Kerstlunch bij De Nederlanden

Jeroen aan de eerste amuse (octopus)

Anders dan traditioneel gebruikelijk, hadden we voor eerste kerstdag dit jaar geen plannen. Tenminste, er kwam niemand op bezoek en omdat alle familie op tweede kerstdag naar ons toe zou komen om Jeroen zijn verjaardag te vieren, leek het een erg rustige dag te worden. Tenminste, dat was zo totdat ik een mail kreeg van Wilco Berends, chef van De Nederlanden, dat hij een kerstlunch organiseerde die luister bijgezet zou worden door een optreden van de mezzosopraan Eva Kroon. Het leek ons erg leuk om daar met Daan en Jeroen heen te gaan. Ik moest er even over afstemmen, maar vanuit De Nederlanden werd aangegeven dat het geen enkel probleem was om ze mee te nemen, want tussendoor zouden ze natuurlijk gewoon in de lounge kunnen spelen. Vraag was wel of ze het menu mee zouden eten of dat ze een kindermenu wilden hebben. Om op veilig te spelen, koos ik voor het laatste. en met dat in de achterzak, gingen we vanmiddag naar De Nederlanden, waar we rond half een arriveerden en eerst heerlijk bij de open haard plaats namen, waar we enkele amuses geserveerd kregen. Ook de jongens en wonder boven wonder aten ze die nog goed op ook. Bij het aan tafel gaan, gaf ik nog even voor de zekerheid aan dat Daan en Jeroen het kindermenu wilde hebben, dat was geen probleem, maar de vraag was wel hoeveel gangen. Nu had mij dit kunnen tippen, maar dat deed het niet :-). Omdat het wel zo gezellig was, bestelden we voor de heren ook vier gangen, net zoveel als Ans en ik zouden eten. Gewapend met de iPads gingen de jongens aan tafel, terwijl Ans en ik ook nog zonder met elkaar konden praten. De eerste gang was koningskrab en deze kregen Daan en Jeroen ook geserveerd. Hmmm.....maar goed, hij was wel erg lekker en waar ik trots op was: ze probeerden het ook mee te eten, Daan at de bovenkant en een deel van de onderkant van het gerecht, maar liet vervolgens toch met name de krab liggen. Nou ja, bleef er meer voor papa over.

Daan bewondert de soufflé van Wilco!

Na het eerste gerecht was het ook de beurt aan Eva Kroon om haar kunsten te vertonen. Wat een bereik heeft die dame, en wat een geluid zo zonder microfoon erbij! Een aria uit Faust was deze keer het hoogtepunt! De tweede gang was een zeebaars, en tot mijn schrik kwam ook die voor de jongens op tafel. Maar tot mijn nog grotere schrik: ze vonden het heerlijk!! De bordjes gingen schoon leeg en dat gebeurd toch niet zo vaak. Ook mooi om te zien dat ze ook erg hun best deden om met een vismes te eten. Als hoofdgerecht hadden Ans en ik hertenreerugfilet, maar dat was voor de mennekes een brug te ver, dus zorgde Teun (de maître) ervoor dat er parelhoen geserveerd werd, die we om hen helemaal gerust te stellen een "luxe kip" noemden. Ook hier gingen de mannen goed tekeer, het was even teveel om het helemaal op te nemen, maar ze zaten er duidelijk van te genieten. Het was echt een genot om dat te zien, daar gaat je hart als ouder echt van open, heerlijk!!!

Het dessert ging er goed in!

Nadat Eva haar derde en laatste optreden had verzorgd (met als hoogtepunt de bekendste aria uit Carmen) werd het dessert opgediend, en dat was helemaal geweldig. Heerlijke ananas met boerenyogurth en witte chocolade ijs. Yummie, yummie, dat ging heerlijk rechtstreeks in de tummie!!! En natuurlijk daarna nog de soufflé van Wilco, deze keer met bananenroomijs. Ook daarvan bleef helemaal niets op de bordjes liggen. Daan maakte nog de opmerking "dit smaakt echt net als die lekkere pannekoeken van jou, mama", waaraan je de smulpaap eruit kunt halen. Gelukkig was het daarna nog tijd voor de friandises. Allereerst voor iedereen een oliebolletje en daarna een plateau met een stukje speculaas, een macaron, een gezoute bonbon en een stukje nougat. Ook hier bleef, verrassend genoeg, niets op het bordje liggen om terug naar de keuken te gaan. Om half vijf was de "lunch" afgelopen en gingen we op weg terug naar Halfweg.

Het was echt een heel erg geslaagde middag en ik was enorm trots op hoe de jongens zich gedragen hebben. Natuurlijk hebben ze lekker met de iPads gespeeld en Donald Duck pockets gelezen en ze hebben niet alles helemaal opgegeten. Maar ze hebben geen heibel geschopt en rustig aan tafel of in de lounge gezeten en ze hebben alles in ieder geval geprobeerd en in de meeste gevallen ook keurig opgegeten. Dat zijn toch dingen die Ans en ik ze mee willen geven in hun leven en ik ben blij dat dat gelukt is. Wat mij betreft is er een mooie traditie geboren!