Knotten

De eerste wilg is geknot!

Het is vijf november en het is 19 graden in Halfweg. Dat is toch wel bijzonder, zeker als ik de afgelopen week op de radio heb gehoord dat we een "horror winter" of een "winter of death" gaan krijgen en terwijl er al vele centimeters sneeuw ligt in New York. Maar dat biedt wel even mogelijkheden. De 25 knotwilgen die onze tuin rijk is, begonnen alweer flink in de takken te komen, en we wilden het niet zo op laten lopen als vorige keer (toen we twee jaar met knotten hadden gewacht), want dan worden de takken wel erg dik. Dus vanochtend kon ik onze kettingzaag weer eens uit de schuur halen, even wat extra zaagolie toevoegen voor de zekerheid en ..... daar gingen we weer als de politie. De eerste boom ging lekker snel, totdat op het einde de ketting van de zaag afliep. En dan blijk ik toch niet de handige Harry te zijn die die er weer even snel oplegt. Dus na vier pogingen en twee wonden aan mijn duimen (ja, ik heb het voor elkaar gekregen om allebei de duimen te verwonden, dat is eigenlijk best knap om te doen :-)), was ik eindelijk weer zover dat ik verder kon. Inmiddels had Ans de kuierlatten getrokken om met Jeroen naar yoga te gaan en Daan vond het binnen een stuk leuker dan papa te helpen, dus helaas bleek ik de enige te zijn die zowel moest zagen, als ook de takken op een hoop gooien, waarbij het vervelendste werk was om de takken die van de bomen vielen uit de sloot te vissen en vervolgens weer naar de juiste plek te transporteren. Maar al met al ging het best lekker en het weer hielp daar zeker aan mee. Na vijf bomen begon ik echter wel een beetje lamme armen te krijgen en vond ik het welletjes. Zoals een van mijn directeuren bij CMG plachtte te zeggen: er moet altijd een stukje werk voor morgen overblijven. En aangezien het morgen weer lekker weer wordt, neem ik die raad graag ter harte!