Jeroen terug van kamp

Na een week is het wel genoeg geweest! Onze kleine Jeroen is nu bijna een hele week op kamp en hoewel het soms wel lekker rustig in huis is :-), missen we ons kleine mannetje ontzettend, met al zijn bruisende energie en creativiteit. Om de dag door te komen, maakten Daan, Ans en ik in de ochtend een heerlijk ritje op de fiets naar Gary's Deli (toch een kleine 25 kilometer voor het retourtje :-)). Om half zes vertrok Ans naar Harderwijk, want ze had aangeboden om een groep kinderen van Don Bosco Kamp op te halen en terug te rijden naar Halfweg. Daan en ik gingen ondertussen nog even naar Shirley, mijn bijzonder gewaardeerde kapster, om mezelf nog even te laten kortwieken. Betekende dat we om acht uur bij de Don Bosco stonden om Jeroen op te halen. Nu duurde het nog een minuut of twintig dat er een grote stoet auto's al toeterend het terrein op kwam rijden, met daarin de Vrijbuiters. Een van de laatste auto's was een donkerbruine Volkswagen Passat, met een open dak en daar stak een klein wit koppie bovenuit dat heel erg met zijn handje aan het zwaaien was. Ik snelde snel naar de auto toe om Jeroen welkom te heten en hem lekker te knuffelen. Daan was op de tassen blijven letten, maar toen Jeroen bij hem in de buurt kwam, vlogen ze elkaar in de armen voor een echte broederlijke knuffel, die bijna een volle minuut duurde! Daarna werd nog afscheid genomen van de leiding van Don Bosco (waar duidelijk gemaakt werd door de kinderen dat een van de leidsters meer van vrouwen dan van mannen houdt, je leert nog eens wat op zo een dag) en daarna weer naar huis. Daar werd de tas open gedaan en snel weer dicht, wat er kwam een flinke stank uit. Dat wacht maar tot zaterdag om op te ruimen, we gingen eerst Jeroen vertroetelen. Hij praatte nog honderd uit, voordat hij om 22.00 uur naar bed ging en in slaap viel voordat zijn hoofd het kussen raakte. Nou ja, bijna dan, hij kon nog net uitbrengen dat hij volgend jaar weer naar kamp wil.