De sterren van Michelin

Toch best wel weer spannend

Vandaag was het weer de jaarlijkse sterrenregen voor culinair Nederland. We wisten natuurlijk al dat Oud Sluis zou verdwenen uit de lijst, omdat Sergio Herman de tent gaat sluiten. Gelukkig viel Nederland de eer ten deel om toch een tweede drie sterren restaurant te mogen begroeten, namelijk  De Leest in Vaassen. Hoewel dit mooi nieuws was, was ik zelf blijer met het feit dat het een paar van mijn favoriete restaurants hun ster netjes behielden. Zowel mijn traditionele "tweede huiskamers" Vermeer, Vinkeles en De Nederlanden als ook het nieuwe lid van de "club van Dennis zijn favorieten", Tante Koosje, bleken zonder problemen de ster behouden te hebben. En niet meer dan terecht! Overigens net zo terecht als het feit dat Karel V in Utrecht zijn ster verloor. Inderdaad terecht, voor half lauw eten en veel te weinig, terwijl je wel een flinke bom duiten neer mag tellen voor een menuutje. Wegwezen daar. Andere verrassingen? Nou ja, voor de insiders waarschijnlijk niet veel. Ik was toch nog wel verrast dat Ron Blauw met zijn nieuwe Gastrobar er toch een ster uit wist te slepen (dat belooft nog wat, Ans en ik hebben er nog een lunch tegoed). Ivy, nu genaamd FG (naar eigenaar Francois Geurts), kreeg ene tweede ster evenals Fred (de kok van voorheen La Vilette, het eerste sterrenrestaurant waar Ans en ik ooit gegeten hebben). De stijgers en dalers zijn hier te vinden, op basis waarvan de smulpapen hun planning voor 2014 alvast kunnen maken. 

Tante Koosje met hindernissen

Mooie kaas selectie van Tante Koosje

Omdat het soms wat ver is om in Amsterdam te gaan eten als je uit Utrecht komt (zeker als je vervolgens weer naar Brabant moet rijden om thuis te komen), zijn twee restaurants in dit soort gevallen favoriet. Natuurlijk De Nederlanden in Vreeland, maar tegenwoordig ook steeds meer Tante Koosje in Loenen aan de Vecht. Deze avond was het bereiken van Tante Koosje echter een rit met obstakels. Door wat uitlopende afspraken kon ik pas rond 18 uur vertrekken en al voor het oprijden van de A2 werden er signalen gegeven dat er een zwaar ongeluk bij Vinkenveen gebeurd was. Dat had direct zijn weerslag, want de A2 stond al vanaf Utrecht helemaal vast! Gelukkig hebben we tegenwoordig slimme navigatie systemen, die mij direct via het rustieke Maarsen stuurden om een kortere binnendoorweg te rijden. Maar er zijn kennelijk tegenwoordig veel slimmem navigatie systemen, want deze weg hadden veel mensen inmiddels gevonden.

De heerlijke eerste gang

Gevolg: ik deed meer dan een uur over eens tukje dat normaal iets van 20 minuten duurt.....Gelukkig was er nog ruimte op de parkeerplaats en werden we door Ilkay met een warme glimlach ontvangen, zodat we ons direct goed thuis voelde toen we aan tafel schoven. De beloning was er echter naar: het diner was ronduit subliem te noemen, enkele wijzigingen daaraan werden zonder bezwaren doorgevoerd (dat is nog eens wat anders dan Ron Blaauw die bij een wijziging van het menu extra kosten in rekening bracht: mooie cursus hoe jaag ik mijn klanten weg was dat trouwens) en de wijnen waren ook voor een liefhebber uitstekend en op sommige punten zelfs verrassend (ik noem de Riesling). Het klopte gewoon allemaal. Met daarbij nog een aantal goede gesprekken aan tafel waren alle ingrediënten daar om er een bijzonder gezellige avond van te maken en dat lukte probleemloos. Tante Koosje, we houden haar er voorlopig maar eens even in! En ik denk dat toekomstig tafelgenoten dat helemaal niet erg gaan vinden :-).

Tante Koosje revisited

Super onthouden, Ilkay!

Soms ben je maanden bezig om een afspraak te plannen en wil het maar niet lukken. Het kan dan helpen om gewoon eens te proberen het de volgende dag in te plannen ipv drie maanden later. Werkt soms erg goed. Zo ook deze keer, omdat ik een coachingsgesprek met een collega wilde hebben (coaching voor mij in dit geval :-)).  We besloten er een hapje bij te gaan eten en kwamen uit bij Tante Koosje, waar ik vorig jaar met Rene voor mijn verjaardag had gegeten. En dan vind ik het toch bijzonder dat de crew daar onthouden heeft wie ik was. Ik werd warm verwelkomt alsof ik een stamgast was. Ik had eerst het idee dat dit een gave van een goede bediening was, namelijk ondanks dat ze echt geen idee hebben wie je bent, je toch het gevoel geven dat ze je helemaal kennen. Maar dat werd aan het eind van de avond helemaal ontrafeld. Wat gebeurde er? We kwamen bij de kaas en nadat deze op was, kwam de maître, Ilkay, naar me toe en vroeg of ik nog een paar stukjes wilde. Daar zei ik natuurlijk geen nee tegen, waarna ze zei dat ze dat nog had onthouden van mijn vorige bezoek. En inderdaad, dat klopte, ik heb toen drie gangenkaas gehad. Kennelijk was dat toch iets dat tot de verbeelding sprak. Maar knap dat dit zo gedaan wordt, dat geeft toch een extra impuls om weer een keer langs te komen!

Tante Koosje

Heerlijke tarbot

Zaterdag werd ik door Rene getrakteerd op mijn verjaardagscadeau: een bezoek aan restaurant Tante Koosje in Loenen aan de Vecht. De eerlijkheid gebied om te zeggen dat het niet de eerste keus was, maar kennelijk had de crisis nog niet zo toegeslagen dat je een week van tevoren elk willekeurig restaurant kan boeken :-). Maar we hadden er veel zin in om de nieuwe nr 100 van de Lekker eens uit te gaan proberen. De opening was even wat stroef, want parkeren voor de deur bleek niet mogelijk en de eerste parkeerplaats die we vonden was helemaal vol. Gelukkig was er bij het gemeentehuis plaats en vijf minuten lopen later kwamen we aan bij Bistro Tante Koosje (niet vaak dat iets met Bistro in de naam een Michelin ster krijgt heeft, trouwens). We werden hartelijk ontvangen door Ilkay, sommelier bij Tante Koosje en krijgen een tafel met uitzicht op de open keuken. De aankleding van het restaurant was anders dan ik gewend was, het was alsof je in een huiskamer plaats naam met zelfs Friese staartklokken. Hoewel er een kaart was hebben we die niet gezien, want de keus was snel gemaakt om het menu van de chef te nemen, wel aangevuld natuurlijk met twee gangen, een coquille met scheermesje en kaas.

Ilkay, bijzonder enthousiaste sommelier

Dat bleek geen slechte keus te zijn. Na een paar prima amuses werd de eerste gang geserveerd: een caneloni van Elstar appels, gevuld met gevogeltelever en krab. Het is soms inderdaad behelpen. Daarna een mooi stuk tarbot (door de ober de Rolls Royce onder de vis genoemd) en het extra gerecht van coquille en scheermes, waar ook een prima rauwe tonijn bij geserveerd werd. Het hoofdgerecht was hertenrug, in de wildtijd natuurlijk niet te versmaden. De kaas was ook erg smaakvol. Er was een selectie van 12 stuks en in drie rondes kreeg ik ze uiteindelijk allemaal te proeven. Heel goed gastheerschap, of beter gezegd: gastvrouwschap in dit geval, dat daar op geen enkele manier moeilijk over gedaan werd, men was juist erg blij dat er een fijnproever in de zaal was (hoewel er wel aangegeven werd dat dit de eerste keer was dat men iemand had gevonden die alle kaasjes tijdens een diner gegeten had). Laatste gang was een chocolade dessert, waarna met een heerlijke latte en friandises in een leuk blikje afgesloten werd.

Tante Koosje was een aangename verrassing, heel anders dan ik in de meeste restaurants gewend ben. Erg laagdrempelig, waar men zich ook wel op voorstaat: een beetje afzetten tegen het wat "luxere"  De Nederlanden deed men wel, ook volgens eigen zeggen. Dat heeft men helemaal niet nodig, dus dat zou ik voortaan gewoon achterwege laten, maar verder een waardevolle uitbreiding van het restaurant pallet om uit te kunnen kiezen. Hier komen we zeker vaker!!