Fogo de Chao revisited

Simon had het zwaar

Na de wedstrijd was het even zoeken hoe we het beste weer terug konden komen. Na de juiste uitgang gevonden te hebben, een paar minuten gelopen te hebben en erachter gekomen te zijn dat Simon inmiddels vanuit Bayside terug was gekeerd naar het Four Seasons (de arme jongen kon in Bayside helaas geen tafel bemachtigen bij Hooters, waar hij naartoe wilde gaan voor de gratis wifi...), was het een peulenschil om een taxi te charteren (als je ervoor durft te springen welliswaar, maar ik ben nu eenmaal een beetje een durfal). Inclusief een open brug waar de taxichauffeur niet over kon stoppen met schelden, waren we in een kwartier weer terug, alwaar we de heer Rikkers junior aantroffen in het bubbelbad, waar hij met zijn telefoon zat te spelen, omdat het hem eindelijk gelukt was om Foursquare daarop te installeren. Na een kort verslag van elkaars avonturen, gingen we terug naar de kamer, werd er gedoucht en anderzins toilet gemaakt, en vertrokken we zo rond een uur of kwart voor acht weer richting Miami Beach waar we het diner gingen gebruiken.

Garen van de ribs bij Fogo de Chao

Dat diner ging gebeuren bij een oude bekende. De keus was namelijk gevallen op Fogo de Chao, een Braziliaans restaurant waar we twee jaar geleden in Baltimore ook gegeten hadden en wat toen erg bevallen was. Voor vegetariers is Fogo de Chao niet zo een goede keuze, want "the main course" hier is vlees, vlees en nog eens vlees. Dat gezegd hebbende moet ik er ook wel bij vertellen dat de salade bar van Fogo de Chao wel grote aanbeveling verdiend, want die is echt uitgebreid en kwalitatief ook bijzonder goed.  En voor de prijs van 22 dollar met onbeperkte toegang voor deze salad bar is dat een echt voorbeeld van value for money. Persoonlijk heb ik diverse trips naart de salad bar gemaakt, voor Simon en Rene bleef dat tot een keer beperkt. Wat wel veel aftrek vond waren de diverse soorten vlees, voornamelijk rundvlees, maar verder ook varkensvlees (-haas en rib), kip en lam. Mijn persoonlijke favoriet hier was de filet mignon en de in knoflook bereide rib eye. Het verdere concept van het restaurant waart onder andere de obers per keer vlees voor je afsnijden van de grill pen af, laat ik hier even passeren, in het blog van april 2009 kun je dat zeker terug lezen en daar is niets van veranderd en ik ben geen voorstander van redundantie (tenminste, niet op mijn blogs :-)). De Fogo de Chao deed in ieder geval niet onder voor degene in Baltimore, hoewel het met Frank erbij natuurlijk wel nog gezelliger was vorige keer, maar ja, dat is natuurlijk een vaststaand feit. Met goed gevulden buiken en een lichaam dat vele stukken vlees mocht verteren trokken we weer huiswaarts, om snel naar bed te gaan, want maandag is er een vroeg vertrek naar Key West gepland.