Na rock komt blues

De tweede muzikale avond is inmiddels ingepland. Vrijdag 1 mei gaan wij naar een tent met live blues mzuiek in Washington DC. Het is madamsorgan en ligt in het Morgan Adams district. Of het op kan tegen ons house of blues destijds in New Orleans is afwachten maar het ziet er leuk uit!

Na deze actie zijn er nog 2 avonden en een dag te vullen. Simon moet opschieten met zijn plannen (zie zijn bericht van 17 maart) of hij is te laat.

International comedy festival

Aangezien we gisteren voor zowel lunch (Captain Americas) als diner niet al te best gegeten had zette Dennis een strakke actie in. Hij wist het voor elkaar te krijgen dat wij in het restaurant van een van de betere hotels van Dublin konden dineren en dat was een forse vooruitgang met gisteren. Na een prima maaltijd gingen wij dan ook op weg naar een comedy club waar wij plaatsen hadden gereserveerd voor een avondje comedy.

Dit weekend was namelijk het international Dublin comedy festival en de stad had overal shows. Toen wij in de, zeer kleine, club binnenkwamen bleken onze gereserveerde plaatsen front row seats te zijn en wij gingen er dan ook goed voor zitten. Het Amerikaanse comedy team vroeg om veel interactie uit de zaal (beschrijf waar de volgende scene plaatsvindt, wie er aan deelnemen etc.), maar die zaal was erg stil. Wij daarentegen niet dus 90 procent van de suggesties kwam bij ons vandaan. We hadden een top avond en lagen af en toe blauw van het lachen.

Toen wij na afloop van de show terugliepen naar het hotel was de stad nog steeds in feeststemming vanwege de Gaelic football finale. We liepen dan ook een kroeg binnen in de buurt van ons hotel die afgeladen was met feestvierders en waar naast het bier de muziek rijkelijk vloeide. Uiteraard werd The wild rover gespeeld die wij uit volle borst mee brulden. Na dit muzikale intermezzo was het einde van onze tweede dag in Dublin aangebroken.

Musical pub crawl

Teruggekomen in Dublin was het tijd voor de avond activiteit. We zouden een musical pub crawl gaan doen onder de begeleiding van twee Ierse zangers en het startpunt was, uiteraard, in het temple bar district. We gingen naar Oliver St. John's Gogarty's, de grootste en bekendste pub in het district. Hier verzamelden wij ons met de andere deelnemers in de zaal en wachtten op onze twee gidsen. Nadat iedereen er klaar voor was legden zij ons uit wat de bedoeling van de avond was (drinken en muziek) en begonnen met de voorstelling. Zij vertelden over Ierse cultuur en folklore en begeleidden dit met diverse nummers. Onderwijl hadden wij alle tijd om bier te drinken. Een prima werkverdeling wat ons betrof.

Na enige tijd verlieten wij de kroeg en begaven ons naar de volgende halte de Ha'penny bridge inn. Hier leerden wij nog veel meer over Ierse muziek en de manier om bijval te vertonen, playing the boot! Het was werkelijk een top avond en op een gegeven ogenblik werd aan het publiek gevraagd om nummers uit hun eigen cultuur bij te dragen. Ik kwam in de groep nog aanzetten met De Amsterdamse grachten van Wim Sonneveld maar lukte ons niet om de tekst goed te krijgen dus dat werd niets. Desondanks was het een top avond en kan ik iedereen dit van harte aanbevelen als je in Dublin bent.

Dublin dag 1

We verlieten dan ook onze bed & breakfast en liepen met een heerlijk zonnetje de stad in. We zaten lekker centraal dus alles was goed te voet te doen. We passeerden een winkelstraat maar daarop een reusachtige naald die naar de hemel reikte. Later hoorden we dat deze in de volksmond The stiffy by the Liffey heette. We kwamen al gauw bij het temple bar district waar een markt was en vele mensen rondliepen. Op een muur waren afbeeldingen te zien van Ierland's muzikale grootheden als U2 en Thin Lizzy.

Onze route voerde ons naar Trinity college, de wereldberoemde universiteit van Dublin. Midden in de stad in een statig gebouw zit een houten poort en als je daar doorheen loopt bevind je je op de campus van de universiteit in een serene rust. Het was een erg mooie campus met als centrale attractie de bibliotheek waar het book of Kells te zien is. Na dit culturele uitstapje zochten we de drukte van de stad weer op om ons naar de grootste winkelstraat van Dublin te begeven.

Daytona beach

Door de vermoeienissen van gisteren waren zelfs de vroege vogels (Dennis en Simon) pas om ½ 11 wakker. Frank en René waren zelfs pas om kwart voor twaalf wakker. Er werd besloten om met de auto naar Daytona beach te gaan. Na een ritje van 60 mijl kwamen wij aan en helaas arriveerde tegelijk met ons een noodweer van gigantische proporties. Tevergeefs draaiden wij het stuur en reden huiswaarts totdat Dennis riep `Stop comics`. Onmiddellijk werd er dan ook gestopt en de winkel betreden. Na een prima uurtje scheen de zon weer zodat alsnog het strand opgezocht werd.

Hier geen parkeerplaatsen langs het strand meer op het strand met een tweebaansweg waar men vrolijk kon cruisen in de car op zoek naar chicks of met quads ed. op kon rijden. Helaas was ons strand plezier van korte duur want Dennis werd door een gigantische kwal geraakt. Hierbij hulde voord de Amerikaanse beach guards want de life guard kwam meteen helpen gevolgd door een auto met twee man. De experts vertelden dat Dennis plusminus een uur ziek zwak en misselijk zou zijn waarna alleen zijn voet nog ongeveer een dag last zou geven. Simon en René gingen toen een drankje halen in de plaatselijke strandtent waar zij begrepen waarom er weinig vrouwlijk schoon op het strand te vinden was. Dat hing nl. allemaal te zuipen, te karaokaen en mooi te wezen in deze tent. Toen Dennis weer iets opgeknapt was werd de terugtocht maar Orlando ingezet waar boodschappen gedaan werden, thuis een broodje gegeten en iedereen vroeg te bed ging voor de 2e expeditie naar Disney, te weten de MGM studio´s.

Krazy Korner

Er werd vandaag stevig gewandeld over o.a. Canal Street, de grote winkelstraat die het French Quarter van de rest van de stad scheid en in het French Quarter zelf. Opnieuw werd er een bezoek aan een Hard Rock Café gebracht om badpakken te scoren maar ook in deze stad waren ze niet te krijgen. Na het nuttigen van koffie en beignet's in het café du monde werd er een boottocht gemaakt over de Mississippi op voorstel van René. Deze tocht kon Frank & René zeer boeien maar Dennis & Simon vonden het naar zozo (het aantal culturele hoogtepunten reist echt de pan uit).

Een doggie bij de Krazy Korner

's Avonds werd opnieuw de weg naar Bourbon Street ingelsagen. Tijdens onze wandeling over bourbon street werd Dennis zowat omvergelopen door een een of ander debiel type. Dennis zei hier iets van en deze debiel en zijn zeer dikke maat wilden meteen knokken. De dikzak probeerde zichzelf op te blazen tot een heroïsch formaat maar faalde jammerlijk, waarop Simon zeer hard begon te lachen. De vader van de beide dronken types kon hen met moeite in bedwang houden en onder zwaar gelach vervolgden wij onze weg. Wij sloegen tenslotte ons hoofdkwartier op in de Krazy Korner, naar binnen gelokt door aan aardige bluesband en een man met een bord 2 drinks for the price of 1. Ja en dan ben je Hollander hé. De avond was werkelijk zeer geslaagd en Simon wist opnieuw twee drumstokken te veroveren voor zijn collectie. Na een wederom zeer geslaagde avond werden de bedden opgezocht.

Bourbon street

Drie heren op Bourbon Street!

Direct na het inchecken gingen we de French quarter in. Na enige tijd gelopen te hebben kwamen we langs een tent waar een blues bandje speelde. Eigenlijk wilden we niet naar binnen naar Dennis sleepte ons er min of meer heen. De toegang was gratis MAAR dit werd volledig gecompenseerd door de prijs van een consumptie, nl. drie maal de gangbare prijs. Dit bleek reuze gezellig. De zanger (plus band) slaagde erin om Frank overeind te krijgen van zijn stoel. Hetgeen een prestatie van wereldformaat is. Geheel tegen zijn gewoonte in heeft Frank de band dan ook beloond met een fooi terwijl hij in het kader van zijn functie als schatbewaarder zeer gierig is. De rest van de groep stemde hier volledig mee in.
Daarna begaven wij ons weer naar bourbon street. Simon en René wilden deze straat nogmaals frequenteren met een pilsje in de hand. Dennis en Frank hadden hier echter geen zin in en gingen terug naar de kamer. Terwijl dit opgetekend wordt staan zij ook aan de deur te rammelen. Binnengekomen weet Simon ons te vertellen at hij bijna over zijn nek is gegaan bij een schouwspel dat je in San Francisco zou verwachten maar niet in New Orleans. Als bonus kunnen wij nog vermelden dat ons gebouw vroeger bewoond werd door Marie Laveau, de hogepriesteres van de voodoo. Dus mochten er 's nachts blonde dellen op de deur kloppen is het openen van die deur op eigen risico.

Venice beach

Mooi uitzicht op Venice Beach

Na een vroeg start bevonden wij ons in de shuttle nar Venice beach waar wij om 11 uur aankwamen. Het strand was nog zeer leeg zodat er eerst wat over de boulevard gewandeld werd. Hier bevond zich naast erg veel strand tentjes ook muscle beach. WOW (not!). Toen gingen we nog een uurtje op het strand liggen waarbij Frank, Simon & Dennis nog een duik in de oceaan maakten. Vervolgens namen wij de shuttle bus terug waar wij kennis maakten met Regina, een van de goede 50% van de Duitsers. Toen de radio begon met you be right van Billy Joel barsten wij in een spontaan gezang los wat iedereen wel kon waarderen. Na deze gezellige rit kwamen wij terug in de Banana bungalow  en gingen naar de pool waar wat gezwommen werd. René zat eerst nog rustig aan de kant maar na enige aandrang van Simon dook hij toch het water in. Na enige douche werk en inpak werk was iedereen klaar voor de laatste avond in Los Angeles. Deze werd rustig doorgebracht met wat dichtwerk voor het huwelijk van de zuster van Frank & Simon.

Geen Marvel

Als lunch even een doggie tikken!!

Volledig uitgerust maakten wij ons op voor een nieuwe dag. Als eerste vertrokken wij naar Marvel om te kijken of we op visite konden gaan. Helaas, onze "vriend" bij Marvel bleek zwaar aan het vergaderen te zijn en onze poging faalde jammerlijk. Wij besloten om niet bij de pakken neer te gaan zitten en gingen twee deuren verderop ontbijten. Na dit heel erg teleurstellende begin van de dag werd er een visite aan The Strand gebracht., de grootste 2e hands boeken zaak van New York. Voor we de zaak binnenliepen, zagen we echter een comic shop en deze moest uiteraard betreden worden. Het werd een groot succes voor onze junks (speciaal voor René, vooral omdat Dennis een bord spotte met Valiant comics te koop gevraagd). Na deze dan toch naar The Strand waar Frank sterk wist te scoren. Hierna werd Tower records in gezet voor de opnieuw sterk scorende Frank.

Het avond programma werd opnieuw de Village waar deze keer bar Wha? ingezet werd. Een R&B en Rock & Roll Bar maar de band speelde (vooral tot teleurstelling van Dennis) ook bv. The Jacksons. Een wijs geworden Dennis besloot deze avond niet te drinken zodat wij met slechts een slaperige Simon terugkeerden op onze thuisbasis. Hier maakten wij kennis met een 2e lid van de vreemde staf van dit hotel. Na de halve crimineel Lee deze maal de zwaar alternatieve Shelly (wel een erg lekker wijf, trouwens!!!). Na een gezellige babbel besloot iedereen te gaan slapen voor onze laatste volle dag New York.

Rock and roll café

Na enige uren rust voor de vermoeide Volendammers gingen we naar de Village. Niemand had honger zodoende werd er een burger verorberd bij de McDonalds Hierna zagen wij een uniek gezicht in New York: terrasjes. De village zag er goed uit (vooral de dames)  en vol goede moed betraden wij het Rock and roll café. Hier bestelden wij een biertje, maar ja This is America dus een biertje bleek plusminus een halve liter te zijn. De avond werd opgevrolijkt door een cover band genaamd Wise guy. De 1e set was leuk met o.a. Aerosmith, Lynyrd Skynyrd en Rush. In de pauze kwam de band de kroeg in en we raakten in gesprek. Het waren aardige gozers eb samen met hen draaiden we de 2e set in elkaar die netjes gespeeld werd. Helaas vielen Frank zijn ogen dicht en had Dennis last van migraine zodat we met een taxi teruggingen naar het hotel. Simon wist echter nog wel twee drumstokken en 1 plectrum van de band los te peuteren.

De chauffeur was een praatgrage Algerijn die veel over Holland wist zodat we in no time terug waren. Simon viel in de taxi in slaap (watje). Terug in het hotel begon hij echter meteen met Amy, een werkeloze advocate, te ouwehoeren en konden we hem slechts met moeite naar boven krijgen.

Jazz bar

's Avonds toen we de hele stad hadden doorgelopen kwamen we onvermoeid in ons hotel aam. Daar maakten we een halve liter wodka (die we op Schiphol gekocht hadden) soldaat en lieten vervolgens nog twee liter bier zakken. Dennis & Simon zaten beneden aan de balie, Frank lag al in bed en René was even naar boven gegaan, toen Lee, de receptionist, vroeg of we meegingen naar een leuke bar. Hij was klaar met werken en we hadden hem al meermalen gevraagd naar een leuke plek om uit te gaan.

Dus wij mee naar een leuke club met live jazz muziek. het gezelschap bestond naast Dennis, René & Simon uit drie Zwitsers, Twee Japanse en onze native guide through New York Lee Li. Na een gezellige drie uur met wel een beetje saaie muziek en volgegoten met kamikaze, zeiden we Lee Li gedag en wensten hem veel succes de volgende dag in de rechtszaal waar hij moest verschijnen omdat hij een zwarte neger in elkaar geslagen had. Vermoeid na een dag struinen, drank en wilde vrouwen viel iedereen vrijwel direct in slaap. Sommigen in een zware alcoholische was (hé Dennis) anderen gewoon na een welbestede dag.

Hard Rock café

Het woord cafe klopte, Hard Rock echter niet!!

De avond excursie begon met een uitstapje naar een comic shop. Diverse mensen kochten meteen voor een vermogen aan comics (wij zullen hier geen namen noemen, omdat het Dennis & Simon waren). Hierna werd een wandeling ingezet naar het Hard Rock café. Vol goede moed gingen wij naar 57th street. Onderweg kwamen wij over Times Square waar wij onze eerste steak nuttigden. Gesterkt door een eenvoudige doch voedzame maaltijd begaven wij ons dan naar de place to be. Laten wij deze gebeurtenis maar met een diep stilzwijgen bedekken want als we het over het Hard Rock café hebben kunnen we alleen maar diep zuchtten. Het volstaat om te zeggen dat we na 4.3 seconden weer buiten stonden. Nog een forse tijd voor een "bar" waar het gemiddelde muziek peil niet boven het N.A.P. van de Sahara komt. Dennis had bijna al zijn pin's achter de rhododendron geflikkerd. Gelukkig was ook het personeel aan de deur de mening toegedaan dat de muziek niet gekwalificeerd kon worden als rock. Een lekker burger kan je er wel krijgen en ook jonge deerne's zat maar een goed schijfje (van bv. Aerosmith) hebben we niet gehoord. Wat een klote zooi. Maar misschien morgen in Greenwich village, we'll wait and see