Il Pescatore

Cheers!!

“En op de zevende dag, rustte hij…”. Omdat we ons graag netjes aan ’s lands wijs, ’s lands eer houden, besloten we zondag om er een rustdag van te maken. Het zou ook iets te maken kunnen hebben gehad met het feit dat het meer dan 40 graden was en dat er geen briesje wind te bekennen was, maar die kans acht ik toch klein. Omdat er natuurlijk wel gegeten moest worden en het echt te warm was om zelf ook maar iets in de keuken te doen, besloten we om naar het restaurant te gaan dat door Barbara en Stefano aanbevolen was als één van de weinig goede visrestaurants in de wijde omgeving, Il Pescatore. Het was een klein half uur rijden vanaf Rosa Dei Venti en we moesten zelfs een stuk over de snelweg A1 om er te komen (waarbij we een coole 0,90 Euro af moesten tikken als tolheffing). Deze keer geen probleem met parkeren, want er was een grote parkeerplaats voor de deur voor de wagentjes van de Italiaanse TNT en die plekken waren lang niet allemaal bezet. Misschien gaat het hier met de postbodes dezelfde kant op als in Nederland....

De mosselen gingen goed op!

Bij aankomst zag het er toch wat anders uit dan we verwacht hadden. Op de een of andere manier dachten we meer in de trend van Antica Pieve, maar dit was toch heel iets anders, veel meer een pizzaria. Bij onze aankomst waren we ongeveer de eersten die plaats namen. We wilden binnen gaan zitten, er vanuit gaande dat daar de airco zou brullen, maar vluchten snel weer naar buiten, want dat bleek niet het geval te zijn en het was er nog warmer dan we buiten inmiddels al hadden ervaren. Het bestellen was deze keer uitdagend, want dit is echt een lokaal restaurant en een Engelse kaart was er niet, en verwachten dat de bediening de Engelse taal machtig was, was ook duidelijk een brug te ver. Gelukkig kwamen we wederom een heel eind met iTranslate (geweldige uitvinding toch, zeker in combinatie met het afkopen van de kosten van mobiel internet in het buitenland, voor 14,95 Euro per week is dat te geef, hiervoor moet ik deze keer toch echt T-Mobile een pluim geven). 

En een heerlijke tonijn!

Voor de eerste keer deze vakantie, kon er daarom vis gegeten worden. Qua kwaliteit van het eten kan ik niet anders dan het gewoon erg goed te noemen. De pici (begint een favoriet van me te worden) was erg goed gemaakt en ook de in stukjes gesneden tonijn met tomaten en rucola was een genot voor de tong, evenals de gegrilde tonijnsteaks die het olijke duo Hans en Ans kregen. Daan en Hans aten beiden een heerlijke garnalencocktail en het plateau van fruit de mere van Ans mocht er zeker ook wezen. Daarnaast zag ik op de kaart de meest bizarre pizza die ik ooit gezien heb, namelijk de pizza met Frankfurters en patat erop, die kon Daan ook niet aan zich voorbij laten gaan, dus we hebben hem ook nog van dichtbij kunnen aanschouwen. Echter, de ambiance vond ik niet bijzonder goed (erg slechte stoelen ook, die keihard waren en waar je door de warmte bijna aan vastplakte) en ook de tijd tussen de gangen vond ik erg lang. Nu kan dat laatste ook met de hitte en het feit dat Jeroen erg moe was en naar huis wilde te maken hebben dat we dat nog wat heftiger ervaren hebben dan we normaal zouden doen. Om 22.00 uur keerden we weer huiswaarts en om 22.30 schoven we ongeveer ons mandje in, dat aanvoelde als een oven. Waar is toch die airco als je hem nodig hebt????

Da Falco

Gezelllig kopje koffie

Da Falco is een ristorante net buiten Pienza. Het was er best aardig, maar het zal niet de prijs voor het beste eten van de vakantie krijgen (maar zeker ook niet het slechtste, want uiteindelijk was het goed binnen te houden). De plaatselijke pasta, de pici die ik eerder ook bij Antica Pieve had gegeten, was ook hier aanwezig met een zeer goede pittige tomatensaus. Als dessert kozen Hans en ik een citroen sorbet, maar dat bleek geen ijs, maar een ijzig drankje te zijn. Wel erg verfrissend en daardoor in deze temperaturen een echte aanrader. Helaas kreeg ik wel een flinke aanvaring met Daan, die geen pilletje tegen wagenziekte in wilde nemen en het op de grond van het restaurant uitspuugde. We kregen hem er niet van overtuigd dat het beter was om even de (letterlijk) bittere pil door te slikken dan misselijk in de auto te zijn. Dan is het als ouder ook moeilijk om je innerlijke rust te bewaren en ik moet tot mijn schande toegeven dat mij dat niet gelukt is. Gelukkig ben ik ook hier niet te groot om mijn ongelijk toe te geven, dus bood ik aan het eind van de lunch mijn excuses aan Daan, niet voor de boodschap, maar wel voor de manier waarop ik hem bracht. Gelukkig konden we dit hoofdstuk afsluiten met een dikke, gemeende knuffel van ons allebei.

Antica Pieve

Gezelligheid troef bij Antica Pieve

Met de door Barbara geschetste kaart onder de arm, vertrokken we om zeven uur richting Antica Pieve. Hans speelde navigator bij mij in de auto (“200 meter….hoek van 90 graden…..naar links!) en zonder enig probleem kwamen we snel op de plaats van bestemming. En daar ging een wereld voor ons open. De gastronomische ervaring van de middag, werd alleen al bij de aanblik van het restaurant bijna volledig weggepoetst. Het lag er namelijk erg mooi bij, en we kregen een bijzonder fraaie tafel buiten, heerlijk in de schaduw en met een zomers Toscaans briesje, waar we inmiddels aan gewend zijn geraakt en wat echt heerlijk is. Een blik op de kaart toonde al aan dat we goed zaten, heel veel mooie streekgerechten, specifiek voor deze regio van Toscane. De jongens gingen, hoe verrassend, voor de pizza margaritha (het blijkt dat pizza in Italië echt iets voor de avond is) met uitzondering van Jeremy die het deze keer weer voor worst en patat deed. 

Naast mijn tiramisu at Jeroen ook veel ijs!

Ik kan een aparte recensie schrijven, maar voor nu hou ik het erbij dat mijn menu echt bizar goed was. Het bord antipasti, met een mix van crostini, ham en salami was de perfecte start. Daarna pici (dikke spaghetti) met een echt heerlijke pikante tomatensaus met fijngemalen salami en italiaanse worstje erdoor). Het hoogtepunt was echter het rundvlees, omlijst met truffel, de specialiteit van het restaurant. Alles was heerlijk, en daarom durfde ik het ook wel aan om als dessert Tiramisu Classico te bestellen en ook die was voortreffellijk (dat vond Jeroen trouwens ook, want die at rustig met mij mee, bijna de helft van de Tiramisu). Na de giga afrader van het krot van vanmiddag, bij deze een giga aanrader voor Antica Pieve!! Het was een bijzonder gezellige en geslaagde avond, helemaal omdat die ons aangeboden werd door Hans en Leny, daarvoor heel erg bedankt, we hebben het bijzonder gewaardeerd, zowel het heerlijke eten als het bijzonder aangename gezelschap!!!

Terug naar rosa dei venti

Blijven mooie plaatjes!!

We waren in ieder geval op tijd om de boot weer terug naar het vaste land te nemen. Met veel plezier namen we afscheid van Isola(tie) Maggiore en uiteindelijk ook het Trasimenomeer. Ik kan niet anders zeggen dan dat, ondanks dat we best weer flink gelachen hebben, dit echt geen aanradertje is. Ik vond het van redelijk tot echt het slechtste wat ik de afgelopen vakanties tegen ben gekomen. Dus deze keer geen goed advies van “100% Toscane”. Nou ja, het is de eerste keer dat ze ons teleurgesteld hebben, dus we zullen het ze vergeven. Terug op de parkeerplaats moesten we eerst even vijf minuten de auto’s koelen (leve airconditioning), want het stuur was te heet om vast te houden! Toen dat geregeld was, reden we in een half uur weer terug. Omdat we natuurlijk dan wel een goed diner wilde gebruiken, ging ik even in conclaaf met Barbra. Na wat rondbellen (er bleken nogal wat restaurant dicht te zijn), gaf ze mij een aanbeveling voor Antica Pieva, op ongeveer twintig minuten van Rosa dei Venti vandaan. De verhalen klonken goed, dus maakten we een reservering voor half acht.