La Storia

Vrijdagavond 29 oktober was weer een "Old Boys Network" dag. Tenminste, voor de vier musketiers van Amerika 1993 :-): Simon, Frank, René en ikzelf. Het is toch geweldig dat de groep al zo lang bij elkaar is en dat het altijd een feest is als we samen dingen doen. Het is mooi om zulke vrienden te hebben, waarmee je een lange geschiedenis hebt en terug kan vallen op soms de meest stupide zaken uit vuige verledens en daar echt krom van het lachen om liggen. Nou, voldoende sentimenteel geneuzel, waar kwamen we ook alweer voor? Oh ja, eten!!! Afspraak tussen ons is dat om de beurt iemand een restaurant kiest waar we gaan eten. Dus minimaal één per kwartaal. Deze keer viel de eer ten deel aan Frank. Waar we over het algemeen toch in Amsterdam uitkomen (tenzij Simon het bij hem thuis organiseert, zoals twee keer geleden, nog steeds" much respect"  voor Adje!!), had Frank deze keer voor de metropool Wijdewormer gekozen. De culinair kenner onder ons denk...hmm...Wijdewormer, daar is Neck toch een onderdeel van, en daar zit Mario's, de enige Italiaan die ooit een ster in Nederland heeft gehad? Dat klopt als een zwerende vinger!! In mijn enthousiasme was ik in de veronderstelling dat we daar zouden gaan dineren, maar Frank had gekozen voor La Storia, de dependance van Mario's, die door zijn jongste zoon gerund wordt. En ik denk dat dat een uitstekende keus was, want het geluidsniveau van onze groep ligt toch hoger dan een sterrenrestaurant.

Ik haalde René op  om kwart voor zeven en we reden zonder problemen naar het rustieke Neck. Het was even zoeken waar we konden parkeren, want er was geen parkeerplaats direct bij het restaurant, maar op een paar honderd meter was er voldoende plek. Geen nood, de weg terug was geen probleem om te vinden, en het gaf René en mij de tijd om even in te checken via FourSquare (tip: als het donker is en je wilt inchecken in FourSquare, kijk dan niet alleen naar je telefoon maar let ook op de weg, anders ga je op je snufferd omdat je een paaltje over het hoofd ziet...). Om half acht waren we in La Storia, maar alle tafels waren nog bezet. We moesten een beetje in de gang wachten, maar onze droeve hazen blikken waren zodanig, dat enkele aardige autochtone dorpsbewoners ons uitnodigde om aan de tafel bij hen te gaan zitten. Dat heb ik in Amsterdam niet vaak meegemaakt. Frank en Simon waren nog onderweg, dus had ik nog even de tijd om met Berber te mailen om te zien hoe bij Rabobank de implementatie van onze Tridion Migratie liep (haar team was toen inmiddels al een kleine vijf uur bezig, gelukkig liep het voorspoedig, ik voelde me nl wel een klein beetje bezwaard dat ik er niet bij was). De mannen uit Volendam kwamen echter snel ter plaatse en nadat onze tafel ontruimd was, was na een korte discussie met de maitre de keuze gemaakt. We namen het speciale menu, wat we nog wat specialer maakten door er een extra gang vooraf (soep) en achteraf (Italiaanse kaas) aan toe te voegen.

Ik kan niet anders zeggen dan dat de kwaliteit van het eten bijzonder goed was. Het begin was een grote selectie antipasti, met daarbij klassiekers als Vitello Tonato, rundercarpacio, buffel mozarella en gegrilde groenten, maar ook een paar leuke specials, zoals een bitterbal van olijven! Een goede start, die door een goede tomatensoep opgevolgd werd. Tussen de gangen door kon ik nog even mijn kennis van de Italiaanse les toepassen, met een ciao tutti en belissimo voor de man die een stukske live muziek voor ons kwam spelen! Het tussengerecht was een tagliatella met wild zwijn voor mijn maten, terwijl ik de ravioli met pompoen (het was tenslotte Halloween...nou ja, bijna) nam. Erg goed, maar deze gang vond ik wel erg weinig. Het hoofdgerecht was kalfsvlees met daarbij geroosterde aardappels en groenten (mn brocoli en paparika) in een deeglaagje.Ondertussen hield ik de sms in de gaten , aangezien T-Mobile in Neck niet de beste 3G verbinding aanbied, om te zien dat de Tridion migratie nog steeds goed liep en de pizza's in Zeist ook al op waren :-). Daarna kwam een kleine selectie aan Italiaanse kazen. Mijn tip aan La Storia is om daar of afscheid van te nemen of iets meer aandacht voor in te plannen. De selectie was weinig verrassend, de kwaliteit redelijk, maar met name dat de bediening in eerste instantie alleen wist wat de Parmazaanse kaas was en de rest niet, dat vond ik wel een beetje schunnig. Het dessert was er uiteindelijk in twee delen: eerst een deel wat voor ons allen op tafel werd gezet (met oa een goede Tirmisu en chocolade soesjes en als tweede voor Frank, Simon en mij nog een coupe met ijs toe.

Al met al een zeer geslaagde avond, waarbij we als laatste het restaurant uitgeveegd werden zo rond ene uur of twaalf. Ik ben zelf als volgende aan de beurt om in het eerste kwartaal van 2011 een locatie te vinden. Ik ga eens op onderzoek uit, tips zijn natuurlijk welkom.