The Hobbit en The Lord of the Rings

Geweldige film, maar lijkt niet op het boek

En toen was het opeens zover. Uit zichzelf kwam Daan naar mij toe om te vragen of we in de vakantie misschien naar de nieuwe Hobbit film konden gaan. Ik had hem het zelf al eens voorgesteld, maar tot voor kort was hij niet geïnteresseerd, en hoewel ik graag mijn kinderen kennis laat maken met de klassiekers uit de fantasy literatuur, ben ik niet zo een vader die het kosten wat het kost op ga dringen (anders hadden Daan en Jeroen al vaker bij sport wedstrijden gezeten en kenden ze nu het hele oeuvre van AC/DC uit het hoofd :-)). Maar Daan had de Engelse versie van The Hobbit op de lagere school al gelezen en het was toch wat gaan kriebelen. Des te leuker dat hij er zelf mee kwam en in zijn kielzog ook direct Jeroen meenam. Daarom staat de tweede week van de kerstvakantie in het teken van Tolkien. De eerste twee delen van The Hobbit bestelden we via iTunes en keken we via de Apple TV (wederom een geweldige Apple ervaring, je klikt op een film, betaald 3,99 en floep, je kunt direct gaan kijken, hoe cool is dat) en de derde film keken we gisteren in de bioscoop. Was weer een genot om naar te kijken, maar zoals Daan het uitstekend samenvatte: "met het boek had het weinig te maken". Niet dat hij dat heel erg vond, hij vond alleen dat als er zoveel bijpersonen werd of anders gemaakt werd, de filmmakers dan ook Smaug nog wel even langer hadden kunnen laten leven (overigens wordt de stem van Smaug gedaan door Benedict Cumberbatch, die ook de hoofdrol speelt in Sherlock, geweldig!!). Maar zeker een bezoekje aan de bioscoop waard. Daarna werd de reis voorgezet met de eerste twee delen van Lord of the Rings (via Netflix) en vanavond voor 23.59 uur hopen we het laatste deel, Return of the King, afgekeken te hebben. In een paar dagen hebben we dan wel een overload hobbits, elfen, dwergen, orken en draken gehad, maar we hebben er gezamenlijk van genoten, dat maakt het nog mooier!

Allard Pierson Museum

Daan imiteert een mummie

Toen ik tiener was, had ik het niet zo op musea. Veel te saai, vond ik ze over het algemeen (trouwens, dat geldt nog steeds voor veel musea die niet met de tijd meegegaan zijn). Een uitzondering vond ik altijd het archeologisch museum van de Universiteit van Amsterdam, het Allard Pierson Museum. Dat kwam denk ik voornamelijk, omdat het museum erg gericht is op vondsten uit het oude Griekenland, Rome en Egypte en laten dat toen nou net onderwerpen zijn waar ik me toen al voor interesseerde. Met name de mummies fascineerde mij ontzettend. Ik wilde dit gevoel graag met Ans, Daan en Jeroen delen, zeker nu Daan ook op het gymnasium zit. Het feit dat er ook een nieuwe expositie was, keys to Rome, waarin je meer kennis kon maken met de Romeinse cultuur op een interactieve manier, gaf het laatste zetje. Daarom togen we maandagochtend al vroeg op pad. We parkeerden bij de Stopera en vandaar was het nog 10 minuten wandelen naar het museum. 

En nog een stukje oud Amsterdam ook!

Bij het Allard Pierson aangekomen merkten dat het wel heel erg rustig was. Sterker nog: we bleken de enige bezoekers te zijn. Met onze museum jaarkaarten (toch wel handig!) konden we gratis naar binnen en bekeken we eerst de Egyptische afdeling met de sarcofagen en mummies als hoogtepunten. Die blijven toch indrukwekkend. Daarna, met onze keycard, bezochten we de Keys to Rome, expositie, waarbij je kon kiezen of je de verhalen wilde horen vanuit het gezichtspunt van een lid van het Romeinse rijk uit Nederland, Egypte of Rome zelf. Dat was leuk om te zien hoe dat verschilde. Erg leuke tentoonstelling, alleen wel een beetje aan de kleine kant, maar voor de liefhebber van geschiedenis en een klassieke opleiding een aanrader. Daarna nog even naar de Griekse afdeling (met een mooi bord met een masturberende satyr, dat wil je toch niet gemist hebben) en toen hadden de jongens wel weer genoeg cultuur gesnoven, anderhalf uur was wel weer afdoende geweest. Leuk om na zo een lange tijd weer eens bij het Allard Pierson geweest te zijn. Ik schrok overigens wel van de normale prijs: 10 euro per volwassene en 5 euro per kind. Dat zorgt niet echt voor een laagdrempelige toegankelijkheid voor cultuur.....

Serial Podcast

Echt een heel goed waargebeurd verhaal

Waar Twitter al niet goed voor is. Via één van de mensen die ik via Twitter volg (Neal Petersen van @SportAmerica om precies te zijn) zag ik een tweet waarin hij het had over Serial. Ik had geen idee waar hij het over had, maar zoals ik zo vaak zeg "internet is je vriend", dus na twee google zoekopdrachten kwam ik uit bij de site van Serial, wat een podcast bleek te zijn. Nu zijn er heeeeeeel veeeeeel podcasts op de wereld, dus wat maakte deze nu zo bijzonder? Dat hoor je snel als je met de eerste aflevering begint. Het is eigenlijk een heel simpel concept dat we al een tijdlang kennen in de wereld en het heet "onderzoeksjournalistiek". Serial is niets anders dan het waargebeurde verhaal van een jongen die veroordeeld wordt voor de moord op zijn ex-vriendin en zegt het niet gedaan te hebben. Een journalist wordt door de zus van de jongen gevraagd eens naar de zaak te kijken en vanaf dat moment verdiept ze zich erin en laat het haar niet meer los.

De eerste aflevering begint al gelijk goed, want Adnon kan 23 minuten waarin de moord gepleegd is niet verantwoorden. "Nou, denk je, dat is hem dan, kat in het bakkie". Totdat je zelf aangespoord wordt om een dag in je leven van minuut tot minuut te reproduceren, die drie weken geleden gebeurd is. Dan wordt het een stuk moeilijker. Ik heb het zelf geprobeerd door gewoon een dag te prikken en de proef op de som te nemen en ik liep vast. Tuurlijk met je agenda erbij kom je in hoofdlijnen er vast wel uit, maar echt op details? Heb ik op de dag die ik reproduceerde op de weg terug van Rabobank naar huis getankt? Of een koffie bij de Starbucks gehaald? Ben ik naar de sportschool geweest? Dingen die zo gewoon zijn dat je er niet bij nadenkt, maar die in dit soort gevallen vaak de doorslag geven of iemand schuldig of onschuldig bevonden wordt.

Het aanwijzingen board

Wat ik ook bijzonder vond was de twijfel van de journaliste. Soms heeft ze een heel leuk gesprek met Adnon, een andere keer gaat het er flink op en voel je de stekeligheid in het gesprek. Ze weet zelf niet of deze man nu schuldig of onschuldig is. De ene keer komen er allemaal zaken aan het licht die erop wijzen dat hij het niet gedaan kan hebben, maar vervolgens wordt hij weer op een leugentje betrapt. Of is het zijn geheugen dat hem echt in de steek laat? Of is hij door zijn advocaat in de val gelokt, omdat die meer geld uit de zaak wilde halen? Dat is niet meer te onderzoeken, want de advocaat is inmiddels onder verdachte omstandigheden overleden....En hoe zit het met Jay, die iedere keer een iets ander verhaal verteld, maar wel de kroongetuige in het proces is en de rechercheurs naar de auto van het vermoorde meisje kon brengen, maar uiteindelijk geen celstraf kreeg.

Ik heb inmiddels 10 van de 12 afleveringen gehoord en ik ben "hooked". Geen flashy verhalen of schreeuwende primeurs (wel aan het eind van elke aflevering een cliffhanger, maar dat hoort), maar een pakkende case waar tot het bot gegaan wordt qua onderzoek. Aan het eind is er zoals ik het nu kan zien geen happy end of duidelijk einde. Ik ben benieuwd hoe ik dat uiteindelijk ga ervaren, lijkt me wat unfullfilling, maar ook dat is het leven en de makers hebben ook geen oplossing beloofd, alleen het representeren van de feiten en het onderzoek wat ze gedaan hebben. Men probeert nu de funding te vinden voor een seizoen 2 van Serial (eigenlijk erg dat voor zoiets van dergelijk hoge kwaliteit gebedeld voor geld moet worden, maar gezien de PR die ze nu krijgen zal dat volgens mij wel lukken), maar de makers hebben al gezegd dat ze dan niet met deze case verder gaan, maar een andere oppakken. Want ook zij zijn nu op een dood spoor aangekomen.....ook dat kan de uitkomst van een onderzoek zijn.

Serial voelt als een TV serie, waar je vroeger echt op zat te wachten tot het volgende deel uitkwam om maar snel te kunnen kijken. En dat is iets waar de makers trots op kunnen zijn, gezien de zeer beperkte middelen die ze voor handen hebben. Onderzoeksjournalistiek ten voeten uiten, misschien is dit wel meer de toekomst van dat vak dan de dure redacties van NRC en Volkskrant.

Druk hardloop maandje in oktober 2015

Schreef ik gisteren dat ik mezelf ingeschreven heb voor de halve marathon van Amsterdam,  het blijkt nu dat ik in oktober 2015 best een druk hardloop maandje heb :-). Naast een aantal losse lopen wil ik namelijk graag aan twee circuits meedoen. De een is het Rondje Mokum en de ander is het Sport Support Loop Circuit dat in Haarlem e.o. georganiseerd wordt. Nu blijkt dat de week voor Amsterdam ook de Sloterplasloop is (waar ik dit jaar ook aan meedeed) en dat de week erna zowel de  Middenmeerloop en de Heemstedeloop georganiseerd worden. Dat worden heel wat kilometers voor me in oktober. Nou ja, laten we maar zeggen dat het goede voorbereiding en lekkere uitlopen na de halve marathon is. Geen gebrek aan beweging, in ieder geval :-)! Eerste focus voor 2015 is overigens 18 januari, waneer de eerste wedstrijd uit het Rondje Mokum op het programma staat, namelijk de Vondelparkloop. Drie maal raden waar het parcours voornamelijk doorheen loopt op die dag.....

The Next Step

In 2015 de halve marathon en daarna.....?

Afgelopen jaar heb ik voor het eerst meegedaan aan de Dam tot Dam loop (ik besef me net dat ik daar nog niets over geschreven heb, gaat vast nog een keer komen). Nadat ik echt serieus met hardlopen gestart was op 1-7-2013 was ik best wel trots op mezelf dat ik dar voor elkaar had gekregen. De vraag was natuurlijk wat ik daarna zou gaan neerzetten als doelstelling voor mezelf, want verbeteren gaat bij mij met dit soort zaken alleen met het stellen van duidelijke doelen. Ik heb nog altijd de droom om ooit de marathon van New York te lopen, maar het verschil tussen 16,1 en 42,195 km is nog best een stukje :-). Daarom heb ik dit jaar een iets minder grote sprong op het netvlies en dat is het lopen van een halve marathon. En welke marathon kan dat dan beter zijn dan die van mijn geboortestad, Amsterdam. Daarom vandaag de daad bij het woord gevoegd en mezelf ingeschreven voor dit loopfestijn, dat plaats vindt op 18 oktober 2015. Nog genoeg tijd voor een gedegen voorbereiding en ik hoop dat er meerdere loopmaatjes mee gaan doen, want zo'n ervaring delen is geweldig heb ik gemerkt. Vingers crossed dat Ans voldoende hersteld is van haar blessures en dat Simon ook zich inschrijft. 

Zomervakantie 2015

Het wordt waarschijnlijk Schotland

Ieder jaar is het een flinke opgave om een zomervakantie te vinden waar het hele gezin aan zijn trekken komt. In tegenstelling tot papa en mama hebben de kinderen namelijk niet zo een interesse om op reis te gaan. Als het aan Daan ligt is hij het liefst de hele vakantie gewoon thuis (met lekker weer zwemmen in het eigen zwembad en bij slecht weer lekker thuis achter de computer/ ipad/ iphone/ playstation/ xbox), terwijl Jeroen eigenlijk alleen naar 1 vaste plek wil en dan het liefst ook nog die ene vaste plek in Frankrijk, maar die hebben wij ondertussen wel gezien. Onze laatste rondreis in Engeland was niet zo een succes, door verschillende redenen, niet in de laatste plaats dat Daan daar ziek werd, wat een flinke stempel op de vakantie drukte. Daarom is het toch altijd een zoektocht wat het gaat worden, maar we lijken er dit keer redelijk snel uit te zijn. Iedereen vond de inhoud van de Engeland reis namelijk wel leuk, dus stelde ik voor om het iets noordelijker te zoeken en naar Schotland te gaan.

Met de boot oversteken vanuit IJmuiden (voor ons naast de deur) naar Newcastle en dan doorrijden. Toch wel enigszins tot mijn verbazing had Daan er helemaal zin in, want hij wilde heel graag Loch Ness zien (hij is er nog van overtuigd dat hij Nessie gaat vinden :-)) en ook de kastelen spraken hem erg aan. Jeroen moet nog even wennen dat Schotland geen Frankrijk is en voor Ans is het terugkeren naar het gebied waar ze een mooie vakantie met enkele van haar HEAO vriendinnen heeft gehad. Toevallig kwamen we op de kerstmarkt in Zwanenburg ook een personal reis coach (ik wist niet dat ze bestonden) tegen en deze wil wel een mooi programma voor ons voorstellen dat aan alle eisen en wensen gaat voldoen, volgens haar. Ik ben benieuwd waar ze mee komt. Ik heb ook Frank ingeschakeld, want iemand die in Schotland getrouwd is, die moet natuurljk wel de "things to see" kennen en hij wilde graag daaraan mee werken. Het kan niet anders dan dat dit een succes gaat worden, ik heb er nu al zin in! Nog even wachten tot juli 2015..... 

Kerst 2015

Het was weer gezellig!

Zoals gewoonlijk vieren we de verjaardag van Jeroen en eerste kerstdag gelijktijdig. Daarom kwam de hele familie rond 14.30 uur naar Halfweg getogen om daar feest te vieren. Eerst natuurlijk zingen, taart en cadeautjes voor Jeroen (hij werd weer heerlijk verwend en dat vond hij geweldig), daarna kon het kerstfeest beginnen. Deze keer voor de borrel gezonde hapjes uit het RunnerWorld kookboek (voor iedereen een aanrader), zoals zoete appel met zachte geitenkaas, walnoot en balsamico azijn. Van de Foodhallen Amsterdam hadden we drie heerlijke soorten humus meegenomen, die uitstekend smaakten met een verse gemaakte volkoren pita. Daarna was het tijd voor de avonturen bingo, die het klassieke cadeautjesspel verving. Een groot succes, mede door de uitstekende spelleiding van Jeroen en natuurlijk ondergetekende. Daan ging er met de prijs vandoor die hij echt wilde hebben (een knuffel van Rico van de pinguïns van Madagascar) na het verslaan van Hinkje in de opdracht wie de meeste met uitsterven bedreigde diersoorten kon noemen, terwijl Ans de volle bingo kaart als eerste bereikte. A good time was had by all, zouden de Engelse zeggen!

Na het afsluiten van de bingo werd de tafel door Hinkje en Willy omgebouwd tot kersttafel en kon de eerste van de zes gangen doorkomen: Mango gazpacho. Daarna volgden gevulde eieren, Maleisische kip, kaas van Kef, mango cheesecake en bonbons van Puccini. Heerlijk rustig gegeten met veel gelachen, dat is toch wel het echte kerstfeest. Om 23.00 uur was het feest wel grotendeels voorbij, omdat de meesten nog naar huis moesten (en dan is Elst nog echt een flink stuk rijden!!). Ik heb er in ieder geval weer van genoten!!

De Soepkantine in Haarlem

Indiaase rode linzensoep met een couscous salade

Ik ben altijd op zoek naar leuke tentjes waar je goed en tegen een aantrekkelijke prijs kunt eten (dat heb ik onder andere gemeen met René, zoals je vaak op zijn blog kunt lezen). Ongeveer een jaar geleden kwam ik daardoor op het spoor van De Soepkantine in de Gierstraat 4 in Haarlem. Die eerste vrijage was geen succes. Ik was samen met Daan en Jeroen en hoewel de soep er goed was, waren de bijgerechten echt te eenvoudig (bijvoorbeeld gewoon een appel en een banaan als "fruitsalade") en waren, tot grote teleurstelling van Jeroen, alle vormen van taart uitverkocht en dat nog wel om 12 uur 's middags. Ook de bediening was wat gebrekkig, het uitserveren van het eten duurde vreselijk lang en toen was de bestelling nog niet goed ook...Echter, de kwaliteit van de soep bleef mij toch wel bij en omdat ik vind dat je uiteindelijk iedereen een tweede kans moet geven en omdat soep voor de hardloper of voor de mens die af wil vallen vaak een prima gerecht is, ging ik enkele weken geleden weer eens langs, deze keer alleen (ik ging daarna Daan ophalen bij het stedelijk gymnasium), zodat er geen afleiding was.

Bij binnenkomst merkte ik al direct een verandering: ik werd direct vriendelijke welkom geheten, gewezen op de soepen die men vandaag had, opgeschreven op een bord aan de muur bij de kassa. Hierop stonden ook nog de andere gerechten die te bestellen waren, zoals een kikkererwten en een couscoussalade. Maar je kon nu ook diverse broodjes bestellen en was er een kleine, maar wel aanwezige, selectie taarten, waarbij de cheesecake bijzonder aanbevolen werd. Kijk, dat zag er al veel beter uit! Het interieur was niet veel veranderd, maar de kachels deden het in ieder geval goed, zodat het er erg belachelijk was. Ik koos de Indiaase Rode Linzen soep, een van de soepen die bijna altijd op de kaart staat en een couscous salade, beiden in de medium variant, waarbij wel werd aangegeven dat dat "wel wat veel kon zijn", maar ik kan wel wat hebben dus ik waagde het erop. Qua portie was het prima te doen (maar je moet het inderdaad dan wel als echte lunch gebruiken) en de kwaliteit was zelfs nog een tandje beter. Een goede, volle en pittige soep en een verfrissende salade die ook nog eens heel goed bij elkaar pasten. Daarbij keurige, vlotte en vriendelijke bediening (spontane jonge dames die denk ik wat bij verdienen naast de studie en een bijzonder vriendelijke en vrolijke heer die volgens mij de eigenaar/ kok is) en voor mij een extra pluspunt: bijna altijd heerlijke crooner muziek op, waarbij Frank Sinatra de boventoon voert. Ga je voor de soep met salade plus een goede boterham en een glas mineraalwater, dan betaal je ongeveer 9 Euro. Met een huisgemaakte smoothie kom je op12 Euro uit. Ik kan niet anders zeggen dan dat dit meer dan value voor money is en dit gehad maakt van De Soepkantine nu zeker een aanrader in Haarlem!

Jeroen 10 jaar

We hebben een tiener in huis vanaf vandaag! Gefeliciteerd lieve schat, ik hou van je!!!! 

Geen blog vanwege kwetsuur

Echt pijnlijk

De afgelopen dagen heb ik geen blog posten geschreven. Deze keer niet vanwege een gebrek aan inspiratie of geen zin, maar door een fysieke kwetsuur. Dinsdag liep ik van het kantoor van Ordina richting de achterliggende parkeerplaats. Ik had op de weg naar het Ordina kantoor toe al gemerkt dat het wat glad was en ik dacht nog: even niet op de telefoon kijken maar goed opletten, want het is glad en voor dat je het weet lig je op je ..... en toen gebeurde precies waar ik al bang voor was. Ik had een stuk ijs over het hoofd gezien, ik gleed uit en landde hard op mijn linkerarm. Ik voelde al gelijk dat het fout zat, want na de initiële klap trok de pijn niet weg, had ik weinig gevoel in mijn arm, kon ik geen vuist maken en was het erg moeilijk om mijn arm op te tillen. gelukkig rijd ik automaat en kon ik naar Halfweg rijden en snel bij de huisarts terecht. Die verwees me direct door naar het ziekenhuis en na wat röntgen foto's werd ik bij de spoedeisende hulp afgeleverd. Daar was het lang wachten, maar toen ik geholpen werd bleek ik een scheur in mijn spaakbeen te hebben (tegen mijn elleboog aan), maar gelukkig geen breuk, waardoor er geen gips om hoefde maar slechts een stevig drukverband. Alleen mijn linkerarm heb ik de afgelopen dagen amper kunnen gebruiken en dat geldt eigenlijk nog steeds. Ook typen met twee handen is lastig, dus dan is de animo om te bloggen at minder. Deze post is met 1 hand geschreven en dat duurt natuurlijk wel even....hopelijk snel weer beter!

Figure Running in Spaarnwoude

Kijk eens, ik heb een kat gelopen!!!

Rock or Bust

Niet de beste plaat ooit van ACDC

Niet al te lang geleden werd ik opgeschrikt door het feit dat mijn oude helden AC/DC met een nieuwe plaat kwamen, Rock or Bust. Nu vond ik de vorige plaat, Black Ice, wel aardig maar hij heeft niet de status van eerdere AC/DC albums. Inmiddels is de plaat uit en heb ik hem een aantal keren geluisterd. Het titel nummer is prima en ook Let's Play Ball, dat speciaal voor de MLB Play Offs geschreven werd, ligt lekker in het gehoor. Daarna gaat het echter snel bergafwaarts en gaat het niet daarna weer steil omhoog. En na 32 minuten is de plaat afgelopen, dat is de kortste plaat die AC/DC ooit gemaakt heeft. Ik kan niet anders concluderen dan dat de (tropen)jaren zijn gaan tellen. Hoewel deze plaat uiteindelijk een 6,5 scoort en dan met name omdat hij toch het echte AC/DC geluid laat horen, denk ik dat er na deze plaat wellicht nog een laatste live album of een verzamelaar moet komen en dan moeten de mannen het bijltje er gewoon maar eens bij neerleggen en van een verdiend pensioen gaan genieten. De opvolgers, in de vorm van Airbourne, staan al klaar om de fakkel van AC/DC over te nemen en daar is het bij in goede handen.

RetroAns revisited!

Nieuwe inrichting van RetroAns in de Raaks Halle, superleuk, allemaal snel langskomen om te kijken!!!

GIF!

Daan is GIF-groen

Het laatste deel van de familie dag was eigenlijk een afspraak voor twee. Daan en ik gingen namelijk de opname bijwonen van een aflevering van DWDD University en dan om precies te zijn de presentatie door Freek Vonk met de naam GIF! Op het entreebewijs stond dat de opname om 19.00 uur zouden beginnen. Plaats van handeling was de westergasfabriek, dus voor ons lekker dichtbij. Om half zeven kwamen we aan bij de opnamestudio en kwamen tot de conclusie dat er wel een heel erg lange rij voor de deur stond. Dat was toch raar als om 7 uur we zouden beginnen. Maar als snel kwamen we erachter dat de VARA niet uitblinkt in duidelijkheid (net als de zuster organisatie PvdA :-)), want men bedoelde dat de deuren van de studio om 7 uur open gingen en dat een uur later de opname ging beginnen. Dat was nog een flinke zit, maar om 8 uur begon Matthijs van Nieuwkerk zijn welkomspraatje, waarna Freek geïntroduceerd werd en daarna werd het erg leuk. Een interessant verhalen, een bevlogen presentator en.....heel veel giftige dieren. De twee toppers van de avond: de koningscobra die in de studio aanwezig was en over de grond kroop en  het verhaal van de juweel wesp, die met een stoot gif een kakkerlak als slaaf aan zich bindt en als drager van haar kinderen gebruikt (en die kinderen vreten de kakkerlak van binnenuit op, gaver!!!). Zeker de moeite waard om een keer bij te wonen en als de presentatie op TV komt, dan allemaal kijken, hé !!!!

Familiedagje: De Foodhallen Amsterdam

Daan schoof de hot dog zo naar binnen

Toen we het plan maakten om naar het Rijksmuseum te gaan, hadden we ingepland om daarna een bezoekje aan Gary's Deli te brengen. Echter, hoe goed het ook is, daar zijn we natuurlijk vaste gast en we hadden wel wat zin in iets nieuws. Nu had ik gehoord over de Foodhallen Amsterdam, op het Bellamyplein 51 in Amsterdam West (in de oude tramremise). Het idee van de hallen is dat er veel verschillende kleine etenskraampjes zijn waar je iets kunt kopen om daarna op het middenplein van de hallen op te eten. Dat klonk goed en het was voor de jongens ook leuk, want zij kregen allebei 10 Euro en mochten zelf door de ruimte struinen en zelf kiezen wat ze wilden kopen. Ze begonnen klassiek: Jeroen nam een Belgische wafel en Daan een tosti met heel erg goede kaas! Ans en ik besloten om alles te delen en onze eerste gang was een lekkere schaal met falafel, humus en couscous.

Steamed burger met soft shell crab

Daarna volgden nog een flink aantal gerechten, zoals een paar lekkere temaki's en ook een soort sushi, maar dan met quinoa gemaakt. Ook een aanrader was het broodje entrecote met bijzonder mals rundvlees en een mayonaise met dragon. Daan haalde een hotdog (er waren veel verschillende soorten, maar hij nam, hoe kan het ook anders, the classic), terwijl hij ook erg lekker mee at van de wheetburger die Ans bij de vega-stand had gehaald. Er waren ook uitstekende smoothies daar te krijgen. Ik haalde bij de Indiaase stand nog een checken tikka (met daarop een pittige groene chutney en ja, die was echt heel erg pittig), om uiteindelijk af te sluiten met een soft shell crab burger op een gestoomd broodje. Alles was erg lekker en er heerste een uitstekende sfeer, hoewel het op een gegeven moment wel erg druk werd. Maar de Foodhallen zijn een erg leuke plek om zaken te verkennen, dus ik denk dat we hier nog wel eens terug gaan komen.