Fietsen

Jeroen heeft zich snel het fietsen eigen gemaakt!

Vandaag was de begrafenis van H. Ik heb erover zitten denken om er nog een blogpost aan te wijden, maar heb besloten dat niet te doen. Het was erg indrukwekkend en erg emotioneel, en hoewel ik bijna een open boek ben op internet, gaat dit me te ver. Gelukkig zijn er ook nog steeds hele fijne dingen die gebeuren (hoewel ik dat zeker de laatste dagen wat vergeten was....). Een daarvan is dat Jeroen heeft leren fietsen. We hadden het al een paar keer met hem geprobeerd de afgelopen jaren, maar telkens lukte het hem niet, simpelweg omdat hij niet gemotiveerd was om eraan te beginnen. Toen bij de avondvierdaagse echter een van zijn beste vrienden zei dat "hij het zo jammer vond dat Jeroen nog niet kon fietsen, want hij wilde zo graag de wijk met hem verkennen", maakte dat gelijk iets in Jeroen los. We hadden nog een fiets voor hem staan, maar zul je net zien dat hij net een slag te groot voor hem was, waardoor met name het opstappen problematisch was. Dat werd afgelopen week door Ans opgelost, door voor een niet al te hoog bedrag een "tijdelijk" fietsje voor Jeroen te kopen. En wat denk je? Na een paar keer wat heen en weer rijden, had hij de slag al gelijk te pakken en reed hij een rondje door de wijk. Geweldig om te zien, hoewel ik het toch nog wel een beetje eng vond, maar gelukkig kan Ans daar beter mee omgaan en gaf zij Jeroen het vertrouwen dat hij nodig had om lekker een stuk te kunnen rijden. Inmiddels wil Jeroen bijna niets anders meer en vraagt hij telkens om een stukje te gaan fietsen, zo reed hij vandaag met Ans en Willy naar Spaarnwoude (wellicht om van Awakenings te genieten :-)). Wat kan het toch snel gaan als zo een mannetje ergens zijn zinnen op heeft gezet. Of misschien is het het bloed van zijn moeder, want "waar een wil is, is een van der Weg".

Creativeling

Creatief met strijkkralen

Bij ons thuis sta ik zelf onderaan de ladder voor zover het creativiteit betreft. Ik ben blij dat de jongens dat van Ans overgenomen hebben, en met name Jeroen heeft er een erg ruime portie van gekregen. Zo is hij altijd bezig met het maken van van alles en nog wat en heeft hij de zin "niet weggooien, daar kan ik nog leuke dingen mee doen" tot een vaste zin in zin vocabulaire gemaakt. Vandaag kwam zijn vaste verkering een middagje spelen, en aangezien Anke ook niet van creativiteit gespeend is, maakten ze samen een hele mooie tent in de slaapkamer. Maar hij het zoeken naar spullen voor de tent, kwam Jeroen ook de strijkkralen weer tegen. Ze werden even in de hoek, maar Jeroen hield ze telkens in het oog en toen Anke weg was en ook de Inca Club van Daan weer voor deze week ontbonden was, pakte hij zijn kralen en ging aan tafel zitten. Hij was super geconcentreerd bezig en met het puntje van zijn tong tussen zijn lippen geklemd werd kraaltje voor kraaltje op het bord geplaatst. Omdat het niks voor Jeroen is om heel stilletjes bezig te zijn, ging ik eens vragen wat hij aan het maken was en zijn antwoord was: "een zelfportet". Toen ik keek zag ik dat hij dat echt heel goed gedaan had. Hij had zelfs het rode kraagje van het shirt dat hij aanhad erbij gezet als ook de zwart-witte strepen van zijn matrozen shirtje. Ik vond het echt geweldig en toen ik dat ook zei, stond Jeroen helemaal te glimmen. Als daar geen toekomstig kunstenaar in zit, dan weet ik het niet meer.....

H

Na een hele lange periode van ziekbed is het uiteindelijk gebeurd. Een goede vriend van me is aan een slopende ziekte overleden. Iemand die ik al kende vanaf mijn eerste dagen bij het ICT bedrijf van de Postbank (1994) en waar ik altijd goed contact mee onderhouden heb. Zelfs zover dat we bijna samen een bedrijf hadden opgezet. Een geweldige vent, altijd vrolijk, altijd optimistisch en iemand die er altijd was voor anderen. Keiharde werker (en als ik dat zeg dan zegt dat wat), liefhebbende echtgenoot en geweldige vader. Streng voor zichzelf, maar vrijgevig tot het uiterste voor anderen. Je kon geweldig met hem lachen, maar ook hele serieuze gesprekken hebben.

Twee keer wist hij de verschrikkelijke ziekte te verslaan, maar de derde keer was het zelfs voor hem te veel. Helaas zullen we het vanaf afgelopen maandag zonder hem moeten doen. En wel zullen hem erg missen. Ik kan nog veertien pagina's vol schrijven, maar dan nog schieten woorden tekort om het verder te beschrijven. Ik hou het daarom verder bij de mooie herinneringen die ik heb.

H, rust in vrede. Ik zal je missen, kerel!

Friends4Life

Een mooi motto

In mijn speurtocht naar een nieuwe sportschool kwam ik recent bij Friends4Life. Een nieuwe locatie in het rustieke Lijnden, op een klein industrie terrein. Wederom een gratis dagpas, maar die bleek niet eens nodig te zijn. Ik kreeg een slotje mee om een kluisje mee dicht te maken (geen gek idee, want dan hoef je geen sleuteltje mee te nemen) en een paar minuten later stond ik op de cross trainer. Wat me opviel is dat het niet de meest moderne apparaten waren, maar ze waren allemaal wel in goede staat. Helaas geen TV's in de apparaten, maar een paar grote schermen. Zo kon ik in ieder geval Hogs Gone Wild op Discovery bekijken, een programma dat ik zelf nou nooit opgezet zou hebben. Op zich waren er voldoende apparaten, dus wachten was ook niet nodig. Verder hing er een redelijk ontspannen sfeer en kon ik prima mijn oefeningen doen zonder dat er van allerlei mensen zich met me kwamen bemoeien met goed bedoelde adviezen. Hier kon ik waarschijnlijk wel wennen. Toen ik de prijzen bekijk waren die ook aantrekkelijk: 25 Euro voor een maand onbeperkt sporten. Daar kon ik me geen buil aan vallen en daarom besloot ik maar de knoop door te hakken. De komende tijd ga ik dus bij Friends4Life sporten. Zeker niet de luxe die ik bij Health City gewend was, maar ja, die hebben niet eens meer de moeite genomen om op twee emails te reageren, dus kennelijk waren ze ook niet echt geinteresseerd. Inmiddels heb ik een schemaatje in elkaar gedraaid dat de komende maanden als leidraad dient. Eens kijken of ik mijn oude sixpack weer in ere kan herstellen :-).

Bagel Nash

Twee Bagels en een smoothie, best prima!

In Amsterdam Zuid zitten twee van mijn favoriete winkels: L'Amuse en Le Fournil de Sebastien. Hier te verkrijgen: de beste kazen en het beste brood in Amsterdam. Wat mij echter de afgelopen paar keer dat ik hier boodschappen ging doen opviel, was dat er ook een bagel tentje zat. Nu heb ik een zwak voor bagels, maar ik haal ze toch het liefst bij een van mijn andere plaatselijke favorieten, Gary's Deli. Maar als je nooit iets nieuws probeert, zul je ook nooit nieuwe ontdekkingen doen, dus liep ik toch maar eens Bagel Nash op Olympiaplein 148 binnen. Wat direct opviel was dat het a) erg druk was en b) best wel benauwd was. Ik moest een paar minuten wachten, maar dat was niet erg, want dat betekende dat ik even rustig het menu op me in kon laten werken. Dat waren drie borden vol met verschillende soorten bagels, maar ook zelfgemaakte pizza's (die overigens pas vanaf 16.00 uur verkrijgbaar zijn). En twee borden met verschillende drank. Een flinke overload aan informatie. Mijn oog viel op "Juices & Smoothies", altijd lekker als het warm is. Het werd een Pineapple Sunset (ananas, perzik en papaya). En om de bagels te proberen nam ik er een met humus, tonijn en noten en een met cream cheese, pesto en zongedroogde tomaten. Want zoals mijn grootmoeder zaliger altijd zei: op een been kun je niet lopen en om een oordeel te vellen heb je minimaal een steekproef van n=2 nodig. De bestelling aan de toonbank kon ik doen bij een dame (ik denk een jaar of dertig) met een zwaar Oost Europees accent, de bagels werden klaargemaakt door een Israeli en er liep ook een Noord Afrikaanse jongen rond die het uitserveren en opruimen voor zijn rekening naam. Een mooi staaltje van een goed werkende multi culturele samenleving.

Ik nam een plaatsje op een van de barkrukken bij het raam en kon vervolgens veel van Amsterdam Zuid aan mij voorbij zien trekken. En zelfs in de zaak was het grappig om de bezetting te observeren. Er was een tafeltje met een groep orthodoxe Joden (inclusief zwarte hoeden), twee hoog geblondeerde dames van in de zestig die allebei een klein hondje op schoot hadden, vier mannen die duidelijk uit de bouw kwamen en die bezig waren met het inrichten van de nieuwe Movenpick ijssalon die een paar winkels verderop gemaakt werd en een groep studentes die voornamelijk met elkaar communiceerden via whatsapp en facebook, hoewel ze tegenover elkaar zaten.

Na een kleine tien minuten werden de bagels geserveerd. Wat viel mij direct op? De bagels werden aan twee kanten belegd (zie foto) en met bestek geserveerd. Dat stond mij eigenlijk tegen, want een bagel eet je niet met bestek maar met je handen. En de twee delen horen op elkaar te liggen. Het deed aan de smaak niet af. Die was prima, alleen wel heel anders dan bij Gary. Toen ik even met de eigenaar sprak (dat bleek de Israeli te zijn die de bagels belegde), gaf hij aan dat je twee soorten bagels had. Of eigenlijk een en de andere is er een afgeleide van, volgens hem. Bagels komen uit de Joodse keuken en dat zijn de bagels die hij maakte. Bagels zijn echter bekender geworden in de Verenigde Staten, waardoor ze daar mee geassocieerd worden. En dat is de vorm (qua beleg) die je meer bij Gary's Deli tegenkomt. Je ziet: je leert elke dag weer wat bij.

En het eindoordeel? De smoothie van Bagel Nash wint het van de yoghurt shakes bij Gary's Deli, maar qua bagel ga ik toch voor mijn oude vertrouwde stekkie. Maar als afwisseling, is Bagel Nash een goede toevoeging. Hopelijk dat ze binnenkort alleen een keer airconditioning inbouwen.

Op zoek naar een sportschool

Jordan Sport: niet je dat...

Zonder teveel in details te treden heb ik de tip gekregen om meer in beweging te komen. Dat kun je op vele manieren opvatten, maar deze keer is het letterlijk. Sporten is er het afgelopen half jaar ernstig bij ingeschoten (met als gevolg dat er ook flink wat kilootjes aangekomen zijn en dat voelt ook niet echt lekker), ook hardlopen wil maar niet lukken om door te zetten. In dat kader besloot ik toch maar weer eens lid te worden van een sportschool. Maar ja, welke dan? Ik was lid van Health City en dat was op zich prima, maar wel aan de prijzige kant (ik heb nog om een nieuwe prijsopgave gevraagd, maar kennelijk is het best lastig om op een email te reageren...). Dus ging ik maar eens mijn licht bij andere locaties in de buurt opsteken. Het dichtstbij was Gym De Benjamin. Op de fiets vijf minuten dus dat was een duidelijke pre. Ook aardige mensen, maar jeminee, wat was het klein en wat waren de openingstijden kort (en bijvoorbeeld op zondag sowieso dicht). Voor de gemiddelde huisvrouw waarschijnlijk helemaal prima, maar voor iemand met een full time baan gaat dit helaas niet werken.

Ook een lekkere kleedkamer....

Daarom verplaatste ik even mijn aandacht naar Haarlem. Bij het naar zwemles brengen van Jeroen zag ik altijd Jordan Sport, dus was het een kleine moeite om zaterdag daar eens langs te gaan. Een gratis dagpas was zo aangevraagd, dus na een sleutel van de barman te hebben gehad kon ik aan de gang. Tja...wat zal ik zeggen.....waarschijnlijk ben ik verwend. Ik vond de kleedkamer gewoonweg vies en de sportschool zelf antiek. Veel oude apparaten, dicht op elkaar gezet. En in de ruimte was geen airconditioning, maar stonden ventilatoren. Nee, dit ging hem niet worden. Gelukkig kon ik daags hierna naar Anybody. Mijn navigatie bracht mij tot voor de deur.....van het Van Der Valk hotel in Haarlem (had ik kunnen verwachten, sinds het adres de Toekanweg was). Bijzonder, Anybody bleek zich op de vijfde etage van het hotel te bevinden. Ook hier: geen probleem om een gratis dagpas te krijgen. Ik kreeg een keurig rondleiding van Elroy, die me alle vijf de zaaltjes liet zien waar apparatuur e.d. verdeelt was. Het was beter dan Jordan Sport, maar de versnippering vond ik niks. En ook hier stond alles echt volledig op elkaar gepropt en waren van veel apparaten er ook maar 1 beschikbaar. Nee, dit ging hem ook niet worden.

Op zich is de verkentocht wel leuk (ik kan er in ieder geval om lachen), je komt nog eens ergens en ik heb nu al een paar keer gratis mezelf in het zweet kunnen werken. Voor dit weekend staat een bezoekje aan Friends4Life in Lijnden op het programma. Heb ik goede verhalen over gehoord hier in het dorp, dus ik heb hoge verwachtingen. Maar ik ben benieuwd of ik mezelf over de verwachtingen die ik heb heen kan zetten. Vind ik toch wel lastig: als je eenmaal iets gezien (of in dit geval zelfs ervaren) hebt wat je wel aanstaat, dan hou ik daar toch aan vast. Wordt wellicht de kunst van het loslaten en de goede fit te maken met wat ik nou echt nodig heb (want zo vaak lag ik nou ook weer niet op de zonnebank bij Health City, maar ja, het is het gevoel dat het kan, he....).

Vaderdag 2012

Een mooi cadeau voor de Amerikanofiel

Dit jaar geen ontbijt op bed op vaderdag voor mij! Omdat we zaterdag bij Niven waren wezen dineren, sliepen de jongens bij Hans en Leny. Jammer, maar helaas voor mij. Daan had wel gewoon Aikido les, dus haalde ik de mannen om negen uur op om daarna Daan weg te brengen naar Haarlem. Jeroen en ik pakten daarom maar ons ontbijt bij Het Hofje zonder Zorgen en na de les van Daan moest er natuurlijk even naar Garone voor een ijsje. Precies op klokslag twaalf uur waren we weer en Halfweg en stormden Daan en Jeroen naar boven. Lekker gezellig, dacht ik nog, maar ze kwamen bijna net zo snel weer naar beneden, maar dan met hun armen vol cadeautjes! Vol trots presenteerde Daan een map waarin ik papieren op kon bergen en Jeroen had een snoeppot (plus bijbehorende hartjes snoepjes) gemaakt. En allebei hadden ze een super lieve brief aan me geschreven. Ik zat met de tranen in mijn ogen van die mooie teksten!Van Ans kreeg ik nog een heerlijke eau de toilette. En de piece te resistance was het gezamenlijke cadeau: een mooie, op linnen gedrukte, kaart van de Verenigde Staten! Ben ik verschrikkelijk blij mee, die krijgt een mooi plekje aan mijn "USA Wall". Maar uiteraard ging er niks boven wensen van de jongens, dat blijft toch altijd het hoogtepunt!!!!

Niven

St Jacobsschelpen, erg mooi geserveerd

Een half jaar geleden kocht een een Groupon bon. Dat had ik al vaker gedaan, meestal voor restaurants en dat was bijna altijd een goede investering.  Maar er was toen nog nooit een Michelin restaurant geweest dat een Groupon aanbieding had gemaakt. Niven in Rijswijk was de eerste en aangezien er 50% korting op het tien gangen menu (de proeverij) gegeven werd, vond ik het een uitgelezen kans om de keuken van Niven Kunz uit te proberen. Hans en Leny waren zo vriendelijk om op Daan en Jeroen te passen, waardoor Ans en ik om 19.30 (na een wegversperring burgerlijk ongehoorzaam omzeild te hebben) bij Niven aan konden schuiven. Ontvangst was erg hartelijk en de eerste indruk van het restaurant was warm. Stoelen en bank zaten heerlijk, wat niet onbelangrijk was aangezien we hier tien gangen gingen verorberen. Nou ja, tien, uiteindelijk kwam er een extra gang kaas bij en  namen we ook de koffie met friandises, zodat het er twaalf bleken te zijn.

Ook de friandises gingen grif op

Het gehele diner was een mooi geheel van prachtige gerechten en een bijzonder mooie aankleding. Zo werd de makreel in een blikje geserveerd en diverse bereidingen van tomaat in een groente kistje (Niven Kunz blijft een Westlander, dus daar stonden we niet versteld van). De mooiste vond ik persoonlijk de bereiding van Sint Jacobsschelpen die op een schelp uitgeserveerd werden, die onder andere met zeewier luister bijgezet werden. Mooi om te zien, maar bijna iedereen in het restaurant vroeg zich af of dit ook opgegeten moest worden. Na een heel klein stukje begreep ik dat dat niet de bedoeling was (zo ongelofelijk zout), maar er bleek iemand te zijn die alles naar binnen had gewerkt (en waarschijnlijk daarna drie liter water heeft gedronken....). Alle gerechten waren subliem, een echte aanrader, zeker als je van groentes houdt, want die waren er in overvloed. Om twaalf uur verdween de laatste friandise naar binnen en vroegen we de rekening. Die bleek uiteindelijk dan toch nog wat tegen te vallen, want een champagne van 14,50 Euro en een port van 17,50 Euro, dat was toch wel enigszins aan de prijs. Aan de andere kant, het wijnarrangement van 37,50 Euro was weer prima te doen. Wat mij betreft mag Niven op de lijst van "herhaal recepten", ook voor de volle prijs :-).

American Pickers

Mike en Frank, grappige kerels

Van de week zat ik voor de verandering eens te zappen op TV. Tijdens dat zappen schoten drie dingen door mijn hoofd: 1) ik heb nog nooit zo weinig van een EK Voetbal gekeken als dit jaar (anderhalve wedstrijd om precies te zijn), 2) toen ik ooit voor het eerst TV keek bestond het zappen uit twee kanalen en 3) wat zijn er een boel zenders die ik nog nooit gezien heb en wat is er veel slechte TV. Puur bij toeval kwam ik op kanaal 206 van Ziggo uit en dat bleek The History Channel te zijn. Daar werd een aflevering uitgezonden van American Pickers, een "reality show"  over Mike Wolfe en Frank Fritz van Antique Archaeology. In het kort komt het erop neer dat deze mannen in de staat Iowa en aanpalende staten binnen de VS op zoek gaan naar wat zij "rusty gold"  noemen. Ze gaan op bezoek bij mensen met "verzamelingen" van oude troep, soms op afspraak en soms onaangekondigd (Freestyle Picking). Door het doorzoeken hiervan, vinden ze bijzondere dingen die "awesome"  of "cool"  zijn en die ze weer voor een leuke marge door kunnen verkopen. Wat leuk aan de serie was, was dat je echt hele bijzondere mensen te zien krijgt (een soort Showroom gevoel dat vroeger bij de NCRV uitgezonden werd), de bijzondere kennis van bepaalde gebieden van Mike en Frank en het feit dat ze niet iedere aflevering een Stradivarius of een van Gogh vinden. En dat ze ook dingen voor 10 dollar kopen om het vervolgens met veel plezier voor 20 dollar weer door te verkopen.

Ook wordt de mannen soms gewoon de deur gewezen en soms vinden ze helemaal niets als ze ergens op onderzoek uitgaan. Dat maakt het wat geloofwaardiger dan de meeste van de shows waar het altijd alleen maar hosanna is. En de interactie tussen Mike en Frank is ook gewoon erg lachen! Is er dan niets gemanipuleerd aan American Pickers? Dat zal zeker wel het geval zijn, het is niet voor niets een TV serie, maar het komt redelijk getrouw over. en Mike en Frank doen dit werk ook echt, hoewel ze wellicht nu meer inkomsten van deze show hebben, want het is de grootste hit die History Channel ooit gehad heeft.

Als je een paar afleveringen na elkaar kijkt, dan zie je ook wel een patroon in iedere aflevering. Maar tot nu toe verveeld het niet en was het de moeite waard om even het eerste seizoen te downloaden. Veertig minuten ontspanning per keer, je kunt je slechtere dingen voorstellen :-).

Desperado

The man in black

Het is 22 mei 2012. Samen met Rene, Frank en Simon ben ik op vakantie en op Beale Street kijken we naar een band die nummers speelt van de leden van The Million Dollar Quarter. Bij het einde van de tweede set verdwijnt de band naar buiten en maken wij de afweging: gaan we naar een andere club of blijven we voor de derde set? Omdat het bier nog niet op is en de band zeker niet slecht (op zijn Gronings gezegd :-)), besluiten we te blijven. De periode tussen de sets wordt opgevuld met clips. Op een gegeven moment hoor ik een nummer dat ik denk te herkennen, maar de stem past niet bij de muziek die ik hoor. Want dit was toch een nummer van de Eagles (ja, ik heb Hell Freezes Over ook vroeger vaak gedraaid), en daar past deze rauwe mannenstem niet bij. Die stem heb ik de afgelopen dagen ook erg vaak gehoord, dat is Johnny Cash. En terwijl ik steeds meer naar het nummer begin te luisteren, kom ik tot twee conclusies. De eerste is dat het een heel erg mooi nummer is en de tweede is dat Johnny Cash het vele malen mooier en met meer gevoel brengt dan Don Henley dat ooit zal kunnen. Inmiddels heb ik het nummer al heel erg veel keer gehoord en het wordt steeds mooier en mooier. Mocht je nu niet nieuwsgierig zijn, dan lukt het me nooit om je nieuwsgierig te maken. Voor wie het wel is: direct gaan luisteren naar Desperado.

Toch een opluchting

Gelukkig was alles goed aangekomen!

Het feit dat ik een bekeuring voor te snel rijden had gekregen in Missouri zat mij toch niet lekker. Hij was helemaal terecht en die 100 Euro was jammer (mijn reismaten betaalden heel sportief mee), maar met name het feit dat ik contant geld in een enveloppe moest stoppen en opsturen gaf mij niet een heel veilig gevoel. En ik had niet zoveel zin om een volgende reis linea recta opgepakt te worden (want bij het niet betalen zou er een opsporingsbevel uitgevaardigd worden, stond op de bekeuring). Gelukkig kon ik via internet een email adres vinden van de afdeling die zich in "the city of Cape Girardeau"bezig hield met de incasso van boetes. Of beter gezegd: de persoon die dat deed, zo groot blijkt Cape Girardeau niet te zijn. En ik moet zeggen, dat was een prettig persoon. Op mijn eerste email werd snel gereageerd met de terugkoppeling dat het geld ontvangen was, maar de bekeuring nog niet verwerkt. Dat was in ieder geval goed nieuws! Een dag later kreeg ik een keurige tweede email dat de bekeuring ook ingeboekt was (het lijkt wel een bank :-)) en de betaling aan de bekeuring gekoppeld en daarmee alles keurig afgehandeld was. Met nog een gratis advies om de volgende keer als ik in de USA ben me aan de snelheidsregels te houden. Dat was toch een pak van mijn hart en fijn om te zien dat het afgehandeld is. Maar voor alle zekerheid bewaar ik de email van Jennea Stafford toch nog even en neem ik bij een volgend bezoek even een kopietje mee. Better safe than sorry!

Dipje

De oplettende blog lezer heeft gezien dat er de afgelopen dagen geen nieuwe posts geweest zijn. Zonder al te veel in de details te treden: ik zit op dit moment in een dipje. Dat geeft weinig energie om stukjes te schrijven en als je dan al iets hebt, dan vond ik het in het proeflezen niet goed geschreven of erg marginaal interessant. Daarom neem ik even een korte pauze van een paar dagen met mijn blog, en ik hoop in het weekend weer voldoende inspiratie te hebben om wat leuks te schrijven. Maar beter zoi, dan oninteressante kopij op te leveren, enige kwaliteit blijft wel voorop staan natuurlijk!

Weer een karwei plat

Zo, lekker strak in het stuckwerk!

Je kent dat wel. Je bent verhuisd, je hebt de eerste verbouwingen achter de rug en bent een beetje gesetteled. Maar dan zijn er altijd een flink aantal "karweitjes" die nog even blijven liggen en die je "op korte termijn" op gaat pakken. Een van die karweitjes bij ons was de muur achter ons bed. We bleven maar nadenken wat we daar nu eigenlijk mee wilden gaan doen, maar tot uitvoering kwam het niet. En het bleef eigenlijk steeds een doorn in het oog. Uiteindelijk besloten we dat de achterwand in ieder geval gestuckt moest worden. Nu kun je tegenwoordig op Marktplaats een "klus" aanmelden en om de proef op de som te nemen, zette Ans dit werkje erop. Nou, dat ging erg snel, want we werden bijna overspoeld met aanmeldingen. En dan heb je het mooie social media, uiteraard kon je reviews van het werk van de aanbieders bekijken. Daar zat een ongelofelijke hoeveelheid prutsers tussen (veel klusboeren die "het er wel even bij wilden doen"), maar ook gerenommeerde stuck specialisten die tegen aantrekkelijke prijzen deze klus wel wilden doen (het moet slecht gaan in de bouw!).

Vandaag was de beste man bij ons aan huis en binnen een uur of vijf was het geheel geklaard. Het was vooraf nog wel even lastig om de bedlampjes van de muur te krijgen (waarom moeten wij altijd de complexe modellen nemen  :-)). De wand zit er nu erg strak in, hij moet wel nog even goed uitdrogen een paar dagen, maar eind van komende week kan Ans aan de gang om het verder af te maken. Nu is de slaapkamer in ieder geval bijna klaar. Nu alleen de plintjes nog.......

De appel valt niet ver van de boom (stripdagen Haarlem)

Op jacht naar Donald Duck pockets

Vandaag was de eerste dag van de Stripdagen 2012 in Haarlem. Vroeger een vaste reis die ik samen met Frank, Simon en Rene ondernam. Eerst om stripboeken te kopen, daarna om te verkopen. Maar de vorge versie in 2010 was geruisloos aan mij voorbij gegaan, ik kwam er pas achter dat deze was geweest op de maandag na het betreffende weekend. Dit jaar ging dat niet gebeuren, want ik had Daan en Jeroen hierover verteld en zij wilden graag naar de Stripbeurs toe en hadden zelfs al een lijstje gemaakt met de Donald Duck Pockets die ze in de kast hadden staan. Want dat was het doel van het bezoek: Donald Duck Pockets scoren. Het kwam goed uit dat het heerlijk weer was vanochtend, want het grootste gedeelte is op de Grote Markt in Haarlem, met als bijkomend voordeel dat er geen entree betaald hoeft te worden. Bij het zien van de kramen begonnen de ogen van de heren te schitteren, want op heel veel kramen waren er Donald Duck pockets te zien. Met mijn 30 jaar ervaring op stripbeurzen gaf ik Daan en Jeroen de eerste tip: niet direct iets kopen bij de eerste kraam, maar even rondlopen, de prijzen scouten en daarna pas een ronde met aankopen gaan doen.

Een subset van de aankopen

Een uitstekend advies natuurlijk, wat echter volstrekt in de wind geslagen werd, want ja, op die eerste kraam lagen Katrien Duck Pockets en die wilde Jeroen graag hebben. Vijf minuten later liep hij met een grote glimlach en vier boeken weg. En natuurlijk vonden we die boeken een half uur later ook voor de helft van de prijs. Niet uit het veld geslagen door zo een schromelijk gebrek aan het serieus nemen van mijn adviezen, gaf ik de heren een tweede tip uit mijn rijke ervaring: koop zoveel mogelijk aan elkaar liggende nummers om reeksen compleet te krijgen, dat is eenvoudiger met sparen en kun je ook leukere korting bedingen. Maar ook deze tip was binnen 32,7 seconde "gone with the wind", want naar nummers werd niet gekeken en het volmaken van bepaalde reeksen al helemaal niet, het ging om aansprekende covers op de pockets. Zo kochten we onder andere nummers 3, 17, 30, 37 43, 71, 76, 100, 111, 135, 151, 168, 169 en 172, zoals je ziet een lekkere aansluitende reeks.

De rugzak die ik meegenomen had volde zich gestaag. En ondanks dat ik Daan en Jeroen een aantal keren probeerde te enthousiasmeren voor andere stripboeken, werd ook dat zonder dralen afgewezen. Donald Duck moest het zijn en Donald Duck zou het wezen (nou ja, en Katrien dan en als er verhalen van Mickey Mouse in stonden dan mocht dat nog net). Je kan een paard naar water leiden, maa rniet laten drinken, dacht ik op een gegeven moment maar en toen ik zag hoe blij Daan en Jeroen met hun aankopen waren, was ik uiteraard ook helemaal blij. Wellicht dat ze ooit nog in Spider-man en Batman geïnteresseerd raken en wellicht dat ze het ooit leuk gaan vinden om zoiets ta gaan verzamelen. Het is aan hen, zij maken hun eigen toekomst en leven en doen wat ze leuk vinden. Dat wil ik ze niet opdringen, laat ze maar lekker zich in Donald en Katrien verdiepen en daar veel plezier uithalen, het is ze meer dan gegund!!!

Maar ja, mochten ze willen gaan verzamelen, dan help ik ze graag de zoeklijstjes maken :-).....

Zomervakantie 2012

Een vast beeld in Londen

Net bijgekomen van mijn vakantie naar de USA is het tijd om over de zomervakantie na te denken. Vorige jaar was het drie weken op een vaste plek in Italie, maar deze keer hebben we besloten om twee weken door Engeland te gaan trekken.  De route moeten we nog uitstippelen, maar we hebben wel alvast een paar plekken die we in ieder geval aan willen doen. Voor Daan en Jeroen is er natuurlijk een "must do"-plek te vinden in Windsor, namelijk Legoland. De hotels kosten er een godsvermogen, maar we kunnen de jongens hierin natuurlijk niet teleurstellen. Dat is dus een zekerheidje. Ans wil ons een stukje laten zien van waar ze in Wales gewandeld heeft dus we zullen ook de kust van Wales aandoen. We hebben ook Oxford, Bath en Cambridge in het vizier, maar onderzoek daarnaar is op dit moment nog gering geweest. En als afsluiter doen we een paar dagen Londen om de jongens een paar typische Engelse rituelen te kunnen laten zien (denk aan het wisselen van de wacht, of de kronjuwelen in de Tower). De komende week eens kijken of we het plan vast kunnen klinken. Mochten er mensen met tips zijn, ik hou me zeker aanbevolen.