Wat een grote vent!

Wat een mannetje!!

De afgelopen tijd merkten we aan Daan dat hij het op De Hoek niet meer zo leuk vond. Er is een nieuw beleid waarbij het verplicht is om een aantal activiteiten te doen, waar Daan lang niet altijd zin in heeft. Het is nou eenmaal niet zo een rouwdouwer als de meeste jongetjes die bij hem in het "apenhuis" zitten, hij leest liever rustig een boek, maakt een fantasie tekening, speelt met de Playstation of doet een spelletje met een aantal van de andere kinderen. En aangezien de leidsters daar ook steeds over begonnen te zeuren, vonden wij het tijd om Daan dan binnenkort maar eens van de opvang af te halen. Het zou een beetje een verjaardagscadeau zijn (hij wordt in februari 10 jaar), maar de leidsters van De Hoek vonden het nodig om het Daan maar alvast te vertellen (en bedankt, he!!). Nu Daan het toch wist, werd het tijd om een paar dingen met hem af te spreken, want het betekent onder andere dat hij vanuit school alleen naar huis moet lopen. Vrijdag vonden we dat we dat maar eens moesten proberen. Ik was er wat huiverig voor, maar Daan zag het helemaal zitten, hij vond het eigenlijk wel ongelofelijk stoer om te doen. Dus kreeg hij wel zijn mobiele telefoon mee en om vijf over drie belde hij dat hij van school weg ging. Papa ging natuurlijk direct op de uitkijk staan en kijken waar hij bleef. Weer vijf minuten later belde Daan om te zeggen dat hij de N200 veilig overgestoken was. Na een minuut of tien kwam hij rustig de tuin binnen lopen, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Hoewel het natuurlijk maar een klein dingetje is, was i zo ongelofelijk trots op hem!!! Wat knap toch dat hij dat "gewoon"  even doet. Ik stond er bijna met tranen van in mijn ogen, mijn kleine mannetje begint inmiddels een echte grote vent te worden!