The king of pop

Net voordat wij in juli op vakantie gingen, kwam het nieuws dat Michael Jackson overleden was. Ik ben nooit een grote fan geweest, maar ik was wel één van de zwemmertjes die op 2 februari 1979 bij de opening van het "de Miranda"-bad aanwezig was om bij Sonja Barend (toen met Sonja's goed nieuws show op de buis) getuigen mochten zijn van een spetterend optreden van The Jackson Five en die na afloop Michael de hand mocht schudden en een handtekening van hem kreeg. In de VS waren er steeds nummers van Michael Jackson op de radio en dan merk je toch wel hoeveel je daarvan kent, je mee kunt neuriën en die toch wel lekker in het gehoor liggen. Maar de gekte ging wel erg ver. Zo stond er echt een menigte voor het huis dat hij ooit in Los Angeles gehuurd had en op de Walk of Fame was er een soort altaar voor hem ingericht. En iedere dag was er wel iets over op de tv. We zijn nu een half jaar verder, en een tijdje geleden vroeg Daan aan mij wie nu eigenlijk die Michael Jackson is waar hij steeds wel wat over hoorde. Wat is er dan makkelijker dan gewoon een mp3 opzetten. Dat sprak Daan wel aan! Dus vroeg hij er nog eens om.....en nog eens.....en nog eens, en nu pakt hij de iPod zelf en zet de muzien gewoon op. Zijn favoriete nummer is Thriller en hoewel hij af en toe nog wel eens schrikt van het stukje tekst dat Vincent Price in het nummer opzegd (en de lach natuurlijk), zet hij dat nummer keer en keer op. Tweede favoriet is Beat It (ik vind zelf Eat It van Weird Al Yankovic beter, maar ja, smaken verschillen :-)).  Nog even wachten, en we kunnen de moonwalk hier aanschouwen (hoewel Jeroen hier meer geëquipeerd voor is).