De avond vierdaagse 2015

Gelukkig is Anke niet een jaloers type ...

Ook dit jaar deden we weer mee aan het jaarlijkse spektakel dat De Avond Vierdaagse heet. Het was wel een bijzondere versie, want het was de eerste keer dat Daan niet mee liep. Dinsdag16 juni was de start, waar ik midden op de wandeling aansloot, omdat ik in een mega file op de Osdorperweg kwam te staan. Vanaf daar nam ik de begeleiding over van Ans. Hoewel, begeleiding, ik heb Jeroen niet veel gezien, want hij was continue de hort op en liep met zijn vrienden en vriendinnen lekker te keuvelen, zonder ook maar een moment te klagen (en als je op vier avonden dan uiteindelijk 42 km loopt als tien jarig manneke, dan is dat niet niks). Het gaf mij de mogelijkheid om met diverse ouders ook bij te praten, zo'n wandeling is daar het uitgewezen moment voor. Onderweg kwamen we een meneer tegen die inmiddels voor de 45ste keer meeliep, ik denk niet dat mijn jongens dat gaan halen, want ik denk dat na volgend jaar als ze beiden van de Halverwege zijn, de traditie ophoudt. Volgend jaar dus nog zeker een keer deelnemen, daarna zien we het wel weer.

De ECI Letterenloop in Haarlem

Toch de Letterenloop gered

Een manier om snel van mijn jetlag af te komen is intensief sporten. Nu was dat wat moeilijk, omdat ik nog steeds last had van de zweepslag in mijn rechterkuit. Maar ik had mij ingeschreven voor de tweede wedstrijd uit het Haarlemmer Hardloopcircuit, De ECI Letterenloop. De eerste wedstrijd had ik al gemist door de blessure (De Zorgspecialisten Loop), dus ik had mijn zinnen erop gezet om deze loop wel te doen. Een deel van het geld dat met de ECI Letterenloop opgehaald wordt, wordt besteed om lezen onder de jeugd verder te stimuleren (dat draag ik een warm hart toe), op het midden terrein zijn boeken te koop (hardloop boeken, maar ook populaire fictie) en de voortgang van de loop wordt niet in kilometers aangegeven, maar is de volgorde van het alfabet. Het was wat aan de warme kant op hard te lopen, maar met als training een rondje Central Park, een stuk of 20 losse kilometers en 's ochtends nog een boksles in de benen, ging ik toch naar de ijsbaan in Haarlem waar de start plaats vond. Strak om half een werden we weggeschoten en begonnen we aan een route, die gekenmerkt werd door een flink stuk dat door Bloemendaal gelopen werd. Daar zijn twee kenmerken van te noemen. Allereerst staan er hele grote en hele dure huizen. Als je denkt je nu wel de grootste en duurste gezien hebt, staat er om de hoek een nog grotere en duurdere. Het tweede kenmerk is Het Kopje van Bloemendaal, een fikse steile heuvel, die een echte kuitenbijter is en die we twee keer op moesten. Al met al was het voor mij een flinke klus en hoewel ik me vooraf had voorgenomen om toch voor een tijd onder het uur te gaan, zorgde de spanning in mijn kuit en Het Kopje ervoor dat dat helaas niet lukt, ik kwam met een verhitte kop op 1.01.15 binnen. Ach, met alle fysieke hindernissen is dat niet eens zo een slecht resultaat voor mij :-).

Grape District De Pijp

Geweldige service van Naomi

Ondanks dat ik geen wij drink, kom ik toch geregeld bij een slijterij. Ik vind het namelijk leuk om voor Ans, die wel een liefhebster is, eens wat lekkers mee te nemen. Nu kon ik twee zaken eenvoudig combineren, want ik zou Daan ophalen bij de Games Workshop in Amsterdam en daar tegenover had ik gezien dat een vestiging van The Grape District zat: een winkel die ik heb leren kennen als een zaak die prima wijnen verkoopt tegen schappelijke prijzen. Toen ik binnenkwam werd ik alleraardigst ontvangen door Naomi, die me vroeg waar ik trek in had. Dat is altijd een leuk moment, want als ik vertel dat ik zelf helemaal geen alcohol drink, zie je toch vaak wat verbijstering op de gezichten van de verkoper. Zo niet bij Naomi, die helemaal begreep dat ik iets leuks voor Ans mee wilde nemen en voorstelde om dan een "Proeverij Pakketje" te maken. Dat was een uitstekend idee en zo liep ik uiteindelijk, na heel veel over diverse wijnen gehoord te hebben (blijven te prachtige verhalen van enthousiaste mensen hier), de zaak uit met drie maal rood, drie maal wit en drie maal rosé, waarvan ik inmiddels weet dat vele ervan bij Ans in de smaak vallen. Super service van de Grape District en dan specifiek van Naomi, ik kom zeker weer terug (voor Ans natuurlijk :-)).

De zoektocht naar een Flash shirt

Flash en Kid Flash

Bij het schrijven van het reisverslag besef ik me dat ik een bepaald onderdeel helemaal vergeten ben. Dat moet ik even goedmaken. Een van de opdrachten die ik mee had gekregen voorafgaand aan de reis was van Jeroen. Ik kijk inmiddels met hem de series Arrow en Flash en met name die laatste vindt hij helemaal te gek. Daarom had hij mij gevraagd om een Flash T-shirt voor hem mee te nemen. Klinkt als een eitje, toch? Nou, dat bleek wat meer voeten in de aarde te hebben dan verwacht, want in alle comic winkels die we bezochten was er bijna geen Flash shirt te krijgen en degene die we vonden was XXXL en dat was toch wat aan de ruime kant voor Jeroen. Na ook diverse andere winkels bezocht te hebben, bedacht ik me dat bij Old Navy (een vrij goedkope kledingzaak in New York) men vaak superhelden shirts verkocht. Toevallig kwamen we op die dag langs een filiaal en daar bleek men wel Flash T-shirts te hebben, maar alleen in heren maten en niet in kindermaten (raar, alle andere shirts waren er wel in kindermaat). Dan maar voor de S gaat, dacht ik. Maar het Flash shirt bleek bizar populair te zijn, dus de bedrijfsleider van het eerste filiaal verwees ons naar een filiaal een kilometer verderop die nog Flash Shirt zou hebben. Daar aangekomen waren er inderdaad Flash shirts (yippie!!), mar helaas niet in S (minder yippie).

Een van de medewerkers wilde wel even kijken of andere filialen het shirt nog in S hadden (waarom had de bedrijfsleider uit de eerste zaak dat niet gedaan, denk je dan) en dat leverde op dat in een derde filiaal op 3 km lopen er nog 1 S zou moeten zijn. Dus Frank, Simon en ik als de rappe hazen daarheen, maar na bestudering van alle shirt was er geen S te vinden. Alhoewel, we hadden de paspop die op een hoge plank stond en die ook een Flash shirt aan had nog niet bekeken. Het zou toch niet..... Simon en Frank waren niet voor een gat te vangen, dus voordat ik het wist hadden ze met een stok de paspop al van de plank getikt en wat denk je: ja hoor, het was de S die we zochten!! Dank aan de inventiviteit van mijn maten uit Volendam!!! Het shirt ging snel mee, plus een XL voor mezelf, zodat we thuis Flash en Kid Flash konden gaan spelen :-). Het was het allemaal waard, want huis gekomen toverde het shirt een grote lach op het gezicht van Jeroen en het is inmiddels ook zijn lievelingsshirt geworden!!