De Saffraan

Groentesoep in een andere vorm

Het was al een flinke tijd geleden dat ik een Groupon voor restaurant de Saffraan had gekocht. Een van  de collega's in mijn portfolio vertelde me dat het een erg goed restaurant was, dus besloot ik er maar eens werk van te maken om een reservering te plaatsen. Dat was maar goed ook, want de bon bleek nog meer drie weken geldig te zijn. Gelukkig was er in de resterende periode nog plek, dus reden Ans en ik in vijftig minuten van Halfweg naar Amersfoort, waar De Saffraan gevestigd is. Het bleek in ieder geval voor een onderdeel een eerste keer te zijn, want de Saffraan is op een schip (een 100 jaar oude klipper, genaamd Hoop op Welvaren) gevestigd (het is lang zoeken als je dat niet weet, overigens.....). De zaak was helemaal gevuld, wat in deze tijden van crisis nog wel eens anders is (zie mijn bezoek aan de Posthoorn van twee weken geleden). Na even bijgekomen te zijn van de gure Oosterwind die buiten aan het waaien was werden we al snel weer warm: enerzijds van de lekkere verwarming, maar anderzijds ook door de hartelijke begroeting van Monique. Na een korte uitleg over het menu, waarin voor mij een wissel van een gerecht met lam gedaan moest worden, kon het feest gaan beginnen.

Veluws Hert met een saus van gerookte thee en chocolade, goddelijk

En een feest was het. De drie amuses die we als eerste kregen voorspelden al veel goeds (met name de derde, waarin een pittig pepertje verwerkt was, was een streling voor de tong). Daarna kregen we nog zeven gangen voorgeschoteld, die varieerden van goed tot uitmuntend. Persoonlijk vond ik de schelvis gewoon ok, maar eerlijk gezegd een beetje flauw, maar de pittige rundertartaar als eerste gang, het Veluws hert met een saus van gerookte thee en chocolade en het dessert "het tuintje van passievruchten" waren zonder meer gerechten die in de categorie "hier komen we graag voor terug" vallen. Als ik een onderdeel moet noemen wat iets minder was, was het de tijd die tussen de gerechten genomen werd om uit te serveren. Hier was weinig consistentie in te ontdekken. Op het ene moment werd het eerste bord weggehaald en daarna de volgende bijna onder je neus geschoven, een andere keer hebben we bijna 40 minuten tussen de gangen moeten wachten, ondanks een aansporing aan de bediening dat het van ons best iets sneller mocht (de volgende dag was gewoon een werkdag, nietwaar....). Oh ja, en de stoelen zijn wel aan de harde kant om een hele avond op te zitten. Maar een prima restaurant en een aanrader van iedereen die van een diner op hoog niveau houdt. In tegenstelling tot De Posthoorn, vermoed ik dat we hier nog wel eens terug zullen komen!