Twaalf jaar getrouwd en dan naar La Storia

Heerlijk ijs bij La Storia

Drie maart was in het jaar 2000 de dag der dagen, want op die dag traden Ans en ik in het huwelijk. Voor de slimme rekenaars: dat betekende dat we afgelopen zaterdag twaalf jaar getrouwd waren. Waar we vorig jaar er een echt feestje voor ons twee maakten door Librije te gaan (restaurant en hotel), sparen we het dit jaar op voor onze koperen bruiloft die drie september 2012 is. Maar om nou helemaal niets te doen, vonden we ook weer zo wat. We kregen afgelopen donderdag inspiratie toen we bij Mario in Neck waren. Daarnaast ligt namelijk La Storia, de pizzeria van Mario en dat is de perfecte plek om goed te eten samen met de kinderen. Omdat Willy en Jos er ook waren, omdat ze een dagje met Ans in de tuin hadden gewerkt, werd het een diner met zes. Wederom parkeerden we aan de dijk en een paar minuten later zaten we heerlijk warm aan tafel. Altijd makkelijk, het menu ligt als een placemat op tafel dus je kunt gelijk kiezen wat je wilt hebben. Dat is wel handig, want La Storia werkt wel met twee "seatings"  dus tussen half acht en acht uur moet je wel de zaak weer verlaten.

Lekkere tomatensoep voor Jeroen!

Aangezien wij om kwart over vijf al aanwezig waren, leek half acht ons nog ver weg, maar dat bleek wel mee te vallen. Met een rondje soep vooraf (hoewel, Ans had de Vitello Tonato en ik de Melanzane alla Pamigiana) en daarna voor de meeste pizza's (ik had de risotto en Jos de kalfsmedallion), bleek de tijd snel te gaan. Maar wat ook bleek: het waren best grote porties....zeker als je ook de restjes van je kinderen op moet eten, maar het was echt te zonde om de te laten liggen!!! Ook het dessert was in twee groepen verdeelt, de ene helft van de groep nam de gelato mista (een lekker ijscoupe), terwijl de andere helft de tiramisu met veel plezier tot zich nam. Het was een bijzonder goed diner en we hadden ook een erg gezellige avond. Voor families is La Storia echt een aanrader. Enige "minpuntje" vond ik zelf dat de bediening niet zo heel erg vriendelijk was. Het was niet storend, maar als je gewend bent hoe mensen in Italie met kinderen in restaurants omgaan, dan is het hier net even een beetje minder. Maar goed, dat mag ik de pret niet drukken, ik raad het echt iedereen aan, zeker als je in Noord Holland woont is het echt een locatie om voor dit soort gelegenheden hoog op je lijstje te zetten!!!  

Mario

De anti pasti waren een uitstekend begin!!

Enkele maanden geleden waren Ans en ik uit eten met Roland en Jacomine (de ouders van Anna Sofie, Anke en Kathrien) bij Vermeer. Dat smaakte naar meer, zodat we donderdag wederom gezamenlijk voor het diner er op uit trokken. Bestemming deze keer het restaurant van Mario Uva in Neck. In de pizzeria ernaast (La Storia, van de zoon van de oude Uva) was ik al een keer met Frank, Simon en Rene geweest en dat was toen een mooie ervaring. Dus de verwachtingen waren hoog gespannen. We parkeerden op de dijk op ongeveer vijf minuten lopen van het restaurant en direct toen we de deur door waren werden we begroet met een heerlijke Italiaanse warmte, door de ober die ons de hele avond zou bedienen. Mijn vijf maanden Italiaanse les kwamen direct goed van pas, want door een "Comme stai?", was het overgebleven kleine stukje ijs ook helemaal verdwenen :-). We kregen een mooie tafel, met uitstekende stoelen, wat lekker was, want ook deze avond maakten we onze naam en faam weer waar (als eerste binnen, als laatste weg...).

De lasagne met bospaddenstoelen was geweldig!

De eerste vraag die we kregen was of we de kaart wilden zien, of dat we de chef wel vertrouwden. Omdat ik bang was om naast een afgesneden paardenkop wakker te worden (je zult The Godfather maar niet gezien hebben), durfde ik niets anders dan met het verrassingsmenu in te stemmen. En dat was een schot in de roos. Het waren zeven gangen die stuk voor stuk uitstekend waren. Als ik voor mezelf de hoogtepunten eruit moet halen, dan vond ik de pasta met everzwijn ragout niet te versmaden, het edelhert was zo mals als ik het bijna nog nooit gegeten heb, maar voor mij de absolute topper......de lasagne met bospaddenstoelen met daartop een tomaatje dat ingemaakt was met venkelzaadjes en daarmee voor een smaakexplosie in je mond zorgde. Al dat heerlijke eten samengevoegd met prima conversaties en veel lachen maakte dat het een erg geslaagde avond was. Jacomine en Roland, heel erg bedankt, ik voel binnenkort een deel drie in deze serie aankomen!!!

La Storia

Vrijdagavond 29 oktober was weer een "Old Boys Network" dag. Tenminste, voor de vier musketiers van Amerika 1993 :-): Simon, Frank, René en ikzelf. Het is toch geweldig dat de groep al zo lang bij elkaar is en dat het altijd een feest is als we samen dingen doen. Het is mooi om zulke vrienden te hebben, waarmee je een lange geschiedenis hebt en terug kan vallen op soms de meest stupide zaken uit vuige verledens en daar echt krom van het lachen om liggen. Nou, voldoende sentimenteel geneuzel, waar kwamen we ook alweer voor? Oh ja, eten!!! Afspraak tussen ons is dat om de beurt iemand een restaurant kiest waar we gaan eten. Dus minimaal één per kwartaal. Deze keer viel de eer ten deel aan Frank. Waar we over het algemeen toch in Amsterdam uitkomen (tenzij Simon het bij hem thuis organiseert, zoals twee keer geleden, nog steeds" much respect"  voor Adje!!), had Frank deze keer voor de metropool Wijdewormer gekozen. De culinair kenner onder ons denk...hmm...Wijdewormer, daar is Neck toch een onderdeel van, en daar zit Mario's, de enige Italiaan die ooit een ster in Nederland heeft gehad? Dat klopt als een zwerende vinger!! In mijn enthousiasme was ik in de veronderstelling dat we daar zouden gaan dineren, maar Frank had gekozen voor La Storia, de dependance van Mario's, die door zijn jongste zoon gerund wordt. En ik denk dat dat een uitstekende keus was, want het geluidsniveau van onze groep ligt toch hoger dan een sterrenrestaurant.

Ik haalde René op  om kwart voor zeven en we reden zonder problemen naar het rustieke Neck. Het was even zoeken waar we konden parkeren, want er was geen parkeerplaats direct bij het restaurant, maar op een paar honderd meter was er voldoende plek. Geen nood, de weg terug was geen probleem om te vinden, en het gaf René en mij de tijd om even in te checken via FourSquare (tip: als het donker is en je wilt inchecken in FourSquare, kijk dan niet alleen naar je telefoon maar let ook op de weg, anders ga je op je snufferd omdat je een paaltje over het hoofd ziet...). Om half acht waren we in La Storia, maar alle tafels waren nog bezet. We moesten een beetje in de gang wachten, maar onze droeve hazen blikken waren zodanig, dat enkele aardige autochtone dorpsbewoners ons uitnodigde om aan de tafel bij hen te gaan zitten. Dat heb ik in Amsterdam niet vaak meegemaakt. Frank en Simon waren nog onderweg, dus had ik nog even de tijd om met Berber te mailen om te zien hoe bij Rabobank de implementatie van onze Tridion Migratie liep (haar team was toen inmiddels al een kleine vijf uur bezig, gelukkig liep het voorspoedig, ik voelde me nl wel een klein beetje bezwaard dat ik er niet bij was). De mannen uit Volendam kwamen echter snel ter plaatse en nadat onze tafel ontruimd was, was na een korte discussie met de maitre de keuze gemaakt. We namen het speciale menu, wat we nog wat specialer maakten door er een extra gang vooraf (soep) en achteraf (Italiaanse kaas) aan toe te voegen.

Ik kan niet anders zeggen dan dat de kwaliteit van het eten bijzonder goed was. Het begin was een grote selectie antipasti, met daarbij klassiekers als Vitello Tonato, rundercarpacio, buffel mozarella en gegrilde groenten, maar ook een paar leuke specials, zoals een bitterbal van olijven! Een goede start, die door een goede tomatensoep opgevolgd werd. Tussen de gangen door kon ik nog even mijn kennis van de Italiaanse les toepassen, met een ciao tutti en belissimo voor de man die een stukske live muziek voor ons kwam spelen! Het tussengerecht was een tagliatella met wild zwijn voor mijn maten, terwijl ik de ravioli met pompoen (het was tenslotte Halloween...nou ja, bijna) nam. Erg goed, maar deze gang vond ik wel erg weinig. Het hoofdgerecht was kalfsvlees met daarbij geroosterde aardappels en groenten (mn brocoli en paparika) in een deeglaagje.Ondertussen hield ik de sms in de gaten , aangezien T-Mobile in Neck niet de beste 3G verbinding aanbied, om te zien dat de Tridion migratie nog steeds goed liep en de pizza's in Zeist ook al op waren :-). Daarna kwam een kleine selectie aan Italiaanse kazen. Mijn tip aan La Storia is om daar of afscheid van te nemen of iets meer aandacht voor in te plannen. De selectie was weinig verrassend, de kwaliteit redelijk, maar met name dat de bediening in eerste instantie alleen wist wat de Parmazaanse kaas was en de rest niet, dat vond ik wel een beetje schunnig. Het dessert was er uiteindelijk in twee delen: eerst een deel wat voor ons allen op tafel werd gezet (met oa een goede Tirmisu en chocolade soesjes en als tweede voor Frank, Simon en mij nog een coupe met ijs toe.

Al met al een zeer geslaagde avond, waarbij we als laatste het restaurant uitgeveegd werden zo rond ene uur of twaalf. Ik ben zelf als volgende aan de beurt om in het eerste kwartaal van 2011 een locatie te vinden. Ik ga eens op onderzoek uit, tips zijn natuurlijk welkom.