Eten bij de Librije

De Mercedes S 400 die ons van hotel naar restaurant bracht

Vrijdag om 19.20 waren we weer beneden bij de receptie van Librije's Hotel. Het was vijf minuten lopen naar De Librije zelf, maar dat was ons niet gegund, want we moesten van onze butler met de auto naar het restaurant gebracht worden. Dat bleek geen straf, want de auto bleek een Mercedes S 400 te zijn (die door Mercedes aan Librije ter beschikking wordt gesteld en nog milieu verantwoord is ook, want het is een hybride). Lang kun je er niet van genieten, want de hele rit duurde zo ongeveer toch een coole vijf minuten. We werden door twee mensen opgevangen, die ons het restaurant binnen brachten. Daar binnen werd het stokje weer door twee anderen over genomen en werden we naar onze tafel geloodst. Naar de tafel lopend konden we gelijk een kijkje in de keuken nemen, en zagen we daar de chef de cuisine, Jonnie Boer. En dat was ook de enige flits die we die avond van Jonnie gezien hebben, hij is verder niet in het restaurant te bewonderen geweest. Dat was wel jammer, maar het was niet anders.

Oester on the beach

Jonnie's partner, Therese, was wel regelmatig te zien, maar ook zij is niet veel aan onze tafel geweest, anders dan om even vast te stellen dat Ans echt het vegetarische menu wilde hebben. Maar goed, dat mocht de pret niet drukken. Want na het plaats nemen aan onze tafel, was Ans al helemaal weg van het interieur van De Librije, dat inderdaad erg smaakvol te noemen was, ook dit had bijna een K-Zus ontwerpje kunnen zijn :-).

Na een minuut of vijf aanwezig te zijn, begon het smaakfestijn. We kregen diverse amuses gepresenteerd, de een nog heerlijker en er indrukwekkender uitzien dan de ander. Maar het echte feest begon toen de eerste gang geserveerd werd. Voor mij was dat "Oester on the Beach", waarbij een gegrilde oester in combinatie met ganzenlever geserveerd werd, terwijl Ans mocht gaan genieten van Maik's Salade (genaamd naar de chef in de keuken van Librije, want dat doet Jonnie Boer natuurlijk nagenoeg zelf niet meer). De smaaksensatie die deze beiden te weeg brachten, bleek een voorbode voor de rest van de avond te zijn.

De trolly met bonbons....oh.....my....God!!!!

Het gaat te ver om elke gang te gaan beschrijven, want enerzijds kan ik een en ander toch niet helemaal over brengen, en anderzijds heb ik mijn vrienden van Smulweb belooft om daar een recensie te schrijven en dan wordt het wel heel dubbel op. Ik zal als de recensie daar staat ook een link posten, zodat de echte liefhebber daar in meer detail kan lezen wat we allemaal gegeten hebben.  Mocht iemand de foto's al willen inzien, dan kun je die op Picasa hier terug vinden! Hoogtepunten waren er genoeg, zoals de bloemkool spaghetti van Ans of de rug van kabeljauw die ik heb gegeten. Of nee, misschien waren de aan een kant gebakken langoustines in een saus van snijbonen wel het meest verrassend. Of misschien toch de ree in een saus van bloedworst, wat overigens het enige vlees gerecht was dat ik de hele avond geserveerd kreeg.  Een keuze is eigenlijk nauwelijks te maken, want daarmee zou ik de andere gerechten die we gegeten hebben te kort doen. Er was een onderdeel dit ik iets minder vond, dat waren de rauwe sint jacobsmosselen, maar dan voornamelijk omdat ze gelardeerd ware met kalfsmerg, en om de een of andere reden kon mij dat niet zo goed bekomen.

De kus van Therese, het mooiste plaatje van de avond

Qua plaatje vind ik het nagerecht het mooist om te zien. Die had de naam "de kus van Therese" en had een Dali-nesque uitstraling, die het geheel nog bijzonderder maakte. Met name omdat de kus zelf uiteindelijk naar gebrande amandelen bleek te smaken! En na het dessert nog een heerlijk kopje koffie met een keus van de bonbon trolly en een parel uit een oester (gevuld met gin, jenever en citroen).

Om half twaalf (deze keer niet als laatste, dat was ook een unicum) vertrokken we uit Librije om weer naar het hotel gereden te worden. Culinair was het een topavond, zeker bij de drie beste "dining experiences" die ik ooit gehad heb. Maar toch bleef er een raar gevoel achter. Dat had uiteindelijk met de bediening te maken. Begrijp me niet verkeerd, deze is hartelijk en bijzonder professioneel. Maar ik vind het uiteindelijk redelijk onpersoonlijk. De wijn die geschonken werd, ging per definitie gepaard met een zin " dit is de x wijn, hij komt uit y en is gemaakt van druif z". En daarna liep de betreffende persoon weer weg. Uitleg over het gerecht was ook beperkt en een praatje maken was er eigenlijk ook niet echt bij (een persoon daargelaten). Dat ben ik bij andere restaurants (zoals Vermeer, Vinkeles en De Nederlanden) echt anders gewend. Maar ja, misschien past dat juist weer bij de drie sterren Michelin restaurants, want datzelfde gevoel had ik exact zo bij Le Bernardin en Gordon Ramsay.

Maar dat is een heel klein smetje op een anders heel mooi blazoen! We hebben een topavond gehad en een ervaring om nooit meer te vergeten bij een van de beste restaurants van Nederland. Wat te doen bij onze 12de viering van onze trouwdag? Hmmmm.....hoor ik de roep uit Zeeland???