Florida herinnering

Een verbrande rug in Florida is niet fijn!

Vorige week heb ik de laatste zaken geregeld voor wat betreft mijn vakantie naar Florida in april/ mei. Tijdens die activiteiten dwaalden mijn gedachten af naar de laatste keer dat ik de Sunshine State bezocht, 15 jaar geleden, om precies te zijn september 1995. Toevallig kwam ik het betreffende fotoalbum van die reis tegen (jaja, nog een fysiek fotoalbum, uit de tijd dat je nog een fotorolletje in je camera moest doen om een foto te maken) en daar doorheen bladerend, kwam ik hetgeen tegen dat uiteindelijk een pijnlijke herinnering werd. Op 16 september 1995 reden Ans en ik vanuit Homestead, aan het eind van de Everglades richting Key West. We stopten in het plaatsje Marathon, omdat we gehoord hadden dat Key West dure hotels had en we reisden op een niet al te groot budget. In Marathon aangekomen, zagen we direct een trip op een boot waarmee je de Golf van Mexico op zou gaan om daar te snorkelen. Dat leek ons geweldig, dus snel een broodje bij de Subway en we haasten ons naar de rederij en off we went. We gingen met de speedboot en ik waande me helemaal Sonny Crocket. Toen de boot stil legde, begon echter de ellende. Binnen 12,3 seconde was ik kotsmisselijk en een halve minuut later was ik aan het overgeven.Vanwege de schaamte en het misselijke gevoel dook ik direct de zee in met mijn snorkel en in het water ging het weer wat beter. Ik weet nog dat ik hele mooie vissen heb gezien en uiteindelijk teruggeroepen werd omdat een zeeschildpad in de buurt was en die schijnen nogal gevaarlijk te zijn. Weer op de boot begon de ellende opnieuw, maar een voor mijn gevoel eeuwige tijd later (objectief gezien 15 minuten) waren we weer op het vaste land en dankte ik God op mijn blote knieën dat ik dit overleeft had. Dit was echt een SABENA ervaring (Such A Bloody Experience Never Again) en ik weet zeker dat dit mijn "liefde"  voor de wilde vaart aangewakkerd heeft :-).

Echter, het ergste moest nog komen. Naar de auto terug lopend zei Ans dat mijn rug er wat rood uitzag. Nou, dat bleek ook echt zo te zijn, want ik was de zee ingedoken zonder mijn rug in te smeren of een t-shirt aan te trekken. Dus: zout water + middag uur + loodrechte zon + 41 Celsius = zeer slechte combinatie en had de ergste zon verbranding die ik ooit heb gehad tot gevolg.  In het hotel, Pirates Cove, teruggekomen was het tijd voor een inspectie van de verbranding en daar was te zien dat het vel op mijn rug roder dan een Main Lobster was en dat het zo strak stond (na een uur) dat een stuiterbal ervan terug zou ketsen. Inmiddels was de pijn ook aan het toenemen, begon ik erge koorts te krijgen en kon ik niet meer rechtop staan. Gevolg was dat ik twee dagen in het hotel moest blijven, terwijl Ans continue mijn rug met Aloë Vera aan het insmeren was om verkoeling te genereren (ik ben de schat daar nog steeds dankbaar voor, ook omdat ze zelf een flinke verbranding had). Na twee dagen was het nog heel erg gevoelig, maar wel zover hersteld dat we weer erop uit konden, maar de hele rest van de vakantie (nog anderhalve week) plus een tijd in Nederland was mijn rug super gevoelig en ben ik enkele keren verveld.

Ik heb er in ieder geval een mooi verhaal aan over gehouden, plus het feit dat ik een hele grote fan van sunblocker factor 50 geworden ben, want na deze actie ga ik haast geen zonnetje meer in zonder smeersel. Een goede waarschuwing voor komende reis, want wellicht dat daar ook nog wel een snorkel activiteit plaats gaat vinden. Oh ja, ik heb ook jarenlang een fobie voor Subway gehad, terwijl dat er natuurlijk niets mee te maken had, de misselijkheid kwam van de deining. Zo zie je maar hoe associatie aan een slechte ervaring een fysieke reactie op kan wekken!!!