Eindelijk weer eens bij Vermeer

De kassarole blijft een must have!

Het was al meer dan een jaar geleden dat ik bij Vermeer was geweest. Het werd dus wel weer eens tijd om Niek, Erwin en Simon met een bezoek te vereren. Bij binnenkomst viel me direct iets op: de heren droegen geen stropdassen meer en aan hun voeten waren het modieuze van Bommel sneakers. Dat was toch wel even wennen, want ik vond de "oude chique" juist wel wat hebben. Gelukkig waren andere dingen nog steeds hetzelfde gebleven, zoals de bijzonder warme ontvangst die ik van de heren kreeg toen ik binnenkwam, het voelde direct weer geheel vertrouwd aan, heerlijk. Ook het eten was weer van de klasse die ik gewend was, met een uitstekend zeven gangen menu, met deze keer niet de signature dishes van Chris Naylor hierin opgenomen. Maar omdat mijn tafelgenoot geen vis blieft moesten er wat aanpassingen gedaan worden en kwam de bekende, maar altijd weer anders zijnde, kasserole toch op tafel, tot veel plezier van Willem. Het was des te meer jammer dat het restaurant nagenoeg leeg bleef. Naast ons waren er nog twee tafeltjes bezet (twee tweetjes, zoals dat in het vak heeft) en later drie Japanse dames die binnen een uur drie gangen naar binnen werkte en weer net zo snel verdwenen als ze aangekomen waren. Wel bleek de ruimte naast het restaurant afgehuurd te zijn door 28 Russen die bij Vermeer kwamen eten en flink wat kabaal maakten. Goed dat zulke zaken toch ook weer bij Vermeer gebeuren, ook al moet Simon er op stel en sprong nog wijn voor inkopen :-). Het was zeker weer een absoluut mooie ervaring en ik weet zeker dat het niet weer 14 maanden gaat duren voordat ik (ik denk deze keer samen met Ans) weer bij Vermeer aan tafel zit!