New York - Amsterdam

Een kleintje voor de smaak!

Na onze tijd bij Samuel Adams volgezeten te hebben, was het tijd voor een diner. We hadden sushi en noodles gezien, welliswaar op een food court, maar het zag er prima uit. Zo hebben we deze vakantie helaas ook mee kunnen maken dat schijn bedriegt, want uiteindelijk was de smaak heel erg vlak. De enige manier om dat weg te spoelen? Een lekker ijsje halen bij de Ben en Jerry's! Gelukkig zat die ook op het foodcourt, dus terwijl Simon en ik de klassier van de Infectious Grooves uit de kast haalden (whipped cream, put it al over your body!!!), waardoor al het personeel van ben & Jerry's in een stuip achter de counter lag, kozen we drie kleine bakjes uit met ieder drie kleine bolletjes en een ietsiepietsie beetje slagroom. Dat spoelde de smaak van de redelijk smakeloze sushi en noodles tenminste weer weg. Daarna was het ongeveer half negen en vertrokken we richting de Gate 96, want van daar ging ons vliegtuig naar Amsterdam vertrekken. Deze keer verliep dat allemaal soepel en half tien zaten we in de lucht. Helaas deze keer geen actie om op een rij te komen te zitten waar minder mensen zaten, zelfs niet toen ik aanbood om extra te betalen voor 1 stoel met extra beenruimte om zo Simon en Rene ook meer ruimte in de breedte te geven. Bleek "policy" te zijn dat dat tijdens de vlucht niet meer mag. Kan ik wel begrijpen, maar wel jammer dat ze niet op deze flexibiliteit ingesteld zijn bij Continental (waar ik overigens nooit meer mee ga vliegen, wat een slechte maatschappij). Slapen ging ons daarom allemaal slecht af deze terugreis, maar dat gaf ons wel de mogelijkheid om de eerste twee afleveringen van de serie The Cape te kijken, een must voor alle comic fans!

Tassen op band 18 ophalen

Verder liep de reis redelijk voorspoedig, in plaats van 8 uur deed het vliegtuig er 7 over, konden we zo bij de douane doorlopen en kwam de bagage snel op de band. Ik had voor de zekerheid mijn Tag Heuer maar uit de doos gehaald voor een eventuele check op hetgeen we invoerden, maar dat bleek ook niet nodig te zijn geweest, want er stond niemand bij de poort (beter zo dan tijdens mijn vorige bezoek aan de USA). Overigens bleek wel de tas van Rene door de TSA doorzocht te zijn, niet zo raar gezien het monster dat het is qua omvang en kleur :-). Er zat wel een mooie flyer in, waarin dit aangegeven werd, met als uitleg "it's a small price to pay for your safety", dat dan weer wel (zoals een vakantiekreet luid). In de hal van Schiphol scheiden onze wegen. Simon werd buiten opgehaald door Mirella, terwijl Rene en ik op de dame van Alma Taxi wachtte. Die was er snel en een half uur later waren we allebei veilig thuis. Het officiële einde aan onze vakantie in Florida 2011 was daarmee bereikt.