De appel valt niet ver van de boom (stripdagen Haarlem)

Op jacht naar Donald Duck pockets

Vandaag was de eerste dag van de Stripdagen 2012 in Haarlem. Vroeger een vaste reis die ik samen met Frank, Simon en Rene ondernam. Eerst om stripboeken te kopen, daarna om te verkopen. Maar de vorge versie in 2010 was geruisloos aan mij voorbij gegaan, ik kwam er pas achter dat deze was geweest op de maandag na het betreffende weekend. Dit jaar ging dat niet gebeuren, want ik had Daan en Jeroen hierover verteld en zij wilden graag naar de Stripbeurs toe en hadden zelfs al een lijstje gemaakt met de Donald Duck Pockets die ze in de kast hadden staan. Want dat was het doel van het bezoek: Donald Duck Pockets scoren. Het kwam goed uit dat het heerlijk weer was vanochtend, want het grootste gedeelte is op de Grote Markt in Haarlem, met als bijkomend voordeel dat er geen entree betaald hoeft te worden. Bij het zien van de kramen begonnen de ogen van de heren te schitteren, want op heel veel kramen waren er Donald Duck pockets te zien. Met mijn 30 jaar ervaring op stripbeurzen gaf ik Daan en Jeroen de eerste tip: niet direct iets kopen bij de eerste kraam, maar even rondlopen, de prijzen scouten en daarna pas een ronde met aankopen gaan doen.

Een subset van de aankopen

Een uitstekend advies natuurlijk, wat echter volstrekt in de wind geslagen werd, want ja, op die eerste kraam lagen Katrien Duck Pockets en die wilde Jeroen graag hebben. Vijf minuten later liep hij met een grote glimlach en vier boeken weg. En natuurlijk vonden we die boeken een half uur later ook voor de helft van de prijs. Niet uit het veld geslagen door zo een schromelijk gebrek aan het serieus nemen van mijn adviezen, gaf ik de heren een tweede tip uit mijn rijke ervaring: koop zoveel mogelijk aan elkaar liggende nummers om reeksen compleet te krijgen, dat is eenvoudiger met sparen en kun je ook leukere korting bedingen. Maar ook deze tip was binnen 32,7 seconde "gone with the wind", want naar nummers werd niet gekeken en het volmaken van bepaalde reeksen al helemaal niet, het ging om aansprekende covers op de pockets. Zo kochten we onder andere nummers 3, 17, 30, 37 43, 71, 76, 100, 111, 135, 151, 168, 169 en 172, zoals je ziet een lekkere aansluitende reeks.

De rugzak die ik meegenomen had volde zich gestaag. En ondanks dat ik Daan en Jeroen een aantal keren probeerde te enthousiasmeren voor andere stripboeken, werd ook dat zonder dralen afgewezen. Donald Duck moest het zijn en Donald Duck zou het wezen (nou ja, en Katrien dan en als er verhalen van Mickey Mouse in stonden dan mocht dat nog net). Je kan een paard naar water leiden, maa rniet laten drinken, dacht ik op een gegeven moment maar en toen ik zag hoe blij Daan en Jeroen met hun aankopen waren, was ik uiteraard ook helemaal blij. Wellicht dat ze ooit nog in Spider-man en Batman geïnteresseerd raken en wellicht dat ze het ooit leuk gaan vinden om zoiets ta gaan verzamelen. Het is aan hen, zij maken hun eigen toekomst en leven en doen wat ze leuk vinden. Dat wil ik ze niet opdringen, laat ze maar lekker zich in Donald en Katrien verdiepen en daar veel plezier uithalen, het is ze meer dan gegund!!!

Maar ja, mochten ze willen gaan verzamelen, dan help ik ze graag de zoeklijstjes maken :-).....