Het was zo mooi: Guns 'N Roses

Guns 'N Roses: ze hadden de beste kunnen worden!

Ik had het niet verwacht, maar eindelijk is er een talentenjacht op TV die ik leuk vindt. Sinds vorig jaar vind ik The Voice of Holland echt hartstikke gaaf om naar te kijken. Zelfs de overduidelijk geforceerde sluikreclames die erin zitten (zoals voor Coca Cola, Samsung Galaxy Tab en Haribo snoepjes) irriteren me niet. Maar hier even geen beschrijving van The Voice (dat kunnen jullie allemaal een keer gaan kijken). Nee, wat juist ook zo leuk is, is dat je liedjes weer hoort die je al een tijd niet geluisterd had. Vorige keer was dat bijvoorbeeld "in love with a girl"  van Gareth DeGraw en deze reis heb ik "Sex on Fire" van Kings of Leon weer herontdekt. Maar wat me ook opviel is dat regelmatig nummers van Guns 'N Roses voorbij kwamen. En onwillekeurig gingen mij gedachten toen weer terug naar de tijd dat die band ook nog echt bestond....want hoewel formeel er nog een  band onder deze naam optreed, is er van de oude magie niets meer over.

De uiteindelijke versie van de hoes

1987: ik zit net op de Universiteit en koop me blauw aan hardrock LP's. Ik heb een vaste platenzaak, MusicLand, en een van de verkopers adviseert me een band die nog weinig mensen kennen, maar die in de USA de boel op stelten zet. Doe mij die plaat dan maar, zeg ik natuurlijk. Maar na een half uurtje zoeken, blijkt de LP er niet meer te zijn. Geen nood, verderop zit een Free Record Shop en daar hebben ze nog een exemplaar liggen van Appatite for Destruction. Gelijk naar huis en de plaat maar eens opzetten. Een uur later lig ik bij te komen, want wat een ongelofelijke explosie van gitaren, stevige rock, pakkende teksten (verwacht geen Bob Dylan, overigens...) en het swingt als een tiet!!! Er staat geen enkel minder nummer op de plaat, en dat kom je toch niet vaak tegen!!!! De week erna draai ik de plaat minimaal 25 keer en ik weet het zeker: dit zijn de nieuwe koningen van de hardrock!!! Maar helaas, helaas, de band begint al een paar jaar later uit elkaar te vallen, waarbij de drummer Steven Adler de eerste is die de band verlaat, omdat hij teveel drugs gebruikte en vervangen wordt door Matt Sorum. Een par jaar later verschijnen de albums Use Your Illusion 1 en 2, waarin echte topnummers met een aantal zeikliedjes afgewisseld worden (zoals het toch altijd hoog in de top 2000 scorende November Rain).

Maar in 1992 is er een hoogtepunt, want de Gunners komen naar Nederland om in de Kuip te spelen. Samen met onder andere Rene ga ik erheen Voorprogramma's zijn Soundgarden (aaiii.....de eerste grunge invloeden doen hun intreden.....) en Faith no More. Spelen erg goed en op tijd en dan......is het wachten, wachten en nog eens wachten. Gelukkig hebben we tribunekaarten (geheel tegen de principes in) en kunnen we zitten, maar het begint al donker te worden als Axl en zijn mannen het podium betreden. En ze zetten een show neer die zijn weerga niet kent! "We moeten om 11 uur stoppen, maar willen jullie dat?". Neeeeeeeeeeeee!!!!!!! Dus, ze pakken de boete en spelen gewoon door de door de gemeente gestelde tijdslimiet heen. Wat een energie, wat een show, wat geweldenaren!!!! Een uurtje of drie en vijf liter vocht later zijn we klaar. De beste live band die ik ooit gezien heb, optredend op hun hoogtepunt. Het T-shirt dat ik hier gekocht heb, heb ik zeker 15 jaar gehad en gehouden, zelfs toen de print helemaal vervaagd was. Een paar jaar later zie ik Guns N Roses nog in Nijmegen, met Blind Melon en The Cult in het voorprogramma. GNR start deze keer bijna op tijd maar na anderhalf uur geven ze er de brui aan en er is duidelijk minder chemie. Dat klopt ook, want vanaf dat moment valt het ene na het andere bandlid uit en blijft alleen Axl Rose van de originele line up over. Chinese Democracy, de plaat waar uiteindelijk 9 jaar op gewacht werd, bleek een aardige rock plaat, maar dat was het dan ook. Maar die moet je dan ook maar links laten liggen. Appetite for destruction kan ik echter nog letterlijk meezingen. En na 24 jaar zegt dat toch wel het meest!

Lekker gitaren

Keiharde gitaren, ultra lange haren.....uhh, nee, niet meer!

Zondagochtend is schoonmaak ochtend. Betekent voor mij dat ik de stofzuigers (de onvolprezen Delphyn) ter hand neem en aan de slag ga. Nu is stofzuigen niet de meest erge bezigheid op het gebied van schoonmaken, maar om nou te zeggen dat het mijn grootste hobby is.......nou, nee! Wat mij altijd wel helpt, is een fijn stukse muziek op te zetten en dat moet dan natuurlijk wel lekker hard, want anders kom je niet boven het geluid van de stofzuiger uit! En ja, als je dan een heerlijk nummertje op hebt staan, dan komt de ouwe rocker in mij naar boven en moet er natuurlijk de standaard pose aangenomen worden om te gaan air guitaren. Nou ja, in dit geval met hulpstuk, want de stang van de stofzuiger, kan natuurlijk altijd goed dienst doen om als gitaar te fungeren. Deze keer schalde "Sweet Child O' Mine"  van Guns N Roses uit de Sonos, waarna Jeroen direct mee ging doen en Daan het tafereel van de gitarende papa even op de gevoelige plaat vast wilde leggen. Nou ja, het houdt je jong, zullen we maar zeggen :-).

Top 1000 van Veronica

Afgelopen week heb ik naar de Top 1000 aller tijden van Veronica geluisterd. Ik vind de beleving van de top 2000 van Radio 2 eigenlijk leuker (zeker met de ondersteuning van het programma top 200 a gogo van Matthijs van Nieuwkerk), maar ook deze "lijst der lijsten" is de moeite waard. Alle nummers uit de top 10 zijn wel klassiekers op de één of andere manier (hoewel ik Angels van Robbie Williams toch wel een beetje van een ander kaliber vindt, maar laten we het maar een moderne keus noemen, daar moet ook ruimte voor zijn, in plaats van dat alleen de 35+'ers onder ons de stemming teveel gaan beïnvloeden. Uit de top 10 zijn dit de nummers die mij het meest aanspreken en welke herinneringen ik daar bij heb: 
1.  November Rain - Guns 'n' Roses. Een heel mooi nummer, maar mijns inziens nog niet eens het beste nummer van use your illusion (dat is op zeker Coma), laat staan van Appetite for Destruction. Mijn persoonlijk favoriet is Paradise City, of het zeer ondergewaardeerde Rocket Queen. Beste herringering: In 1992 één van de allerbeste concerten gezien waar ik ooit ben geweest. Een super line up van Soundgarden, Faith no More en de Gunners. Uiteraard begonnen ze meer dan een uur te laat, maar daarna was het feest, feest, feest. Dit was nog de originele line up, voordat Steven Adler er bv uitgegooid werd omdat hij TEVEEL drugs gebruikte.
4. One - Metallica. De beste speed-/ trashmetal band ter wereld en aller tijden. Je moet er alleen geen bassist zijn, want dan ga je te vroeg dood of word je zonder aanziens des persoons de band uitgezet. Beste herrinering: Voor het eerst gezien op de Monsters of Rock tour in Nijmegen 1991, toen ze nog geen headliner waren, maar AC/DC voor zich moesten dulden (eigenlijk wel terecht, maar vooruit :-)). Samen met zus Daan erheen om daar haar huidige man Edwin te treffen en ook nog goede vrienden Frank en Simon. Geweldig concert, na afloop gelijk alle cd's gekocht en helemaal grijs gedraaid. One is een magistraal nummer, waarin de gitaren en mn ook de drums klinken als de machine geweren die beschreven worden.
5. Bohemian Rhapsody - Queen. Is dat een rockband, of opera of zijn het mannen die van andere mannen houden? Dat maakte Freddy niet zoveel uit :-). "Beste" herinnering: de schok die ik voelde toen Freddy aan Aids overleed.
6. Summer of 69 - Bryan Adams. Heeft alles wat een klassiek rocknummer nodig heeft. Makkelijk te onthouden tekst met weinig inhoud, heerlijke gitaren en de rauwe stem van Bryan, die laat zien dat een Canadees net zo goed hardcore rock 'n' roll kan zijn als een Amerikaan. Beste herinnering: in de Brabant Hallen samen met René naar een concert, waar Bryan middenin het publiek opdook en dat helemaal uit zijn dak ging!
9. Thriller - Michael Jackson. Meest bijgebleven herinnering: bij de opening van de Mirandabad was er een speciale uitzending van Sonja Barend, die opgeleukt werd door kinderen die daar gingen zwemmen en muziek bijgespijkerd door de Jackson Five! Inclusief een hele jonge Michael (als donkere jongen met een neus), die op de natte armen van de zwemmer met een Edding handtekening aan het zetten was. En ja, ik kreeg er ook één, maar die ging er de volgende dag na een stevige douchebeurt weer lekker af.
10. Smells like teen spirit - Nirvana. Grunge zoals grunge hoort te zijn. Zanger helemaal gestoord, maar een performance weggeven, dat kon hij wel. Meest bijgebleven herinnering: twijfelen om naar het concert in Paradiso te gaan, maar deze keer maar even niet, we doen het volgende keer wel. Helaas, die kwam niet, want een paar maanden later schoor Kurt Cobain zichzelf dwars door zijn kop heen.

Nu maar op naar de top 2000 van Radio 2.