 |
| Antipasti uit Toscane |
Woensdag is kookdag op Rosa dei Venti. De eigenares gaat dan
samen met haar moeder (een echte italiaanse mama di casa) een paar gangetjes
koken. Omdat de lunch dan om 1 uur geserveerd wordt, is het wat lastig om ’s
ochtend nog iets anders te ondernemen dan aan het zwembad zitten, zwemmen, een
boek lezen (ik had de tijd om nog eens de luxe versie van Camelot 3000 in een
ruk uit te lezen) of te klooien met een netwerkverbinding, waarvan uiteindelijk
bleek dat er onderhoud op was door het kabelbedrijf J. Gelukkig kwam ’s ochtend nog
even de bakker langs om vers brood aan te bieden (hij had weer heerlijke foccacia’s
bij zich), dus tot de lunch hoefden we niet van honger om e komen. Om kwart
voor een werden we door Barbra uitgenodigd om naar het huis aan de overkant van de weg (toch een coole tien meter
lopen) te komen. Dit huis is de familie nog aan het restaureren om uiteindelijk
ook in de verhuur te doen. Ik zag in ieder geval een duidelijke plus: ze hebben
ervoor gekozen dit gebouw van een airco te voorzien.
 |
| Jeremey aan de kippepootjes |
De lange tafel was voor ons gedekt, evenals voor het andere
Nederlandse stel met kinderen die als gast aanwezig zijn. Dan bleven er nog een
paar plekken over en die bleken voor de Italiaanse familie zelf te zijn, die
gewoon lekker mee gingen eten. Het menu was traditioneel Italiaans/ Toscaans,
waarbij begonnen werd met een paar schalen van verschillende antipasti (waaronder
een tonijn mousse, mozarella met courgette, klassieke bruchetta met tomaten en
een pate van kippelevertjes wat een echte specialiteit van de streek bleek te
zijn en waar Daan gek op was), een mooi begin. Daarna was er een vers gemaakte tagliatelle
met een tomaten saus met gehakt. Die was verrukkelijk, Daan en Jeroen schepte
zelfs allebei twee keer op. Daarna kwamen de vleesgerechten, van kip en konijn.
Hoewel er veel van gegeten werd, sloeg deze gang bij mij niet aan. Dat had een
simpele reden: beide gerechten zaten vol met botten. En als ik ergens niet
tegen kan, dan is het vlees waar het bot nog in zit. Jammer, maar helaas, je
kunt niet alles in het leven hebben. Na het vlees kwamen de dolce (het zoet) op
tafel en dat was wel weer genieten: een superzoete meloen, een dunne cake met
aardbei of pruimen en “damesvingers”, ook een soort cakeje met ricotta kaas en
kokos. Voor het eerst gingen er een paar schalen leeg terug!!!!
Al met al een leuke ervaring om mee te maken, maar met name
door het gebrek aan een voor mij goed hoofdgerecht, was het niet hetgeen waar
ik op gehoopt had. Volgende week doen we wel zeker weer mee, want dan gaat de
houtoven aan om pizza’s te gaan maken, ik vermoed dat daar niet echt heel erg
veel bot in zal zitten….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten