High Stakes Poker

Een tijd geleden heb ik heel erg fanatiek gepokerd. Hoewel ik het nog steeds heel leuk vind om te doen en via Internet het altijd makkelijk is om ergens een game te vinden, is het toch een heel stuk minder geworden. Eigenlijk is live spelen met een linteressante groep mensen het leukst (hmmm....hoor ik een goed idee aankomen...), maar dat is dan weer moeilijker te organiseren.

Maar wat wel elk jaar zo is, is dat een bepaalde TV-show altijd mijn interesse weer verhoogd en ik dan ook weer wat actiever word. Die serie is High Stakes Poker. Kort samengevat is het een cash game waar camera's bij staan. Aan tafel zitten de allerbeste professionele pokerspelers van de wereld en enkele goede amateurs die net even teveel geld hebben (zo komen bv de eigenaar van de LA Lakers en de oprichter van Cirque de Soleil een keer langs om hun geld in te leveren). Naast het inzicht krijgen hoe de beste spelers van de wereld met hun kaarten omgaan, is het ook geweldig om de "table talk" te horen. Van het geraas van een Phil Hellmuth (geweldige speler, dat vindt hijzelf ook, die helemaal niet tegen zijn verlies kan) tot het olijke duo Antionio Esfandiari (the magician) en Phil Laak (the unibomber, die overigens met Jennifer Tilly is verloofd), die naar aanleiding van deze serie ook samen een TV programma hebben gelregen (I bet you), omdat ze tijdens het pokeren meer geld met weddenschappen verspelen dan met pokeren zelf.

Ik vind het echt geweldig om naar te kijken, en met name ook te luisteren. Misschien klinkt het raar, dat het interessant is om te zien hoe mensen naar kaarten kijken en af en toe wat chips in de pot gooien, maar het is fascinerend. Ik heb eerst ook gedacht: hoe kun je hier nu een uur naar kijken, maar je blijft gewoon hangen. Het geeft een inzicht in hoe mensen acteren onder druk, hoe je kunt winnen terwijl je niet de beste positie hebt en dat lichaamstaal veel meer zegt dan verbale communicatie.

Wil je het zelf eens beleven? De afleveringen zijn redelijk eenvouodig in een goede kwaliteit te downloaden, maar ook op YouTube kun je ze vinden (echte HD kwaliteit is hier nu ook weer niet noodzakelijk voor). We zitten inmiddels al in seizoen 5 (daarover morgen meer, anders wordt deze post echt te lang), maar voor degene die een keer willen zien waar ik het over heb, surf via deze link naar YouTube voor aflvering 1 van seizoen 1! Je kunt dan gelijk zien dat het Arabisch - Joods conflict wel degelijk op te lossen is, want aan tafel zitten Eli Elezra (degene die in Las Vegas de one hour photoshop heeft bedacht) en Sam Farha uit Libanon gebroederlijk naast elkaar (voor zover dat onder pokerspelers kan :-)).

Alpe d'HuZes Sponsoring

Afgelopen week kreeg ik twee verzoeken om collega's (Joost van Kalmthout en Guy Geeraerds Site Management) te sponsoren in hun pogingen om meerdere malen de Alpe d'Huez te bedwingen. Joost en Guy doen dat niet voor zichzelf, maar om geld te verzamelen voor onderzoek naar de genezing van en de verhoging van de kwaliteit van het leven met kanker. Voor mij geen enkele vraag: dat doe je natuurlijk gewoon! Dit geheel gebeurt onder de noemen Alpe d"HuZes met als onderschrift: "opgeven is geen optie".

Nu ben ik enigszns bekend met deze stichting. De oprichter ervan is Peter Kapitein. Peter was tijdens mijn periode bij CMG een zeer gewaardeerde collega en zelfs wel meer dan dat. Als er één man was, die account management in optima forma personificeerde was het Peter. Hard maar rechtvaardig, met altijd de klant in het centrum. Het succes van CMG bij de account waar Peter werkzaam was, was grotendeels aan hem toe te schrijven. Niet alleen kende hij de klant op en top, hij wist ook een uitstekend team competence en sales managers om zich heen te verzamelen (waarvan ik het geluk had er één te zijn). het enthousiasme en de drive van Peter wist velen tot grote hoogte te drijven (en uiteraard vielen er ook wel eens mensen af die niet door de ballotage heen kwamen).

Peter was toen ook al een op en top sportman, die als triatleet van zich liet gelden. Ik weet zeker dat het één van mijn meest moeilijke moment in mijn carriere is geweest toen ik hoorde dat Peter kanker had. Dat is inmiddels alweer meer dan 4 jaar geleden. Inmiddels heeft Peter een hele rij behandelingen ondergaan, waarvan de laatste een stamcel therapie was en als de echte vechtjas die hij is, heeft hij geworsteld en is boven gekomen. De kanker is nu weg, maar zoals Peter zelf schrijft "hij vblijft op zijn hoede, want hij weet met wat voor sluwe vos hij te maken heeft.

Guy en Joost, heel veel succes en op mijn steun hebben jullie inmiddels kunnen rekenen. en als de benen nog niet moe zijn na een keer of drie die berg op, doe er nog eentje extra!! En doe Peter de groeten van me als je hem op de Alp ziet!

En uiteraard een oproep aan iedereen die dit blog volgt, er is nog tijd om te sponsoren via de website van Alpe d´Huzes. Aarzel niet en steun een renner!

Meringue

Zoals via de mobiele communicatie reeds gemeld: gisteren gegeten bij Bas en Henriëtte in Vianen. Alle gangen waren voortreffelijk, maar het hoogtepunt was het desert: een taart van Meringue, met daarop een bed van slagroom, aarbeien, noten en bessen.

Was ab-so-luut om je vingers bij op te eten. Een heerlijke afsluiting van een heerlijke avond.

Hooikoorst

Ook vandaag helaas maar even een kort bericht. Morgen ga ik er weer even goed voor zitten, maar vandaag was het een prachtige dag. Normaal is dat natuurlijk thumbs up, maar iedereen in mijn gezien, exclusief mijzelf, is geraakt door hooikoorts! Dat betekent dat met 24 graden Celsius en een strak blauwe hemel Ans, Daan en Jeroen binnen moeten blijven. Super vervelend! Maar aangezien er nog wel van alles moest gebeuren o.a. voor de BBQ van 2e pinksterdag (voor de liefhebbers: op Pinksteren daalde de heilige geest van Jezus neer op zijn discipelen, zodat zij zijn woord konden gaan verkondigen), heb ik het razend druk gehad met het doen van de benodigde boodschappen en tussen door ook nog even mijn auto op de hand van binnen en van buiten laten poetsen (ziet er weer helemaal top uit, maar was wel een half uur lopen heen en een half uur terug).

Daarnaast nog gestoeid met budgetten en de tooling die wij daarvoor gebruiken (dat valt niet mee, zojuist gestopt omdat de servers eruit werden gehaald) en de dag is alweer bijna om. Hopen maar dat de familie zich morgen beter voelt!

De eerste mobile post

Deze keer de eerste mobiele post. Vanavond uit eten bij Bas en Jet (ex collega van het ter ziele gegane CMG). Ze wonen in een prachtig huis in Vianen en serveren een koningsmaaltijd. Ik ga als hoofdgerecht weer een keer eend proberen. Uitdagend, want normaal eet ik het niet, dus fingers crossed!

Helicopter tour Grand Canyon

Een van de redenen voor de reis, misschien zelfs wel dé reden, is een bezoek aan de Grand Canyon. En wat is er dan mooier dan een tour in een helicopter door dat wonder der natuur? En dat is nu geregeld! Aangezien Leny niet mee wilde, gaan de mannen de tocht maken (Hans en Dennis dus). We gaan de tour maken met Maverick Helicopters in een ecostar helicopter. Deze hebben grotere ramen zodat je de Canyon nog beter kan zien en goede foto's kan maken. De beschrijving van de tour is via deze link te bekijken. Dit gaat één van de hoogtepunten worden, dus ik ben blij dat hij inmiddels gereserveerd is. Ik ben zeer benieuwd!!!

Weer wat geleerd

Ik zou twee berichten plaatsen vandaag. Dat is ook gelukt. Alleen is het een bericht waar ik kort wat voor had opgeslagen op maandag 25 mei. En als je deze oppakt en vervolgens publiceert, dan komt hij op de dag dat het concept is opgeslagen. Dus mijn tweede entry vandaag is opgenomen onder 25 mei, met als titel Xobni.

Je leert elke dag weer wat!

Guitar Hero Metallica......hell yeah!

Vroeger was ik een echte gamer. Ik kon dagen en dagen en dagen achter elkaar achter de Atari 2600, Commodore 64, Amiga of later de PC zitten om helemaal op te gaan in de video games. Van Pac-Man, Missle Command en Galaxians tot Civilization, Halflife en Baldur's Gate. Maar met name na de geboorte van mijn kinderen is de tijd die ik over heb, of misschien beter gezegd, die ik wil investeren tot nagenoeg nul geslonken. Ja, ik kon het niet laten om een Playstation en een X-Box te kopen, maar na een paar dagen nam dat qua interesse toch snel af. Twee jaar geleden kocht ik een Wii en dat was weer eens echt vernieuwd. Maar ook daar ging na niet al te lange tijd de lol eraf, hoewel Jeroen en Daan nog steeds er helemaal gek van zijn. Totdat ik een half jaar geleden tegen het spel Guitar Hero aanliep!!! Ja, dat was de natte droom voor iedereen die ooit ervan gedroomd heeft om in een rock & roll bandje te spelen (ik ben zelf nooit verder gekomen dan 10 gitaar lessen en Greensleeves kunnen tokkelen). Het lijkt alsof je heftige nummers naspeelt, maar eigenlijk is het een mooie manier om je air guitaring een beetje meer fysieke vorm te geven. je kunt dus lekker uit je dak gaan en meespelen. Je staat als volwassen vent wel voor gek, maar ja, dat neem je graag op de koop toe voor de lol die je hiervan hebt. Maar aan alles komt een eind, ik heb Guitar Hero III helemaal uitgespeeld en dan is de lol er weer vanaf.

Totdat ik gisteren een presentje kreeg! Een nieuwe versie van Guitar Hero, met nog wel in de hoofdrol één van mijn favoriete bands (nou ja, de eerste vijf albums dan), Metallica!! Principe is precies hetzelfde als bij alle andere Guitar Hero spellen, maar wel heel veel bekende Metallica nummers die je na kunt spelen, meezingen, headbangen en door de kamer springen. En dat doe je dan ook maar! Vanaf het eerste nummer weer feest, er gelijk hard tegenaan met "For whom the bell tolls". Ik had me voorgenomen alleen één nummer te doen, "just for the taste", maar het werkt bij mij net als met een zak paprika chips: je kan niet een handje chips nemen, dan moet de zak ook leeg (over zelfbeheersing gesproken :-)). Uiteindelijk wist ik me na 5 nummers los te rukken van de gitaar. Jemig, raak ik er nou ook nog aan om het bijbehorende drumstel te kopen???

Geen post op woensdag

Aaii....het kon natuurlijk niet uitblijven, maar gisteren heb ik d eerste post gemist. Niet dat er niets te vertellen was, maar er moesten eerst een aantal andere zaken geregeld worden die gisterenavond even voorrang hadden (zoals een helicopter vlucht door de Grand Canyon op 16 juli), waardoor ik pas laat aan het blog toekwam. En net toen ik wilde schrijven, ging mijn internet aansluiting onderuit a.g.v. "groot onderhoud" aan het wireless LAN door Geert Jan :-). Dat duurde gelukkig niet lang, en alles is weer keurig netjes hersteld, maar toen alles weer up & running was stond ik net op het punt om naar bed te gaan. Dus toen schoot de entry van woensdag er helaas bij in.

Maar ik ga het goedmaken, vandaag doe ik twee entries (nog los van deze)! Jaja, het moet niet gekker worden.

Tip van de week: Powerage van AC/ DC

Het is weer tijd voor "plaat van de week". Dit jaar kwam het album "Black Ice" uit. Dit is waarschijnlijk het laatste album dat gemaakt gaat worden door één van mijn all time favorites, AC/DC. Hoewel Black Ice een lekker album is en ook echt vintage AC/DC zal hij nooit een cult status krijgen. Eigenlijk kun je de laatste 8 studio albums van AC/DC vergelijken met een CMMi level 5 gecertificeerd bedrijf. Het is herhaalbaar en voorspelbaar, je weet van tevoren wat je krijgt. Men scoort voor het geheel altijd een 7 met af en toe ene uitschieter naar boven, maar nooit naar beneden. Dus als fan, word je eigenlijk nooit teleurgesteld :-)!

Wat bij AC/DC wel altijd een beetje triest is, dat er nog steeds gesproken wordt over "de nieuwe zanger". Daarmee bedoelt men dan Brian Johnson. Bijzondere is dat Brian inmiddels 29 jaar bij AC/DC zingt, terwijl zijn voorganger, Bon Scot, dat maar 7 jaar gedaan heeft. Alleen heeft Bon een soort heldenstatus berijkt, enerzijds door zijn unieke stemgeluid en zijn teksten (altijd wat dubbelzinnig, met als hoofdonderwerpen rock & roll, drank, feesten en vrouwen), maar zeker ook zijn rock & roll levensstijl. Dat mondde uit in zijn overlijden op 34 jarige leeftijd in 1980, door te stikken in zijn eigen braaksel.

Een lang intro om uiteindelijk tot de plaat te komen. Eigenlijk zijn alle platen van AC/DC met Bon Scott juweeltjes, maar ik kies voor Powerage (1978). Alle nummers hierop stuk voor stuk geweldig. Van het heerlijke rock & roll damnation (een ode aan de liefde voor de rock & roll) tot Sin City (over een bezoek aan Las Vegas) of Gimme a Bullet (over doorzetten in moeilijke tijden) naar Riff Raff, het zijn klassieke nummers waarin waarin gitaren de boventoon voeren (zowel solo als slaggitaar van de broers Angus en Malcolm Young) met herkenbare AC/DC riffs en strakke ritme sectie die de boel voort blijft stuwen. In tijden van crisis noem ik nog het nummer "downpayment blues", over iemand die veel op de pof koopt zonder kredietwaardig te zijn en leeft op zaken mee te krijgen door steeds een aanbetaling te doen en daarop verder te leven (hoor ik een pyramide spel in wording :-)). Past goed in de huidige tijd van financiële crisis, Bon had een vooruitziende blik (niet dat het ook maar iets zou kunnen schelen, want als er iemand was die van dag tot dag leefde, was hij het wel).

Een advies: LUISTER DIE PLAAT!!!!

Schade aan de tuin

Vanochtend toen ik wegging snel van de voordeur naar mijn auto gelopen. Vanavond bij thuiskomst de tuin geinspecteerd en er blijkt toch na de storm van gisteren redelijk veel schade aan de bomen te zijn. Er zijn veel takken afgebroken die her en der verspreid liggen. Zonde. De grootste klappen hebben twee appelbomen gehad. een van de bomen is ontworteld, maar steunt nog op een hele grote tak. Die is niet meer te redden en zal gekapt moeten worden. Jammer, want dat was een prachtige boom waarin ook de jongens goed konden klmmen. Het tweede slachtoffer is een appelboom (zie foto) waar de bovenste helft door de storm afgebroken is. Dat moet een flinke ruk geweest zijn, want de boom stond op de lijst van "gezonde en sterke bomen" die door de boomchirurg enkele weken geleden was opgsteld. Dit weekend maar even flink aan de opruim, gelukkig wordt het volgens de weermannen vanaf maandag weer een aangenaam lenteweertje (fingers crossed).

Wat een weer!

Ongelofelijk, wat een weer gisterenavond. Toen ik om 18.30 thuis kwam scheen de zon nog vollop, maar het werd allangs donkerder. Om 9 uur was het zwart en kwam er wat wind en om 10 uur kwam de regen met bakken uit de lucht en gierde de wind om het rieten dak. Een uur later begon het onweer. En ik denk dat dat het ergste onweer was dat ik in 39 jaar in Nederland heb meegemaakt. Zulke lichtflitsen en donderslagen heb ik zelden tot nooit meegemaakt (1 keer in Florida, maar daar is het wat gebruikelijk gezien de opbouw van warmte daar). Bliksem ging door tot ongeveer half zes 's ochtends, dus om nu te zeggen dat ik een goede nachtrust heb gehad, nou nee, want uiteraard waren Daan en Jeroen een beetje bang en wilden bij papa en mama slapen! Om 6.30 weer in de auto en wat denk je? De zon schijnt weer!!

Xobni

Ik ben een gebruiker van Outlook, ook privé. Ja, jullie mogen mij hierbij verketteren als iemand met weinig kennis van zaken en vertellen dat er veel betere e-mail clients zijn (Thunderbird bijvoorbeeld). Maar ik ken Outlook goed, het voldoet aan mijn eisen en wensen en het synchroniseert zo lekker met mijn iPhone.

Maar één van de grootste ergernissen in Outlook is het zoeken in Outlook in je inbox en persoonlijke mappen en het makkelijk kunnen ontsluiten van mail wisselingen die bij elkaar horen. Een keer iets zoeken waarvan je niet meer precies weet wanneer je het verstuurd hebt kan dramatsich en traumatisch zijn.

Gelukkig is er een mooie add-on die helpt om deze ongemaaken weg te nemen, te weten Xobni (geen punten voor wie zag dat dit het omgekeerde van Inbox is). Xobni is gratis te downloaden, eenvoudig te installeren en nog belangrijker, eenvoudig te gebruiken en het werkt als een tierelier!! Zoeken gaat razendsnel en je kunt ook goed attachment vinden. Precies wat ik zocht! Daarnaast is er een standaard interface met enkele sociale netwerken, zoals LinkedIn en Facebook, maar ook met Skype. Kort samengevat: Xobni maakt het leven van een Outlook gebruiker weer net even een stukje makkelijker voor de prijs van 0 Euro. Dat kun je niet laten liggen!!

Er ligt een tijger in de boom!

Het was vandaag het dagje wel vandaag. Veel discussies waar niet al teveel energie uit kwam en soms een kleine teleurstelling in het niet nakomen van afspraken. En op de terugweg naar huis had iemand zich in de vangrail van de A9 bij het Rottenpolderplein geboord, resulterend in een file van meer dan 12 km.

Dan kom je toch niet even fris thuis aan. Maar het voordeel is dan dat als ik thuis kom, ik opgewacht word door een tijger. De naam van deze tijger is Jeroen. En vandaag had de tijger zijn plek ingenomen in een appelboom en lag hij fijn op mij te wachten. En grommen dat hij deed, je werd er bang van!! Dan vergeet je toch snel alle zaken die die dag op je pad zijn gekomen (nou ja, tot je 's avonds weer inlogd om de mail van die dag verder af te handelen).

En voor degene die zich het afvragen: ja, dit is een foto die in mijn tuin genomen is.

De eerste barbeque van het jaar

Het was vandaag heerlijk weer. Het was natuurlijk aangekondigd, maar de Piet Paulusma's van deze wereld willen het nog wel eens bij het verkeerde eind hebben. Maar als je zo een weersvoorspelling ziet en je hebt een tuin en je houdt van lekker eten, dan kun je maar aan één ding denken: BARBEQUE!!!!!!

Ik moet bekenen dat ik vroeger meer tijd in de keuken spendeerde dan tegenwoordig. Zeker met wat meer aandacht voor mijn gewicht, is er wel meer aandacht voor verse producten, maar de fois gras moet ik achterwege laten. Maar hetb genot van he maken van een goede barbeque laat ik me nooit afnemen! Is natuurlijk ook iets mannelijk, dat omgaan met kolen en vuur en het oergevoel van rauw vlees dat geschroeid gaat worden. Maar ik ben er wel een beetje trots op dat ik een paar stappen verder ben dan de vlammen uit de bbq ketel te laten komen en er dan een paar sateetjes en shaslicks op gooien. Voor sommige is dat een barbeque, zeker als het ook nog eens een beetje tot veel aangebrand is. Maar voor mij is barbequen toch gewoon een andere manier van normaal koken, dus met een goede voorbereiding en kwalitatief goede en verse producten. En dus niet alles kant en klaar bij de Albert Heijn halen.

En qua materiaal zweer ik bij Weber, Weber en alleen maar Weber. Absoluut het beste merk als het gaat om BBQ materiaal. Ja, het kost wat extra, maar de kwaliteit is echt superieur aan al het andere spul dat je op de markt vindt. Ketels houden de warmte goed vast, roosters zijn goed schoon te maken en er maakt het eenvoudig om op de directe of indirecte manier te koken. En dé BBQ uitvinding van de eeuw van Weber is de "kolenschoorsteen". Simpel idee: kolen in de houder, aanmaakblokjes eronder, 30 minuten laten staan en daarna in de ketel kieperen en presto, withete en gelijkmatig verhitte kolen, waarop je aan de gang kan (het geheim van een goede BBQ aanpak: withete kolen gebruiken, zodat er geen vlammen uit de ketel komen, want anders gaat het vlees en de vis verbranden en dat is een doodzonde!). De tip van de dag: iedereen die een BBQ heeft: koop een kolenschoorsteen!!

Voor deze keer had ik het redelijk klassiek gehouden. We hadden ook maar twee additionele gasten, dus we hoefden geen hele grote aantallen te roosteren. Het menu was als volgt:

- Griekse kip;

- Mexicaanse quessadila's;

- Australische T-Bone;

- Japanse Tonijn;

- Geroosterde ananas en mango.

Daarbij als bijgerechten:

- Verse BBQ saus;

- Tomaten en paprika chutney;

- Bieten rettich;

- Aardappel salade;

- Kool salade;

- Mexicaanse Azteken Salsa.

Voor de eerste keer dit jaar was het een goede sessie, nog niet heel vernieuwend, maar de klassiekers deden het erg goed. Volgende keer gaan we met plankjes werken om tonijn en zalm te grillen, zodat de houtsmaak in het vlees trekt. Als het volgende week weer zulk weer is, dan weten we zondag hoe dat werkt!

Oh ja, en jullie zien dat ik het niet over gas heb gehad. Simpel: gas BBQ's zijn geen BBQ's, maar voor mensen die de moeite niet willen nemen om een half uur op de briketten te wachten of de authentieke BBQ smaak eigenlijk niet lusten.

94WYSP: highest recommendations!

Nu ik toch aan het pluggen ben, dan ga ik deze ook nog maar even heel expliciet doen. Ik heb al vaker in deze blog aangegeven dat ik na de vakantie in Philadlephia verslingerd ben aan het radio station dat we daar ontdekt hebben en nu via internet radio ook hier kunnen luisteren. Voor de liefhebber van stevige en stevigere muziek, is 94WYSP een geweldig station. Het gaat van Tom Pettty via Led Zepplin via ACDC en Guns 'n' Roses naar Metallica en Slayer. Ik vind het een beter station dan ik in Nederland ken, ook de diverse Kink stations komen niet in de buurt, omdat die teveel één dimensionaal programmeren (Kink Aardschok is best ook, maar na 5 nummers van King Daimond heb ik het wel gehoord met het gekrijs). Natuurlijk wat problemen met de tijdsverschillen (in Philadelphia is het 6 uur eerder dan in Nederland, dus nu luister ik eigenlijk naar de nachtuitzending) en je hebt nog geen internet radio in de auto (streamen via mijn iPhone werkt niet echt lekker via 3G on the road), maar in het weekend is dat zeker te overkomen.

For my english readers: 94WYSP, great station with great music and great jocks. Highest recommendations!

Campagne Europese verkiezingen

Na mijn blog entry van gisteren over de Europese verkiezingen, ga je er toch gelijk meer op letten. In Zwanenburg (de buurgemeente van het rustieke Halfweg, wat natuurlijk vele malen superieur is aan Zwanenburg :-)), kwam ik tijdens het boodschappen doen langs de plek waar alle politieke partijen mogen plakken en flyeren.

Het eerste wat direct opviel was dat er geen affiche was van de Europese Klokkenluiders Partij, hoe kan dat nou? Zeker voor zo een partij die het groots aan wil pakken (inclusief oude LPF stropdassen, dus!).

Het tweede wat opviel was de affiche van de VVD, met daarop prominent het gezicht van Hans van Baalen. Nu ben ik zeker geen campagne strateeg en mijn kennis en kunde van marketing en communicatie bepreken zich tot een paar vakken en afstudeerscriptie tijdens mijn studie Bedrijfskunde en wat jaren werk bij ING, maar ik zou tegen de VVD strategen willen zeggen: "HELLO, ANYBODY IN THERE???". Bekijk nou eens deze poster en vergelijk die eens met degene van Jeanine Hennis. Als je nu gewoon langs loopt, op welke kandidaat denk je dat de meeste mensen nu getriggered gaan worden? Een man van middelbare leeftijd, net iets te doorvoed en streng kijkened of een frisse, jonge, ambtieuze vrouw? Natuurlijk, uiteindelijk gaat het om de inhoud en, alle gekheid op een stokje, moeten we daar natuurlijk een keus op maken, maar ook uitstraling en charisma spelen hier een heel belangrijke rol! Dus alle respect voor Hans, ik zou als je goed wilt scoren inzetten op Jeanine, een liberaal gezicht voor de toekomst!

Daarom een keiharde plug voor alle stemmers: zorg voor VEEL voorkeursstemmen voor Jeanine, zodat ze gekozen wordt met meer voorkeurstemmen dan Rita Verdonk! Go Jeanine!!!

Internet radio

Vooruit, nog even heel kort: de internet radio doet het nog steeds. Zelfs een restart van de router heeft hij overleeft en ik kan nog steeds naar mijn favoriete radiostation uit Philadelphia, 94WYSP, luisteren. Yes, dit soort kleine meevallertjes kunnen echt je dag een extra impuls geven!!!

Europese verkiezingen: naar wie gaat mijn stem?

Op 4 juni is het weer zover. We gaan dan van ons democratisch recht gebruik maken om onze volksvertegenwoordigers te kiezen. Nu heb ik sinds is 18 ben geworden (een coole 21 jaar geleden) nog geen enkele verkiezing voorbij laten gaan. Ja, zelfs bij enkele van de meest onnozele volksraadplegingen (ook wel referenda genaamd) in Amsterdam vond ik het mijn burgerplicht om te stemmen. Met als simpel idee: als je niet stemt, moet je ook niet zeuren over de uitslag, want je hebt geen gebruik gemaakt van je mogelijkheid om invloed uit te oefenen.

Maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat mijn betrokkenheid toch meer zit in de landelijke en gemeentelijke politiek. Niet dat ik tegen een sterk Europa ben of tegen het centraal beleggen van taken, maar het verkrijgen van kennis van de dossiers is vaak ingewikkeld en tijdrovend en helaas hebben weinig politici het in zich om de boodschap helder te maken. En na het debacle van het Europees referendum dat vervolgens toch niet nageleefd werd (hoe mooi dat ook door onze Minister President vergoedelijkt werd), heb ik er toch ene wat verwrongen smaak van in mijn mond.

Maar zoals gezegd: ik oefen graag mijn invloed uit (dat moet voor velen als een schok komen). en wat is dan de meest eenvoudige manier van oriëntatie? Juist de stemwijzer voor de Europese Verkiezingen. Op basis van 30 vragen krijg je een advies over bij welk programma plan jouw ideeën het beste passen. Vragen variëren wat (kun je iets aan doen met gewichten), er is toch wat verschil tussen een besluit over het investeren van miljarden Euro's a.g.v. de kredietcrisis of het ritueel slachten van geiten. Ik wil toch wel even over een vraag nadenken, dus al met al toch nog een klein half uurtje onder de pannen, maar dat is een investering die ik graag doen. na de laatste vraag druk ik op de knop "Resultaat". De spanning neemt toe. Wat zou eruit komen? Wie zou mijn stem waard blijken te zijn? Bij welke politieke grootmacht zou ik mijzelf heb best onder kunnen brengen? Na 2 seconden wachten was het zover. het moment van euforie, een orgamse van politieke gewaarwording. Het antwoord was...... de Europese Klokkenluiders Partij?

What the fuck?? Ik wist niet eens dat die partij bestaat! Snel even naar de website surfen en dat maakt het allen maar erger!! Op nummer twee van de lijst staat zelfs een man met een stropdas van de LPF (om het over een totaal gevoel voor esthetiek en politieke sensitiviteit te hebben. daar heb je weer zo'n golddigger!). Dat gaat hem dus in ieder geval niet worden. Op de tweede plaats is het een gelijkspel tussen D66 en VVD. Vroeger stemde ik nog wel eens D66 en ik vind Alexander Pechtold het tegenwoordig wel goed doen, maar toevallig hoorde ik vanmiddag een discussie tussen Sophie in 't Veld, de Europese lijsttrekker van D66 en Hans van Baalen van de VVD. En dat was toch een duidelijk winst voor de VVD, met antwoorden die mij toch meer aanspraken. Maar van Baalen vind ik toch wel een hele grote bal, dus what to do?

Gelukkig biedt de VVD mij een bijzonder mooie uitkomst. Zowel letterlijk als figuurlijk. Ik krijg vandaag een mail binnen, en zie in eerste instantie niet dat hij van de VVD is. Er staat een foto in van een jonge vrouw. Potdikke, dat blijkt de nummer twee op de lijst van de VVD te zijn. Het is Jeanine Hennis Plasschaert en zij trekt mij over de streep om mijn keuze definitief voor de VVD te bepalen. Tjonge, als al onze parlementariers er nou toch eens zo uitzagen, dan zou Den Haag Vandaag nog wat hogere cijfers scoren!! Voor degene die nu al overtuigd zijn van de kwaliteiten van jeanine (ze heeft er in ieder geval twee!) en haar verder willen volgen, die kunnen ook haar twitjes volgen. Maar Jeanine gooit alle internet kanalen in de strijd, want je kunt haar ook op LinkedIn, Facebook, Hyves en YouTube volgen. Als je de Wikipedia entry voor Jeanine wilt lezen, waarin je onder andere kunt lezen dat ze de schoonzus van Maarten Hennis (cabaratier van Niet Schieten) is, dan kan dat zelfs ook!

Ik heb dus een goede dag op dit vlak uiteindelijk: ik stem op een voor mij aansprekend programma en krijg er nog een politica met een goede inborst bij!!!!

Het spookt in de computer!

Ik werk inmiddels 16 jaar in de ICT. In alle leerboekjes die ik heb gehad kun je lezen dat computers betrouwbare apparaten zijn die als je ze steeds hetzelfde behandeld ze ook steeds hetzelfde doen. Klinkt logisch.

Alleen blijkt het niet altijd zo te zijn. Case in point: mijn prachtige internet radio. Het is een Tangent Quattro, superstrak Italiaans design, met een mooie Ferrari rode kast eromheen. Is een sierraad voor het oog en er komt nog erg goed geluid uit ook! Als je hem op internet aansluit, krijg je toegang tot meer dan 15.000 radio stations van over de hele wereld. Mocht je echt een keer naar de radio in Afghanistan of Tanzania willen luisteren (eerste maar even aan Berber vragen of dat de moeite waard is), dan is dat zonder problemen mogelijk. Maar ja, als je telkens bij het opstarten een melding krijgt "can't connect due to invaled ip address" dan valt er weinig te genieten. Dit euvel treedt op nadat mijn WiFi netwerk vervangen was. Volgens de expert had dat niets met elkaar te maken (terwijl daarvoor de radio het prima deed en ik regelmatig naar een jazz zender uit Australië luisterde), maar was het een samenloop van omstandigeheden, omdat de radio in het warretje was geraakt omdat ik een andere transformator gebruikte dan in de doos had gezeten. Ik geloofde daar niet veel van, maar zelf kreeg ik e.e.a. ook niet meer aan de praat en de leverancier gaf na 10 e-mails ook geen oplossing (Tangent maakt mooie radio's, hun klanten service zuigt big time). Dus gebruikte ik de radio gewoon nog om uit de ether zenders op te vangen, maar ja, dan was Australië en Tanzania niet te bereiken :-).

Vandaag zette ik de radio weer eens aan toen ik na een dag noeste arbeid in de tuin een fruitsalade stond te maken. Ik schrok me een hoedje, want plotseling begin de muziek harde metal te spelen. Dat was er nooit op BNR! Wat bleek: op de één of andere mysterieuze wijze, zonder dat ik ook maar één aanpassing had gedaan, was er toch weer connectie gekomen en had de radio het laatst gebruikte station opgepikt (Kink Aardschok). Nu ben ik natuurlijk reuze blij dat het apparaat het weer is gaan doen, maar ik begrijp er echt geen sikkepit meer van. Hoe kan die radio het nu opeens weer doen, zonder dat er iets aan gewijzigd is? En ook aan het WiFi netwerk is niets gewijzigd. Dat zou toch eigenlijk niet moeten kunnen. En zal de connectie weer net zo snel en onverwacht verdwijnen als hij opgekomen is? Laten we er maar van genieten zolang als we nu weer geluid hebben en niet proberen te begrijpen, de wegen van de techniek zijn kennelijk toch soms net zo ondoorgrondelijk als die van onze lieve Heer.

De lezers met scherpen ogen kunnen overigens zijn op welke zender ik de radio gelijk gezet heb: 94WYSP, the rock you grew up with. Lekker hoor!!!

San Simeon

Helaas, helaas, dit is geen foto van ons hotel in San Simeon. Het is wel de enige attractie daar (het Hearst Castle). Ik heb op internet echt goed gezocht, maar in het kort komt het erop neer dat er in San Simeon niet echt heel erg veel te doen is. Een kort overzicht is op Frommer's te vinden.

Maar misschien is dat ook wel lekker. We moeten namelijk vanuit San Francisco ongveer 400 km rijden om hier te komen, puur als stop-over richtng Santa Barbara en Long Beach. Dus ik vermoed een autorit, beetje door de stad lopen, eten bij de pizzahut voor een keertje en dan verder relaxen in het machtig mooit Best Western Hotel (nou ja, Best Western en "machtig mooi" gaan meestal niet zo samen, maar misschien worden we deze keer verrast :-)).

Succes met bloggen!

Even een kort bericht tussendoor: één van mijn beste vrienden, Simon Rikkers (hij is degene rechts op de foto), heeft sinds gisteren ook een eigen blog gestart. Via een klik alhier kom je erbij.

Mocht je geïnteresseerd zijn in zaken als muziek, amerikaanse comics, samenzweringstheorie, een kritische blik op onze maatschappij en alle ins en outs van het pitoreske Volendam en haar bewoners, dan is dit zeker een blog om met enige regelmaat te checken!

En voor de liefhebbers van Amerikaanse comics die nog op zoek zijn naar nieuwe zaken om te lezen tegen een schappelijke prijs, verwijs ik ook graag naar een andere website van Simon, namelijk FBI Comics. Highly recommended!!!

Een nieuwe supergroep

Let je even niet op, is er opeens een nieuwe superband ontstaan! Chickenfoot is de naam en "they rock"! Kan ook haast niet anders met namen als Sammy Hagar, Mark Anthony, Joe Satriani en Chad Smith. Het album is nog niet eens uit, alleen een stuk of vier losse nummer en die klinken als een klok. Als je van klassieke hardrock houdt, maar wel in een eigentijds jasje, dan is dit zeker een aanrader. Nummers te beluisteren op hun website.

Chickenfoot komt optreden op Bospop, wat een mooi festival is en hierdoor denk ik nog wel wat mooier wordt. Maar wat echt bijzonder is, is dat deze band ook in de metropool Heerhugowaard of all places. Dat is overigens niet gratis, want kaarten beginnen bij 75 euro en eindigen bij 150 Euro (en dan mag je nog staan ook...). Ik vind het wat aan de hoge kant, maar ik denk wel dat het een gedenkwaardig concert gaat worden. Nog even een nachtje over slapen, zeker ook omdat diezelfde week ik een concert van AC/DC in de agenda heb staan. En oh ja, het zou ook nog eens kunnen dat ik die week naar India ga. Decisions, decisions.....

De tweede dag in San Francisco

De tweede dag in San Francisco heeft inmiddels ook zijn invulling gekregen! Hoewel dat wel flexibel gedaan is. We hebben kaarten gekocht voor de San Francisco Bus Tour 5 in 1: All Loops Hop on Hop of Tour.

Dat betekent dat we af en aan de verschillende tours kunnen doen. Oa een tochtje naar de Golden Gate Bridge en Downtown San Francisco. We hebben dus de vrijheid om ons eigen pad te kiezen, maar wel de zekerheid dat we met de bus heen en weer kunnen cruisen! Ik denk dat de jongens het ook wel leuk vinden om in een dubbeldekker heen en weer te reizen. En voor ons als Nederlanders: Jeroen mag gratis mee volgende de helpdesk, voor de zekerheid maak ik even een printje van deze toezegging!

Cheese and crackers!

Als je op vakantie bent, dan zijn er altijd zaken waar je naar verlangd. Ik heb dat met een lekker broodje kaas! Hoe goed je ook kunt eten in Italië, Spanje, Frankrijk en vooruit, ook de USA, na verloop van tijd loopt het water in mijn mond als ik denk aan een heerlijk bruin hard bolletje met een dikke plak Old Amsterdam. Yummie, yummie!!! Maar ja, die kaas is natuurlijk weer nergens te krijgen in het buitenland, dan is er alleen saaie jonge Goudse kaas. Dus het zou fijn zijn om een lekker stuk oude kaas plus een pakje volkoren crackers mee te nemen, maar in de USA is men nogal panisch voor het meenemen van eten vanuit het buitenland. Maar na een controle is er witte rook, hiep hiep hoera!!! Als we een stuk kaas vacuum laten verpakken, dan kan het gewoon in de koffer mee, evenals een pak crackers. Ik weet wat mijn tas een kilootje zwaarder gaat maken!!

Uit eten bij Vermeer

Gisteren ben ik bijzonder goed uiten eten geweest met collega programma manager Steven Wauters. Het heeft even geduurd voordat we een tijd geprikt kregen en na diverse afzeggingen moest het dus wel een festijn worden. Daarom gekozen voor mijn favoriete restaurant in Noord Holland, Vermeer.

Waarom is Vermeer mijn favoriete restaurant? Dat heeft diverse redenen. Allereerst natuurlijk het eten. Dat is echt geweldig. Ook deze keer weer. Een gazpacho van rode biet was één van de voortreffelijke amuses (in totaal 4). Daarna volgende een aaneenschakeling van genotswaren: kreeft, Krab, Sint Jakobsmossel, de groenten cassarole (de signature dish van chefkok Chris Naylor), rode mul, rundvlees of zuiglam, een selectie kaas, twee desert amuses van tomaat en één met eucalytus en een afsluiter een van aardbei en paprika. Overigens kregen we nog 1 extra gang omdat deze bij ons op tafel werd gezet, maar eigenlijk voor een andere tafel bestemd (b)leek te zijn. Maar ja, waar een programma manager eenmaal zijn tanden in heeft gezet, dat laat hij niet meer los! Het is behelpen soms, maar het is in tijden van crisis niet anders.

Een andere reden is zeker ook de bediening. Het team van maitre Niek Beute is zeer professioneel, maar ook losjes. Ze maken het niet formeel, maar weten wel heel goed in te schatten hoe ver ze met een gast kunnen gaan. Dat zorgt ervoor dat je eet in een bijzonder gezellige sfeer, waar het vaak ook nog echt lachen is. Kan het beter zou ik zeggen?

En ja, het kan inderdaad nog beter! Sommelier Simon Veldman is absoluut de beste sommelier die ik ken. En ik heb inmiddels bijna alle 3 en 2 sterren restaurants in Nederland wel bezocht. Hoewel ik zelf geen druppel wij drink, is het een genot om hem te zien vertellen over de wijn, met een passie en kennis die bijna geen grenzen kent. alleen voor Simon en zijn verhalen en de manier hoe hij ze verteld. Zelfs wanneer Steven en ik naar een goede whisky vragen, kan hij met een mooie repliek komen waarin hij als bewaker van het edele druivenras natuurlijk geen adviezen gaat geven over een goedje dat van granen is gemaakt :-).

Al met al een super avond en iedereen die een keer perfect uit eten wil, kan ik aanraden om eens Vermeer te bezoeken. reken voor het Vermeer Pallet menu plus een wijnarrangement in totaal 175 euro p.p. (100 gerechten en 75 wijn), maar dan heb je ook top of the bill! Waarom Vermeer geen sterren meer heeft is mij echt een raadsel, want echt alles klopt aan de propositie.

Enig nadeel van de avond: we hadden erop gerekend dat Fabienné als gastvrouw aanwezig zou zijn, maar helaas: maandag heeft ze sommelier opleiding, dus we moesten het zonder haar stellen. Jammer, maar we hebben ons erdoorheen geslagen :-).

Ouwe rockers

Naar aanleiding van de vakantie aan de oostkust van de USA is mijn enthousiasme voor de muziek uit mijn jeugd weer helemaal toegenomen. Ik weet het nog wel, moeilijke tijden waren dat! Enerzijds helemaal in de punkrock omdat het zo lekker snel was (Bad Religion, Face to Face), anderzijds vond ik die jongens met die lange, gekrulde en geblondeerde haren toch ook wel lekkere meezing liedjes maken (bijvoorbeeld het bandje Poison). En natuurlijk veel van wat daar tussen viel (met de echte Goden als ACDC, Guns 'n' Roses en Metallica).

Ging bij mij weer echt leven door een radiostation dat vanuti Philadelphia uitzend, te weten 94WYSP. Dit station heeft als catch phrase "the rock you grew up with" en dat is precies de kern van de zaak. Als je luistert, hoor ik allemaal nummers die bekend zijn en vele die ik ook nog eens woord voor woord mee kan zingen! Jammer dat de internet radio het enige tijd geleden begeven heeft, maar speciaal daarvoor ga ik zeker een nieuwe kopen (daarover later deze week wel meer, want ik ben inmiddels op onderzoek naar de beste optie van prijs, geluid en natuurlijk subliem design!).

Maar op basis van dit hernieuwde enthousiasme, ga ik de "tip van de week" introduceren. Eigenlijk in combinatie met "uit de oude doos". Wat ik doe is een plaat uit het verleden aanraden waarvan ik vind dat hij extra aandacht verdiend. En natuurlijk wordt respons daarop ten zeerste gewaardeerd. Ik start of met een CD die ik echt grijs gedraaid heb: Sound of White Noise van Anthrax. Het was het eerste album dat Anthrax opnam met de toenmalige nieuwe zanger, John Bush (kwam over van Armoured Saint). Een geweldig lekker plaat die heavy riffs met een gigantisch gevoel voor ritme en groove combineert. Met name de nummers Potters Field, Room for one more en Hy Pro Glo springen eruit. Maar het absolute topnummer is het tweede nummer op de CD, Only. Een nummer dat ik heel vaak achter elkaar kan horen en er maar geen genoeg van krijgen. Afwisselend zwaar en snel, maar altijd met gevoel voor melody en ritme. Een echte klassier voor de liefhebber van dit genre.

Dus niet wachten en downloaden dat album (en als het echt niet anders kan, kun je hem ook nog bij Amazon kopen :-)).

4th of July

De eerste dag dat we aankomen in San Francisco zal het met name bijkomen worden van de reis. Maar de dag daarna moeten we natuurlijk flink aan de gang! Dat is daar ook een mooie dag voor, namelijk de 4th of July (independence day), de grootste feestdag in de USA. Het programma van deze dag valt in twee delen uiteen. We beginnen om 9.30 met een tocht naar Alcatraz (dat moet kunnen, want door de jetlag zijn we waarschijnlijk om 4.30 uur wakker :-)). Waarschijnlijk zijn we dan rond 12.30 weer terug en gaan we Fisherman's Wharf verkennen en onveilig maken. Het zal daar wel gezellig druk zijn ivm de 4th of July festiviteiten, maar dan kunnen we ook alle bands en het vuurwerk meepakken. Wellicht als diner iets uit het water (seafood schijnt er geweldig te zijn) en dan hebben we een heel goed gevulde eerste dag erop zitten!

Ter voorbereiding zijn de tickets van Alcatraz alvast besteld en geprint, weten we zeker dat we mee kunnen en scheelt weer tijd die we NIET in de rij hoeven te staan.

Wheeler Dealers rules!!

Het leuke van het vroeg in de sportschool zijn om een pittige work out te doen is dat je nog eens ziet wat er op de vroege ochtend op TV is. Zo ben ik tegen het programma "Wheeler Dealers" gestuit op Discovery Channel gestuit. Nu kijk ik bijzonder weinig televisie, maar dit is toch wel een bijzonder leuk programma, waar ik graag een half uurtje voor uittrek, zeker als ik dan toch ook op een bike- of wave machine bezig ben.

Het concept is heel simpel: er zijn klassieke auto's die bijna helemaal aan gort zijn door de tand des tijds en slecht onderhoud. De twee hoofdrolspelers, Mike Brewster (de handelaar) en Edd China (de monteur), gaan er vervolgens mee aan de slag om de auto tegen zo laag mogelijke kosten te herstellen. Mike zoekt de onderdelen en koopt scherp in, terwijl Edd ervoor zorgt dat de auto weer heerlijk gaat lopen en er kek uit gaat zien. Aan het eind zoekt men een koper en uiteraard is het dan het doel om voor meer te verkopen dan de inkoop plus herstelkosten.

Qua concept spreekt het mij wel aan, maar is het natuurlijk niet zo heel bijzonder. Maar zoals vaak in situaties zijn het de mensen die ergens een succes van kunnen maken. Mike en Edd hebben namelijk duidelijk een passie voor het onderwerp waar ze mee bezig zijn. Ja, het is TV, dat weet ik, maar het enthousiasme waarmee beide heren aan de slag gaan en oprecht blij zijn als ze een moeilijk onderdeel gevonden hebben of de teleurstelling als ze de motor niet net zo afgesteld krijgen als ze zouden willen is echt. En dat maakt eigenlijk de totale show. Voeg daaraan toe dat dit geheel met Engelse nuchterheid en humor gebracht wordt in plaats van de geheel over the top aanpak van gelijksoortige Ameriukaanse programma's "pimp my ride" of "over hauling" en ik ben je man! Uiteraard moet het onderwerp je nog aanspreken, maar als je van klassieke auto's houdt, dan kan ik niets anders doen dan Wheeler Dealers aanraden! Ik geef het een 9 uit 10. Check de site voor meer informatie als je nieuwsgierig bent geworden!

Blackberry versus iPhone

Om nog even op een post van gisteren terug te komen. Voor mijn werk gebruik ik met heel veel plezier een Blackberry en privé een iPhone. Veel mensen vragen mij wat nu de beste van de twee is. Helaas moet ik iedereen teleurstellen: daar is echt geen eenduidig antwoord op te geven. Ik heb niet voor niets twee verschillende apparaten!

Persoonlijk vind ik dat de Blackberry voor zakelijk gebruik echt "hands down" deze strijd wint. Het waarom is simpel: het heeft de beste e-mail functie op een handheld ter wereld. En aangezien ik daarvan binnen de werksfeer het meest gebruik maak, is alleen daar al door het een beter apparaat. Het zit hem voornamelijk in het toetsenbord (daarop typ ik bijna net zo snel als op een volwaardig toetsenbord op PC of laptop), dat groter is en waarop je echt de toetsen in kunt drukken. En een ander goed punt: de batterij houdt het lang uit.

Voor privé gebruik ben ik echter een iPhone fan. Ik schrijf geen lange mails privé, maar ik wil wel de beschikking hebben over mijn e-mail. En dat is prima geregeld. zeker als het je met name gaat om te zien wat er binnen komt. Het zou een voordeel zijn als Apple in ieder geval het mogelijk maakt om ook de e-mail sideways te kunnen gebruiken. Dat is nu nog niet standaard en moet je additionele programmaatjes voor instelleren en die dan vervolgens je mail weer naar het e-mail programma exporteren etc etc. Gehannes waar je niet op zit te wachten. Maar als entertainment center is hij geweldig (qua muziek helemaal!) en hij is met veel gadgets te pimpen. Soms heel nuttig (ik ben helemaal weg van de Teletekst app en een convertor voor alle maten die je ongeveer tegen kunt komen) en soms volstrekt zinloos maar wel geinig (bv het geluid van een startende Ferrari Testarossa, voor de echte liefhebber). Oh ja, en je kunt ook Wolfenstein erop spelen! En natuurlijk: hij blijft er geweldig uit zien, estetisch zeer verantwoord en goed in de hand liggend!

Ik hou het dus voorlopig bij twee toestellen, want een hybride zie ik nog niet zo snel verschijnen (Blackberry probeerde het met de Storm, waarin men een touchscreen introduceerde om de iPhone het vuur aan de schenen te leggen, maar dat is een gerocht eerste klas, heb ik in de USA mogen aanschouwen/ voelen).

Oh ja, met beide toestellen kun je ook nog eens heel behoorlijk bellen :-).

En het is toch wat met die toppers....

Oh ja, gisteren op de achtergrond het songfestival aangehad om de toppers te zien (dat hebben ze dan toch wel weer bereikt, de kijkcijfers volgen omhoog). Wel een beetje triest dat de Toppers het niet gehaald hebben, maar zo bijzonder was het liedje nou ook weer niet (geef mij Oekraïne maar!!). Maar wat Gordon c.s. achterwege kunnen laten is het gejank na afloop dat ze niet begrepen worden. Dat is wel weer erg zielig hoor, om zo niet tegen je verlies te kunnen, als je van tevoren weet dat alle Oost Europeanen elkaar toch de bal toe spelen!

Een heugelijk moment

Afgelopen maandag is op miraculeuze wijze mijn blackberry de liftschacht bij Rabobank ingevallen. De kier naar de liftschacht is 1,2 cm breed, de blackberry is 1,1 cm dik. Het is krap aan, maar ik heb gezien dat het past.

Derhalve een week zonder Blackberry. Dat lijkt eenvoudig, maar als je aan zo'n apparaat gewend bent, dan is het een hele opgave. Ik merk dat ik een stuk productiever ben met de blackberry op zak, omdat het helpt om snel wat zaken in gang te kunnen zetten en antwoorden te geven zodat mensen verder kunnen. En als je erop leeft dat je agenda erin staat, dan is het best lastig om van de ene afspraak naar de ander te komen en telkens je secretaresse te moeten bellen waar je nu weer verwacht wordt.

Daarom vandaag een heugelijk moment dat de nieuwe versie, de blackberry bold gearriveerd en geactiveerd is. Dat laatste liep verdacht soepel, want ik had allerlei horror verhalen gehoord dat dit zo maar eens een paar dagen kon duren, maar geen enkel probleem. Complementen aan de ondersteuning die dit ingeregeld heeft.

Voordeel van de bold tov de 8800 die ik hiervoor had is dat je de toetsjes niet zo hard hoort klikken. Dus het valt in een oninteressant overleg minder op als je even snel een mailtje wegwerkt :-). Verder is alles weer wat nieuwer en sneller, dit weekend ga ik de nieuwe features eens flink verkennen. Hopelijk heeft deze Bold wel dezelfde stabiliteit als de 8800, want die was ongekend, liep zelden tot nooit vast en dat is erg prettig (zeker als je het vergelijkt met alle Microsoft prut ohgv Smartphones die op de markt is!).

Het kost een paar centen.....

Ok, Seaworld tickets zijn ook geboekt. Het kost een paar centen, maar dan heb je ook wat. Alles bij elkaar een kleine 350 dollar entree en 150 dollar lunchen, dus voor 500 dollar hebben we een leuke dag in San Diego!

Eten bij Shamu

Vandaag een eerste "visit" geregeld. Op 12 juli 2009 gaan we naar Seaworld. Daar hebben een lunch gereserveerd vlak naast een optreden van de ster van seaworld, namelijk Shamu de Orka. Dat moeten de mannen leuk vinden!!

Ik bedenk me net dat we dan waarschijnlijk ook wel kaarten nodig hebben om Seaowrld binnen te komen :-). Eens kijken of we die on line op de kop kunnen tikken.

Een nieuwe blog

Na het succes van de blog over de reis naar de USA van Frank, Simon, René en mijzelf (www.boysarebackintheusa.blogspot.com), start ik bij deze mijn persoonlijke blog. Streven is om in ieder geval iedere dag een entry te maken, benieuwd of ik dat vol ga houden. We gaan het meemaken!

Nog een test

Voor de zekerheid nog een test voor de mobile blog, deze keer met een
foto. Niet dat de foto iets met de reis te maken heeft, maar hij is
welbgewoon leuk.

Toets voor mobile blogging

Om on the road te kunnen blijven bloggen, moet het mogelijk zijn om dat via de iPhone te doen. De instellingen heb ik hie rnu voor aangepast en dze post is een test of het werkt. Dus als dit zichtbaar wordt, dan zitten we goed :-).

 

Cadeautje voor the boys

Voor de vriendenclub heb ik een cadeautje besteld. Ik hoop dat ze het leuk vinden. Vandaag de bevestiging gekregen dat e.e.a. verstuurd is, dus het komt of vandaag (kleine kans) of begin volgende week in de bus. Benieuwd wat de mannen er van vinden.

Een week later....

Inmiddels ben ik alweer een week aan het werk. Was wel weer even lastig om in het juiste ritme te komen. Zowel de gevolgen van de jetlag liggen daaraan ten grondslag (hoewel het niet tot slaap stoornissen heeft geleid, maar je komt wel moeilijker je bed uit), als ook weer even in een werkritme te komen. Ik vind dat een goed teken, want dat betekent dat je er echt helemaal uit bent geweest (hoewel de Blackberry natuurlijk wel gebruikt is) en je hele erg vermaakt hebt. En dat was zeker het geval!!!

Als vervolg heb ik toch nog even een klachtenbrief laten schrijven aan OAD, dat is de organisatie die voor ons Hilton Hotel had geregeld, zonder ons aan te geven dat het gerenoveerd werd. Grote kans dat het niks opleverd, maar zoals het spreekwoord zegt: niet geschoten is altijd mis!

Als afsluiting van de vakantie (en ook van dit blog) heeft het gezelschap besloten voor een feestelijk uitluiden op 5 juni 2009. We pakken dan gezamelijk een diner in de binnenstad van Amsterdam, om af te sluiten bij Teasers. Het is geen Hooters, maar ja, je moet toch wat met je leven :-). 

Terugblik

Inmiddels alweer een weekje thuis is het tijd om achter mij te kijken naar de afgelopen negen dagen. Zoals al gememoreerd was het een (ruime) topweek waarin ik mij kostelijk geamuseerd heb. Hieronder een korte opsomming van de diverse high (en low) lights van de vakantie.

KatwijkUtrechtTilburg momenten:

• Mijn credit card bleek meteen aan het begin van mijn vakantie door mijn bank geblokkeerd te zijn omdat zij vermoedden dat er misschien wel fraude mee gepleegd was. Hulde voor de communicatie (wij hebben u een brief gestuurd, hopelijk geeft dit geen problemen voor u). Gelukkig deed mijn pinpas het wel en kon ik uiteraard bij mijn matties aankloppen.
• Op de terugvlucht werd onze binnenlandse vlucht (Washington DC - Philadelphia) gecancelled en was het even spannend of we op tijd in Philly waren voor onze vlucht naar Amsterdam)
• Het ontbijt bij de Danny’s. Op mijn aanraden deden wij een ontbijtje bij de Danny’s en route naar Richmond. Mijn herinnering van 1995 & 1996 klopte totaal niet met de realiteit van 2009. Bovendien de slechtste koffie aller tijden.

De hotels:

• Crown plaza Cherry Hill: Grootste hotel van Philly en omstreken, net hotel, nette kamer, fatsoenlijk ontbijt.
• Holiday Inn Baltimore Inner Harbour: Erg mooi hotel, ruime kamer, top ontbijt van onze vriend Igor. Het beste hotel van de trip.
• Hilton Wasgington DC: Slecht voor een Hilton. Het hotel was in een forse verbouwing (140 miljoen dollar) en het reisbureau had dit niet aangekondigd. Resultaten o.a. geen zwembad en alles (sporten, wifi etc.) was extra betalen. Wel het beste ontbijt van de vakantie!

Het vervoer:
Onze auto was een SUV. Voor mij de eerste SUV en van te voren dacht ik "Wat moet je daarmee, doe mij maar een grote Caddy". Ik sloeg snel om want onze v6 Toyota Highlander was zeer comfortabel en reed fantastisch. Ook de v6 was zeer prettig als je even wat extra power nodig had. Normaal rijd ik in de States grote afstanden , deze keer slechts een paar honderd mijl. We hielden alles dicht in de buurt omdat we maar weinig dagen hadden en het zonde was om deze met autorijden te verspillen. Het was even wennen aan de Amerikaanse versie van de TomTom maar deze maakte het leven een stuk aangenamer want zoeken naar adressen was er niet bij.

Andere vervoermiddelen waren de metro in Washington DC (de schoonste die ik ooit gezien heb), de watertaxi in Baltimore, de trein in Philadelphia, taxi's in Washington DC en de benenwagen. We hebben vele kilometers te voet afgelegd.

Staten & steden:
Waar ik voor we starten het had over 3 steden en 5 staten is het nog erger geworden daar we op de weg van Philadelphia naar Baltimore ook nog door Delaware heen reden. De samenvatting:

• Pensylvania: Philladelphia, King of Prussia
• New Jersey: Cherry Hill
• Maryland: Baltimore, Bethesda
• Delaware:
• Washington DC: Washington DC
• Virginia: Arlington, Richmond, Potomac Mills, Alexandria, Woodbridge
  

Het weer:
We hebben fantastisch weer gehad gedurende de vakantie. Dag 1 t/m 5 was allemaal 30 tot 35 graden zonder wolken en de korte broeken, caps en zonnebrand waren hard nodig. Dag 6 was een stuk minder, een graad of 20 en bakken met regen in de hemel van Washington DC. Niet voor een gat te vangen zijn we die dag naar Richmond, Virginia vertrokken waar het niet regende en een stuk warmer was. Dag 7 t/m 9 liep de temperatuur langzaam weer op richting de 25 graden en was er geen regen meer te bekennen.

Het eten:
Het klinkt ongelooflijk maar er is geen Pizza Hut, McDonalds & Burger King bezocht deze vakantie (ter compensatie is er 4x bij de Hooters gegeten maar daar hebben ze tenminste beer & babes naast de burgers). Op de eerste avond (Taylors) werden we meteen geconfronteerd met de verschillen tussen Amerikaans en Nederlandss porties (everything is bigger). We waren moe van de trip en de combi van voorgerecht en hoofdgerecht was duidelijk te veel. Topper was duidelijk Fogo de Chao, ons Braziliaans restaurant, verder is er redelijk divers en gezond gegeten: Subways, Indiaas, Italiaans, Japans, Thais & seafood. Topper in de categorie vette kledder was de Philly cheesestake! Kortom stukken beter dan 16 jaar geleden..

De cultuur:
De vakantie was een redelijk mix van cultuur en shoppen (zie verderop). Zo hebben wij een bezoek gebracht aan Independence national park in Philly, Inner Harbour in Baltimore, Arlington National cemetry en de National Mall in DC, old town in Alexandria en de hoofdstad van het zuiden tijdens de burgeroorlog Richmond.

De drank:
Er is niet ontzettend veel gezopen deze vakantie. Dennis drinkt niet (is wel prettig i.v.m. BOB aanwijzen) en de anderen hielden zich redelijk in. Simon ging een avond los aan de Bailey’s maar na het horen van de prijs stopte hij daar mee. Het bier is duidelijk verbeterd t.o.v. een aantal jaren geleden. De tap heeft nu geen Bud en aanverwante artikelen meer maar diverse biertjes van kleine brouwerijtjes. Voor de die-hards is Bud, Coors & Miller (ook in light varianten) uiteraard uit de fles beschikbaar. Topper van de tap was Yuengling, vreemd was de Blue Moon deze werd geserveerd met een partje sinasappel in het glas zoals bij een cocktail. Er zijn diverse biertjes (met meer en minder succes) geprobeerd in deze vakantie. Op koffie gebied was Starbucks grote winnaar. In elke stad zijn meerder filialen bezocht en zo’n beetje alle koffie’s, latte’s & andere varianten geprobeerd. Drank topper was echter (zoals verwacht) de diet coke.

Het shoppen:
Er is veel gekocht deze vakantie, maar ja met de huidige dollar koers en de prijzen in outlets & shopping malls was dit wel te verwachten. Kleding, horloges en elektronica stonden hoog op de lijst. We hebben de volgende locaties bezocht; King of Prussia, de grootste mall van de oostkust, Potomac Mills outlet centre en Westfield montgomery shopping centre in Bethesda, Daarnaast is elk winkelgebied waar we (per ongeluk) door heen reden aangedaan. Iedereen had dan ook een vollere tas op de terugweg. Topper Frank moest zelfs een 2^e tas kopen om alles mee terug te kunnen nemen. In 1993 kochten we met z’n vieren 5 extra tassen, er is duidelijk geleerd in de afgelopen jaren ;-)

De gadgets:
Ik heb nog nooit een vakantie gehad waar zoveel gadgets mee waren. Zo hadden wij veel telefoons (met o.a. Blackberry, iPhone & Nokia N95), een luxe fototoestel met camera, de flip mino, de 9 inch sony laptop en de iPod's (we starten met één, Dennis, en eindigen met drie, Dennis, Frank & René. Voordeel was wel dar we dagelijks het blog konden bijwerken met tekst, foto & film.

Muziek:
Muzikaal gezien was ons favoriete radio station, 94WYSP, een absolute topper. Weinig geouwehoer en veel goede rock muziek maakten van deze zender onze grote favoriet en er werd luid mee geblèrd met ACDC, G&R, Metallica, Van Halen etc. etc. Daarnaast hebben we een muziek tent bezocht Madams organ in Washington DC. Een prima (blues) tent waar op onze avond gespeeld werd door Deb Callahan, goeie kroeg en goeie muziek!

Sport:
Net zoals in 1993 was de sportkeuze zeer beperkt. We konden alleen naar baseball maar genoten dan ook van de wedstrijd Baltimore Orioles vs de Texas Rangers in Camden Park.

Comics:
Waar wij in 1993 van comic shop naar comic uitgeverij wandeleden was het animo in 2009 veel lager. Er is een totaal van 3 comic shops bezocht en de aankopen waren minimaal. Fat Jack’s in Philly en Fantom Comics in DC waren aardig maar Aftertime in Alexandria was top.

Het was top en met name door Dennis, Frank & Simon! Dank jullie wel voor een onvergetelijke vakantie! Op naar de volgende keer!

Een hele tijd stil

Nou, het is een hele tijd stil geweest op het blog, dat kwam voornamelijk omdat ik bezig was met de reis naar Philadelphia en Washington met Frank, Simon en René. Maar die is nu geweest, dus nu gaan we de focus op deze reis leggen. De komende twee weken eens kijken hoe we de dagen precies in gaan vullen. We weten nu wel wanneer we waar zijn, maar wat we dan precies gaan doen hebben we nog niet helemaal helder. Dus daar gaan we maar eens mee aan de slag!

The morning after

Zondag was een vermoeiende dag, de jetlag was wel degelijk aanwezig ondanks het tukje aan boord van het vliegtuig. Na thuiskomst koffer uitpakken, de eerste was draaien en een poging doen om niet in te storten. Een power nap van 2 uurtjes later was het instortingsgevaar geweken maar om nou te zeggen dat ik fit was ....

De avond stond in het teken van de zoveelste wanprestatie van Ajax en om een uur of 11 ging ik te bed. Het is nu maandag de 4e mei en ik voel me, wonder boven wonder, zeer fit. Hopelijk hebben het tukje aan boord van het vliegtuig en de power nap mij nu al over de jetlag heen geholpen maar dat moet nog blijken. Ik kijk in ieder geval terug op een zeer geslaagde trip met mijn matties ;-)

De vlucht naar Amsterdam

We stapten aan boord voor onze laatste vlucht, de US798, in een Boeing 768. Het was 18:30 plaatselijke tijd en dus 00:30 in Amsterdam. De vlucht zou ons 8 uur later gaan afleveren op Amsterdamse bodem. Het thuisfront was via telefoontjes en sms'jes op hoogte gehouden van de reis perikelen en werd nu verzekerd dat we op de afgesproken tijd zouden aankomen.

Na een snel geserveerde maaltijd (wederom kip of pasta) en een film gingen wij een poging doen om te gaan slapen zodat we bij aankomst zo min mogelijk jetlag zouden hebben. Iedereen ging langzaam onder zeil om enkele uurtjes te tukken, geholpen door het verduisteren van de cabine.

De "volgende ochtend" werden we weer wakker en versterkt door een ontbijtje, bestaande uit een apple danish en koffie werd de landing op schiphol ingezet. Dankzij een goede staartwind waren wij een uur eerder dan gepland weer thuis. Het thuisfront in de personen van Mirella met kids en Ans met kids was in no time ter plekke om iedereen weer thuis af te zetten.

De laatste periode van de terugreis

Door de crash actie van de piloot liepen we veel van de verloren tijd in en waren we keurig op tijd bij de gate in Philadelphia. Nog net voor we instapten kocht Dennis nog een Phillies cap en sloegen we een zak snoep in (mn M&M, Godiva en Three Muscateers) die ons door de reis terug moeten helpen. Vertek gaat precies als gepland en de piloot vertelt net dat we waarschijnlijk een uur voor schema aan gaan komen, want we hebben een strakke wind in de rug! Dat is toch goed nieuws, naar wij dachten!

Nu echt terug....of nog niet?

Na het bezoek aan Wayne (een onverwacht hoogtepunt) aten we een lekkere sandwich (op een plek waarde wifi het voor de computer het helaas niet deed) en daarna gingen we dan echt de terugreis inzetten. We reden zonder problemen naar de terugbrengplaats van Alamo en leverde daar de auto in. Met de bus dan terug naar Washington Ronald Reagan Airport. Liep allemaal zeer voorspoedig. Natuurlijk moest er op het vliegveld iets gekocht worden. Frank kocht een ringensoosje bij de Smitsonian winkel daar, Simon een puzzel en Dennis een oplader voor zijn IPhone/ IPod. Toen maar door de security en het vliegtuig in. Dat laatste bleek echter een probleem. We werden met een bus naar ons vliegtuig gereden, maar daar aangekomen maakte de bus rechtsomkeer en werden we weer terug gebracht. Wat bleek: de deur sloot niet goed en dat is toch vrij essentieel om te kunnen vertrekken. Dat was natuurlijk wel erg lastig, want de doomscenario’s van deze vlucht missen en dan ook niet op tijd zijn voor de vlucht vanuit Philadelphia naar Amsterdam kwamen snel op het netvlies. Er volgde een heel onduidelijke periode met hele slechte (lees: geen) communicatie van United Airlines, maar uiteindelijk werden de passagiers die intercontinentaal vlogen (waaronder wij) op de volgende United Airlines Expresse vlucht geplaats in een propellor vliegtuig. De piloot maakte veel tijd goed, want binnen een half uur waren we in “the city of Brotherly Love”.

We created a monster!!

Als iemand voor het begin van deze reis zou hebben moeten voorspellen wie het meest zou gaan kopen, dan denk ik dat veel van de stemmen op mij (Dennis) uitgekomen waren. Misschien dat dat qua budget uiteindelijk wel zo is (er zaten we dure horloges bij), maar qua aantallen en omvang hebben we een zeer onverwachte winnaar: de heer Frank Rikkers!! En wat nog verrassender is: hij begint nu zelf te vragen waar de winkels blijven en wanneer we weer wat tijd inruimen om GAP in te gaan! OH….MY…..GOD………..we created a monster shopaholic who’s on a shopping spree. Ook deze keer is Frank degene die als eerste de stoute schoenen aantrekt om de GAP te plunderen. Op de heenweg voor zichzelf en op de terugweg voor Cindy (dan toch wel weer erg lief dat hij aan zijn vrouw denkt, jammer dat bij nu pas haar maten weet, 90-60-90 gaf hij door). René was hier goede tweede met een paar T-Shirts.

Aftertime Comics

De naam van de winkel is Aftertime Comics (http://comicsdc.blogspot.com/2008/12/aftertime-comics-store.html). De eigenaar heet Wayne. En het was een flashback naar 1993. Ook toen vonden we een kleine (in oppervlakte) comiczaak, waar een heel enthousiaste eigenaar ons val alles aanraadde, maar ook echt inhoudelijk kennis had. Je kan het met hem eens of oneens zijn, maar dat het iemand is met liefde voor comics en dat graag wil delen is niet te ontkennen. En het werkt uiteraard aanstekelijk. Dus ja, er moest wel iets gekocht worden. Simon had een HC van Lone Ranger, Frank een Watchmen HC en Dennis pakte de Batman RIP HC mee en for old times sake de nieuwe nr 1 van Flash (waarin de terugkeer van Barry Allen ingeluid wordt). Grappig ook om te horen dat we als mensen die überhaupt comics lezen “geeks” zijn volgens Wayne. En dat als René zegt dat hij dat niet meer is, Wayne dat niet wil geloven. “You can’t take the geek out of the man, because if you had, you wouldn’t be here in my store!”.

In this video, you will hear the recommendations from Wayne for current comics and his all time favorites. If you are a comic reader or collector and you are in the Washington DC area, be sure to check out Wayne’s shop. HIGHLY RECOMMENDED!!!

Alexandria, part 2

Verder was er niet zo heel veel in Alexandria te doen. Het ziet er allemaal wel leuk uit, maar er zijn geen echte hoogtepunten en ook qua winkels valt het allemaal toch wat tegen. Dus na de haven bezocht te hebben en iemand “Alle menschen wirden brüder” op ongeveer 50 met water gevulde glazen te hebben horen spelen vonden we het welletjes en gingen we naar de reeds eerder gespotte comicshop.

Alexandria

Alexandria was snel gevonden. The place to be in Alexandria is King street. We parkeerder de auto op één van de vele parkeerplaatsen, helaas hadden we geen kleingeld genoeg voor de meter, dus we waagden het erop. Dat was jammer, want bij terugkomst vonden we een mooie prent op onze voorruit. 35 dollar achter de wagen, maar ja, wat geeft een boer om een aardappel
Standaard liep Dennis eerst de verkeerde kant op, dus kwamen we niet bij de Waterfront, maar bij het metro station (ook altijd leuk). Maar ook dit had zijn voordelen! Allereerst hadden we dit stukje dan in ieder geval gezien, ten tweede was er een Dunkin Donuts die Simon en Dennis dan toch maar eens moesten proberen (donuts ok, iced coffee volstrekt waardeloos) en als laatste kwamen we een comicshop tegen! Helaas gesloten, maar daar moesten we nog wel even naar terug later op de dag!

Nog wat teksten

- De uitspraak van Napoleon: “ik kom naar huis, was je niet!”.
- It is beter to give than to recieve!!
- Delivering the moneyshot!
- Iedereen die het eens is, give me a "hell yeah!".

Vertrek uit het Hilton

Ontbijt en uitchecken verloopt bijzonder voorspoedig. Ontbijt is het beste wat we deze reis gehad hebben, op verzoek diverse soorten eieren gemaakt, wafels, sappen etc etc. Ook een bananen brood pudding, maar in het strijdgewoel wordt die vergeten! Check uit is geen probleem en als Frank de auto voorrijdt kunnen alle tassen erin en gaan we op weg naar onze laatste halte voor de terugvlucht: Alexandria.

Wel een kleine teleurstelling voor Simon. Hij had er zo op gehoopt Paris te ontmoeten, maar om de één of andere reden was die er deze keer niet. Helaas moet er dus gewacht worden op het maken van "One night in Paris, part 2".

De laatste dag

Om 7 uur op zaterdag 2 mei was het dan weer zover. Inpakken (wat valt op: de tassen gaan gek genoeg veel moeilijker dicht dan op de heenweg, hoe kan dat nou??). Onze vakantie zat er weer op. Het was opstaan met gemengde gevoelens (in ieder geval voor Dennis, maar ik denk ook zeker voor Frank en Simon). We hebben weer een hele mooie week gehad en dan wil je natuurlijk eigenlijk nog wel even doorgaan. Maar aan de andere kant verlang je ook weer terug naar vrouw en kinderen die je een week niet gezien hebt (voor alle mannen waren ze nog nooit zo lang zonder hun kinderen geweest). Dus ik denk dat het zo goed is. We maken er nog een leuke dag van en dan op naar huis!

Stappen in Adams Morgan

We hadden een tip gekregen dat dé club om te bezoeken in Washington DC Madam’s Organ is. Dus daar togen we naartoe. Het was een korte taxirit, dus voor 10 dollar waren we op de plaats van bestemming. Leuke wijk, levendig (in ieder geval op vrijdag) en veel bars en clubs. Om binnen te komen was er 7 dollar cover charge, maar dat hadden we er (graag) voor over. Binnen gekomen was de band al begonnen met spelen. En ja, als je als Nederlander betaald hebt, dan zul je natuurlijk je geld eraf luistern ook!









Het was Deb Callahan (vrouw van middelbare leeftijd, http://www.debcallahanband.com/deb.html) die de longen uit haar lijf zong. En er was een hele goede saxofonist. Deels werden er eigen nummers gespeeld en voor een deel covers (m.n. Creedence Clearwater Revival was een favoriet). Het was redelijk druk, en dat leidde ertoe dat we een paar keer door de security gevraagd werden ons te verplaatsen. Simon ging nog wel een paar keer de discussie aan, maar uiteindelijk bleek dat een hopeloze zaak te zijn. Dus dan maar in de weg staan, het is niet anders (even Zen zijn, anders ga je er nog aanstoot aan nemen ook!). Frank spotte een dame in het publiek, die van ons de bijnaam krijg "de vrouw met de Edammertjes", een ieder mag raden wat daarmee bedoelt werd, maar er worden geen prijzen onder de goede antwoorden verloot!

We bleven tot ongeveer 12.00 uur, daarna vonden we het welletjes, want zaterdag was de dag van onze reis terug en dan moeten we wel een beetje fit zijn. Dus met zwaaien naar Deb en een foto net voor we naar buiten gingen namen we afscheid en werden we door een Afghaanse taxi chauffeur naar het Hilton gebracht.

Na de film

Nadat de film afgelopen was vonden we René snel terug en deden nog even een rondje winkelcentrum in georgetown. Frank kocht een fijne tas (de spullen pasten niet meer in de tas die hij meegenomen had) en Simon wist in een pas geopende feestwinkel de hand te leggen op 2 ninja kostuums voor Sam en Max. Daarna snel naar het hotel voor een hele korte opfrisbeurt en daarna naar het Indiase restaurant. Eten daar was ok, niet super, maar wel zijn geld waard. En na nog even een korte stop bij het hotel om jassen e.d. weg te brengen, vertrokken we naar het klapstuk van de avond: Adams Morgan.

Wandelen en een bioscoop in Georgetown

Na het eten liepen we door het Georgetown gebied. Veel leuke winkels, maar tot een aankoop kwam het niet. Daarna maar naar de bioscoop (die we de avond hiervoor dus ook al gezien hadden) en de kaarten ophalen, zodat die ook maar in the pocket waren. Totdat de film ging beginnen (X-Men Origins: Wolverine), hadden we nog wat tijd te doden, dus om in de sfeer te blijven gingen we naar “The Exorcist Steps”, dat is een trap die in de film een belangrijke rol speelde. Moest in ieder geval, want de rocky trap in Philadelphia hadden we gemist! Stijle trap, stelde niet veel voor, maar ja, het was een Duivels dilemma wat we anders hadden moeten doen. Daarna terug, eerst een Sundae met caramel en nootjes eteñ en op naar de film. Precies om 17.00 uur ging het licht uit en precies om 17.15 uur viel René in slaap. De film kon hem niet boeien (terwijl ongeveer overal ontploffingen en kogels te horen waren (even een power nap, dat is een gave!). René verliet de zaal om aan de haven te vertoeven, terwijl het jonge spul de film af bleef kijken.

Lunch in georgetown

We begonnen met een lunch bij Wisey’s. Daar kon je het studentengehalte zienderogen omhoog zien vliegen. Heerlijke broodjes, goede koffie en een prima smoothie. En een geweldige opmerking. Om het huis te complimenteren zei Dennis: “It smells great in here”, waarop de serveerster (nog met beugel) de klassieke opmerking maakte: “Yes, that’s me!!”. Lachen, gieren, brullen! En bezorgde haar een tip van 5 dollar!

Georgetown, here we come!

Na deze aankopen reden we richting bioscoop om de kaarten op te halen. Maar we kwamen erachter dat we toen in het echte Georgetown terecht waren gekomen (overigens kwamen we er later achter dat we bij de eerdere poging donderdagavond op minder dan 500 meter van de betreffende plek gestrand waren, maar dat terzijde J). Met een parkeer manoeuvre die zijn weerga niet kende, zette Frank de auto strak weg en konden we Georgetown wat beter gaan verkennen.

Comics en speelgoed

Na onze planningssessie van de ochtend gingen we op weg naar Wisconsin Avenue. Dat ligt tegen Georgetown aan. Het eerste bezoek was aan Fantom Comics. Dat was een shop waar we al twee keer langs gekomen waren, maar waar de designated driver (René) plankgas voorbij reed. Leuk winkeltje, er werden ook een aantal aankopen gedaan. Zo kocht René een Guardians of the Galaxy en een Thor hardcover (gewoon, omdat het kon). Simon liet zich inspireren en pakte zonder aarzeling ook een Guardians of the Galaxy mee. Frank kocht een mooi boek voor Cindy.
Daarna naar Sullivan’s Toys (waren we ook al langsgereden, maar toen nog niet geregistreerd). Eindelijk kon daar voor de kinderen van Simon en Dennis een flinke slag geslagen worden. Zowel Simon als Dennis kochten kostuums en Cars voor hun kinderen. Oh ja, en Dennis nam het cadeau voor Daan mee, pleisters van Mario!