken bij het afgeven van de tassen, waar een lange lange rij stond, die gelukkig verbazend snel weggewerkt werd! Strak om 12.10 klonk het startschot en al snel had ik de "pacer" gevonden die op het schema liep om binnen het uur te finishen over de afstand van 10 kilometer. Dat zou sowieso al een uitdaging zijn, maar ik had ook wat fysiek ongemak (namelijk een aambei die opeens de kop opgestoken had), wat het lopen er niet makkelijker op maakte. De eerste vier kilometer ging het prima, daarna kon ik er nog drie kilometer op wilskracht bij aanhaken, maar na het bordje van de zeven kilometer moest ik haar (de pacer was een meisje van een jaar of twintig die voor ons huppelde en de hele tijd maar kwekkerdekwek deed, kennelijk had ze lucht zat daarvoor) echt laten lopen. Uiteindelijk kwam ik binnen op 1 uur en 3 minuten, daar was ik niet ontevreden over. Op naar het rondje mokum 2015!

Hier kun je toch niets tegenin brengen

Dat was een tijd geleden.....

Een bijzondere bereiding van Tom Yam

Het was alweer een hele tijd geleden dat ik samen met een van mijn beste ex-collega's bij had gepraat en aangezien we het allebei er wel weer eens tijd voor vonden, besloten Steven en ik de daad bij het woord te voegen en weer eens lekker uit eten te gaan. Deze keer was de keuze gevallen op Ciel Bleu (die vandaag overigens weer twee sterren door Michelin toebedeelt kreeg), bovenin het Okura hotel. Het kon natuurlijk bijna niet anders dan dat we het menu du chef zouden nemen en aangezien er geen eend of lam in zat, werd dat ook de keuze. Dat betekende twee amuses, zeven gangen en daarna koffie en friandises. En ik kan niet anders zeggen dan dat het weer net zo goed was al toen ik hier een jaar of twee geleden voor het laatst was geweest. De gerechten waren echt allemaal "spot on" qua smaak en tekstuur, maar er waren ook een paar hele bijzondere presentaties.

De friandises waren fantastisch!

Zo werd er een Tom Yam opgediend, maar deze keer niet in soepvorm maar alleen met de "vaste" ingrediënten. Een bijzonder fraaie amuse, overigens! Persoonlijk was ik zelf onder de indruk van de drie bereidingen van ree, waarbij de file een dag gegaard was in een pakking van zeezout, die met hamer en borstel verwijderd werd om uiteindelijk de filet van ree zichtbaar te maken. De kaas kwam van Abraham Kef en was ook een mooie en ruime selectie. Zowel bij Steven als mij stond echter nog iets in het geheugen gegrift: na het diner kwam er toch een kar met friandises? En ja hoor, deze klassieker was nog steeds aanwezig bij Ciel Bleu (never change a winning....concept). Er as eigenlijk teveel om op te noemen en ze waren stuk voor stuk voortreffelijk! Meest in het oog springend vond ik zelf de Mondriaan bonbon, die qua uitstraling de grootste aantrekkingskracht op mij had. Ik heb heerlijk gegeten en ondanks de best stevige prijs was het echt waarde voor het geld! Steven, bedankt voor weer een super gezellige avond, snel weer doen!!

Hamburgers bij Firma Pickles

De spicy beef burger bij de Thrill Grill

De afgelopen tijd zijn er steeds meer restaurants bijgekomen die zich richten op "fastfood", maar dan goed gedaan. Zo was er natuurlijk ook de BurgerMeester, maar sinds niet al te lang is er ook The Fat Dog, een etablishement (gevestigd op de Ruysdaelkade 251) dat zich met name richt op de hot dog en die bij het imperium van Ron Blaauw hoort. Op zich best ok, maar tot nu toe weinig sfeer (de twee keer dat ik er geweest ben was ik de enige gast) en voor een broodje worst toch wel erg aan de prijs. Mijn persoonlijke favoriet in Amsterdam blijft de ThrillGrill, waarvan zojuist het restaurant inde Gerard Doustraat 98 in de Amsterdamse Pijp geopend is. Ik vond de locatie in het centrum van Amsterdam leuker, maar ook hier hangt een enorm goede sfeer, bijzonder attente bediening en er is nu een uitgebreidere menukaart en dat draagt zeker bij aan de feestvreugde!

De Smoked BBQ Burger bij Firma Pickles

Echter, na een concert in Utrecht was het toch net even teveel van het goede om naar de ThrillGrill te rijden, voordat we iets te eten konden nuttigen. Daarom even gezocht naar de beste burgerbar van Utrecht en kwamen we uit op de Firma Pickles op de Drie Haringenstraat 1 in Hartje Utrecht. Er was direct plek, hoewel dat op hoge krukken zitten was, niet echt mijn ding om even rustig wat te eten, maar als de maag knort, dan wil je er wel genoeg mee nemen. Na bestudering van de kaart kwam ik uit op het Smoked BBQ Burger menu (zijnde de Burger plus coleslaw en frietjes met rozemarijn) voor de somma van 14,50 Euro, waarin ook de additionele Jalapenos peppers opgenomen zat. Na tien minuten werd een en ander uitgeserveerd en ik kan niet anders zeggen dan dat het een prima hamburger was, die zeker kon tippen aan de kwaliteit van ThrillGrill en BurgerMeester. De frietjes waren een gemengd succes: de rozemarijn erop was erg lekker, maar ze waren zo klein gesneden dat het bijna frites sticks waren geworden. De coleslaw was ok, maar zo weinig, dat ik het bijna niet kon proeven. Qua eten vond ik het een meer dan ruime voldoende, maak er een 8,5 van. Wat ik aan de ervaring minder vond was de bediening. We hadden een extra portie frites besteld, maar die zijn nooit gearriveerd, maar stonden wel op de rekening, Klassieke fout. Verder hadden twee van de mannen achter de bar meer mee aandacht voor elkaar of voor hun hipster vrienden dan voor de klanten. Dat is toch altijd wel een afknappertje. Dus voor de total experience trek ik er een punt vanaf, maar dan blijft er nog steeds een 7,5 over. Ik hou Firma Pickles in ieder geval goed in het achterhoofd als er weer eens een lunch in Utrecht gedaan moet worden!

Airbourne in Utrecht

Airbourne was weer fantastisch

Een van de bands waar ik mijn hart aan verpand heb, is het Australische Airbourne. Toegegeven, het is gewoon een jonge versie van AC/DC en alle clichés die je bij een hardrockband kunt bedenken gaan voor hen op. Hoewel......deze zaterdag gaven zij een concert in Vredenburg Tivoli en dat begon al om 17.45 uur! Wat zijn dat nou voor tijden, dan komt de gemiddelde rock ster toch pas zijn bed uit? Het betekende dat Simon, Frank, Rene en ik al vroeg naar Utrecht afreisde. Ik werd een beetje sentimenteel toen ik mijn auto in de parkeergarage van de Stationsstraat zette, want dat was de plek waar ik dat iedere dag deed toen ik nog als programma manager bij CRM Distributie werkte. Vandaar was het 10 minuten lopen naar Vredenburg Tivoli en waren we net op tijd (na het afgeven van de jassen en de aankoop van een paar oordoppen, terwijl we ondertussen de klanken van Ace op Spades al uit de luidsprekers knalde) voor de start van het voorprogramma, Bonafide uit Zweden. Ik kende de band al, lekkere rechttoe rechtaan jaren 80 hairmetal. Een probaat middel om de sfeer er al eens goed in te krijgen. Ze sloten of mer de enige semi hit die de band ooit gehad heeft, Hard Livin' Man en dat was geen straf! Heerlijk band, zeker goed genoeg om eens als headliner in de Melkweg te gaan spelen.

Klassieke lichtshow :-)

Na een set van 45 minuten vertrok Bonafide van het podium en begonnen de roadies het podium om te bouwen. Dat lukt snel (want eigenlijk hoefde er alleen een soundcheck gedaan te worden en moest er een doek weggetrokken worden) en niet al te veel later doofde het licht, gingen er rode spots door de zaal heen en werd de "wall of sound" door de mannen uit Warnambool onder leiding van Joel O'Keeffe opgetrokken en werd de ene na de andere meezinger te gehoren gebracht. Het viel mij op hoe goed Joel bij stem was (misschien helpt het dat het vroeg op de avond was en hij nog niet helemaal dronken was :-)), ook terwijl hij als een razende over het podium rende. Verder kan ik nooit genoeg krijgen van de klassieke hardrock poses, zoals de door Status Quo bekend gemaakte choreografie tussen de gitaristen en de bassisten, die allemaal tegelijkertijd dezelfde bewegingen met hun instrumenten maken. Uiteraard was er ook hier en daar een stagediver, werd er bier het publiek in gegooid en rende Joel door de zaal heen, tussen het publiek door. Heerlijk om de nummers als Too much, too young, too fast, stand up for rock n roll , cheap wine and cheaper women en girls in black live te horen.

Al met al een erg leuk bezoek op een vroege zaterdagavond en het enige kritiekpuntje van de avond was dat het concert gewoon te kort duurde. Dat moet de volgende keer dan maar weer hersteld worden!

Rondje Sloterplas

Mijn startvak

In Amsterdam is een leuk initiatief voor hardlopers ontstaan. Dit initiatief heet "Rondje Mokum" en behelst een serie van zeven hardloopwedstrijden, die door diverse atletiekverenigingen in Amsterdam georganiseerd worden. Helaas ontdekte ik dit Rondje Mokum pas na de vakantie, waardoor ik een flink aantal wedstrijden gemist had. Maar omdat ik toch graag eens wilde zien hoe zo'n wedstrijd er aan toe zou gaan, schreef ik in op een van de laatste wedstrijden, namelijk de Sloterplasloop die op 12 oktober gehouden werd. Voor mij natuurlijk lekker makkelijk, want de start is op 15 minuten fietsen van ons huis. Voor de tijd van het jaar was het ook nog eens aangenaam warm, dus een stukje fietsen was geen straf. Ik kwam een kwartiertje voor de start aan en merkte dat het best druk was op de atletiekbaan. Je kon vooraf op de foto met een banaan (ja, echt.....), maar die eer liet ik even schieten om wat rek- en strek oefeningen te doen. Toen de speaker opriep om naar de start te gaan, vertelde hij er ook bij om in het juiste vak te gaan staan, achter de racer.

Lekker zweten!

Wat bleek? Je kon achter een ervaren atleet aan gaan lopen, die je naar een bepaalde tijd zou doen laten toesnellen. Nu waren dat pater die liepen op de tijden 45 minuten, 50 minuten, 55 minuten en 1+ uur. Het was voor mij geen moeilijke keus om in de laatste groep te gaan starten, want mijn snelste tijd op de 10 km was 1.05.  Direct na de start bleef ik achter de racer lopen, want ik besloot om voor 1 uur altijd te gaan. Ik voelde al direct dat dat voor mij een best stevig tempo was, maar ik ging me natuurlijk niet gewonnen geven. Maar ja, in dit geval had ik toch beter naar mijn lichaam kunnen luisteren, want net als een paar jaar geleden toen ik in een wedstrijd in Groet Ans bij wilde houden, blies ik ook nu mezelf op. Gelukkig minder dan toen, maar toen ik de racer na 5 km moest laten gaan, merkte ik dat ik echt teveel aan het hijgen was en dat is echt niet handig.  Dus op een lager tempo ging ik verder, met het frustrerende gevoel dat ik regelmatig door een andere loper ingehaald werd. Grrrr.......nou, dat was weer een goede les voor de volgende keer. Uiteindelijk liep ik de 10 kilometer in 1.05.10, net iets boven mijn eerdere beste tijd en kwam ik er later in de uitslag achter dat ik in ieder geval in mijn eigen categorie (mannen tussen de 4 en 55 jaar) keurig.....laatste was geworden :-). Nou ja, dat was niet de grootste teleurstelling: dat was namelijk dat bij terugkeer in het stadion bleek dat de bananen die uitgedeeld werden op waren en dat ook de studenten in bananenkostuum waarmee je op de foto kon verdwenen waren. Daar moeten ze volgend jaar toch wat aan doen, want dan ben ik er zeker weer, want dit soort wedstrijden uit het Rondje Mokum bevallen me wel!

Opsporing verzocht: navigatie systeem gestolen

Dat was even schrikken.....

When it rains, it pours. Na een dag vervelende gesprekken gevoerd te hebben, liep ik eind oktober terug van ons kantoor in Nieuwegein naar het veld iets verderop waar de auto's geparkeerd kunnen worden. Bij benadering van de achterste regionen van het veld, zeg ik een auto staan waar de deur van open was. "Wat raar", dacht ik nog, "er is niemand te zien, maar toch staat die deur open". En toen bedacht ik me dat dat de plek was waar mijn auto geparkeerd stond. Een rilling ging over mijn rug, zeker toen ik zag dat er glas bij de deur lag. Wat bleek? Het ruit wat ingeslagen en mijn navigatiesysteem was uit de auto gestolen. Wat ik helemaal bijzonder vond, was hoe weinig beschadiging er aan het dashboard was, namelijk geen. Er was geen krasje te zien, de sponning waar het systeem in had gezeten lag er netjes naast, de schroeven waren eruit gedraaid en de kabels waren losgemaakt en niet kapot geknipt. Ik kreeg bijna respect voor wat hier gebeurd was.....

Vervolgens begon de frustratie om iemand van Carglass naar de plek van bestemming te krijgen. Dat duurde ongeveer vier uur, omdat de dispatcher vergat de melding door te geven en de mensen bij de klantenservice de woorden klanten, service en communicatie volstrekt niet kennen. Als je voor de vierde keer belt, omdat je niet terug gebeld wordt, je weer dezelfde vragen krijgt en dan nog netjes probeert te blijven en je terug krijgt "nu moet u niet zo flauw doen, ik heb ook een vervelende dag gehad", dan weet je dat "de klant centraal" bij Carglass nog niet geland is. Toen ik uiteindelijk de monteur aan de lijn kreeg ging het erg goed, maar de hele front office van Carglass heeft voor mij geen enkele toegevoegde waarde geleverd. Inmiddels is het navigatie systeem weer door Care teruggeplaatst en werkt het weer prima, maar ik hoop toch dat het bij deze ene kreeg blijft dat er op bestelling bij mij een onderdeel gestolen wordt, want het levert toch een ongelofelijke partij overlast en negatieve energie op, die ik nu kan missen als kiespijn.

Halloween Run 2014

Zombie Dennis en Zombie Simon

De komende tijd zullen er wel wat berichten kris kras door elkaar staan, chronologisch gezien dan in ieder geval. Dat krijg je als je een inhaalslag wilt gaan doen :-). Op 25 oktober was er een speciale run waar Simon en ik aan deel hebben genomen. Het betrof de Halloween 2014 Run. Deze door Run2Day gesponsorde loop ging door het hartje van Amsterdam. Dat is op zich nog niet zo heel speciaal, maar het feit dat alle deelnemers zich uit hadden gedost als zombies, vampiers, skeletten, bijlmoordenaars, krankzinnige doktoren....afijn, you het the picture, was dat natuurlijk wel. Om 20.00 uur moesten wij ons melden bij de Run2Day winkel op de Overtoom, waar we eerst een gratis T-Shirt kregen een fraai Saucony shirt ook). Onze dag was al gemaakt, want de grootste maat die ze hadden was een L en die paste ons allebei prima! Daarna was het tijd voor een skull painting plus het aanbrengen van bloedspatten. Dat ging allemaal lekker snel en dat betekende dat we om 20.30 er al helemaal klaar voor waren. Het was daarom alleen wel even jammer dat de run "pas" om 22.00 uur begon, waardoor we nog een flinke tijd moesten wachten. Daarom werd het aanbrengen van de laatste attributen (denk aan de warme pruiken, spijkers en bijlen door het hoofd en de "heksennagels") nog even uitgesteld.

Ook dit echtpaar liep mee

Straks om 22.00 uur ging de hele groep runners naar buiten en werd direct het startschot gegeven. Dat betekende bijna direct rechtsaf het slecht verlichte Vondelpark in, waar diverse niets vermoedende bezoekers (maar ja, wat doe je na zonsondergang ook in het Vondelpark....) de stuipen op het lijf gejaagd werden.  De tocht vervolgde zich vervolgens over het Leidseplein, door de Leidsestraat en door de Kalverstraat naar de Dam. Daar was er een korte pauze waardoor de zombies bezit van het monument op de Dam namen. Sowieso was het wel een bijzonder gezicht om met een groep van een paar honderd mensen zo 's avonds door de stad te rennen en dan natuurlijk helemaal zo verkleed. De stemming zat er inmiddels wel opperbest in, het was super gezellig en er werd ontzettend veel gelachen, terwijl het ook wel gek was om mensen die er zo uit zagen te horen praten over de volgende hardloopwedstrijd die ze gingen lopen of hoe ze zich aan het voorbereiden waren op de Zeven Heuvelenloop die in november gelopen wordt. Na de rust op de Dam vervolgde de weg zich door de Damstraat richting de Munt, daarna naar het Rijksmuseum (met een wolvengehuil onder de passage daar door, mooi geluid :-)) en weer even rusten bij het IAmsterdam beeld op het museumplein, waar opeens ook de zombies overheen krioelden. Het stikte daar ook van de toeristen die graag met veel van de zombies op de foto wilde. Als laatste dan nog het stukje terug van het Museum plein door de van Baerlestraat naar het Vondelpark waar aan het eind de DJ die de hele tocht meegefietst was keihard "Sympathy voor de Devil"  van de Rolling Stones speelde als teken dat de toch afgelopen was.

Op Runtastic was te zien dat we uiteindelijk een kleine tien kilometer gelopen hadden, in een tijd van iets meer dan 1.30 uur. Voorwaar geen toptijd, maar met alle uitdossingen en pauzes was dat natuurlijk ook niet het idee. Het ging om fun, fun, fun en dat hebben we zonder meer voldoende gehad. Een absolute aanrader en ik hou er in ieder geval rekening mee dat we in 2015 ook weer mee zullen doen!

A long, long time ago in a galaxy far, far away.....

Het is iets meer dan een half jaar geleden dat ik mijn laatste blogpost schreef. Het was net voor de vakantie naar Chicago en Minneapolis en ik ging er vanuit dat ik zoals gebruikelijk het verslag van de vakantie op mijn blog zou gaan delen. Maar wat ik niet had verwacht, gebeurde toch: op de een of andere manier had ik alle puf verloren om stukjes te schrijven. Er was niet echt een reden voor, hoewel ik zelf tijdens de vakantie de schuld gaf aan het hardlopen, want in plaats van 's ochtends vroeg het blog bij te werken ging ik met Simon hardlopen. Beter voor lijf en leden, maar de rest van de dag zat het zo vol met activiteiten, dat er geen tijd was om een stukje te schrijven. Vooruit, dacht ik, ik haal het na de vakantie wel weer in.

Maar dat gebeurde niet. Ik kon mezelf er niet toe zetten om nieuwe blogposts te maken. Ja, natuurlijk had ik wel weer een stuk kunnen schrijven over de 167ste keer dat ik bij Gary's Deli een bagel nam of vertellen dat het door een ongeluk weer druk op de weg was. Maar dan was ik alleen maar digitaal papier aan het vullen en daar haalde ik geen voldoening uit.

Dan bleef er natuurlijk nog maar 1 ding over en dat was het netjes afsluiten van het blog, want dat verdienen mijn lezers toch. Maar hoe ik het ook probeerde om die laatste post uit mijn vingers te krijgen, het lukte maar niet. Ik kon de periode en het blog toch niet afsluiten. Ondanks dat ik de andere sociale netwerken zoals Facebook en Twitter wel onderhield, was er toch steeds een stemmetje in me dat zei dat ik nog voldoende te schrijven had.

Inmiddels is er de afgelopen zes maanden veel gebeurd in mijn leven. Ans is onderneemster geworden met de oprichting van Retro Ans en heeft haar eerste locatie in de Raaks Halle opgezet (hoe trots ben ik daar wel niet op, geweldig gedaan met durf om die stap te nemen!!!!), Jeroen is inmiddels een vaste waarde in het eerste junioren elftal van HockeyClub Spaarndam en heeft hij zijn eerste musical optreden gedaan en Daan is zijn middelbare school carriere begonnen op het Stedelijk Gymnasium Haarlem, waar hij na de eerste maanden gemiddeld een 8 staat.

Voor mezelf is het een turbulente tijd. De vakantie naar Chicago en Minneapolis was weer echt geweldig (dank aan mijn maatjes René en Simon daarvoor) en heb ik diverse hardloopwedstrijden meegedaan met als hoogtepunt het uitlopen (samen met Simon en nog 38 collega's) van de dertigste Dam tot Damloop, 16,1 km achter elkaar in 1.45 uur. Toen ik een jaar geleden begon en met pijn in mijn benen na 10 minuten lopen bijna niet meer van de bank kon komen, had ik niet verwacht dat ik dit voor elkaar zou krijgen. Maar er zijn ook vervelende zaken: de opstart van Daan op het SGH ging niet vanzelf en kostte veel energie (gepaard gaande met veel emotie), maar dat komt inmiddels weer goed (en daar ben ik super blij mee!!!), een goede vriendin van Ans is op 45 jarige leeftijd overleden met achter laten van man en drie kinderen in de leeftijd van Daan en Jeroen en voor het eerst in mijn 24 jarige werkleven ben ik sinds twee weken boventallig verklaard, waardoor mijn huidige functie per 1 februari vervalt.  Dat voelt bizar en onzeker en ga ik zoals iedereen door een soort rouwcurve heen om een en ander een plek te geven. Wat de toekomst op dit vlak brengt weet ik niet, ik focus me nu op eerst het goed afronden van mijn huidige werkzaamheden, dat verdienen mijn medewerkers en daarna zien we wel weer verder.

Maar er blijkt dus eigenlijk best veel interessants te melden. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik kijk hoe de periode tot 31-12 gaat met het schrijven van stukjes voor het blog. Als dat weer regelmatig en met plezier gebeurd, dan ga ik ook in 2015 door. Mocht dat niet zo zijn, dan is 31-12-2014 een mooie datum om op een nette manier het blog af te sluiten. 

Almost time to go!

Hij is nog niet heel vol....

Vandaag is het dan zo ver, de reis naar het altijd zonnige Chicago en Minneapolis staat op het punt van beginnen. Ik heb er veel zin in om met Rene en Simon op pad te gaan, maar het tijdelijke afscheid van Ans, Daan en Jeroen valt mij toch altijd erg zwaar. Zeker als de jongens beginnen te roepen "Nee, papa, je mag niet weg gaan, we gaan je zo vreselijk missen". Maar goed, ik weet dat ze kort daarna weer lekker aan het spelen zijn, dus dat gaat helemaal goed komen. Daarnaast komt Willy ook een paar dagen op bezoek bij Ans, dus dat wordt ook een gezellig boel. Op dit moment doe ik de laatste zaken in de tas, die is nog niet heel erg vol, dus er is ruimte om wat leuke zaken mee te nemen. En ja, als gold member van Flying Blue heb je nog een voordeel: je mag gratis twee stuks bagage in het ruim opnemen, dus dat is voor ons ook geen hindernis meer om wat extra draagkracht mee te nemen. Je moet toch ruimte hebben voor alle koffiemokken van de Starbucks weer mee terug te nemen vanuit de USA!! Nou ja, op naar Schiphol, zou ik zo zeggen!!

De Chicago Greeter

De Chicago Greeter

De vakantie naar Chicago en Minneapolis nadert met rasse schreden. Het was daarom (gelukkig) niet verwonderlijk dat deze week er een email arriveerde van de Chicago Greeters. Deze organisatie stelt voor een dagdeel geheel zonder kosten een gids beschikbaar, zijnde een "native Chicagoan", die bezoekers door zijn of haar Chicago leidt. De gelukkige die het genot mag proeven om Simon, Rene en mij te begeleiden is Bobbie Edelman (niet te verwarren met Bobbi Eden, dat is net wat anders :-)). Zij woont al heel veel jaren in Chicago (dat zegt ook iets over de leeftijd van de dame), namelijk haar hele leven, dus ze heeft wel enige ervaring om met de stad om ons de hoogtepunten te laten zien, maar dan echt vanuit het gezichtspunt van iemand die in de stad woont en niet alleen vanuit de reisgids of de internet "top 10 things to see in Chicago"-lijstjes. De emailwisselingen die ik al met haar gehad heb om tot een leuk programma te komen stralen in ieder geval veel enthousiasme uit, dus ik heb er alle vertrouwen in dat dit een geweldige ervaring gaat worden. We hebben er zin in!  

Diablo 3

Verschillende figuren in Diablo 3, ik natuurlijk als Barbaar

Het was al een tijd geleden dat ik een videogame aan het spelen ben geweest. Ik heb nog steeds het laatste restje van Starcraft 2: Heart of the Swarm liggen, maar het wil maar niet lukken om me ertoe te zetten om dat af te maken (hoewel ik het best een goed spel vind, overigens). Nu kreeg ik via Blizzard een aanbieding om voor 9,90 Euro Diablo 3 te kopen. Ik twijfelde al steeds of ik dit spel een keer zou gaan spelen, maar deze prijsverlaging maakte het dusdanig aantrekkelijk dat ik tot aanschaf over ging. Installatie verliep soepel en een uurtje later was ik aan het spelen. Het was wel even wennen, want het is natuurlijk weer een nieuw combat systeem, maar dat had ik wel snel onder de knie. Het verhaal is ook best wel goed en wat ik lachen vond waren de speciale "classes" die je kon spelen, zoals de Demon Hunter en de Witch Doctor. Desondanks ging ik toch voor een beetje standaard keus, de Barbarian die ik met een knipoog naar het verleden ook Conan noemde :-).

Hoewel het spel echt wel iets in zich heeft van "he, dit wil ik verder zien", zijn er voor mij drie belangrijke minpunten. Enerzijds is dat logistiek technisch, want er ontbreekt een save mogelijkheid. Dat is echt belachelijk, want dat betekent dat je eerst middenin een missie zit, je eerst een checkpoint moet halen. Wat een nonsens! Een ander logistiek puntje is dat je altijd een internet verbinding moet hebben, anders kun je niet spelen. Ook redelijk belachelijk. Dan is er nog de gameplay. Dat is wel heel veel "hack & slash". Het vechten is voornamelijk gewoon veel klikken op de tegenstanders en dan komt het meestal wel goed. Ik hou toch wel van iets uitdagenders....

Al met al een aardig spel en voor een tientje prima value for money, maar ik kijk meer uit naar oktober van dit jaar, wanneer Dragon Age 3: Inquisition op de markt gaat komen.!

Lunch

In het visrestaurant van Rabobank Nederland is het uitstekend lunchen: makreel, tonijn en rivierkreeft....yummie!

Nike Fuelband

De Nike Fuelband (oh ja, een een Tag Heuer Grand Carrera :-))

Toen ik vorig jaar besloot om flink wat kilo's af te gaan vallen en mijn eetstijl ook aan te passen, had ik als extra stimulans een FitBit gekocht. Deze registreerde mijn beweging op een dag, maar je kon er ook je gewicht op bijhouden (waarbij ik natuurlijk gelijk de weegschaal kocht die via WiFi synchroniseerde), hoeveel water je dronk en wat je at. Op zich een erg goede propositie. Maar in minder dan negen maanden tijd, ben ik door twee Fitbits heen gegaan, omdat ze niet meer goed aangesloten konden worden aan de oplader. Dat zorgde voor veel frustratie en toen de tweede ermee stopte, stond ik voor de beslissing om a) weer een fitbit te kopen, b) geen wearable te kopen of c) een alternatief te kiezen. Een nieuwe Fitbit zag ik niet zitten, geen wearable vond ik een gemis, dus moest het een alternatief worden.  Na een kort onderzoek, besloot ik om voor de Nike Fuelband te gaan. Deze zag er een stuk steviger uit en in combinatie met de apps van Nike zag ik het wel zitten. Na een paar weken gebruik kan ik bevestigen dat het een goede keus was. Zit prettig, registreert goed en laadt zonder problemen op. Voelt ook veel robuster aan dan de Fitbit ooit gedaan heeft. Het enige nadeel is dat alles wel op bewegen toegespitst is. Ik heb dus niet meer 1 cockpit waar ik alles in vastleg (eten en drinken bijvoorbeeld), ik ga nog even nadenken of ik dat wel wil blijven doen en hoe dat dan het beste opgelost kan worden. Wellicht dat er een en ander nog wel aan elkaar te linken is.