Theatraal weekend, part two

Buurman en Buurman zijn populair!

Na de opera op zaterdag, was het op zondag tijd voor iets vergelijkbaars, maar wel lichters. We gingen namelijk met mijn moeder, zuster, zwager en hun kinderen naar de musical van Buurman & Buurman. Voor mij toch een bepaalde mate van jeugdsentiment, want als kind heb ik de filmpjes van Buurman & Buurman veelvuldig bij de VPRO op TV gezien, eerst zonder enige tekst en daarna met stemmetjes en dat zijn uiteindelijk echte klassiekers geworden, waar soms nog wel eens een paar zinnen uit geciteerd worden ("dat strijkijzer van jou, dat strijkijzer van jou, dat heb ik het raam uit gekegeld"  of "wat ben je nou voor een oelewapper, wat ben je nou voor een oetlul!"). Om half vier vertrokken we vanuit Halfweg naar de Meervaart, ik enigszins gestressed, want ik had net de eerste helft van NEC-Ajax gekeken, waarin Ajax volstrekt weggespeeld was, maar miraculeus toch de rust inging met een volstrekt onverdiende 1-1. Om tien voor vier was iedereen bij het theater en zagen we al vele kinderen verkleed als de twee Buurmannen voor het theater heen en weer lopen. Dat het populair was, was wel duidelijk, want beide voorstellingen vandaag waren ramsj helemaal uitverkocht. Ok, dan snel naar binnen, en om vier uur (na net gezien te hebben dat Alderweireld de 1-2 voor Ajax binnen kopte) begon de voorstellen. Deze keer precies de humor die je kon verwachten als je de filmpjes kent. De twee handige klussers weten de moeilijkste oplossingen voor de simpelste activiteiten te bedenken (het lijkt soms net een ICT bedrijf :-)).

Restanten van een losbandig leven

Hoogtepuntje was hoe alle spullen die de rode Buurman moest verhuizen op een trapauto pasten, ingenieus gemaakt, kan niet anders zeggen. De kinderen lagen om de minuut in een deuk en hadden het ontzettend naar hun zin. En ook oma kon bijna weggedragen worden. De liedjes waren kort maar krachtig, zodat dat onderdeel van de musical niet de boventoon voerde. Maar na een uur was de koek al op, dat vond iedereen wel aan de korte kant. Maar voor de doelgroep was het wel voldoende, want de eerste kinderen stonden zo tegen het einde van de voorstelling al op de trap en begonnen erop te rennen. Na even kort in de foyer gezeten te hebben om ons gratis drankje te verorberen (tja, je blijft Nederlander, nietwaar), waar het een heksenketel aan kinderen was, vertrokken we weer om half zes richting Martini, een pizza restaurant op de Jan van Galenstaat, waar ik vroeger heel veel kwam met Rene. Kenmerkend waren de pizza's en de hoge volatiliteit in serveersters die meestal vertrokken als ze 18 werden. Raar genoeg is het serveerster gedeelte opgehouden toen de oude Martini de pijp aan Maarten gaf, de pizza's zijn nog steeds geweldig gebleven! Het wachten was even op Hans, maar toen we die belden waar hij was, gaf hij aan op 10 minuten lopen te zitten. Dat klonk goed, maar toen hij vervolgens vertelde bij de Kinkerstraat te staan, werd het wat minder mooi, want als je dat stuk in 10 minuten wilt lopen, moet je toch van Olympische klasse zijn. Enkele telefoontjes later bleek Hans, als ras amsterdammer, toch een verkeerde afslag genomen te hebben en verdwaald te zijn, dus sprong ik heel spontaan (na een kleine reprimande van Ans) in de auto om hem op te halen. Leve de navigatie, want ik had hem snel in de smiesen en waar ik hem oppikte, was het nog 4,5 km rijden naar het restaurant. Toen we terug kwamen was iedereen al een de dis, maar gelukkig had de kok ons eten in de oven gehouden, dus konden we genieten van een pizza quatro stagioni (mijn vaste prik) en een spaghetti met pittige kip. Na daarna de kinders nog op een ijsje getrakteerd te hebben, was het uit met de pret en was het tijd om de dag af te sluiten.

Wat was nou leuker, de opera of de musical? Niet met elkaar te vergelijken, de opera was een heel bijzondere ervaring die de jongens zeker niet hadden willen missen, Buurman & Buurman was lekker 60 minuten pretentieloos vermaak (zoals mijn vriend Simon zou zeggen). Kiezen is dus nagenoeg onmogelijk, en het is juist goed om beide kanten van het spectrum te zien. Pas dan kun je zelf een opinie vormen. Misschien is dat wel het belangrijkste om de kinderen mee te geven hierin!!