Welkom thuis

Weer thuis, lekker hartige taart eten!

Om 9 uur 's ochtends op zondag 27 mei landen we op Schiphol. Precies volgens planning. Daarna werden twee records gebroken. Als eerste de douane controle, waar Frank, Simon en Rene van de self service check gebruik maakten en ik van de Privium Iris Scan. Daarna het afhalen van de bagage, want bij de eerste vijf koffers die op de band (die precies begon te lopen toen wij aan kwamen lopen) verschenen, zaten onze vier tassen. Dat was nog nooit gebeurd, dus dat duurde in totaal ook 1 minuut. We werden er niet uitgepikt voor een tassen controle, zodat ik daarna gelijk Ans, Daan en Jeroen kon begroeten!! Simon en Frank werden opgehaald op de "kiss & ride" plek, dus ze moesten snel naar buiten, zodat er weinig tijd was voor een uitgebreid afscheid (moeten we snel maar eens een dinertje voor regelen :-)).  De familie Janssen bracht eerst nog Rene naar huis, om daarna weer richting Halfweg te vertrekken. Daar werden de tassen uitgepakt en de cadeaus gegeven (leve de Lego en LuLu Lemon) en daarna vertrok ik voor een bijslaap actie naar boven.

Na en uurtje of vier slapen, was ik weer redelijk bijgetrokken, kon ik het blog bijwerken wat te lijden had gehad onder de zeer slechte connectie in de Holiday Inn, zag ik Daan en Jeroen in het zijkanaal zwemmen (waarbij Daan van de brug afsprong, stoere vent!!)  en aten we heerlijke hartige taartjes naar eigen recept van Ans. Dat was weer eens wat anders dan hamburgers, hamburgers en .... uhhh ....... hamburgers. Omdat de vermoeidheid toch nog erg in de benen zat, ging ik samen met Daan en Jeroen om een uur of half tien op stok. Hopelijk dat ik morgen weer wat fitter ben!

Diverse ochtend in Nashville

De dames van LuLuLemon, bijna alles konden ze vinden!

Maandagochtend is onze laatste ochtend in Nashville (morgen vertrekken we vroeg naar Memphis). Deze keer stond er een verscheidenheid van activiteiten op het programma, beginnende met een bezoek aan de Pancake Pantry, door velen gezien als de beste ontbijtplek van Nashville. Het was er in ieder geval goed druk, maar toch was er direct een plekje voor ons vrij. Het merendeel van het gezelschap besloot om voor de specialiteit van het huis te gaan, en dat zijn sweet potato pancakes,  overgoten door een kaneel siroop en een klontje zelfgeklopte zoute boter "on the side". En inderdaad, die zijn erg goed en bijzonder aan te raden. Het zorgt er ook voor dat je met een zeer goed gevulde maag aan de dag begint! Na het ontbijt pasten we een extra activiteit in, namelijk een bezoek aan Lululemon Athletica in Nashville, om een paar kledingstukken te kopen die op de lijst die Ans me meegegeven had stonden. We werden bijzonder vriendelijk door het personeel geholpen, die vonden het helemaal geweldig dat a) er bezoek uit Nederland naar hen toe was gekomen en b) dat ik als man de moeite nam om voor zijn vrouw deze kleding te komen kopen ("that is sooooo sweet"). Ach ja, zo ben ik nu eenmaal, he :-).

Helaas weinig te vinden bij The Great Escape

Na deze tussenstop reden we naar heel iets anders, namelijk naar The Great Escape. Dit is een winkel die veel verzamelobjecten verkoopt, zoals speelgoed, cd's, vinyl LP's, DVD's, boeken en .... comics! Nu is mijn interesse daarin wel tot een nulpunt gedaald, maar de anderen wilden toch nog erg graag een bezoek brengen. Helaas bleek dat toch op een kleine teleurstelling uit te lopen, want bijna alles wat men op het netvlies had om te kopen, bleek er niet te zijn. Uiteindelijk werden er twee comics en twee graphic novel gekochten dat was de hele score. Dat is toch wel anders dan in 1993, toen we echt met drie extra gekochte tassen vol comics weer naar Nederland terug vertrokken. Times, they are a-changing! Hierna vertrokken we nog naar de Opry Mills om daar het winkel monster Frank los te laten en na deze mall nog eenmaal helemaal rond te zijn gegaan, was het winkelen voor even gedaan, met de nodige aankopen, waaronder wonder boven wonder deze keer veel broeken!

Nu even naar het hotel om uit te rusten (we hebben twee uurtjes in de planning over), voordat we weer naar Broadway vertrekken!

Ik kom terug uit de USA en ik neem mee....

Even wat Lululemon meenemen

De laatste zaken voor ons bezoek aan Tennessee en Missouri zijn getroffen, de tas zit dicht en de reisbescheiden zitten in de rugzak. Bij het naar beneden brengen van mijn tas viel mij in ieder geval op dat hij aan de erg lege kant is. Maar ja, het is heerlijk weer waar we naar toe gaan (30 graden en geen wolkje aan de lucht), dus qua kleding valt het enorm mee. En waar anderen schrijven over steeds meer apparaten die meegenomen moeten worden, ben ik juist teruggeschaald. Ik kom deze reis niet verder dan mijn Macbook Air en iPhone (los van het altijd aanwezige fototoestel natuurlijk :-)). Dat geeft dus ruimte, Dat is maar goed ook, want ik heb inmiddels wel wat "verzoekjes" gehad om wat dingen mee te nemen. Natuurlijk van Daan en Jeroen, die nog helemaal met hun hoofd in The Clone Wars zitten en graag drie dingen willen: Star Wars Lego, Star Wars Lego en Star Wars Lego. En dan van Clone Wars, niet van die suffe delen van Star Wars (lees: 4, 5 en 6, want die zijn voor "oude mensen", en bedankt!!!). Ans wilde eigenlijk niets hebben had ze aangegeven. Maar ja, mocht ik per ongeluk een filiaal van Lululemon Athletica tegenkomen(en ja hoor, die zijn er in Nashville en Saint Louis), dan had ze toch voor de zekerheid maar een lijstje opgesteld waar ik haar blij mee zou maken.

En vorige week op Moederdag vertelde mijn moeder me dat een eReader toch wel erg handig was gebleken op haar laatste vakantie (Hans had 1 eReader, zij had 12 boeken meegezeuld :-), dus als ik bij Barnes en Noble nog een Nook tegen mocht komen, dan graag! Mijn zuster vertelde via Facebook dat ze nog wel een paar mooie Nikes kon gebruiken voor tijdens haar trainingen en we komen nog een Nike Outlet Store tegen, dus dan kan ik min broerderlijke plicht natuurlijk niet verzaken. Dit alles nog los van een aantal collega's die allemaal wel iets kitscherig vanuit Graceland willen hebben. Als ik dat zo zie, dan heb ik straks toch weer een extra tas nodig om alle cadeaus mee naar Halfweg te nemen!!!!

Lincoln Park

Bijzonder grappige winkels op Armitage

Naast Buck Town hadden we ook al diverse malen gehoord dat het winkelgebied rondom Lincoln Park (en dan met name de stukken van de straten Armitage en Halsted) aanraders waren. Zo ook weer vandaag, dus konden we het niet verder uitstellen: daar moesten we ook nog heen. Wederom een taxi ingedoken (tja, ze zijn hier ook wel erg goedkoop, en het metronet is hier echt veel minder goed ontwikkelt dan in New York) en binnen een paar minuten waren we er. De eerste winkel die we aandeden was een, hoe verrassend, Lululemon Atheletica. Bij binnenkomst werden we door een van de medewerkers begroet, die het zo leuk vind dat Ans een Boston pet en ik een Chicago pet op had. Wat is dat hier, dat was al nummer drie!!! Ook bij deze Lululemon was er iets van Ans haar gading, dus ook die verdween in de tas. De winkels hier zijn inderdaad bijzonder leuk te noemen. Een beetje meer "upscale"  dan het meeste in Bucktown, maar dat mag ik wel.

Ralph Lauren Rugby: weer eens wat anders en helemaal goed!

Na verloop van tijd vonden we de Ralph Lauren Rugby winkel. Had ik nog nooit gezien, dus moesten we toch even naar binnen. De contouren waren duidelijk van een Ralph Lauren winkel, ook hier heel veel donker hout dat de klok sloeg. Daar was het voor Ans liefde op het eerste gezicht met een vest dat ze zag hangen! We werden uitstekend door Jordan geholpen en naast het vest ging er ook een polo voor mij mee naar huis (weer eens wat anders dan die polo mannen op een paard). Zeker een aanrader om op je lijstje van winkels te zetten, wanneer je door de Lincoln Park buurt slentert. Inmiddels was het al over vier uur geworden en werden we wat hongerig. We konden in Lincoln Park iets gaan eten, maar we pakten liever het openbaar vervoe.....oh nee......de taxi, om naar 11 East Hubbart Street te gaan. Daar zou namelijk om vijf uur de eerste set van de live muziek in het door ons te bezoeken Jazz cafe beginnen en daar wilden we wel graag op tijd voor zijn! Dat lukte prima, want uieindelijk bleken we toch ook al een flink stuk de goede kant opgelopen te zijn, dus strak om half vijf stonden we voor de plaatse van bestemming: Andy's.

Bucktown en Wicker Park

Leuke buurten!

Een tip die we van Kelsey van de Segway toer hadden gekregen, was om ook eens een kijkje te gaan nemen in de wijken Buck Town en Wicker Park. En omdat we voor donderdag nog geen plannen hadden, besloten we om dat te gaan doen. Na Lou Mitchells verlaten te hebben vonden we snel een taxi en reden we naar het noord westen van Chicago. De taxi chauffeur bleek geen grote kenner van de omgeving te zijn, maar uiteindelijk wist hij toch de juiste plek te vinden. Omdat we deze keer geen wandeltochtje bij ons hadden, werd het dus ad hoc verkennen. Je zag gelijk dat dit een heel ander deel van de stad was. Vele malen rustiger dan we in Downtown Chicago gewend waren de afgelopen dagen. In een schoenenwinkel waar we als eerste naar binnen gingen, raakten we aan de praat met een van de verkopers die ons vertelde hoe we de verkenning het beste aan zouden kunnen pakken. Op zich niet zo moeilijk, we konden de schoenenzaak als uitvalsbasis gebruiken en vandaar de zes straten die op dat punt uitkwamen doorlopen. Net voordat we weg gingen, kregen we nog complimenten over onze petten, Boston en Chicago gaan kennelijk goed samen :-).

Italian Beef: niks voor mij!

Een van de eerste winkels die we tegen kwamen was een nieuw filiaal van Lululemon Athletica en daar kon Ans natuurlijk niet aan voorbijlopen. Een vest ging mee de tas in. Tevens kwamen we nog een geweldige winkel met kinderkleding tegen, met shirts van AC/ DC, Ramones en Poison. Ik wilde de knip al trekken voor een flinke voorraas, maar vervolgens bleken er alleen maar kleine maatjes te zijn. Potdomme!!! Gelukkig kon ik nog een leuk shirt vinden voor Jeroen van e Beastie Boys, maar daar bleef het ook bij. Erg jammer!!! Om te kopen was er voor mij niet veel, maar ik kon wel een ander ding van mijn lijstje wegstrepen: ik kon hier namelijk een broodje Italiaan Beef bestellen! Dus terwijl Ans me meewarig aankeek toen ik deze bij George's bestelde, ging ik er eens goed voor zitten, nam een flinke hap.....en kwam tot de conclusie dat ik dit niet lekker ging vinden. Er zat voor mijn gevoel een te weeïge smaak aan, ondanks het feit dat ik de "hete"  versie had genomen. Had ik toch beter een Chicago Hot Dog kunnen nemen, maar nu weet ik in ieder geval dat ik de Italian Beef aan mijn deur voorbij kan laten gaan.

Na ongeveer 3 uur in Bucktown rondgestruind te hebben, hadden we alles wel gezien. Het is inderdaad een heel ander deel van de stad, met een eigen ritme en een heel eigen sfeer. Voor een half dagje zeker een aanrader. Maar verwacht geen Brooklyn (ook een hippe en trendy wijk die tegen Manhattan wordt gehouden), want die statuur heeft het in ieder geval in mijn ogen zeker niet.

Magnificent Mile deel 2 en Millennium Park by night

Millennium Park by night

Na ons "overweldigende"  bezoek aan Navy Pier, waren we toch weer in de buurt van de Magnificent Mile en besloten we daarom deze wijk maar af te maken, zodat we ons in de rest van de week op andere delen van de stad konden concentreren. Na een lunch bij weer een enigszins tegenvallende Thai te hebben gebruikt (waarschijnlijk bestellen we steeds het verkeerde.....), moest Ans nog even langs bij Lululemon Athletics voor een hardloop broek. Voor Daan en Jeroen kochten we wat kleding (Captain America en Chicago Bears shirts voor Daan en een GAP verst voor Jeroen). Bij Macy's vonden we het keramieke horloge van Skagen wat Ans in een vorige versie kapot had laten vallen, en als vervanger kochten we daarom een zwarte variant. Dat bleek nog een heel gedoe, want de twee schakels die eruit moesten worden gehaald om hem mooi te laten passen, bleken taaie rakkers te zijn, en het duurde uiteindelijk meer dan 20 minuten voordat dat geregeld was :-(. Maar daarna was Ans wel erg blij met deze aanwinst.

De stad, deels gezien in "the bean"

De goede lezer heeft overigens in de gaten dat ik nog NIKS gekocht heb. Ook bij de Apple winkel, waar je deze keer gewoon naar binnen mocht lopen, was het geen prijs. De iPhone 4S was uitverkocht, daar deed het feit dat er de hele winkel door personeel met doosjes heen en weer rende om die aan mensen te geven en dat er boven nog een paar honderd op een stapel lagen niets aan af.... Inmiddels was het zes uur geworden en anders dan in New York beginnen dan de winkels hier gewoon dicht te gaan? Wat?? Ja, echt!!!! Op het moment dat dat gebeurde trad de duisternis ook en en waren we net dichtbij Millennium Park, waarvan ook was aangegeven dat het een bijzondere ervaring is om te zien als de lichten aan gaan. Dus niet getreuzeld, wij daarheen. En ik moet zeggen, het zag er inderdaad wel indrukwekkend uit. De grote zuilen met foto's van burgers van Chicago eruit die je nat spugen (met water uiteraard) komen dan veel veel beter uit de verf. En ook het open lucht muziek theater ziet er dan bijna buitenaards uit. Maar wat ik zelf het mooist vind, was de "bean", een gepolijst kunstvoorwerp in de vorm van een boon, die verder geen enkele toegevoegde waarde heeft, maar die wel heel erg mooi de omgeving reflecteert, zodat je de gehele omgeving inclusief wolkenkrabbers in het voorwerp kan zien. Een plaats waar erg veel foto's gemaakt worden, maar deze die Ans heeft gemaakt mag er toch zeker wel zijn, omdat echter gebouwen en weerspiegeling in de bean in elkaar over lopen. Mooi shot!!! Na ons bezoek aan het park gingen we terug naar het hotel, aten daar een hapje (niet slecht, maar verder het beschrijven niet waard), keken de Bears wedstrijd (appeltje eitje overwinning) en daarna was het tijd om de moeie beentjes de broodnodige rust te geven. Morgen staat er immers een serieuze wandeling met onze Chicago Greeter, Bill Feldman, op het programma en dat zal de nodige kilometers wandelen tot gevolg hebben.

Eerste verkenning Magnificent Mile

De achterkant van Marilyn

Omdat het weer erg goed was en bijzonder helder, vatten we het plan op om naar de Hancock Tower te gaan om daar in de bar iets te gaan drinken (96ste verdieping) en van het uitzicht te gaan genieten. Dat bleek nog een fikse wandeling te zijn die ons, zonder dat we ons daar direct van bewust waren, over de Magnificent Mile (het winkelgebied van Chicago) loodste. Mooie gebouwen naast alle winkels, maar wat me vooral opviel: ene bijzonder groot beeld van Marilyn Monroe uit de befaamde scene waar haar jurk omhoog geblazen wordt! En dan wil je toch even onder de rokken kijken......Bij de Hancock Tower aangekomen bleken nog ongeveer 10.673 toeristen hetzelfde idee gehad te hebben als wij en omdat we nu niet ene uur in de rij wilde staan, besloten we door te lopen en later deze week een keer terug te komen. Even verder zat het winkelcentrum "The 900 Shops", niet vernoemd naar het feit dat er 900 winkels zitten, maar dat het winkelcentrum op nummer 900 gevestigd is. Het was er een oase van rust en op de bovenste verdieping konden we een prima lunch nemen bij de Oak Tree Bakery. Na de lunch verkenden we het winkelcentrum, waar ans met name erg gecharmeerd was van Lululemon Athletica. Naast het vest dat ze daar kocht, waren er verder aankopen bij Columbia, Nike en Filene's Basement (de koopjeskelder). In tegenstelling tot het normale gebruik in de USA: allemaal aankopen voor Ans. Ik wilde zelf nog even de Apple winkel in, maar daar stond een rij voor de deur en moest je wachten tot je binnen gelaten werd. Ja, daaaaaggggggg!!! Op ons horloge kijkend, kwamen we erachter dat het inmiddels half zes geworden was en dat we van de Magnificent Mile nog niet veel gezien hadden. Maar dat was niet erg, we komen hier later deze week namelijk toch terug. Nu werd het tijd om even terug te keren naar Hotel Allegro, om de spullen weg te zetten, zodat ik daarna af kon reizen naar het United Center, om de wedstrijd van de Chicago Blackhawks tegen de Boston Bruins te gaan bekijken!